Ο τελικός του Σλούκα και του Γιουλ

Ο Λούκας Ντόντσιτς αναδείχθηκε στα 19 του χρόνια MVP της Euroleague και απόψε - στο τελευταίο του ματς στη διοργάνωση - διοτι το ΝΒΑ τον περιμένει - θα προσπαθήσει να ξαναγράψει ιστορία: να στεφθεί και πρωταθλητής Ευρώπης, ώστε αυτή η απίστευτη ιστορία να έχει και ευτυχισμένο τέλος.

Διότι όσες συγκρίσεις κι αν γίνουν, ο νεαρός Σλοβένος στα 18 προς τα 19 του κάνει κάτι εξωπραγματικό... Τον Σεπτέμβρη βοήθησε την Εθνική ομάδα της χώρας του να κατακτήσει το Eurobasket 2017 και 8 μήνες μετά είναι στον τελικό της EuroLeague. Και σε όλα αυτά δεν συμμετέχει απλά, αλλά είναι πρωταγωνιστής. Στο Eurobasket 2017 είχε πλάι του τον Γκόραν Ντράγκιτς, στη Ρεάλ έχει πλέον αυτό που τόσο χρειαζόταν για να μπορέσει να απελευθερωθεί: τον Σέρχιο Γιουλ.

Είναι άλλωστε ξεκάθαρο ότι η Ρεάλ Μαδρίτης ανέβηκε ένα επίπεδο μόλις επέστρεψε δριμύτερος ο Ισπανός γκαρντ. Οι Μαδριλένοι - με τον Ντόντσιτς να ηγείται αλλά την ομάδα του να αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα - πήραν την 5η θέση στην κανονική περίοδο και τίποτα δεν έδειχνει πως θα εξελιχθούν σε διεκδικητές του τίτλου. Ηταν σαφές πως κάτι τους έλειπε για να κάνουν το κάτι παραπάνω, ακόμα κι όταν σταδιακά επέστρεφαν ένας, ένας οι τραυματίες.

Τελικά τη διαφορά την έκανε αμέσως μόλις γύρισε στη δράση ο Γιουλ. Αυτός έδωσε την έξτρα ώθηση στη Ρεάλ στις αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό στη Μαδρίτη, το ίδιο συνέβη και στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ στο Βελιγράδι . Ο θρίαμβος της Παρασκευής είχε φυσικά την υπογραφή πολλών παικτών - όχι μόνο ενός ή δύο - αλλά η Ρεάλ έχει γίνει ξανά η ομάδα του Γιουλ. Μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, έχει προλάβει να σκίσει όλα τα βιβλία της ιατρικής και της εκγύμνασης και αποτελεί το βασικό λόγο που η Ρεάλ δείχνει ικανή να νικήσει την Φενέρμπαχτσε.

Ναι μεν ο 19χρονος Λούκα Ντόντσιτς είναι το φαινόμενο και υποκλίνεται το παγκόσμιο μπάσκετ στο ταλέντο, τις ικανότητές του και όλα όσα εξωπραγματικά κάνει για ένα παιδί της ηλικίας τους, αλλά ο τελικός της EuroLeague είναι μια άλλη ιστορία. Τέτοια ματς είναι για τις παλιοσειρές, για όσους έχουν ξαναπαίξει σε τελικό, για όσους έχουν πάρει πάλι την κούπα του πρωταθλητή στο παρελθόν. Και η Ρεάλ θα έχει τύχη μόνο αν ο Γιουλ κάνει και δεύτερο σπουδαίο ματς μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μοιάζει απίθανο για έναν παίκτη που απουσίαζε 8 μήνες, αλλά ο συγκεκριμένος έχει ήδη ξεπεράσει κάθε προσδοκία και λογική.

Η ώρα του Σλούκα

Την ίδια στιγμή, η Φενέρ έχει να αντιπαρατάξει τα δικά της αστέρια και τους δικούς της παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα στον ημιτελικό εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά ο Μπόμπι Ντίξον Μοχάμεντ Αλι και "σκότωσε" την Ζαλγκίρις . Ο Γιασικεβίτσιους τα είχε σχεδιάσει όλα καλά στο κεφάλι του, όμως τα final four τα κρίνουν οι παίκτες. Και ο Αμερικανός με τουρκικό διαβατήριο πήρε την μπαλίτσα και την έβαλε στο καλάθι όταν οι Λιθουανοί έμοιαζαν απειλητικοί.

Το μπάσκετ, άλλωστε, είναι το άθλημα των "κοντών", αυτοί αποφασίζουν για όλα και ο Ντίξον είναι πάντα συνεπής στα μεγάλα παιχνίδια. Δεν ήταν τυχαία η εμφάνισή του την Παρασκευή, το έκανε και πολλές άλλες φορές στο παρελθόν.

Ο τελικός όμως είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του Κώστα Σλούκα. Στον ημιτελικό δεν ήταν πολύ καλός, όμως στο τέλος έκανε αυτό που έπρεπε σε άμυνα και επίθεση για να περάσει η Φενέρ, τώρα είναι η δική του ώρα. Εχει αγωνιστεί στον τελικό του 2012, του 2013, του 2015, του 2016, του 2017 και ετοιμάζεται για την 6η του συμμετοχή σε επτά χρόνια . Απίστευτο νούμερο για τον Ελληνα γκαρντ, που έχει κίνητρο, θέλει να γράψει ιστορία και θα είναι το κλειδί για τους Τούρκους. Και αν καταφέρει να οδηγήσει την Φενέρ στη νίκη και των ωθήσει στην κατάκτηση της δεύτερης συνεχόμενης EuroLeague, θα πάρει θέση δίπλα στους κορυφαίους αυτού του αθλήματος στην Ευρώπη. Δίπλα στους θρύλους, που οι περισσότεροι άλλωστε είναι Ελληνες.

Photo Credits: Eurokinissi