Τα play offs της EuroLeague αρχίζουν, όμως η ατμόσφαιρα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ μόνο γιορτινή δεν είναι. Τα ανοιχτά μέτωπα είναι περισσότερα από κάθε άλλη φορά και ο Τζόρντι Μπερτομέου βρίσκεται για πρώτη φορά στην παραγοντική του καριέρα, μπροστά σε ένα σωρό προβλήματα.

Η αλήθεια είναι ότι στη Γενική Συνέλευση της ECA την περασμένη Πέμπτη έκανε τη δική του επίδειξη δύναμης έναντι του Δημήτρη Γιαννακόπουλου , οι ομάδες τον στήριξαν στην αντιπαράθεσή του με τον Παναθηναϊκό. Προφανώς βέβαια εκεί πίστεψε ότι ελέγχει απόλυτα όλη την κατάσταση και αισθάνθηκε πολύ δυνατός. Πολύ περισσότερο απ' ό,τι στην πραγματικότητα είναι.

Διότι στην πραγματικότητα κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε. Κάθε άλλο. Τα play offs αρχίζουν με την περισσότερη προκατάληψη και συζήτηση για το παρασκήνιο και τη διαιτησία από κάθε άλλη φορά. Ο ίδιος ο Μπερτομέου μοιάζει ανήμπορος να αντιδράσει και το μόνο που τον νοιάζει είναι να κάνει πειθαρχικές διώξεις στον Γιαννακόπουλο, του οποίου όχι μόνο δεν ιδρώνει το αυτί, αλλά μόνο κερδισμένος θα βγει από τούτο τον "πόλεμο".

Και όπως φαίνεται, το παράδειγμά του ακολουθούν κι άλλοι. Οπως το αγαπημένο παιδί της EuroLeague. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους κάνει συνεχείς δηλώσεις και αφήνει υπονοούμενα για τη διαιτησία εν όψει της σειράς με τον Ολυμπιακό, δημιουργώντας κλίμα . Αυτές οι δηλώσεις δεν κάνουν κακό στην EuroLeague; Δεν χρίζουν τιμωρίας ή πειθαρχικής δίωξης; "Δεν πιστεύω πως οι διαιτητές είναι τα αστέρια ή κάτι ανάλογο. Οι διαιτητές επίσης πρέπει να προσαρμοστούν. Το πιο σημαντικό είναι να μας σεβαστούν, καθώς είμαστε μία από τις οχτώ καλύτερες ομάδες. Η διαιτησία πρέπει να είναι 50-50". Αυτά είπε ο προπονητής της Ζάλγκιρις, αφήνοντας να εννοηθούν πολλά. Αλήθεια, έχει στοιχεία ότι η διαιτησία δεν είναι ή δεν θα είναι 50-50 στην EuroLeague; Αν το ξέρουμε εκ των προτέρων, να βρεθεί η λύση κ. Μπερτομέου.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με όσα βγαίνουν καθημερινά από τον Παναθηναϊκό, έχουν ανοίξει για τα καλά τον Ασκό του Αιόλου. Είπαμε η καχυποψία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο με την EuroLeague να δείχνει ότι το παίζει... υπεράνω, αλλά την ίδια στιγμή να μοιάζει ανήμπορη να αντιδράσει.

Γενικά ο Μπερτομέου μοιάζει να τα έχει χαμένα διότι δεν διοικεί. Είναι μεν πρόεδρος της EuroLeague, αλλά παραμένει υπάλληλος των 11 μετόχων, άρα όταν θα βρεθεί στη ανάμεσα σε... πυρά, θα έχει πρόβλημα. Αλήθεια, τι θα γίνει αν συνεχιστεί το ψυχροπολεμικό κλίμα ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Ζάλγκιρις; Ο Γιασικεβίτσιους έχει σηκώσει το λάβαρο του πολέμου στους ερυθρόλευκους, τι θα γίνει όμως στο πρώτο στραβό σφύριγμα στο ΣΕΦ; Ή την επόμενη εβδομάδα στο Κάουνας; Ό,τι θα γίνει και από σήμερα στο ΟΑΚΑ και εν συνεχεία στη Μαδρίτη, διότι πλέον κρίνονται πολλά στη διοργάνωση. Η κανονική περίοδος ολοκληρώθηκε, τα play offs είναι άλλο πράγμα.

