Την ώρα που στην Ελλάδα αναζητούνται με το κιάλι νέα μπασκετικά πρόσωπα για να παρουσιαστούν στο κοινό και η εμφάνιση του 19χρονου Όμηρου Νετζήπογλου και του 23χρονου Κώστα Παπαδάκη προκάλεσαν ντελίριο ενθουσιασμού, ήρθε ο Πάμπλο Λάσο για να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα. Νίκησε μέσα στη Βαρκελώνη στο clasico, με πρωταγωνιστή τον 18χρονο Τρίσταν Βούκσεβιτς και τον 19χρονο Ουσμάν Γκαρούμπα.

Πραγματικά μελαγχολική η σύγκριση. Και έχει να κάνει καθαρά με τον τρόπο που προσεγγίζουν το μπάσκετ δύο παραδοσιακές δυνάμεις της Ευρώπης. Η Ελλάδα που βρίσκεται σε παρακμή και έχει πάψει να αναδεικνύει παίκτες και η Ισπανία που δεν σταματά να παράγει και να δίνει ευκαιρίες. Όμως για όλα υπάρχει εξήγηση και αφορά και στον τρόπο σκέψης των προπονητών και στον τρόπο διοίκησης των παραγόντων. Όπως βέβαια έχει να κάνει και με την κουλτούρα των οπαδών.

Ο Όμηρος Νετζήπογλου πρωτοεμφανίστηκε στο ευρύ κοινό στο φιλικό του Άρη με τον Ολυμπιακό, ένα βράδυ Δευτέρας στο ΣΕΦ. Όσοι κάθισαν και είδαν το ματς, σημείωσαν αμέσως το όνομά του. Βρήκε χρόνο λόγω των απουσιών και έπαιξε. Όπως βρήκε χρόνο και το Σάββατο, εκμεταλλευόμενος όλα τα άλλα προβλήματα της ομάδας του. Άρπαξε την ευκαιρία και έγινε αμέσως πρώτο θέμα.

Ίσως οι δημοσιογράφοι να είναι και ο μόνος κλάδος που παρακαλάει να μπουν στη μάχη όλο και περισσότεροι μικροί, έχουν ανάγκη από νέα πρόσωπα. Γι αυτό και μερικές φορές υπάρχει υπερβολή, που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην καταστροφή ενός ταλέντου.

Επί τη ευκαιρία. Αυτά είναι τα τρία σίγουρα βήματα προς την καταστροφή για τον 19χρονο είναι γνωστά... Αυτά είναι τα τρία πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να κάνει ο Νετζήπογλου αν θέλει να παίξει μπάσκετ...

1. Να μην πάει άμεσα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό ή ΑΕΚ. Δεν θα έχει πρόοδο, δεν θα βρει ποτέ τον αγωνιστικό χρόνο που χρειάζεται για να κάνει το επόμενο βήμα,

2. Να μην μείνει στον Άρη αν βρεθούν λεφτά γιατί θα συμβεί ό,τι και με τους τρεις μεγάλους της Αττικής. Με την υπάρχουσα κατάσταση, όμως, ο Άρης είναι ιδανική κατάσταση.

3. Να μην αναζητήσει το οικογενειακό του περιβάλλον το εύκολο χρήμα. Τώρα ο χρόνος είναι επένδυση. Αν παρουσιαστεί ευκαιρία για καλά χρήματα σήμερα με ρίσκο όμως στην πρόοδο, δεν θα εμφανιστούν ποτέ τα πραγματικά μεγάλα συμβόλαια. Όποιος πήρε λεφτά μικρός, στην πορεία μπήκε στη λίστα με τα χαμένα ταλέντα. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες.

Λίγο πολύ τα ίδια ισχύουν και για την περίπτωση του Νίκου Χουγκάζ. Γεννημένος το 2000, πήρε ευκαιρίες στον Ιωνικό, έκανε μεγάλες εμφανίσεις, σημείωσε ρεκόρ με 7 στα 7 τρίποντα και αμέσως άρχισαν τα πλάνα για Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και ΝΒΑ... Κι όμως το πιο σωστό βήμα που έκανε στην καριέρα του ήταν ο Ιωνικός. Κι αν θέλει να συνεχίσει να προοδεύει, πρέπει να συνεχίζει να παίζει. Όταν είναι έτοιμος, θα γίνει και η μεγάλη μεταγραφή και θα έρθουν και τα πολλά λεφτά.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Ο Κώστας Παπαδάκης είναι ίσως το παράδειγμα για τον τρόπο που πρέπει να κάνουν τα βήματα οι παίκτες. Δεν είναι πλέον μικρός, είναι γεννημένος το 1998, αλλά είναι ο λιγότερο διαφημισμένος από όλους τους παίκτες της φουρνιά τους. Δηλαδή τους 97ηδες και τους 98ηδες. Ποτέ δεν ήταν μέλος της ομάδας που πήρε χρυσά μετάλλια (έπαιξε μόνο με τους 98ηδες), η αφετηρία του δεν ήταν ίδια με των υπολοίπων. Κι όμως ο κόμπο γκαρντ που ανήκε στον Παναθηναϊκό, έχει παίξει ήδη στον Κολοσσό, επέστρεψε για μια σεζόν στους πράσινους για να προπονηθεί σε υψηλό επίπεδο και στάθηκε πολύ τυχερός που ο Βόβορας επέλεξε τον Καλαϊτζάκη για να... γυαλίζει τον πάγκο φέτος και όχι τον ίδιο.

