Ο απολογισμός της Εθνικής στο παρκέ δεν ήταν καλός, ευτυχώς δεν ήταν και τόσο κακός, ώστε να ψάχνεται από τώρα η Ελλάδα να βρει τρόπο να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023.

Άλλωστε τα αποτελέσματα στα λεγόμενα "παράθυρα" δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική αξία κάθε αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Όσο υπάρχει ο Τζόρντι Μπερτομέου στην EuroLeague (για μερικούς μήνες ακόμη δηλαδή, όπως έχουν αποφασίσει οι ομάδες/μέτοχοι της διοργάνωσης), όλα τα προκριματικά θα είναι περίεργα και εκτός από ικανότητα θα χρειάζεται και τύχη. Διότι αλλιώς θα είναι τα ματς τον Νοέμβρη και τον Φλεβάρη, αλλιώς τον Ιούνιο και τον Αύγουστο. Άλλο ρόστερ τώρα, άλλο τότε, άλλο σε 9 μήνες.

Αλλιώς σχεδίασε τα παράθυρα η FIBA κι αλλιώς της βγήκαν. Φταίει σε μεγάλο βαθμό και γιατί δεν υπολογίσε όσο έπρεπε το ΝΒΑ που εδώ και χρόνια έχει μαζέψει τους κορυφαίους Ευρωπαίους, αλλά κυρίως και γιατί έμεινε στο να επαιτεί και ποτέ δεν διασφάλισε τη συμμετοχή των παικτών της EuroLeague. Η μόνη διαφορά στους φορείς που έκαναν λάθος και γι αυτό δεν μπαίνουν στο ίδιο καζάνι, είναι ότι η FIBA πληρώνει την επιλογή της δίχως να έχει κακή πρόθεση για το άθλημα, ενώ ο Μπερτομέου δεν νοιάζεται για κάτι πέραν της δικής του διοργάνωσης και "σκοτώνει" οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Μακάρι η επόμενη μέρα, αυτή δηλαδή που δεν θα περιλαμβάνει στο κάδρο τον Τζόρντι Μπερτομέου, να είναι πολύ καλύτερη και να διέπεται από πραγματική διάθεση για επίλυση των προβλημάτων από την πλευρά της EuroLeague Basketball. Αλλά και πάλι το έτερο πρόβλημα, του ΝΒΑ, θα είναι για πάντα εκεί.

Γι αυτό, λοιπόν, και το αποτέλεσμα της Εθνικής θα κριθεί στο τέλος, όταν και θα γίνει το ταμείο. Η ήττα από τη Μεγάλη Βρετανία θα μπορούσε να αποφευχθεί, η νίκη επί της Λευκορωσίας δεν έκανε χειρότερα τα πράγματα. Προφανώς στα επόμενα παιχνίδια ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί να βοηθήσουν ακόμα περισσότερο την Εθνική, διότι το ελληνικό μπάσκετ είναι πάνω απ όλους.

Χωρίς προκαταλήψεις

Πάμε όμως στην - δίχως αστερίσκους - όμορφη πλευρά των προκριματικών που έχει να κάνει με την εντελώς διαφορετική προσέγγιση που έδωσε η Ομοσπονδία πριν από το ματς με την Λευκορωσία. Στην Ελλάδα που κάθε γιορτή πριν από ένα ματς θεωρείται - από την εποχή Γιάννη Ιωαννίδη - ήταν εγγύηση αποτυχίας στο παρκέ, η ΕΟΚ αποφάσισε να μην δώσει σημασία στα γούρια και τις προκαταλήψεις. Και παρότι η ήττα από τη Μεγάλη Βρετανία έφερε γκρίνια και δυσπιστία, τελικά το τριήμερο στη Θεσσαλονίκη εξελίχθηκε σε όμορφη γιορτή.

