Ο Ολυμπιακός είναι στιγμές...

Κάθε φορά η ίδια ιστορία... Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τι έγινε στην Πόλη, πλέον το έχει μάθει όλη η Ευρώπη. Και όχι τίποτα άλλο. Το έργο έχει παιχθεί ξανά και ξανά... Κι ενώ τελικά όλοι γνωρίζουν το τέλος, έχουν αγωνία. Οχι ρε παιδιά. Επανάληψη επεισοδίου είναι. Ο Ολυμπιακός βγαίνει πάντα νικητής σε φάιναλ φορ όταν παίζει με την ΤΣΣΚΑ.

Αυτή η ομάδα έχει μάθει να ζει τα Final Four. Να τα χαίρεται όσο κανείς άλλος. Να φτάνει πάντα μέχρι την Κυριακή το βράδυ και να διεκδικεί τον τίτλο. Αλλες φορές θα τον πάρει, άλλες θα τον χάσει. Αλλά 8 στις 10 θα είναι στον τελικό και θα μένει στην ιστορία.

Φυσικά και ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να σκέκεται μόνο στις δάφνες του τελικού. Θέλει και την EuroLeague, θέλει και το τέταρτο. Από την άλλη όμως κανείς δεν πρόκειται να τον πει looser αν χάσει. Αυτό έλειπε. Γιατί οι στιγμές που έχει ζήσει ο Ολυμπιακός από το 2012 μέχρι σήμερα είναι τόσο έντονες, τόσο μαγικές, που ξεπερνούν ακόμα και τις κούπες. Οι ερυθρόλευκοι έχουν κάνει τόσες υπερβάσεις, έχουν δημιουργήσει το δικό τους μύθο. Και μέχρι την Κυριακή το βράδυ, όλοι μαζί τους θα ασχολούνται. Το ματς Φενέρ - Ρεάλ δεν θα το θυμάται κανένας.

Αυτό που κάνει τον Ολυμπιακό ξεχωριστό δεν είναι οι κούπες τους, υπάρχουν ομάδες με περισσότερoυς τίτλους στην EuroLeague. Είναι ο τρόπος που μένει αξέχαστος, είναι το απίθανο που γίνεται δυνατό, είναι πάρα πολλά δεν μπαίνουν σε τροπαιοθήκες. Είπαμε είναι οι στιγμές που κανείς δεν ξεχνά όταν τις ζει live, είναι τα δεκάδες βίντεο που θα θυμίζουν για πάντα ό,τι έγινε και το 2017 στην Πόλη. Οπως ουδείς μπορεί να λησμονήσει τον ημιτελικό του 2015 στη Μαδρίτη, που έκανε και θα κάνει για πολλά χρόνια ακόμα υπερήφανους τους οπαδούς και πολλούς άλλους Ελληνες που χαίρονται για μια ελληνική ομάδα και σπουδαία ελληνόπουλα.

Οι Παπ, ο Πρίντεζης και ο Αγραβάνης. Και ο Σφαιρό...

Είναι ξεκάθαρο ότι η νίκη του Ολυμπιακού έχει ελληνική υπογράφη. Με τον κόουτς Γιάννη Σφαιρόπουλο να δίνει ρεσιταλ και τα παιδιά του στο παρκέ να παίρνουν ο ένας από τον άλλο τη σκυτάλη και να κρατούν την ομάδα τους μέσα στο παιχνίδι. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης, που πάλευε ουσιαστικά μόνος του για να κρατήσει τους ερυθρόλευκους στο παιχνίδι. Μετά ήταν ο Παπαπέτρου, που πήρε μπάλες, δημιούργησε και έφθειρε την ΤΣΣΚΑ, για να ακολουθήσουν Μάντζαρης και Αγραβάνης, που στο τελευταίο λεπτό με 2/2 τρίποντα έριξαν τη διαφορα από τους 13 στους 7. Αν η διαφορά ήταν στο 10+ στο πρώτο μέρος, ίσως να μην είχε το κουράγιο να επιστρέψει στο δεύτερο ημίχρονο.

Στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε πάλι ο Παπανικολάου να είναι ασταμάτητος και τον Μάντζαρη με τον Αγραβάνη να είναι πάλι εκεί στα δύσκολα. Κυρίως με μεγάλα τρίποντα όλοι τους...

