Σε πολλές περιπτώσεις λέμε ότι οι ομάδες ετοιμάζονται για "πόλεμο" όμως η λέξη μπαίνει σε εισαγωγικά. Διότι πρόκειται για αγώνα, για μπάσκετ. Το ότι ο Ολυμπιακός παίζει στην Πόλη και θέλει να την αλώσει, δεν σημαίνει ότι τα εδάφη θα γίνουν ελληνικά. Γι αυτό και στις αναμετρήσεις με την Εφές, οι ερυθρόλευκοι δεν χρειάζονται ηρωικές προσπάθειες όταν όλα χάνονται, αλλά σωστές επιλογές και ομαδική δουλειά για να μην φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο. Αλλιώς θα δουν το φάιναλ φορ της EuroLeague από την τηλεόραση.

Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Η Εφές παίζει μπάσκετ, ο Ολυμπιακός είναι φοβισμένος. Ο,τι έγινε στο πρώτο ματς στο ΣΕΦ αποτελεί εξαίρεση και όχι κανόνα, διότι στην πορεία οι Τούρκοι ξέφυγαν από το καναβάτσο και έβαλαν τους ερυθρόλευκους σε αυτή τη θέση. Η Εφές έχει βάλει ουκ ολίγα προβλήματα στον Ολυμπιακό και τον έχει τραυματίσει σοβαρά. Οχι θανάσιμα όμως, για να επιστρέψουμε σε ορολογίες πολέμου

Ειδικά στο ματς στο Αμπντί Ιπεκτσί, ο Ολυμπιακός έπαιξε όσο πιο άσχημα μπορούσε. Η επίθεσή του ήταν τόσο στατική, που η Εφές έκανε πάρτι. Κι ας μην ήταν καλή από την πλευρά της στην επίθεση. Εδωσε τεράστια ενέργεια στην άμυνα, άφησε τον Σπανούλη να ταλαιπωρείται και εν τέλει η διαφορά έφτασε στους 17 πόντους.

Θα πει κανείς ότι οι ερυθρόλευκοι έφτασαν πολύ κοντά στην ανατροπή. Εκανε μεν μια κίνηση τακτικής ο Σφαιρόπουλος με το ψηλό σχήμα, δηλαδή τον Παπαπέτρου στο "2". Αλλά κι εκεί έγιναν σοβαρά λάθη. Κόντεψαν να ισοφαρίσουν όχι με κανονικό μπάσκετ, αλλά με τρία τρίποντα που είχαν την υπογραφή του Σπανούλη. Ηταν "ηρωϊκά" κι αν γυρνούσαμε κάπου 200 χρόνια πίσω (για την ακρίβεια 195) θα μας θύμιζαν την άλωση της Τριπολιτσάς και τη μάχη στα Δερβενάκια. Εκεί όπου με ηγέτη τον Κολοκοτρώνη, οι Ελληνες κατέστρεψαν τη στρατιά του Δράμαλη.

Ακόμα κι εκεί, βέβαια, ο Κολοκοτρώνης δεν ήταν μόνος του, ούτε πήγε μόνος εναντίον όλων. Υπήρχε τακτική και συνεργασία.

Αυτό ακριβώς χρειάζεται ο Ολυμπιακός την Παρασκευή. Δεν χρειάζεται να φτάσει στο απροχώρητο και να ψάξει για ένα εύστοχο τρίποντο. Δεν χρειάζεται να βάλει απίστευτα τρίποντα για να επιβιώσει, αλλά να κυριαρχήσει όχι με τον πατριωτισμό του, αλλά με τη συνεργασία των παικτών του. Κάτι που δεν έγινε ούτε την περασμένη Παρασκευή, ούτε στο πρώτο ματς στο Αμπντί Ιπεκτσί. Το γεγονός ότι ο αρχηγός του, ακόμα και σε μια κακή βραδιά με 8 λάθη, έδειξε ότι τουλάχιστον δεν λυγίζει δεν είναι αρκετό και αποδείχθηκε στην πράξη.

Ναι, τα τρίποντα στο τέλος μόνο ένας παίκτης μπορεί να τα πετύχει στην Ευρώπη. Ο Σπανούλης. Το έχει κάνει τόσες φορές, που έχει χαθεί το μέτρημα. Αν ο Ολυμπιακός δεν είχε τον Σπανούλη στο ρόστερ του, τίποτα δεν θα είχε συμβεί απ' όσα έχουν ζήσει οι ερυθρόλευκοι από τη σεζόν 2011-12 μέχρι τώρα. Αλλά σε πολλές περιπτώσεις έβγαλαν το φίδι από την τρύπα οι υπόλοιποι και μετά ανέλαβε ο αρχηγός. Ομως τίποτα δεν έγινε μόνο με ηρωισμούς και... πατριωτισμούς. Δεν είμαστε στο 1821, αλλά στο 2017. Αγώνας μπάσκετ είναι και ο Ολυμπιακός έχει πολλούς τρόπους να κυριαρχεί.

Και στο ζευγάρι αυτής της σειράς είναι ο καλύτερος. Θεωρητικά πάντα, γιατί προς το παρόν στην πράξη η Εφές κάνει πιο σωστά τη δουλειά.

Χρειάζεται ψυχή και καρδιά απ' όλους, πρέπει όλοι να κάνουν ένα βήμα μπροστά και όχι πίσω. Αλλά και σωστή συνεργασία. Αυτό δηλαδή που κάνει τον Ολυμπιακό να διαφέρει εδώ και χρόνια. Οδηγός είναι το πρώτο ματς κόντρα στην Εφές, όχι το δεύτερο και το τρίτο. Κι αν περάσει αυτό το εμπόδιο ο Ολυμπιακός, θα επιστρέψει στην Πόλη και θα την πάρει πάλι πίσω. Την κούπα.