Την ώρα που ο Νειμάρ ταξίδευε μέχρι τη Βολιβία και αναγκάστηκε να βάλει μάσκα οξυγόνου μετά το ματς και ο Μέσι αγωνίστηκε 90 λεπτά με τη φανέλα της Αργεντινής κόντρα στο Περού, το ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν μπορεί να χωρίσει δύο γαϊδάρων άχυρα. Διότι η EuroLeague και οι σύλλογοι που την απαρτίζουν δεν θέλουν στη ζωή τους τις Εθνικές και αρνούνται με κάθε τρόπο τα "παράθυρα" για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019.

Βέβαια άλλα τα μεγέθη θα πει κανείς... Από όλες τις απόψεις όμως. Όχι μόνο αυτές που επικαλείται η EuroLeague . Διότι κανένα πρωτάθλημα δεν μπορεί να συγκριθεί με το ΝΒΑ. Τα έξοδα μιας ομάδας εκεί, ας πάρουμε παράδειγμα τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, αναλογούν με τα έξοδα όλων των ομάδων της EuroLeague... Και βέβαια τα έσοδα είναι περισσότερα στο ΝΒΑ, αλλά το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στα μέρη μας. Αρα απαγορεύεται κάθε σύγκριση.

Η απουσία των παικτών του ΝΒΑ είναι το μοναδικό επιχείρημα των ομάδων της Ευρώπης, αλλά αυτό απλά είναι μια δικαιολογία για να αποφύγουν ό,τι γίνεται στο ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες. Γινόταν και στο μπάσκετ, αλλά από το 2002 η FIBA κατήργησε - κακώς - τα προκριματικά. Ορθώς θέλει να τα επαναφέρει, αυτό συμβαίνει σε όλα το σπορ, όμως έχει ήδη παραχωρήσει δικαιώματα σε έναν συνεταιρισμό, που μοιάζει ανίκανη να διοικήσει το ίδιο της το άθλημα.

Η ευθύνη της FIBA για την κατάσταση είναι μεγάλη για όσα έχουν προηγηθεί, όμως τα τελευταία χρόνια κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ειδοποίησε εγκαίρως για τα προκριματικά, φρόντισε να αφήσει κενό ένα καλοκαίρι κάθε τετραετία για να ξεκουραστούν οι παίκτες, θέλησε να ξαναβάλει τις Εθνικές ομάδες μέσα στο σπίτι τους. Θυμίζουμε ότι επίσημο εντός έδρας ματς η Εθνικής Ελλάδας έπαιξε τελευταία φορά το 2002. Αγωνίστηκε και το 2008 στο Προολυμπιακό, αλλά τότε ήταν διοργανώτρια και οικοδέσποινα, όχι γηπεδούχος.

Η ΕuroLeague όχι μόνο δεν συνεργάστηκε, αλλά αύξησε και τους αγώνες της κανονικής περιόδου, που απέκτησε μεν ενδιαφέρον, αλλά καταπόνησε όσο ποτέ άλλοτε τους αθλητές. Και αποδείχθηκε ότι το σύστημα μάλλον δεν ήταν ιδιαίτερα δίκαιο, διότι τον τίτλο κατέκτησε ο 5ος της κανονικής περιόδου!

Οπως και να έχει, αυτό δεν είναι το θέμα. Το πρόβλημα είναι ότι η EuroLeague βάζει απέναντί της το σύνολο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, της FIBA, τους θεσμούς, έχοντας βέβαια στο πλάι της ορισμένες κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Τον Ολυμπιακό, την Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, την Φενέρ, την Εφές, το Μιλάνο, που από την πλευρά τους έχουν το δίκιο,

Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ: ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Οι ομάδες πληρώνουν τους παίκτες, συνεπώς δεν θέλουν με τίποτα να ρισκάρουν. Και εντάξει, θα πάρουν την ασφάλεια αν προκύψει πρόβλημα, όμως στο ποδόσφαιρο τα πράγματα δεν γίνονται έτσι. Κι αφού σε πολλές περιπτώσεις επικαλούμαστε το ποδόσφαιρο, η FIBA πρέπει να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά. Είναι η ανώτατη αρχή του μπάσκετ, το σωστό είναι να υπακούν οι ομάδες, αλλά όσο δεν μοιράζεται χρήμα, τα πράγματα θα παραμένουν στάσιμα.

Η λύση, λοιπόν, είναι τα λεφτά. Αν η FIBA αποζημιώνει τις ομάδες για κάθε ημέρα που θα φεύγουν για τις Εθνικές, όχι μόνο παράθυρα, αλλά και πόρτες θα ανοίξουν για τους παίκτες. Τότε οι σύλλογοι θα παρακαλάνε να έχουν διεθνείς, θα παλεύουν να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερους και η ζωή θα είναι πιο εύκολα. Έτσι κάνει η FIFA και η UEFA, είναι μονόδρομος να το πράξει και η FIBA. Αλλιώς δεν θα τρέχουν οι ομάδες πίσω της, αλλά η ίδια θα τρέχει πίσω από τις ομάδες. Όπως συμβαίνει τώρα.

Επίσης: αν θέλει κάποια στιγμή να πάρει πίσω την EuroLeague και να την κάνει κανονική διοργάνωση που οι συμμετέχοντες θα προκύπτουν από τα εγχώρια πρωταθλήματα - δίχως δηλαδή εγγυημένα συμβόλαια - πρέπει να μοιράσει πάλι χρήμα. Ας ξέρει κάθε κλαμπ ότι θα έχει πάγιο και μάλιστα μεγάλο έσοδο, ας επιβραβευτούν οι ομάδες που θα παίρνουν τίτλους και θα δούμε αν θα αλλάξει η κατάσταση. Το χρήμα κινεί τα πάντα, γι αυτό και στο ποδόσφαιρο όλα λειτουργούν όπως πρέπει. Κι όταν οι σύλλογοι ετοιμάζονται να... εξεγερθούν, ανεβαίνουν πάλι τα έσοδα. Και ναι, οι μεγάλοι δυναμώνουν χρόνο με το χρόνο, αλλά τουλάχιστον εκεί όλα κρίνονται από το αγωνιστικό αποτέλεσμα. Κάτι που δεν υπάρχει πλέον στο μπάσκετ λόγω των εγγυημένων συμβολαίων.

Βέβαια με όσα γίνονται εδώ και καιρό στο μπάσκετ και κυρίως στην Ευρώπη, όταν γίνει το ταμείο, δεν θα υπάρχει χρήμα ούτε για την EuroLeague και τους συλλόγους, ούτε για την FIBA και τις Εθνικές. Το μπάσκετ απαξιώνεται καθημερινά, πέφτει στα μάτια ακόμα και όσων το αγαπούν και φυσικά χαμένοι θα βγουν όλοι. Η EuroLeague νοιάζεται μόνο για τη δική της διοργάνωση και τίποτα άλλο, αλλά αν εξαφανιστούν οι Εθνικές ομάδες το τέλος θα έρθει γρηγορότερα.

Κι επειδή η FIBA είναι η ανώτατη αρχή, πρέπει άμεσα να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Οχι με ανακοινώσεις και με παρακάλια, αλλά δείχνοντας τα λεφτά σε όλους τους εμπλεκόμενους. Και πρέπει να το κάνει ΑΜΕΣΑ, διότι έτσι όπως οδηγούνται τα πράγματα, στο τέλος θα απομείνει στο μπάσκετ το ΝΒΑ και η... Κίνα. Ούτε οι Εθνικές, ούτε η EuroLeague.