Καυτός... Χειμώνας

Οι υποδείξεις δεν έχουν θέση στον αθλητισμό... Ούτε είναι υποχρεωτικό να συμφωνούν όλοι με όλα. Δικαίωμα, λοιπόν, του καθένα είναι να μην του αρέσει (και) ο φετινός Ολυμπιακός στο μπάσκετ.

Δεν θα γίνει ούτε σφυγμομέτρηση, ούτε κάτι παρόμοιο. Είναι όμως δεδομένο ότι ακόμα και στις νίκες των ερυθρολεύκων στην EuroLeague, δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι. Δίχως να ψάξει πολύ κάποιος ενδιαφερόμενος, μπορεί με μια μικρή ξενάγηση στο facebook να διαπιστώσει ότι και μετά το διπλό στην Πόλη, δεν είναι λίγοι - αλλά ευτυχώς όχι και πολλοί - αυτοί που δεν στάθηκαν στη νίκη, αλλά επέμειναν στην απουσία παίκτη. Αλλοι θέλουν σέντερ, άλλοι ζητούν πάουερ φόργουορντ. Εκεί υπάρχει διχογνωμία.

Αυτό δεν θα αλλάξει ό,τι κι αν γίνει. Ο Ολυμπιακός θα ζήσει στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν παρέα με την μεταγραφολογία. Δεν είναι εντελώς παράλογο. Ο Ολυμπιακός δεν είναι τέλειος, ακόμα κι όσοι εναντιώνονται σε οποιουδήποτε είδους προσπάθεια ενίσχυσης, συμφωνούν. Ο Γιανγκ δεν είναι καλά, ίσως να μην ξαναγίνει καλά. Ισως να μην μπορέσει να παίξει ξανά σε επίπεδο EuroLeague, ίσως όμως και να είναι πανέτοιμος σε δυο μήνες. Στο διάστημα που αγωνίστηκε κόντρα στην Νταρουσάφακα, οι ερυθρόλευκοι δυσκολεύτηκαν, ιδίως αμυντικά. .

Αντίλογος όμως υπάρχει και εδώ... Γιατί συνολικά ο Ολυμπιακός δεν αντιμετώπισε πρόβλημα στη θέση του σέντερ στο ματς της Πόλης. Ο Μιλουτίνοφ έκανε πολύ καλή δουλειά. Ο Μπιρτς φορτώθηκε με φάουλ, αλλά και το δικό του κενό καλύφθηκε. Ομαδικά. Ο Ολυμπιακός δεν έχει τον κορυφαίο σέντερ στην EuroLeague, δεν έχει τα χρήματα για να τον αποκτήσει, έχει όμως ένα μεγάλο όπλο που λείπουν από πολλές άλλες ομάδες. Εχει σωστή χημεία και κάθε μέρα που περνάει ο ρόλοι γίνονται αποδεκτοί απ' όλους.

Η εμφάνιση στην έδρα της Νταρουσάφακα είναι η καλύτερη της σεζόν, διότι υπήρχε ισορροπία. Ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε στην διαβασμένη ομαδική του άμυνα, αλλά και την ενέργεια που έβγαλαν οι παίκτες του στις προσωπικές φάσεις. Με την Μακάμπι οι ερυθρόλευκοι δέχθηκαν 50 πόντους στο 1 εναντίον 1. Αυτό δεν συνέβη στην Τουρκία. Ο Σφαιρόπουλος άλλαξε αμυντική τακτική και δικαιώθηκε. Και όταν χρειάστηκε άμυνα στο 1 εναντίον 1, οι ερυθρόλευκοι βγήκαν νικητές.

Αλήθεια, έγινε καμία προσθήκη σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα; Οχι, βέβαια. Οι ίδιοι παίκτες που στο ματς με την Μακάμπι ήταν πνευματικά ανέτοιμοι και πιάστηκαν στον ύπνο από τους Ισραηλινούς, ο ίδιος προπονητής που... κοιμήθηκε στο ΣΕΦ, πήγαν στην Πόλη και έκαναν τη δουλειά του όπως ακριβώς χρειαζόταν. Η αμφισβήτηση έδωσε κίνητρο, μεταβλήθηκε σε ενέργεια και κάπως έτσι ήρθε η μεταμόρφωση. Και σέντερ να είχε πάρει και φόργουορντ να είχε αποκτηθεί, τέτοια αλλαγή δεν θα βλέπαμε αν ο Ολυμπιακός δεν έχει τη σωστή νοοτροπία. Στα δύσκολα αυτή η ομάδα παίζει διαφορετικά, όταν δεν υποτιμά τον αντίπαλο είναι ικανή για μεγάλα πράγματα.

