Ούτε καν... ακούμπησαν την πρόκριση οι τρεις ελληνικές ομάδες στο Basketball Champions League... Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν έχασαν τις όποιες ελπίδες από το πρώτο κιόλας ματς - εντός έδρας - και υπήρχε ενδιαφέρον για τις ρεβάνς. Μέχρι ενός σημείου, βέβαια, διότι και για ΑΕΚ και για ΠΑΟΚ και για Αρη, φάνηκε νωρίς ότι αναζητούνται πολλά θαύματα μαζεμένα.

Ευρώπη τέλος, λοιπόν, και για τις τρεις ομάδες μας, που δεν κατάφεραν να φτάσουν ούτε στην 8αδα... Κι αν για τον ΠΑΟΚ η πορεία στο Champions League ήταν αναμενόμενη και αναλογική επιτυχημένη, δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για Αρη και κυρίως ΑΕΚ. Ειδικά η Ενωση έριξε χρήμα, έκανε γερή επένδυση και ήθελε να φτάσει μακριά. Ο δε Αρης, είχε κι αυτός μεγάλες βλέψεις εξ αρχής, αλλά δεν είχε και τον προϋπολογισμό της Ενωσης.

Να μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε τι έγινε στις ρεβάνς δεν χρειάζεται. Τα σκορ μιλούν από μόνα τους. Υπάρχουν και τα καθιερωμένα παράπονα για τη διαιτησία, αλλά όπως και να έχει, κανείς δεν μπήκε πραγματικά στη διεκδίκηση της πρόκρισης. Τα προημιτελικά της διοργάνωσης δεν θα έχουν πλέον ελληνική εκπροσώπηση, όπως δεν έχει εξ αρχης και το Eurocup...

Τι μένει; Ευτυχώς η EuroLeague. Εκεί που η Ελλάδα έχει μόνιμα διπλή εκπροσώπηση και μάλιστα υψηλού επιπέδου, όχι απλά μια ή δύο συμμετοχές. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα είναι στα πλέι οφ και θέλουν να είναι και στο φάιναλ φορ.

Και κάπου εδώ αρχίζει μια άλλη συζήτηση. Εδώ και καιρό ακούμε διάφορες συζητήσεις για την EuroLeague, τα κλειστά συμβόλαια και το ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις για όλες τις ευρωπαϊκές ομάδες να μπουν στο κλαμπ των κορυφαίων. Η αλήθεια είναι ότι τα κλειστά συμβόλαια της EuroLeague δεν βοηθούν στις ανάπτυξη όλων των ομάδων στην Ευρώπη, δεν δίνουν κίνητρο και πολλά άλλα δεν μαζεμένα.

Τα εθνικά πρωταθλήματα χάνουν σε δυναμική, όλη αυτή η κατάσταση φέρνει πίσω το μπάσκετ σε πολλές καταστάσεις, όμως εδώ μπαίνει μία άλλη παράμετρος. Οι ελληνικές ομάδες πλην Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού δεν δικαιούνται να ομιλούν προς το παρόν. Αδυνατούν να φτάσουν στους 8 του BasketBall Champions League, άρα πώς θέλουν να γίνουν κάποια στιγμή υποψήφιες για την EuroLeague;

Επαναλαμβάνουμε: Τα κλειστά συμβόλαια της EuroLeague δεν βοηθούν το ευρωπαϊκό μπάσκετ, πέρα από τις ομάδες που βρίσκονται εκεί... Οι υπόλοιπες θα ζουν στη σκιά τους και θα χρειαστεί απίστευτος κόπος για να αλλάξουν επίπεδο. Ομως εμάς μας νοιάζουν οι ελληνικές ομάδες κι αυτές έχουν τεράστιο δρόμο να διανύσουν. Ειδικά στην ΑΕΚ τα χρήματα δεν λείπουν, άρα κάτι άλλο φταίει. Για άλλη μια σεζόν οι επιλογές δεν βγήκαν, ο στόχος στην Ευρώπη δεν επετεύχθη. Διότι ο πήχης είναι πολύ ψηλά. Και ο κόσμος πίστεψε και ενίσχυσε την ΑΕΚ, ακόμα και μέσα στο Μονακό. Το ίδιο κοντά και εξίσου αποτυχημένος ήταν και ο Αρης, άρα και στη Θεσσαλονίκη πρέπει να ψάξουν τι δεν βρήκε καλά. Ο μόνος που ξεπέρασε τον εαυτό του με βάση το ρόστερ και το μπάτζετ ήταν ο ΠΑΟΚ, που στο τελικό ταμείο έφτασε ακριβώς στο ίδιο σημείο με τους υπόλοιπους.

Το θέμα όμως είναι τι γίνεται από εδώ και στο εξής: ΑΕΚ και Αρης δεν πρέπει να τα παρατήσουν, ούτε να ακούν αυτούς που τους λένε να σταματήσουν να δίνουν χρήματα επειδή δεν μπορούν να παίξουν στη EuroLeague. Υπάρχουν πολλές άλλες ομάδες στην Ευρώπη με μεγαλύτρους προϋπολογισμούς και είναι εκτός κορυφαίας διοργάνωσης.

Ο στόχος πρέπει να είναι τα βήματα προόδου, η προσπάθεια να πλησιάσουν Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και μετά να κοιτάξουν πιο ψηλά. Η δουλειά και οι σωστές επιλογές είναι ο μόνος τρόπος... Η Τενερίφη του Γιώργου Μπόγρη, που είναι πρώτη στην ισπανική λίγα και επίσης συμμετέχει στο Champions League (και όχι στο Eurocup ή την EuroLeague) τους δείχνει τον τρόπο. Ε, ας ρωτήσουν τον Ελληνα σέντερ πώς γίνεται η δουλειά...