Πήγε στη Λάρισα, βρήκε χρόνο συμμετοχής, κλήθηκε στην Εθνική, έγινε πρωταγωνιστής. Ο λόγος; Μπήκε στα βαθιά. Στους αγώνες. Δεν έμεινε στις ατομικές προπονήσεις και στην απλή παρουσία στην 12αδα. Κι αν δεν είναι έτοιμος την επόμενη σεζόν για το υψηλό επίπεδο, είναι σίγουρα ικανός για το επόμενο στάδιο της καριέρας του. Και σε σχέση με όλους τους 97ηρηδες και τους 98ηδες, μάλλον θα κάνει την καλύτερη καριέρα.

Έτσι πρέπει να γίνεται με όλους, έτσι πρέπει και οι προπονητές και οι παράγοντες να λειτουργούν. Να δίνουν ευκαιρίες στους Έλληνες, να τους βάζουν στη διαδικασία να παίζουν, να μην τους παρκάρουν στην εξέδρα. Όμως τον πιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή του τελικά παίζει το περιβάλλον και ίδιος ο χαρακτήρας του αθλητή. Μέχρι τώρα έχει πάρει ελάχιστα χρήματα διότι τα έβαλε σε δεύτερη μοίρα. Και όταν οι άλλοι θα ψάχνουν για συμβόλαιο, ο δικός του μισθός θα ανεβαίνει συνέχεια. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει ο Χουγκάζ (που ήδη το κάνει), ο Νετζήπογλου και ο κάθε Νετζήπογλου.

Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ

Πάνω απ' όλα όμως το ελληνικό μπάσκετ πρέπει να αλλάξει την κουλτούρα του και τους κανονισμούς τους. Να επιστρέψει στα παλιά ως προς το προπονητικό κομμάτι. Δυστυχώς οι δάσκαλοι, αυτό που αναδείκνυαν παίκτες και δεν φοβόνταν να δώσουν ευκαιρίες, έχουν χαθεί από τις κορυφαίες κατηγορίες. Προτιμώνται οι αναλυτές στατιστικών, οι κόουτς της μιας χρονιάς, αυτοί που δεν πρόκειται να ρισκάρουν γιατί φοβούνται για τη θέση τους. Και προτιμούν φτηνούς ξένους, έχοντας την στήριξη της νέας γενιάς παραγόντων που δεν έχουν ιδέα και αγάπη από το μπάσκετ και νοιάζονται μόνο για το εφήμερο αποτέλεσμα.

Δυστυχώς οι Ιωνικοί και οι Λάρισες έχουν λιγοστέψει για να δίνουν ευκαιρίες. Εδώ το Μεσολόγγι με μικρό μπάτζετ δεν μπήκε στη διαδικασία να αναδείξει έναν παίκτη. Και τι κέρδισε; Έπεσε. Όσοι τελικά πίστεψαν σε καλούς Έλληνες, δικαιώθηκαν.

Όταν, λοιπόν, αλλάξει η κουλτούρα των Ελλήνων, μπορεί να επιστρέψει η ελπίδα. Η μείωση των ξένων στην Α1 είναι επιβεβλημένη, άλλωστε χειρότερη αποκλείεται να γίνει η ποιότητα του πρωταθλήματος. Δεν έχει και πολύ πιο κάτω ακόμα...

Δεν γίνονται αυτά θα πείτε; Γίνονται και μάλιστα στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ της Ευρώπης. Κάποτε ο Ρενέσες είχε για βασικούς τον Ρίκι Ρούμπιο (15 ετών) και τον Ρούντι Φερνάντεθ (19) και έπαιζε κιόλας στην EuroLeague. Ο Γκασόλ και ο Ναβάρο μπήκαν από μικροί στην πρώτη ομάδα. Την Κυριακή η Ρεάλ νίκησε την Μπαρτσελόνα μέσα στο Palau Blaugrana με αποκάλυψη τον Τρίσταν Βούκσεβιτς και εξαιρετικό τον Ουσμάν Γκαρούμπα. Στο clasico όλα αυτά, όχι με την Μούρθια ή την Ανδόρα...

Αλλά εκεί υπάρχει ο Λάσο. Άλλλωστε αυτός έβαλε και 15 ετών των Ντόντσιτς στα playoffs της EuroLeague. Και γιατί δεν φοβάται και γιατί η διοίκηση την υποστηρίζει και γιατί οι Ισπανοί το αποδέχονται αυτό ως φίλαθλοι. Κι ας χαθεί ένα ματς. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει Λάσο, όσο κι αν τον υποτιμούν κάποιοι επειδή δεν δίνει 100 σελίδες στο σκάουτινγκ ή δεν θεωρεί τους παίκτες στρατιωτάκια. Οταν δούμε κι εδώ στη χώρα μας το μπάσκετ σαν τον Πάμπλο Λάσο και τους Ισπανούς, τότε μπορεί και να ξαναβρούμε το δρόμο μας.

ΥΓ.: Ας πάρουμε όλοι μας κι ένα μάθημα ζωής από τον Γιώργο Λιμνιάτη... Έχασε ίσως ευκαιρία καριέρας, αλλά κέρδισε πολλά περισσότερα, που ίσως τώρα να μην τα έχει αντιληφθεί. Μάγκας από τους λίγους, όπως ήταν πάντα. Από τότε που έπαιζε στο εφηβικό του Πανελληνίου...

Photo Credits: Eurokinissi