Εννέα φάιναλ φορ μετράει ο Ολυμπιακός και πλέον παίρνει σειρά το δέκατο... Εδώ στην Πόλη, οι ερυθρόλευκοι θα προσπαθήσουν να γράψουν άλλη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του και να λάβουν μέρος στον όγδοο (8ο) τελικό της ιστορίας του στην EuroLeague. Διότι συνήθως Παρασκευή μπορούν. Και παλιότερα Τρίτη, όταν το final four γίνονταν μεσοβδόμαδα.

Είναι μεγάλη υπόθεση να ζεις όλο το final four με την ψυχή σου, να περιμένεις με αγωνία τον τελικό, να ζεις και να αναπνέεις για τέσσερις μέρες, να μην σταματά το ταξίδι το βραδυ των ημιτελικών. Εννοείται πως στο πάνθεον μένει ο νικητής, αυτός που θα μπει στη χρυσή βίβλο και θα τον θυμούνται όλοι. Ομως η γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν ακουμπά όσους παίζουν στον μικρό τελικό. Γι αυτούς, το Σάββατο και η Κυριακή είναι αγγαρεία. Ταλαιπωρεία... Θα έκαναν τα πάντα για να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα.

Αυτό δεν το έχει ζήσει τούτη η φουρνιά του Ολυμπιακού και θα κάνει τα πάντα για να το αποφύγει. Το 2012, το 2013 και το 2105 προκρίθηκε στον τελικό, δύο φορές το πήρε. Ομως μέχρι τέλους ήταν πρωταγωνιστής, ποτέ δεν έκανε αγγαρεία. Ηταν στον τελικό και το 2010 στο Παρίσι, άρα στις τέσσερις τελευταίες παρουσίες του σε final four την Παρασκευή ήταν θριαμβευτής. Νικητής. Γιατί μπορούσε και μπορεί.

Αν πάμε πιο πίσω, το 2009 έχασε σε ημιτελικό και αν γυρίσουμε ακόμα τη μηχανή του χρόνου, πάμε στο 1999. Τότε έχασε πάλι σε ημιτελικό από τη Ζαλγκίρις... Ηταν η πρώτη του ήττα σε ματς Τρίτης σε final four. Γιατί τότε η γιορτή του μπάσκετ γινίταν Τρίτη και Πέμπτη. Ούτε βέβαια τις Τρίτες ήταν συνηθισμένος να χάνει. Κάθε άλλο. Το 1994, το 1995, το 1997 ήταν πάλι θριαμβευτής.

Με 7 στα 9 μέχρι και σήμερα, το ρεκόρ είναι αν μη τι άλλο εξαιρετικό. Γιατί είπαμε, ο Ολυμπιακός μπορεί. Και μπορεί να το κάνει και σήμερα, απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ναι, την εξαιρετική, την πλούσια ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που πέρυσι έσπασε τη δική της κατάρα και κατέκτησε την EuroLeague. Με μία λεπτομέρεια όμως. Σημαντική. Πάρα πολύ σημαντική. Απουσίαζε ο Ολυμπιακός από το final four. Αρα δεν την έχουμε... τεστάρει παρουσία των ερυθρολεύκων. Αν το κάνει και τώρα θα της έχει φύγει και το κόμπλεξ και ό,τι άλλο κουβαλούσε τις πλάτες της...

Μα, θα πει κανείς το μπάσκετ δεν είναι μόνο παραδόσεις και στατιστικές. Εννοείται. Είναι όμως ΚΑΙ παραδόσεις και στατιστικές. Ειδικά όταν μιλάμε για κάτι που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και δεν έχει περάσει στις πύλες του ανεξήγητου. Ειδικά αν έχει διαμορφωθεί με συγκεκριμένους πρωταγωνιστικές στα παρκέ, που ακόμα αγωνίζονται και κρατούν τις τύχες κάθε αγώνα στα χέρια τους. Ο Σπανούλης, Πρίντεζης, ο Μάντζαρης και ο Παπανικολάου έχουν δημιουργήσει αυτή την παράδοση. Το ίδιο και οι Αγγελόπουλοι. Ο Τεόντοσιτς, ο Ντε Κολό, ο Φριτζόν, ο Χριάπα έχουν υποστεί τις ήττες και είναι πάλι εδώ. Οπως και ο Βατούτιν.

Αυτά προς το παρόν. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο. Ναι, είναι Παρασκευή σήμερα...