Ολο το ματς, δύο μπουνιές και (άλλο) ένα φάουλ

Φάση νούμερο 1: Ο Τζέισον Γκρέιντζερ ανοίγει τον αιφνιδιασμό της Εφές και ο Κώστας Παπανικολάου τον κατεδαφίζει. Φάουλ στο όριο του αντιαθλητικού, όμως ο 27χρονος φόργουορντ ξέρει ακριβώς τι κάνει. Ο Αμερικανός της Εφές είχε βάλει ήδη 10 πόντους δίχως να αστοχήσει σε σουτ και έμοιαζε ασταμάτητος.

Ακολούθησαν δύο άστοχα σουτ, μία τάπα που δέχθηκε και εν τέλει έκλεισε το ματς με 6/11 δίποντα και 1/3 τρίποντα... Τα 5 στα 5 στην εκκίνηση, διαδέχθηκαν 2 στα 9... Ο Γκρέιντζερ εξαφανίστηκε στα υπόλοιπα 34 λεπτά του ματς και το φάουλ του Παπανικολάου αποδείχθηκε ευεργετικό για τον Ολυμπιακό.

Φάση νούμερο 2: Εχουν περάσει 1:08 από την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου και ο Κεμ Μπιρτς κατεδαφίζει τον Μπράιαντ Ντάνστον την ώρα που ετοιμάζεται να πετύχει το λέι απ. Αντιαθλητικό φάουλ από τους διαιτητές, σωστά. Ο Αμερικανός πηγαίνει στη γραμμή και αστοχεί και στις δύο... Ο MVP της σειράς μέχρι και πριν από το τέταρτο ματς, εξαφανίζεται και αυτός ως το τέλος της αναμέτρησης. Είχε συνολικά 2/9 δίποντα και 3/6 βολές...

Φάση νούμερο 3: Μένουν 58 δευτερόλεπτα για το τέλος της τρίτης περιόδου. Ο Ολυμπιακός προηγείται με 54-55 αλλά η Εφές έχει δώσει σημάδια ζωής και βγαίνει στον αιφνιδιασμό για να πάρει πάλι τα ηνία. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης κάνει φάουλ στο κέντρο, είναι το τρίτο προσωπικό, γνωρίζοντας ότι έτσι θα αποσυρθεί στον πάγκο. Βάζει την ομάδα πάνω από τον εαυτό του και οι ερυθρόλευκοι κλείνουν την τρίτη περίοδο έχοντας το προβάδισμα.

Τρεις φάσεις, όλη η ουσία. Ο Ολυμπιακός έδειξε στην Εφές πώς ακριβώς παίζεται το παιχνίδι στα πλέι οφ. Οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν πιο σκληρά, έβαλαν το κορμί τους στη μάχη και πάλεψαν για κάθε φάση... Θυσίασαν το κορμί τους, πόνεσαν, αλλά την ίδια στιγμή πλήγωσαν περισσότερο την τουρκική ομάδα. Της έστειλαν το μήνυμα ότι θα ματώσει για κάθε καλάθι, για κάθε φάση. Απάντησαν στο ξύλο με ξύλο, έριξαν φωτιά στην φωτιά. Οχι νερό. Φωτιά. Και δικαιώθηκαν.

Ενα βράδυ πριν είχαν καθίσει όλοι μαζί και είχαν μιλήσει μόνοι τους. Οι παίκτες. Αυτοί που ξέρουν τον τρόπο. Αυτοί που γνωρίζουν ότι τίποτα δεν γίνεται μόνο από έναν στο μπάσκετ. Ο ένας χρειάζεται τον ώμο του άλλου για να προχωρήσει μια ομάδα. Ε, αυτό συνέβη στο Αμπντί Ιπεκτσί. Οχι από την αρχή, όπου τίποτα δεν πήγαινε καλά και η εικόνα ήταν απογοητευτική. Ηταν το σημείο που ο Ολυμπιακός έμοιαζε να είναι πεσμένος στο καναβάτσο και ο αποκλεισμός έμοιαζε φυσική συνέπεια του αγώνα.

Μόνο που όλοι υπολόγισαν δίχως τους γεννημένους νικητές. Από τη στιγμή που μαζεύτηκε η διαφορά στο πρώτο ημίχρονο, η κατάσταση ήρθε πια στα χέρια του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι μπήκαν δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο και όσο ο χρόνος έμενε πίσω, τόσο δυνάμωναν οι Πειραιώτες. Τα φάουλ ξοδεύονταν σωστά, , ο Γιανγκ και ο Γκριν έκαναν τη δουλειά ακριβώς όπως έπρεπε και η Εφές ένιωθε την πίεση να μεγαλώνει. Ο ένας έπαιζε για τον άλλο και πλέον οι Τούρκοι δεν είχαν τύχη.

Και τότε ήρθε η ώρα του Βασίλη Σπανούλη, που έκανε τη διαφορά. Εκεί ακριβώς που έπρεπε. Κτύπησε την κατάλληλη στιγμή, στην καλύτερή του εμφάνιση στα πλέι οφ της EuroLeague. Τρίποντα, ασίστ, τρίποντα, ασίστ. Γιατί σαν κι αυτόν είναι λίγοι. Ελάχιστοι. Κανένας άλλο για να τα λέμε όλα.

Προσοχή όμως: Η δουλειά δεν τελείωσε στην Πόλη. Η πρόκριση δεν είναι δεδομένη, όποιος το πιστεύει αυτό κάνει μεγάλο λάθος. Η Εφές έμοιαζε τελειωμένη και μετά το πρώτο ματς, αλλά είδαμε πώς επέστρεψε. Αυτή η σειρά έχει ήδη δύο break, άρα όλα κρέμονται σε μια κλωστή. Και οι δύο ομάδες έχουν δείξει πως δεν καταλαβαίνουν από έδρες, άρα υπάρχει δρόμος ακόμα. Απλά ο Ολυμπιακός είναι ζωντανός, έχει το παιχνίδι που κρίνει την πρόκριση.

ΥΓ.: Ο Περάσοβιτς είναι σύγχρονος προπονητής, η Εφές παίζει το σωστό μπάσκετ και ο Σφαιρόπουλος έχει μείνει στον προηγούμενο αιώνα. Ετσι έλεγαν πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού μετά τις δύο ήττες... Ε, αν ρωτήσετε τους οπαδούς της Εφές, τους οπαδούς των περισσότερων ομάδων της EuroLeague, τον Σφαιρόπουλο θα ήθελαν στον πάγκο τους. Και όλους τους συνεργάτες του. Γιατί αυτό που κάνει ο Ολυμπιακός, καμία ομάδα στην Ευρώπη δεν μπορεί να το κάνει.