Αυτό ακριβώς έγινε. Ο Ολυμπιακός μπερδεύεται σε αυτά που μοιάζουν εύκολα. Δεδομένα. Και βρίσκει τον εαυτό του όταν έχει μπροστά του δύσκολα. Την Εφές και τη Μιλάνο στο ΣΕΦ δεν τις υποτίμησε. Με την Μπασκόνια, τον Παναθηναϊκό, την Νταρουσάφακα ήταν προετοιμασμένος σαν να πήγαινε σε τελικό. Αντίθετα με την Γαλατά στην Πόλη και την Μακάμπι στο Φάληρο ήταν... χαλαρός. Κι εκεί την πάτησε. Δεν έλειπε σέντερ, ούτε φόργουορντ.

Πάμε παρακάτω. Να δούμε ένα άλλο παράδειγμα. Δυσαρεστήθηκαν πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού που δεν αποκτήθηκε ο Γκάμπριελ, για μπακ απ του Πρίντεζη. Και όταν υπέγραψε στον Παναθηναϊκό ενοχλήθηκαν κι άλλο. Προφανώς τον προτιμούσαν αντί του Παπαπέτρου... Μόνο που ο 22χρονος Ελλληνας ήταν σημαντικός στα 14 λεπτά που αγωνίστηκε με την Νταρουσάφακα. Ο δε Γκάμπριελ, έπαιξε λιγότερα από 7 λεπτά στο Παλάου Μπλαουγκράνα.

Όχι ότι σημαίνει κάτι αυτό. Διότι κάθε ματς είναι διαφορετικό, κάθε εβδομάδα τα δεδομένα αλλάζουν, οι διαφορές των ομάδων είναι μικρές και το ποιος αισθάνεται δικαιωμένος ή όχι, μπορεί να διαφοροποιηθεί από μία λεπτομέρεια.

Γι αυτό το μόνο που χρειάζεται είναι να ευχαριστιέται όσο μπορεί τις νίκες δίχως υπερμετρο ενθουσιασμό, να μην απογοητεύται στις ήττες περισσότερο απ' ό,τι πρέπει. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και για να μην ξεχνιόμαστε, απομένουν 20 αγωνιστικές για το τέλος της κανονικής περιόδου. Επαναλαμβάνουμε, 20 αγωνιστικές. Αυτά που λέμε και καταγράφουμε τώρα μπορεί σε ένα μήνα να είναι εντελώς διαφορετικά, αυτό που πραγματικά μετράει είναι η τελική κατάταξη τον Απρίλη. Οχι τον Δεκέμβρη.

Επί του παρόντος ο Ολυμπιακός τα πηγαίνει περίφημα. Είναι στην 4αδα. Θα μπορούσε να έχει δύο ήττες λιγότερες, θα μπορούσε όμως να έχει και τρεις ήττες παραπάνω...

Δεν έχει όμως νόημα να το συζητάμε αυτό. Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και στο εξής. Οι ερυθρόλευκοι έχουν μπροστά τους πέντε ματς για το τέλος του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου, τα τρία στο ΣΕΦ. Παίζουν κατά σειρά με Ουνίξ εντός, με Ζαλγκίρις εκτός, με Ερυθρό Αστέρα εντός, με Μπάμπεργκ εκτός, με Φενέρ στο Φάληρο... Μέσα στο Δεκέμβρη είναι όλα αυτά τα παιχνίδια και θα κρίνουν πολλά. Οχι βέβαια και τα πάντα. Κανένα δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν είναι δεδομένο, αλλά σε όλα μπορεί να νικήσει ο Ολυμπιακός. Εχει δύσκολη αποστολή, αλλά αυτό του αρέσει. Οι προκλήσεις και οι δυσκολίες.

Ο,τι περισσότερο μαζέψει, τόσο πιο κοντά στην πρόκριση και υπό προϋποθέσεις στο πλεονέκτημα έδρας θα βρεθεί. Εχει έξι νίκες, αν φτάσει στις 10 θα είναι σε τροχιά... final four. Μέσα στο κρύο, ο μήνας προβλέπεται... καυτός. Οπως και ο επόμενος, με τα τρία ντέρμπι κόντρα στον Παναθηναϊκό. Κι αν τα βγάλει πέρα Δεκέμβρη - Ιανουάριο, θα σταματήσει μια και καλή η μεταγραφολογία. Ο Γιανγκ θα είναι έτοιμος το Φεβρουάριο. Ετσι υποσχέθηκε τουλάχιστον.