Τις νίκες που έπρεπε να μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακό δίχως τον Βασίλη Σπανούλη τις έκανε. Στο Καζάν απέναντι στην Ούνικς και στο ΣΕΦ κόντρα στην Ζαλγκίρις... Και τον Ιανουάριο στο ματς με την Μπαρτσελόνα στο Παλάου Μπλαουγκράνα.

Ναι, απέναντι σε ομάδα που δεν ανήκουν στην ελίτ ή για να ακριβολογούμε δεν βρίσκονται σε θέση πλέι οφ. Εκεί όλοι οι υπόλοιποι έκαναν ένα βήμα μπροστά και ο Ολυμπιακός πέτυχε τις απαραίτητες νίκες, που τον κράτησαν σε θέση που προσφέρει το αβαντάζ έδρας. Χωρίς αυτές τις νίκες οι ερυθρόλευκοι θα είχαν χάσει τόσο έδαφος, που τώρα θα έβλεπαν με εντελώς διαφορετικό μάτι τη συνέχεια της EuroLeague.

Μέσα στην Πόλη, όμως, τίποτα δεν είναι ίδιο. Μπροστά σε 13.000 Τούρκους, σε ένα ματς-τελικό για τη Φενέρ και με τόσο πίεση, ακόμα και με τον Σπανούλη στο παρκέ θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Ολυμπιακό να αποδράσει. Εστω κι έτσι βέβαια οι ερυθρόλευκοι έστειλαν στα σχoινιά το πανάκριβο ρόστερ της Φενέρ. Βρέθηκαν στο +11 στην εκκίνηση της τελευταίας περιόδου και έδειξαν πόσο μεγάλα χαρακτήρα έχει αυτή η ομάδα, που είχε και την απουσία του Πάτρικ Γιανγκ. Πόσο έλειπε ο Αμερικανός σέντερ φάνηκε πάρα πολύ, ειδικά στα κρίσιμα σημεία. Ο Ολυμπιακός ήθελε άλλο ένα κορμί εκεί μέσα και δεν το είχε.

Οταν όμως έφτασε στο +11, ήθελε έναν Σπανούλη για να τελειώσει τη δουλειά. Οπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν. Ο Μάντζαρης, ο Γκριν, ο Παπανικολάου, ο Πρίντεζης ήταν σπουδαίοι και στις δύο πλευρές του γηπέδου, αλλά όταν η Φενέρ έκανε την ύστατη επίθεση, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν όσο ποτέ άλλοτε τον Βασίλη Σπανούλη. Τον κορυφαίο παίκτη για τις κρίσιμες καταστάσεις, τον μπασκετμπολίστα που και στα 35του κάνει τη διαφορά όταν η μπάλα καίει. Και σαν κι αυτόν, υπάρχουν ελάχιστοι στην EuroLeague.

Ηταν, λοιπόν, ένα ματς που υπενθύμισε σε όλους ότι ο Ολυμπιακός ανήκει στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά για να κάνει το κάτι παραπάνω χρειάζεται τον αρχηγό του. Χωρίς αυτόν θα είναι διαφορετικός στα μεγάλα ματς της EuroLeague που ακολουθούν και θα κρίνουν τη συμμετοχή στο φάιναλ φορ της Πόλης.

Γι αυτό και ίσως το αποτέλεσμα στην Τουρκία να κάνει πολύ περισσότερο καλό στον Ολυμπιακό απ' ό,τι μια ήττα. Μην μπερδεύεστε, δεν διαβάσατε λάθος. Αν οι ερυθρόλευκοι έφευγαν θριαμβευτές από την Πόλη, ίσως πολλοί να πίστευαν ότι ήρθε το τέλος εποχής του Ολυμπιακού με ηγέτη τον Σπανούλη. Και κάτι τέτοιο ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα το πλήρωνε στο υπόλοιπο της σεζόν η ομάδα του Πειραιά. Διότι όλοι οι παίκτες είναι είναι ίσοι, αλλά όλοι οι παίκτες δεν είναι ίδιοι. Και ο Kill Bill παραμένει ο ηγέτης των ερυθρολεύκων, ο άνθρωπος που με αντιπάλους σαν την Φενέρ, την ΤΣΣΚΑ ή τη Ρεάλ μπορεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, αν και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν.

Εννοείται πως δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του κανέναν, εννοείται πως ακόμα και με αυτόν στο ρόστερ δεν ήταν εγγυημένο το διπλό στην Πόλη, αλλά με τον Σπανούλη στο παρκέ, ο Ολυμπιακός είχε πολλές περισσότερες πιθανότητες να διαχειριστεί το +11 στην τελευταία περίοδο.

Εστω κι έτσι, πάντως, οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να κρατήσουν το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας και έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα έχουν τον πρώτο λόγο για το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, αλλά και για την τρίτη θέση, απέναντι στη Φενέρ.