Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

Καθόλου δεν μας είχαν λείψει οι μονομαχίες των αιωνίων. Τουλάχιστον αυτό νιώθαμε και πιστεύαμε πριν από το τζάμπολ, όμως τα 45 λεπτά στο ΟΑΚΑ ήταν βγαλμένα από τα πιο όμορφα μπασκετικά μας όνειρα. Ενα ματς που καθήλωσε, είχε ουσία και θέαμα και μας έδειξε πως τα Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός είναι αναντικατάστατα. Αρκεί να διεξάγονται επί ίσοις όροις και με κατάλληλες συνθήκες, όπως έγινε το βράδυ της Παρασκευής στο Μαρούσι.

Φυσικά νικητές και δεν είναι και οι δύο. Ο Ολυμπιακός δεν πήγε για να χάσει με ψηλά το κεφάλι, ούτε για να κρατήσει χαμηλά τη διαφορά. Να κάνει το διπλό ήθελε και το άγγιξε. Για την ακρίβεια γύρισε ένα ματς που έμοιαζε να του ξεφεύγει και το έχασε μέσα από τα χέρια του. Είναι όμως ηττημένος κι αυτό τελικά μετράει. Νικητής ήταν μόνο ο Παναθηναϊκός, που φλέρταρε με ένα στραβοπάτημα που θα του κόστιζε σε όλα τα επίπεδα, αλλά χάρη στον Ταιρίς Ράις πανηγύρισε μια επικράτηση επί του αιωνίου αντιπάλου. Ο Αμερικανός είναι η καλύτερη φετινή μεταγραφή των πρασίνων και καλώς πήρε την μπάλα στο σπίτι του. Κανείς άλλος παίκτης του Παναθηναϊκού δεν δικαιούται φέτος να πάρει όλη τη δόξα, όσο ο Ράις. Γιατί έβαλε 41 πόντους με όλους τους πιθανούς τρόπους και ουσιαστικά έγειρε την πλάστιγγα μόνος του.

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έφτασε στις 8 νίκες σε 12 ματς και είναι πλέον σαφές ότι δύσκολα θα χάσει τη θέση στα πλέι οφ της EuroLeague. Στην αρχή της σεζόν οι πράσινοι έδειχναν πως με δυσκολία θα καταφέρουν να βρεθούν στην 8αδα, αλλά οι τέσσερις συνεχόμενες νίκες, τούς έθεσαν σε μια εντελώς διαφορετική τροχιά. Πλέον οι πράσινοι βρίσκονται σε τροχιά τετράδας και ελέγχουν την κατάσταση. Αν μάλιστα βγάλουν την επόμενη 6αδα αγώνων (Μπαρτσελόνα εκτός, Φενέρ εντός, Μακάμπι εκτός, Ρεάλ εντός, ΤΣΣΚΑ εκτός, Αρμάνι εκτός), με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, τότε θα σιγουρέψουν τη θέση στα πλέι οφ και ανάλογα με τις νίκες που θα κάνουν, θα δουν αν μπορούν να κοιτάξουν προς την 4αδα. Δύσκολο πολύ, αλλά όχι απίθανο. Αν όμως είχαν χάσει στο ΟΑΚΑ από τον Ολυμπιακό, το πράγμα θα δυσκόλευε πολύ.

Αρχίσαμε με τον νικητή, αλλά η αλήθεια είναι ότι και ο ηττημένος έστειλε ηχηρό μήνυμα. Και γιατί έμεινε ζωντανός όταν βρέθηκε στο καναβάτσο σε ένα ματς που όλοι τον είχαν καταδικασμένο πριν από το τζάμπολ. Ο Ολυμπιακός φυσικά και δεν μπορεί και πρέπει να είναι ικανοποιημένος από μια ήττα σε ντέρμπι αιωνίων, γι αυτό άλλωστε και όλοι ήταν και είναι σκασμένοι από το αποτέλεσμα και τον τρόπο που ήρθε. Από την άλλη όμως, η σταθερή βελτίωση της εικόνας του επιτρέπει αισιοδοξία.

Τα... κουρέλια τραγουδάνε ακόμα και έχουν 22 αγωνιστικές μπροστά για να διεκδικήσουν μια θέση στα πλέι οφ. Διότι όσο περίεργο κι αν ακουγόταν πριν από μερικές εβδομάδες, πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει και ο Ολυμπιακός έχει γίνει ομάδα που θα διεκδικήσει θέση στα πλέι οφ. Παίζει κανονικό μπάσκετ, ωραίο μπάσκετ. Και έχασε στο ΟΑΚΑ στις λεπτομέρειες. Από μια βολή που δεν μπήκε (του Πολ), από ένα φάουλ που δεν έγινε (σε Καλάθη ή Παπαγιάννη στο τέλος της κανονικής διάρκειας), από ένα φάουλ που έγινε (στον Φρεντέτ στην παράταση), από μια λάθος επαναφορά, λάθος επίθεση, λάθος άμυνα (του Μπόλντγουιν). Ομως η αλήθεια είναι ότι ο Κεμζούρα έκανε τον Ολυμπιακό κανονική ομάδα, που θα παλέψει για την πρόκριση. Ειδικά αν η Χίμκι και το Μιλάνο συνεχίσουν την πτωτική τους πορεία.

ΥΓ.: Τα προηγούμενα χρόνια ο Ολυμπιακός είχε τον Μάντζαρη να κάνει τις επαναφορές στις τελευταίες φάσεις και να στέλνει την μπάλα στα σίγουρα χέρια του Σπανούλη. Αλλά κανείς δεν το εκτιμούσε, απλά γιατί ήταν μια επαναφορά. Ακόμα όμως κι αυτά που μοιάζουν τόσο εύκολα, στην πραγματικότητα δεν είναι.

ΥΓ1: Τι μάτι είχαν στην Μπαρτσελόνα, τι μάτι είχαν όλοι οι προπονητές της EuroLeague πέρυσι και άφησαν τον Ράις να καταλήξει στην Μπάμπεργκ και στο Champions League. Είναι να απορεί κανείς μερικές φορές.

ΥΓ2: Η διαιτησία έκανε λάθη. Αρκετά θα λέγαμε. Και ίσως περισσότερα κατά μίας ομάδας. Αλλά δεν έκρινε το παιχνίδι, ούτε ήταν πρωταγωνίστρια. Γιατί δεν έκανε όλα τα λάθη κατά μίας ομάδας. Οταν κάποιοι καταλάβουν τη διαφορά, τότε θα βλέπουμε και στο ελληνικό πρωτάθλημα τέτοιες παιχνιδάρες.

Photo Credits: Eurokinissi