Ο Ισπανός μέχρι την περασμένη Πέμπτη ήταν ήσυχος διότι είχε να αντιμετωπίσει μόνο το κεφάλαιο Παναθηναϊκός, στην πορεία όμως άνοιξαν μέτωπα. Και εντός EuroLeague και με το το υπόλοιπο μπάσκετ, που δεν τον λατρεύει ιδιαίτερα. Επίσης το ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα φανερό σύμμαχο στη Γενική Συνέλευση, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να βρει στην πορεία. Ειδικά όταν ο καθένας θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί κάθε συμμαχία εν όψει play offs και Final Four και ο εχθρός του εχθρού μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος....

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΜΕ ΤΟ EUROCUP

Πάμε τώρα και στο υπόλοιπο μπάσκετ, το οποίο συνεχίζει να προκαλεί. Η ανακοίνωση της περασμένης Παρασκευής της ECA για τις χώρες που έχουν άμεση πρόσβαση στο Eurocup, η επίδειξη δύναμης που είχε στο μυαλό του να κάνει ο Μπερτομέου, απέδειξε ότι όχι μόνο ζει σε ένα δικό του σύμπαν, αλλά αρνείται να αποδεχθεί την επιλογή και την ετυμηγορία των ίδιων των ομάδων, που του γύρισαν την πλάτη.

Η επίσημη προσφορά δύο θέσεων στις ομάδες που θα πάρουν μέρος στον τελικό του Champions League, όχι μόνο ξεφεύγει κάθε λογικής που οι ίδιοι οι άνθρωποι της Βαρκελώνης ευαγγελίζονται, αλλά εμφανίζουν έναν οργανισμό που δεν έχει καμία διάθεση να κάνει ένα βήμα συνεννόησης με τη FIBA και το μοναδικό που έχει ως τακτική προσέγγιση είναι η υποτίμηση και η υποβάθμιση.

Αρχικά είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι μεταξύ της FIBA και της EuroLeague δεν υπάρχει απολύτως καμία συμφωνία. Ηταν μία μονομερής, εγωιστική πράξη εκ μέρους του Μπερτομέου, που όχι μόνο δεν έχει στόχο να γεφυρώσει το χάσμα, αλλά να το γιγαντώσει, καθώς η μοναδική πρόθεσή του είναι να μειώσει τόσο το BCL, όσο και τις ομάδες που συμμετέχουν σε αυτό.

Με την προσφορά δύο θέσεων στο Eurocup, ο Μπερτομέου προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι το BCL είναι η τρίτη τη τάξει διοργάνωση της Ευρώπης και οι ομάδες που αγωνίζονται εκεί είναι ο ευρωπαϊκός …κατιμάς! Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του ματιά, σίγουρα όμως, το Champions League, μέσα σε μόλις δύο χρόνια έχει καταφέρει τεράστια, όχι βήματα, αλλά άλματα έναντι του σχεδόν 20χρονου πια Eurocup.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι:

* Το BCL δεν ζήτησε ποτέ αυτές τις θέσεις από τον Μπερτομέου

* Οι Ισπανοί ηγέτες της ECA αρνούνται, κλεισμένοι σε ένα χρυσό κλουβί, ότι η συμμετοχή στο BCL δεν είναι προϊόν αδυναμίας τους να πάρουν μέρος στο Eurocup, αλλά επειδή επέλεξαν να αγωνιστούν σε μία διοργάνωση, που στηρίζει σε αγωνιστικά και βαθμολογικά κριτήρια.

*Η ίδρυση του BCL ανάγκασε την ECA να αλλάξει πάρα πολύ την οικονομική πολιτική της απέναντι στις ομάδες, οι οποίες πλήρωναν μέχρι πρόπερσι για να πάρουν μέρος στη διοργάνωση (περίπου 50 με 60 χιλιάδες ευρώ), ενώ τώρα προσφέρεται δωρεάν το δικαίωμα.

* Ωστόσο, ακόμα και τώρα το Eurocup απέχει πολύ από τα οικονομικά μπόνους που προσφέρει το BCL στις ομάδες, η νικήτρια του οποίου εισπράτει 1εκ. ευρώ, ενώ η αντίστοιχη του Eurocup το ….δικαίωμα να αγωνιστεί για ένα χρόνο στην EuroLeague. Μόνο για ένα χρόνο όμως. Μετά ακόμα κι αν κατακτήσει τον τίτλο, πάλι στο Eurocup θα γυρίσει.

