Η ΕΟΚ -και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μόνος του- έκανε μια μικρή επίδειξη δύναμης το μεσημέρι της Δευτέρας. Πήγε απέναντι στην κυβέρνηση και στο Υφυπουργείο Αθλητισμού, τα έβαλε με τους ίδιους τους νόμους και έστειλε τις εκλογές στην ημερομηνία που ήθελε ο ίδιος. Ποια 28 Μαρτίου και ποια 10η Απριλίου; Μάιο και μάλιστα προς τα τέλη του έστειλε τη διαδικασία και έκανε όλο το μπάσκετ να τρέχει από πίσω του. Ολα αυτά για να προλάβουν να εγγραφούν κι άλλες ομάδες στο μητρώο, παράταση που δεν πήρε καμιά άλλη Ομοσπονδία εν όψει αρχαιρεσιών.

Δεν ήταν φυσικά ομόφωνη απόφαση. Κάποιοι στο ΔΣ συμφώνησαν, όμως στην πορεία προέκυψε ότι υπήρχαν και διαφωνούντες. Τρεις το ανακοίνωσαν κιόλας, γιατί ήθελαν να διαχωρίσουν τη θέση τους. Ο Μπάμπης Μαρκάκης και ο Λάζαρος Σαββίδης από την πλευρά της παράταξης "Πρώτα το μπάσκετ" του Παναγιώτη Φασούλα και ο Νίκος Νικολόπουλος από την "Δώσε Πάσα" του Βαγγέλη Λιόλιου.

Οι περισσότεροι ένιωσαν ότι ο Βασιλακόπουλος το έκανε γιατί δεν θέλει να αποχωριστεί την καρέκλα. Δεν μπορεί να τους δώσει κανείς άδικο, όμως ίσως να υπάρχει και άλλη μία ανάγνωση. Ο πρόεδρος της ΕΟΚ ίσως θέλει ακόμα και στο αντίο του στο μπάσκετ, να φύγει ως δυνατός. Να τα βάλει με όλο το σύστημα που είναι εναντίον του, να δείξει στην κυβέρνηση και στον Λευτέρη Αυγενάκη πως δεν θα τον διώξουν με τον δικό τους τρόπο, αλλά θα αποχωρήσει όπως ο ίδιος επιθυμεί. Γνωρίζοντας άλλωστε περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο στην Ελλάδα πώς λειτουργούν οι Ομοσπονδίες και τι ακριβώς προβλέπει η νομοθεσία, χρησιμοποιεί όπλα που είναι καλά κρυμένα στην φαρέτρα του.

Φυσικά δεν πάμε να βγάλουμε ήρωα τον Βασιλακόπουλο, ούτε να τον παρομοιάσουμε με επαναστάτη, ειδικά τώρα που ταιριάζουν και οι ημερομηνίες με την 25η Μαρτίου και τη συμπλήρωση 200 ετών από το 1821. Και μάλλον ήρθε η ώρα, τώρα που και τις παραγοντικές εντυπώσεις κέρδισε και την κυβέρνηση στρίμωξε όπως ακριβώς επιθυμούσε, να κάνει αυτό που πρέπει για το άθλημα που αγαπάει και υπηρέτησε για πολλά χρόνια. Γιατί είναι άλλο πράγμα η κυβέρνηση και άλλο το μπάσκετ.

Τώρα, λοιπόν, έχει την ευκαιρία να φύγει καβάλα στο άλογο. Να βγει αύριο-μεθαύριο και να πει ότι δεν βάζει το μπάσκετ σε καμία άλλη περιπέτεια και να αποσυρθεί με αξιοπρέπεια. Επειδή το θέλει ο ίδιος κι όχι επειδή τον αναγκάζει κάποιος άλλος. Αλλωστε αν δεν γίνουν εκλογές 28 Μαρτίου ή 10 Απριλίου και γίνουν 23 Μαϊου, είναι δεδομένο ότι δεν θα είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας μπάσκετ στο άμεσα χρονικό διάστημα. Δεν έχει κάτι να κερδίσει ή να χάσει σε προσωπικό επίπεδο πλέον, αλλά να φύγει με ψηλά το κεφάλι.

Γιατί δεν υπάρχει άλλος χρόνος για να καθυστερήσουν οι εξελίξεις. Δεν έχει άλλο χρόνο για χάσιμο το μπάσκετ. Οποιος κι αν αναλάβει την διοίκηση της Ομοσπονδίας πρέπει να μην παραλάβει χάος, ούτε να τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις.

Κι αν όχι για ολόκληρο το οικοδόμημα του μπάσκετ, που ούτως ή άλλως θέλει γκρέμισμα και κτίσιμο από την αρχή, τουλάχιστον για τις αγαπημένες τους ομάδες. Τις Εθνικές ανδρών και γυναικών που έχουν σημαντικές υποχρεώσεις.

Οι άνδρες το Προολυμπιακό και οι γυναίκες το Eurobasket. Τούτη τη στιγμή η αβεβαιότητα μόνο κακό κάνει. Αν η νέα διοίκηση αναλάβει 24 Μαϊου, πότε θα παρθούν αποφάσεις, πότε θα οργανωθεί η κατάσταση, πότε το κακό δεν θα γίνει χειρότερο;

Ειδικά αν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο να έρθει Διοίκηση Πρωτοδικείου, τότε πράγματι θα έχει μπει ταφόπλακα, όπως δήλωσε ο Βαγγέλης Λιόλιος. Βέβαια να ξεκαθαρίσουμε πως δεν μπαίνει αυτόματα Διοίκηση Πρωτοδικείου μετά από τις 31 Μαρτίου, αν κάποιος δεν προσφύγει εναντίον την τωρινής Διοίκησης της ΕΟΚ, η κατάσταση μένει ως έχει. Αν όμως ένα σωματείο μπει στη συγκεκριμένη διαδικασία, τότε οδηγούμαστε προς μία κατεύθυνση που ουδείς φανταζόταν και όλοι απεύχονταν για το μπάσκετ... Στην πλήρη διάλυση. Και όσο πικραμένος κι αν είναι ο Βασιλακόπουλος με όσα έχουν συμβεί εδώ και ένα χρόνο, με όσο άδικη συμπεριφορά κι αν έχει δείξει απέναντι και σε δικούς του ανθρώπους βγάζοντας ένα πρόσωπο που λίγοι ήξεραν πως έχει, είναι ο τελευταίος που θα θέλει να δει να γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος, το οικοδόμημα που πρώτος ο ίδιος έστησε και έκανε κάποτε την Ελλάδα υπερήφανη.

Τα στερνά τα τιμούν τα πρώτα και ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έχει ένα χρέος προς το μπάσκετ και κυρίως το εαυτό του.

Για την υστεροφημία του...

Photo credits: Eurokinissi