Ο Άρης δεν έφυγε ποτέ από το μπάσκετ, όμως η μαγεία του Αλεξάνδρειου δεν ήταν πάντα εκεί στη θέση της. Εμφανιζόταν για λίγο, όμως χανόταν για πολύ. Οι εξέδρες γέμιζαν, τα χαρτάκια και οι κορδέλες έκαναν την εμφάνισή τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να μας θυμίζουν τη νιότη και με τα βράδια του Αυτοκράτορα, αλλά πάντα κάτι έλειπε. Η προσμονή για την πραγματικά μεγάλη επιστροφή δεν έφυγε ποτέ, μαζί με την ανάγκη των μπασκετικών της δεκαετίας του 80' να ζαναζήσουν σε διάρκεια - και όχι περιστασιακά - εκείνες τις στιγμές.

Και ναι, αυτή είναι η ευκαιρία. Ο Άρης είναι πάλι υγιής και η απόφαση για τη συμμετοχή στο EuroCup ήταν ίσως η πιο σωστή που πάρθηκε εδώ και 34 χρόνια. Τα εννέα εντός έδρας ευρωπαϊκά ματς έφεραν συνεχόμενα sold-out, όμορφη ατμόσφαιρα και την αίσθηση της ικανοποίησης για τον κόσμο της ομάδας. Εκείνους που δεν έφυγαν ποτέ από το πλάι του συλλόγου που αγαπούν, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους που τράβηξαν προς άλλους δρόμους.

Οι οπαδοί του Άρη είναι πάλι χαρούμενοι, ζουν όμορφες στιγμές χάρη στην ομάδα μπάσκετ. Αν και εδώ που τα λέμε, η πιο ευτυχισμένη στιγμή της μέχρι τώρα σεζόν γι αυτούς ήταν συνδυασμένη και με ποδόσφαιρο. Γιόρτασαν στο Αλεξάνδρειο, γύρισαν ένα ματς που έμοιαζε χαμένο κόντρα στην Μπουντούτσνοστ, αλλά η ώθηση ήρθε από την πρόκριση επί της ΑΕΚ στο Κύπελλο Ελλάδας Betson.

Λες κι εκείνη η βραδυά τους έσπρωξε όλους, έδωσε ώθηση σε όλους και έφτασε ο Άρης να ζήσει άλλο ένα τριήμερο μαγείας. Νίκη επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, πρόκριση στους 12 του EuroCup. Πάρτι στο αεροδρόμιο Μακεδονία, πάρτι και στις εξέδρες του Αλεξάνδρειου.

Όμως η αληθινή μαγεία δεν έρχεται από την υπόλοιπη μπασκετική Ελλάδα, όχι από τους οπαδούς του Άρη. Οι παλιοί - εκείνοι που στο πέρασμα του χρόνου έφυγαν και πήραν το δικό τους δρόμο - θέλουν να ξαναζήσουν τα παλιά. Να βιώσουν πάλι με τον Άρη το μπάσκετ των ονείρων τους. Τότε που όλα ήταν όμορφα και όλοι ήταν αγαπημένοι μετά το Eurobasket του 1987. Και οι νέοι από την πλεύρά τους, βλέπουν εκείνες τις ιστορίες να έρχονται και να τους δείχνουν ότι δεν ήταν κάτι ψεύτικο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό.

Η μαγεία του Αλεξάνδρειου και τα ευρωπαϊκά ματς του Άρη στο μπάσκετ είναι πράγματι μια άλλη ιστορία, όταν ο κόσμος στις εξέδρες είναι χαρούμενος. Είναι το μπάσκετ - όνειρο, που το ευχαριστιούνται οι αληθινοί φίλαθλοι απ άκρη σε άκρη στην Ελλάδα. Κι αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία της νυν διοίκηση του Άρη, του μεγάλου Γιάννη Καστρίτη και των παικτών. Έχουν κάνει την Ελλάδα να ασχολείται μαζί τους, την μπασκετική Ευρώπη να θαυμάζει την ατμόσφαιρα και ταξιδιώτες να θέλουν να ζήσουν στιγμές Αλεξάνδρειου.

Κι όλα αυτά, για μια ομάδα που μόνο με μια σειρά θαυμάτων μπορεί να διεκδικήσει τίτλο. Στην Ελλάδα υπάρχει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, στην Ευρώπη η Παρί και οι υπόλοιπες. Αλλά στον αθλητισμό, νικητής δεν είναι μόνο ο πρώτος. Και ο Άρης έχει ήδη καταφέρει πάρα πολλά. Και με το διοικητικό του πρότυπο και με την ατμόσφαιρα στο Αλεξάνδρειο και με το μπάσκετ που παρουσιάζει.

Ρίγα, οι Αρειανοί έρχονται

Και μην νομίζει κανείς ότι ο Άρης θα σταματήσει εδώ. Εχει την ευκαιρία να αρχίσει να γράφει πάλι ιστορία, να δημιουργήσει νέους μύθους.

Στις 5 ή στις 6 Μαρτίου η Αρένα Ρίγα στο Βίλνιους είναι σίγουρο ότι θα κιτρινίσει. Η εκδρομή για το ματς - νοκ άουτ με την ουκρανική Προμετέι θα θυμήσει Μόναχο, Γάνδη, Ισπανία, Τορίνο. Τότε που χιλιάδες οπαδοί ταξίδευαν με κάθε τρόπο για να ακολουθήσουν την ομάδα τους. Τότε που ο Άρης ήταν κάτι σαν την Εθνική ομάδα και όλη η Ελλάδα έβλεπε στην τηλεόραση τα παιχνίδια του για το Κύπελλο πρωταθλητριών. Τότε που κανείς δεν κυκλοφορούσε Πέμπτη στους δρόμους, όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας.

Κανείς δεν έχει προσδοκίες εκείνη την Τρίτη ή Τετάρτη που ο Άρης θα παίζει την πρόκριση στους "8" του EuroCup να γίνει κάτι ανάλογο στην Ελλάδα, αλλά η εκδρομή στη Ρίγα μπορεί να είναι και η μεγαλύτερη. Γιατί ο κοιμώμενος γίγαντας που λέγεται μπασκετικός Άρης ξύπνησε για τα καλά και ο κόσμος του θέλει να χαρεί κάθε στιγμή.

Η Προμετέι είναι καλή ομάδα,ίσως και το φαβορί για την πρόκριση, αλλά ο Άρης θα κάνει τα πάντα για να μην είναι το τελευταίο του ευρωπαϊκό ματς για φέτος. Και μην εκπλαγεί κανείς αν γίνει εκδρομή με περισσότερους από 5000 οπαδούς. Μην λέμε και λίγους. Και τότε θα παραμιλάει όλη η φίλαθλη Ευρώπη για μια εικόνα που ποτέ δεν θα έχουμε ξαναδεί στο μπάσκετ, για παιχνίδι που δεν κρίνει τίτλο...