Δεν είναι μόνο το ύψος του οικονομικού τροπαίου που λαμβάνει η νικήτρια ομάδα του BCL. Εχει να κάνει και με τη γενική εικόνα. Το BCL παρέχει ένα πολύ υγιές περιβάλλον, όπου το 1εκ. του νικητή, ή οι 500 χιλιάδες του φιναλίστ, καλύπτουν ένα σημαντικό ποσοστό του μπάτζετ που έχουν οι ομάδες, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες διοργανώσεις όπου το οικονομικό μοντέλο είναι αποδεδειγμένα απολύτως αποτυχημένο,. Οι ομάδες, για να δημιουργήσουν ανταγωνιστικά σύνολα ξοδεύουν δεκάδες εκατομύρια, για να έχουν ως αντιστάθμισμα τις 37.000 για κάθε νίκη στην κανονική περίοδο και τις 75.000 για κάθε νίκη στα playt offs, συν τα έξτρα χρήματα στους συμμετέχοντες στο Final Four. Ο τέταρτος του Final Four παίρνει 150.000 ευρώ, ο τρίτος 300.000 ευρώ, ο χαμένος του τελικού 500.000 ευρώ και ο νικητής της EuroLeague 1.000.000 ευρώ.

Τέλος, μπορεί το BCL να μην έχει ομάδες από τη Ρωσία πλην της Ενισέι, αλλά τις περισσότερες πρωταθλήτριες ομάδες των υπόλοιπων χωρών της Ευρώπης, εκτός από αυτές που έχουν πρόσβαση στην Ευρωλίγκα. Το Eurocup φιλοξένησε ομάδες από 9 χώρες φέτος, τη στιγμή που το BCL, λαμβάνοντας υπόψιν και τα προκριματικά έδωσε πρόσβαση σε 34 χώρες, πάντα με βάση το αγωνιστικό κριτήριο. Οπου μεταξύ άλλων βρέθηκαν, οι πρωταθλητές Γαλλίας και Ιταλίας, οι δεύτερες καλύτερες ομάδες βάσει κατάταξης σε Γερμανία (Λούντβισμπουργκ) και Τουρκία (Μπεσίκτας) και συνολικά 21 πρωταθλήτριες ομάδες από ολόκληρη την Ευρώπη.

Αρα αν δεν είναι μία προσπάθεια υποβάθμισης του BCL ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που ο Μπερτομέου προσφέρει αυτές τις θέσεις στο Champions League;

Δεν υπάρχει απάντηση! Ο Τζόρντι το μόνο που θέλει είναι να τραβήξει ακόμα περισσότερο το σχοινί της αντιπαράθεσης, όντας σε μία ιδιαίτερη κατάσταση εξαιτίας:

* Της πιθανότητας αποχώρησης του Παναθηναϊκού...

* Της διαρκούς ανάπτυξης του Champions League, το Final Four του οποίου, όπως φαίνεται, θα διεξαχθεί μπροστά στο γεμάτο ΟΑΚΑ

* Της σθεναρής στάσης των ομάδων που αρνούνται το Eurocup και προτιμούν του Champions League.

Ο Μπερτομέου, οπως και ο καθένας έχει δικαίωμα να υποστηρίζει την διοργάνωσή του και να πιστεύει ότι είναι η κορυφαία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο λογικό από αυτό. Να το κάνει, όμως, αρνούμενος να αποδεχτεί ότι οι ομάδες πολλές ομάδες επιλέγουν να του γυρίσουν την πλάτη, είναι θλιβερό.

Οι ομάδες του BCL δεν κατέληξαν αναγκαστικά εκεί. Το επέλεξαν! Κι αν την πρώτη χρονιά υπήρξαν πράγματι θέματα απειλών (λάθος τεράστιο της FIBA), τη δεύτερη, δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο. Οι ομάδες είχαν την ελευθερία επιλογής, δίχως πιθανές τιμωρίες να κρέμονται πάνω από το κεφάλι τους. Κι όμως, επέλεξαν να επιστρέψουν στο BCL, πλην δύο (Βιλερμπάν, Παρτιζάν). Κι αυτό η ECA δεν το αποδέχεται...