Οταν η τρίχα γίνεται τριχιά, το πράγμα γίνεται επικίνδυνο. Βέβαια ο Ολυμπιακός δίνει εδώ και καιρό πολλά δικαιώματα για έντονη κριτική, όμως κάποια στιγμή πρέπει να μπει φρένο στην ανθρωποφαγία. Πολύ δε περισσότερο, όταν ξαφνικά στο στόχαστρο έχει μπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο Βασίλης Σπανούλης.

Ακριβώς μία εβδομάδα πριν , ακουμπήσαμε το θέμα του αρχηγού και γράψαμε κατά λέξη. "Αυτό πρέπει να το καταλάβει και ο Σπανούλης και ο Σφαιρόπουλος. Ο,τι έγινε στην Μόσχα αποτελεί ευθύνη πάνω απ' όλα δική τους. Ο Σπανούλης αποτέλεσε την μαύρη τρύπα σε άμυνα και επίθεση". Κάτι που βρήκε πολλούς σύμφωνους, αλλά προκάλεσε και αντιδράσεις.

Ναι, στη Μόσχα ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν η βασική αιτία που όλα πήγαν στραβά από την αρχή . Στο Βελιγράδι όμως; Μήπως ήταν διαφορετικό το σκηνικό ; O 36ρονος γκαρντ έπαιξε 23:39, άρα η επιρροή του στο ματς δεν ήταν ίδια. Όπως δεν πήρε και όλες τις μπάλες αυτός για να ξεκινήσει η επίθεση, ειδικά στο ξεκίνημα με τον Ρόμπερτς στο πλάι του η κατάσταση ήταν διαφορετική.

Βγήκε στο 47-41 και στο διάστημα της απουσίας και όσο ήταν ακόμα έξω το σκορ πήγε και στο 53-46. Εκεί βγήκε και ο αρνητικός Πρίντεζης και ο θετικός Ρόμπερτς. Και με 5αδα καμικάζι, το ματς γύρισε. Με τον Μάντζαρη, τον Στρέλνικς, τον Παπανικολάου, τον Γουίλτζερ και τον Μιλουτίνοφ στο παρκέ. Με τον Γουίλτζερ να είναι ο καλύτερος όλων, μην το ξεχνάμε.

Αυτή η 5αδα, λοιπόν, με μικρές αλλαγές (κάποια στιγμή μπήκε και ο ΜακΛιν) έκανε και το 61-68. Δεν άντεξε περισσότερο το συγκεκριμένο σχήμα η διαφορά μειώθηκε στον πόντο (67-68) και τότε μπήκε ο Σπανούλης. Όχι όμως μόνο ο Σπανούλης. Μπήκε και ο Πρίντεζης, που πήρε τη θέση του Γουίλτζερ. Αρα ας μην τα ρίχνουμε όλα στον αρχηγό, διότι αυτός τουλάχιστον πάλεψε με όλες τις δυνάμεις του ως το τέλος. Ισως να κράτησε λίγο περισσότερο την μπάλα, αλλά δίπλα του δεν υπήρχε πραγματικά κανείς. Η φάση που χάνει το λέι απ ο Πρίντεζης και ο Μιλουτίνοφ μετατρέπει το γκολ φάουλ σε 0/2 βολές, απεικονίζει όλο το ματς.

Ίσως βολεύει όλους τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού να πέφτει το ανάθεμα σε Σπανούλη και Σφαιρόπουλο, αλλά για το Βελιγράδι κανείς τους δεν δικαιούται να ομιλεί. Ούτε ο Πρίντεζης που ήταν πολύ κακός και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ούτε ο Μάντζαρης που έφαγε με κάθε τρόπο καλάθι από τον Ενις, ούτε ο Μιλουτίνοφ που γύρισε άλλος παίκτης μετά τον τραυματισμό, ούτε ο Μακ Λιν που ήταν στον κόσμο του, ούτε Στρέλνικς, που είναι σκιά του εαυτού του και δεν ευθύνεται ο Σπανούλης γι αυτό. Ακόμα και ο Παπανικολάου που πράγματι το πάλεψε, έχασε πολλές φάσεις που δεν δικαιολογούνται στην άμυνα.

'Αρα οι μόνοι που έπαιξαν σωστά το ρόλο τους την Παρασκευή το βράδυ, ήταν ο Γουίλτζερ και ο Ρόμπερτς. Και ο Γουίλτζερ θυσιάστηκε για να μπει ο Πρίντεζης. Τον Τόμπσον δεν τον βάζουμε στη συζήτηση, γιατί δεν πρόλαβε να βρει ρυθμό. Κι ούτε πρόκειται έτσι όπως χρησιμοποιείται.

Συμπέρασμα: Αυτό που συμβαίνει στον Ολυμπιακό μοιάζει να έχει μεγαλύτερο βάθος απ' ό,τι πραγματικά νομίζουμε. Η επιφάνεια δείχνει αδυναμία του Γιάννη Σφαιρόπουλου - και δεν είναι ψέμα, δεν δείχνει να ελέγχει την κατάσταση - και έχει τον Σπανούλη στον αφρό, αλλά το θέμα δεν είναι μόνο τα συστήματα και οι τακτικές. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, που προς το παρόν χρεώνεται σε προπονητή και αρχηγό, αλλά το λογαριασμό θα τον πληρώσουν όλοι στο τέλος.

Και ο υπαρχηγός και οι υπόλοιποι παίκτες, κυρίως οι 'Ελληνες. Διότι αυτοί αποτελούν τον κορμό, αυτοί παίρνουν τα περισσότερα μπράβο στις νίκες, ο Ολυμπιακός στηρίζεται και τους στηρίζει πάρα πολύ. Μόνο που ξεχνούν ότι από τα συντρίμμια δεν γλιτώνει συνήθως κανείς.

Προς το παρόν, βέβαια, κανείς δεν έχει γκρεμιστεί, τα θεμέλια είναι γερά, αλλά όπως είπαμε και μία εβδομάδα πριν υπάρχουν και όρια στην στήριξη. Για όλους βέβαια, όχι για έναν ή δύο.

Τα ματς με Φενέρ στο ΣΕΦ και Ρεάλ στην Μαδρίτη θα κρίνουν πάρα πολλά. Για όλους στον Ολυμπιακό. Διότι είναι προφανές ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος νιώθει την καρέκλα του να τρέμει ο Σπανούλης νιώθει την αμφισβήτηση περισσότερο από κάθε άλλον. Όποιος όμως αισθάνεται σίγουρος ή δεδομένος, αυτός είναι που συνήθως την πατάει πρώτος.