Η καταστροφολογία δεν έχει θέση στο μπάσκετ και στον αθλητισμό, όμως από την άλλη δεν γίνεται να μην υπάρχει επίγνωση της πραγματικότητας. Είναι παράλογο να ζητάει κανείς από ομάδες, διοικήσεις και προπονητές να κάνουν προγραμματισμό για την επόμενη σεζόν, όταν - ισχύει κυριολεκτικά - κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει.

Κι επειδή οι περισσότεροι συζητούν αυτή τη στιγμή για το τι μέλλει γενέσθαι με τις φετινές διοργανώσεις, το πραγματικό θέμα συζήτησης πρέπει να είναι η επόμενη σεζόν.

Ας δούμε λίγο τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί τούτη τη στιγμη:

Το ΝΒΑ έχει σταματήσει, όπως και η αθλητική δραστηριότητα στο 99% της γης. Θα γίνει προσπάθεια να λήξει η σεζόν, έστω κι αν όσο περνούν οι μέρες η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη. Και ειδικά η ΗΠΑ έχουν μπει πλέον για τα καλά στο επίκεντρο του κορονοϊου.

Παρ΄όλα αυτά υπάρχει ένα πλάνο να τελειώσει η σεζόν ακόμα και τον Σεπτέμβρη. Και να αρχίσει η επόμενη αγωνιστική περίοδος τα Χριστούγεννα. Αν συμβεί κάτι, θα επηρεαστεί το μπάσκετ Παγκοσμίως. Οι παίκτες που θέλουν να παίξουν την επόμενη σεζόν στο ΝΒΑ δεν θα μπορούν να περιμένουν ως τα Χριστούγεννα, αυτοί που ίσως να θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη θα έχουν μέχρι αργά υποχρεώσεις. Ισως τίποτα απ 'ολα αυτά να μην συμβεί, αλλά όσο εκκρεμεί μια τέτοια διαδικασία, κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει παγκοσμίως.

Η Κίνα αποτελεί τεράστιο ερωτηματικό. Εκεί ο κορονοϊός έχει υποχωρήσει, αλλά ακόμα δεν έχουν αρχίσει οι αγώνες. Ταυτόχρονα παραμένουν κλειστά τα σύνορα και ουδείς γνωρίζει πότε θα ανοίξουν. Μετά απ' όσα συνέβησαν, θα είναι ίδια η κατάσταση στον αθλητισμό; Θα πέσει χρήμα για το μπάσκετ; Και πόσοι θα έχουν τα... κότσια να ξαναπάνε στην Κίνα. Αν, λοιπόν, η αγορά της Ασίας πάψει να είναι ανταγωνιστική, αυτό θα βοηθήσει την Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή, καμία ομάδα δεν μπορεί να συζητήσει σοβαρά για μελλοντικά έσοδα. Ειδικά οι λίγκες από χώρες που στηρίζονται εξ ολοκλήρου σε χορηγικά προγράμματα και ισοσκελισμένα έσοδα - έξοδα θα έχουν σοβαρό θέμα. Βλέπουμε στην Γερμανία υπάρχει πρόβλημα με το ποδόσφαιρο, φανταστείτε τι θα γίνει με το μπάσκετ. Αλλά και οι Ρώσοι - το είπε ο Βατούτιν - ίσως αναγκαστούν να μειώσουν το μπάτζετ, γενικά σε όλη την Ευρώπη οι σύλλογοι ψάχνονται. Σε όλα τα αθλήματα.

Στα έσοδα βάζουμε και τα τηλεοπτικά και τα διαρκείας και ό,τι άλλο μπορεί να προκύψει, αφού υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο ένα μέρος της επόμενης σεζόν να διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό κι αν είναι σοβαρό πρόβλημα, οπότε τι να συζητάμε τώρα. Οπως έχουν μπει σε περίεργη διαδικασία ακόμα και οι εταιρείες που ντύνουν τις ομάδες, αφού έχουν κλείσει τα πάντα πλέον. Γενικά όλη η βιομηχανία του αθλητισμού δεν λειτουργεί, συνεπώς κανείς δεν προγραμματίζει και περιμένει.

ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ

Εννοείται πως δεν είναι όλα μαύρα, ούτε έρχεται η καταστροφή στα πάντα. Απλά αναλύσαμε κάποια βασικά δεδομένα, για να εξηγήσουμε ότι αυτή τη στιγμή τα πάντα έχουν παγώσει και οποιαδήποτε συζήτηση για παίκτες και μεταγραφές, είναι άνευ ουσίας.

Το ότι θα πέσουν τα μπάτζετ δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα πέσει και η ποιότητα, διότι δεν πρόκειται για κρίση μίας χώρας, αλλά παγκόσμιο πρόβλημα. Αρα για όλους θα ισχύσουν οι μειώσεις, εκτός προφανώς μόνο για την Αρμάνι Μιλάνο, που ανακοίνωσε πως τίποτα δεν θα αλλάξει.

Το ότι το χρήμα δεν θα παίζει τον πρώτο ρόλο σίγουρα θα βοηθήσει τις χώρες με παραγωγή παικτών και εγχώριο ταλέντο, όπως και τις ομάδες με σοβαρό προγραμματισμό για το μέλλον. Το χρήμα θα είναι σημαντικό, αλλά όχι το παν κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Και ίσως ήρθε η ώρα και για το ελληνικό πρωτάθλημα να κοιτάξει τα πράγματα διαφορετικά και οι ομάδες να ασχοληθούν με τους Ελληνες παίκτες.

Το εγχείρημα με τους 6 Αμερικανούς απέτυχε παταγωδώς και αν δεν γίνεται να μειωθούν συνολικά οι 6 ξένοι, ας είναι λιγότεροι οι μη Ευρωπαίοι. Ναι μεν ήταν πολλοί και οι φτηνοί οι διαθέσιμοι από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, αλλά η εικόνα και η ποιότητα δεν βοήθησε κανέναν.