Και στο τέλος, Σπανούλης και Γκριν

Ε, στο τέλος ξέρουμε ποιος αναλαμβάνει. Ο Βασίλης Σπανούλης, που για άλλη μια φορά άφησε τους υπόλοιπους να κάνουν τη δουλειά και στο πιο κρίσιμο σημείο ζήτησε την μπάλα για να τελειώσει τη δουλειά. Το έκανε όπως μόνο αυτός ξέρει και όταν χρειάστηκε εμπιστεύτηκε όσο κανέναν άλλον τον Ερικ Γκριν. Του έδωσε την πιο κρίσιμη φάση του αγώνα και ο Αμερικανός, που μέχρι το 30' ήταν εκτός τόπου και χρόνου, έβαλε ουσιαστικά το νικητήριο τρίποντο. Δίπλα στους γεννημένους νικητές Ελληνες, ήρθε ένας Αμερικανός που έχει αποδείξει από την αρχή της σεζόν ότι δεν φοβάται στα δύσκολα και έστειλε τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό...

Ο Βαγγέλης τα έκανε όλα

Θα σταθούμε τώρα κυρίως στον Βαγγέλη Μάντζαρη. Αρχισε το ματς με 0/3 τρίποντα κι εκεί έμοιαζε πεσμένος στο καναβάτσο. Εκεί, λοιπόν, απέδειξε ότι είναι φτιαγμένος από ατσάλι. Οχι μόνο δεν έκανε πίσω, όχι μόνο δεν φοβήθηκε, αλλά ανάγκασε τον Σφαιρόπουlο να τον αφήσει στο παρκέ για 33 λεπτά. Ναι, καλά διαβάσατε. Ο 27χρονος πλέι μέικερ έπαιξε 33:24 σε ημιτελικό EuroLeague, οργάνωσε ιδανικά, έπαιξε άμυνα για όλους και ειδικά το τρίποντο με πίσω βήμα στο τέλος της τρίτης περιόδου, ήταν ίσως το πιο σημαντικό του αγώνα. Μετά τα 0 στα 3 είχε 4 στα 6 και μαζί με τον Κώστα Παπανικολάου (4/7 τρίποντα) ήταν οι ψυχές του Ολυμπιακού στην τρίτη περίοδο. Συν τοις άλλοις, ο Μάντζαρης είχε 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ, ο Παπανικολάου 9 ριμπάουντ. Αλλά η προσφορά του Βαγγέλη δεν μετριέται σε νούμερα, δεν είναι τυχαίο ότι ο Γουότερς δεν μπήκε καθόλου στο παιχνίδι.

Ολα δείχνουν Φενέρ

Και πάμε παρακάτω. Η ΤΣΣΚΑ έχασε, θα επιστρέψει στους μικρούς τελικούς και ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται για τον πέμπτο του τελικό μετά το 2010. Για τον τέταρτο, όμως, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό τούτης της φουρνιάς. Ο,τι κι αν γίνει στον τελικό, ήδη οι ερυθρόλευκοι έχουν κάνει τους οπαδούς τους υπερήφανους και τους έχουν δώσει μεγάλη χαρά. Πέρα από τις 2 Euroleague το 2012 και το 2013. Ολη η Ευρώπη θα μιλάει για τη 10ετία του Ολυμπιακού τα επόμενα χρόνια και όλοι θα λένε ότι έπαιξε τελικούς στο σπίτι των αντιπάλων. Στη Μαδρίτη το 2015 με τη Ρεάλ και στην Sinan Erdem της Πόλης το 2017.

Αυτό το Final four είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Φενέρ, γίνεται στην Τουρκία. Και όλοι ξέρουμε πόσα χρήματα έχουν δωσει οι Τούρκοι στο μπάσκετ. Με οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο, η κούπα θα ήταν στα χέρια της Φενέρ. Τώρα κι αυτοί νιώθουν ανασφαλείς. Οι ερυθρόλευκοι είναι ο φόβος και ο τρόμος όλης της Ευρώπης και ξέρει καλά να ανατρέπει τα καθιερωμένα. Να ριχνει στο καναβάτσο τα φαβορί. Μπορεί να το κάνει, είναι σίγουρο. Μπορεί να χαλάσει το πάρτι της Φενέρ μέσα στην Πόλη. Κι αν υπάρχει κάτι που τόσο πολύ θέλει ο Σπανούλης, αυτός ο σπουδαίος ΕΛΛΗΝΑΣ αθλητής, είναι να το ξανακάνει στην ΠΟΛΗ του... Τώρα θα το ευχαριστηθεί ακόμα πιο πολύ.