Τα γήπεδα σε όλη την Ευρώπη - και όχι μόνο - ήταν πάλι γεμάτα. Έγιναν ματσάρες, με αποκορύφωμα όσα έγιναν σε Μονς και Βελιγράδι. Δύο θρίλερ που προκάλεσαν έντονα συναισθήματα σε νικητές και ηττημένους. Πανηγύρισαν με την ψυχή τους Έλληνες και Σέρβοι, πόνεσαν πραγματικά οι Βέλγοι και οι Τούρκοι. Οι Εθνικές ομάδες δεν είναι απλή υπόθεση, ο κόσμος τις αγαπάει, οι παίκτες χαίρονται με διαφορετικό τρόπο τις νίκες τους.

Όποιος έχει δει τα video με τους πανηγυρισμούς των Ελλήνων και των Ιταλών το αντιλαμβάνεται. Η ατμόσφαιρα στο Βελιγράδι ήταν "καυτή" για ένα παιχνίδι τελικό.

Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρα. Τις Εθνικές ομάδες ο κόσμος τις αγαπάει και την Εθνική μπάσκετ λίγο περισσότερο. Θέλει όμως να τις βλέπει με το σωστό τρόπο και όχι να παρακολουθεί κάτι που της μοιάζει. Δεν απαιτεί κανείς πλήρη σύνθεση στα παράθυρα, αλλά δεν αντέχει και την αποσύνθεση. Σαν αυτή της περασμένης Παρασκευής στα Δύο Αοράκια. Και φυσικά δεν φταίνε σε καμία περίπτωση οι παίκτες που κλήθηκαν εκεί, δεν μπορεί να υπάρχουν παράλογες απαιτήσεις από κανέναν.

Ήρθε η ώρα για κανονική συμφωνία, όχι ευχολόγια

Η συζήτηση περί της χρησιμότητας των παραθύρων ανάβει κάθε φορά που διεξάγονται και ειδικά όταν γίνονται Νοέμβριο και Φεβρουάριο. Τα συμπεράσματα, λοιπόν, που προκύπτουν είναι δύο. Πρώτον ότι αυτοί οι αγώνες των Εθνικών ομάδων κάνουν πολύ καλό στο μπάσκετ και στη δημοφιλία του αθλήματος, κυρίως στην Ευρώπη. Δεν χωρά συζήτηση κάτι τέτοιο.

Δεύτερον δεν γίνεται να συνεχιστεί η ίδια κατάσταση με τα παράθυρα στα επόμενα προκριματικά και του Eurobasket και του Παγκοσμίου Κυπέλου. Αυτή να είναι η τελευταία φορά που το μπάσκετ διχάζεται σε όλα τα επίπεδα και την πληρώνουν όσοι δεν πρέπει. Οι Εθνικές, οι σύλλογοι, οι παίκτες, οι προπονητές. Όχι η Euroleague που προκαλεί το πρόβλημα και οχι η FIBA που δεν το λύνει και κάνει ευχές και προσευχές εδω και πέντε χρόνια.

Κανονική συμφωνία με υπογραφές ή κατάργηση

Τι ακριβώς πρέπει να γίνει; Να καθίσουν κανονικά στο τραπέζι οι δύο πλευρές και να υπογράψουν τη λύση.

Όχι να ελπίζει η FIBA στην καλή θέληση της Euroleague και κάθε φορά να βγαίνει το πρόγραμμα και να διαμαρτύρονται. Οι λύσεις δεν δίνονται ούτε με δημοσιεύματα, ούτε με σχόλια εναντίον της κακιάς Euroleague. Λύνονται μόνο από τους παράγοντες και μόνο από τη FIBA. Είναι η Παγκόσμια Ομοσπονδία και δεν επιτρέπεται να επαιτεί, αλλά πρέπει μόνο να απαιτεί. Και να επιβάλει τον νόμο της.

Είναι απαραίτητα τα παράθυρα, ο κόσμος θέλει να βλέπει τις Εθνικές ομάδες, όμως όλα πρέπει να γίνονται σωστά. Η Euroleague πρέπει να σταματά για χάρη των Εθνικών ομάδων.

Αν όχι για δυό φορες κατά τη διάρκεια της σεζόν, ας γίνεται μία και τα άλλα ματς να διεξάγονται καλοκαίρι. Να διακόπτονται όλα όμως για να γίνονται τα παράθυρα. Όλα. Όπως στο ποδόσφαιρο που ακόμα κι αν υπάρχουν διαφωνίες, στο τέλος δεν μιλάει κανείς.

Όμως λάστιχα οι παίκτες δεν πρέπει να ξαναγίνουν. Οι Ομοσπονδίες και οι παίκτες δεν πρέπει να ξαναβρεθούν απέναντι. Είναι ώρα να τελειώσει τούτος ο παραλογισμός. Αλλιώς να σταματήσουν τα παράθυρα - κάτι που είναι το χειρότερο ενδεχόμενο - μέχρι να βρεθεί η λύση. Η οριστική, για τα πραγματικό καλό του μπάσκετ.

Υ.Γ. Πολλά μπράβο αξίζουν και στους Πελαργούς, οι οποίοι βρήκαν τον τρόπο να ταξιδέψουν στο Βέλγιο παρότι επρόκειτο για καθημερινή. Επίσης, αντιμετώπισαν και αρκετές δυσκολίες μετά την άφιξή τους, αφού οι Βέλγοι δεν έδιναν αρχικά εισιτήρια.

Παρ' ολα αυτά, κατάφερε να κερδίσουν τη μάχη της εξέδρας, παίζοντας κι αυτοί καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα, με την στήριξή τους. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, παίκτες, προπονητές και διοίκηση της ΕΟΚ έσπευσαν δίπλα τους να πανηγυρίσουν την τεράστια πρόκριση, κάνοντας ακόμη μεγαλύτερη τη χαρά τους. Κι αυτό αποτελεί το μεγάλο παράσημό τους.