Πολύ όμορφο σκηνικό

Τα δύο Κύπελλα του Eurobasket 1987 και του EuroBasket 2005 εκτέθηκαν στο μουσείο της ΧΑΝΘ και όποιος ήθελε μπορούσε να τα δει και να φωτογραφηθεί μαζί τους. Μέχρι τώρα, αν ήθελε κανείς να τα δει από κοντά έπρεπε να βρεθεί στα γραφεία της ΕΟΚ και αν ήταν τυχερός να τα ανακάλυπτε στην αίθουσα Γιώργος Κολοκυθάς. Εκεί που γίνονταν ως παλιότερα οι κληρώσεις των διαιτητών και μάλωναν οι παράγοντες των αιωνίων ή μαζεύονταν οι εκπρόσωποι των συλλόγων στις Γενικές Συνελεύσεις. Και καμιά φορά η κούπα του 1987 χρησίμευε και ως αποθηκευτικός χώρος για το τηλεχειριστήριο του air condition.

Αν μη τι άλλο όλο το σκηνικό που στήθηκε, με παλιές δόξες του μπάσκετ και της Εθνικής να είναι εκεί και να καταλήγουμε στην παρουσία του Νίκου Γκάλη (και του Ντέιβιντ Ίνγκραμ που ήρθε στην Ελλάδα για τη γιορτή του Ηρακλή) στο Αλεξάνδρειο την Κυριακή το απόγευμα, δείχνει πως υπάρχει διάθεση να γίνει πιο ελκυστική, η αποκαλούμενη ως επίσημη αγαπημένη. Άλλωστε από μόνη της τραβά πάντα τα βλέμματα διότι είναι μια ομάδα που πάντα την έχει στην καρδιά του ο Έλληνας, όμως όταν συνδυάζεται και με σωστές κινήσεις και ενέργειες, μπορεί να ξεφύγει από τις αναχρονιστικές λογικές.

Δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει πως ό,τι είναι παλιό είναι απαραίτητα και λάθος, ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν οι επιτυχίες ήταν τεράστιες. Απλά δεν χρειάζεται να μένουμε εκεί, διότι δεν αρκεί μόνο να θυμούνται οι παλιοί, αλλά πάντα να μαθαίνουν και οι νέοι.

Ταπεινότητα και αποτελέσματα

Όταν όλα αυτά συνδυαστούν με την απαραίτητη ταπεινότητα - που ίσως να μην ταξίδεψε μαζί με όλα τα μέλη της αποστολής στη Μεγάλη Βρετανία - και τα κατάλληλα αποτελέσματα, θα εκτοξεύσουν και πάλι την Εθνική ομάδα. Μέχρι να γίνει αυτό υπάρχει δρόμος μπροστά, αλλά τα πρώτα δείγματα ήταν θετικά. Όταν ξεπεραστούν και τα δομικά προβλήματα και η γαλανόλευκη πλησιάσει εντός παρκέ το 80% σε πληρότητα, όλα θα είναι και πάλι αισιόδοξα.

Αντί επιλόγου: Έγινε κάτι πριν από λίγες ημέρες στο ελληνικό μπάσκετ, που δεν έχει σχέση με την ΕΟΚ, αλλά δείχνει μια εκδικητική τάση φορέων προς ό,τι έχει σχέση με το παλιό. Όλοι θέλουν να αλλάξουν πολλά, να δημιουργηθεί κάτι νέο, όμως οι παλιές τακτικές δεν έχουν θέση πλέον στο μπάσκετ.

Η βαριά τιμωρία δύο ετών από την ΟΔΚΕ σε τέσσερα πρώην μέλη της ΚΕΔ/ΕΟΚ ήταν ένα λάθος. Μην ξεχνάμε ότι ήδη οι 4 είχαν "τιμωρηθεί" αφού πλέον δεν είναι ούτε στην Επιτροπή, ούτε στο σώμα παρατηρητών. Η επιχείρηση εξόντωσης δείχνει φόβο, δεν αποδίδει δικαιοσύνη και μάλλον θα φέρει προβλήματα στη διαιτησία και δεν θα δώσει λύσεις. Κάτι που τελικά θα βρει μπροστά της η ΕΟΚ, που δεν έχει καμία σχέση με την Ομοσπονδία Διαιτητών.