Πειράματα τέλος...

Στο τελευταίο της τεστ η Εθνική έβγαλε εγωισμό , αλλά στο Eurobasket τα ματς δεν τα κερδίζει με τη... φουστανέλα. Διότι με αυτό τον τρόπο γύρισε το ματς στο τελευταίο τρίλεπτο και απλά δεν μπήκε το μεγάλο σουτ για να ολοκληρωθεί η ανατροπή.

Έχουμε πει, βέβαια, ότι τα αποτελέσματα δεν παίζουν κανένα απολύτως ρόλο στο φιλικά, συνεπώς δεν πρόκειται να σταθούμε στην ήττα, αλλά στην συνολική εικόνα της πρόβας τζενεράλε.

Συνολικά, λοιπόν, ο βαθμός που παίρνει η Εθνική δεν είναι καλός, όμως υπήρξαν διαστήματα που και άμυνα έπαιζε και ωραίο μπάσκετ παρουσίαζε στην επίθεση. Υπήρχαν σχήματα που πραγματικά έστειλαν αισιόδοξα μηνύματα και κάποια άλλα που δεν είχαν κανένα λόγο να βρίσκονται μαζί στο παρκέ.

Μακάρι συνεπώς ό,τι έγινε στο ματς με τη Σερβία να έδωσε στο τεχνικό τιμ της Εθνικής να καταλάβει τι ρόλο πρέπει να έχει κάθε παίκτης στην ομάδα. Όλοι είναι ίσοι, δεν είναι όμως και ίδιοι. Άλλοι είναι για να κάνουν συγκεκριμένες δουλειές, να παίζουν ουσιαστικά αμυντικούς ρόλους, να μένουν για λίγο στο παρκέ ώστε να ξεκουράζουν τους υπόλοιπους και να τους δίνουν έξτρα ώθηση.

Όχι για να μένουν ολόκληρα πεντάλεπτα στο ματς, να παίρνουν επιθέσεις, να ταλαιπωρούνται όλοι μαζί και η Εθνική να παρουσιάζει άσχημη εικόνα.

Ο Κώστας Μίσσας επέλεξε την τελική του 12αδα, δίχως να κάνει καμία ουσιαστικά έκπληξη. Άφησε έξω τον Λαρεντζάκη και τον Μήτογλου και πηγαίνει στο Eurobasket με τέσσερα γκαρντ (Σλούκας, Μάντζαρης, Καλάθης, Παππάς), δύο 3αρια (Παπανικολάου, Παπαπέτρου), δύο 4αρια (Πρίντεζης, Αντετοκούνμπο), ένα 4-5αρι (Αγραβάνης) και τρια 5αρια (Μπουρούσης, Παπαγιάννης, Μπόγρης). Υπάρχει ισορροπία ως προς τις θέσεις (λείπει ένας στο 2-3), όμως για εκεί προοριζόταν ο Γιάννης.

Η αλήθεια είναι ότι στο Ακρόπολις όλοι αντιλήφθηκαν ποιος πρέπει να παίζει και ποιος όχι. Ποιοι μπορούν να κάνουν τη δουλειά στο Eurobasket και ποιοι όχι. Με ποια σχήματα γυρνούν τα ματς και παίζει καλά η Εθνική και με ποια όχι. Ποιοι μπορούν να παίξουν άμυνα και ποιοι όχι.

Ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Μάντζαρης και ο Παππάς είναι μια 4αδα στην περιφέρεια που διαθέτει τα πάντα. Τέσσερις παίκτες υψηλού επιπέδου που μπορούν να κάνουν όλη τη διαφορά. Μαζί με τον Παπανικολάου, τον Πρίντεζη και του Μπουρούση είναι οι βασικοί άξονες αυτής της Εθνικής, μια επτάδα που υποχρεωτικά πρέπει να βρίσκεται περισσότερη ώρα στο παρκέ.

Ας βρεθεί τρόπος να χωρέσουν μαζί όλοι, ειδικά οι τέσσερις κοντοί. Ας παίζουμε και με τρία γκαρντ αν χρειαστεί, πάντα η Εθνική με τρία γκαρντ έπαιζε τόσα χρόνια και τελείωνε τα ματς. Είναι άδικο να χαραμίζεται ο Μάντζαρης ή ο Καλάθης, είδαμε και στο Λονδίνο ότι αυτό το σχήμα λειτούργησε.

Η συγκεκριμένη επτάδα παικτών έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα, μπορεί να συνεργάζεται ιδανικά, με συμπληρώματα ανάλογα με τις περιστάσεις τους Παπαπέτρου, Αγραβάνη, Αντετοκούνμπο, Παπαγιάννη και Μπόγρη. Έτσι είναι και αν το τεχνικό τιμ το αντιληφθεί, μπορεί να γίνει κάτι σπουδαίο. Αλλιώς, θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε ακόμα και στα ματς που θα κρίνουν την πρόκριση στους "16".

Τέλος τα πειράματα, λοιπόν. Η Εθνική βρίσκεται μπροστά στην πρόκληση του Eurobasket και ελάχιστοι την πιστεύουν πλέον. Ανατρέπεται η κατάσταση; Θα δούμε. Το υλικό, πάντως, για να γίνει κάτι καλό, εξακολουθεί να υπάρχει.

Μένει να το πιστέψουμε και να μην έχουμε τάσεις αυτοκαταστροφής...