Το αυτογκόλ του Μπερτομέου

Το ότι ο Τζόρντι Μπερτομέου ξεπέρασε τα όρια με την πρόταση που κατέθεσε στην FIBA ίσως να το λένε και οι πιο φανατικοί υποστηριχτές του αυτή τη στιγμή. Οχι φωναχτά, αλλά στις μεταξύ τους συζητήσεις.

Διότι ο Εκτελεστικός Διευθυντής της EuroLeague όχι μόνο απλώθηκε σε χωράφια που δεν είναι δικά του, αλλά ζήτησε και πράγματα που δεν γίνεται να εφαρμοστούν . Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να καθίσει να συζητήσει το σύνολο των προτάσεων του Καταλανού, που επιχείρησε να παίξει το ρόλο του ενωτικού, αλλά στην πράξη έβαλε αυτογκόλ. Ή έστω να το πούμε αυτοκαλάθι επειδή μιλάμε για μπάσκετ.

Υπάρχουν κάποιοι που υποστήριξαν ότι ως άνθρωπος του αθλήματος μπορεί να καταθέτει τις προτάσεις του ελεύθερα... Είναι όμως κάτι διαφορετικό η ελευθερία και από την ασυδοσία. Και ο Μπερτομέου έκρινε πως έχει δικαίωμα να λειτουργεί ως απόλυτος άρχοντας του ευρωπαϊκού μπάσκετ, προκαλώντας εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Ξεπέρασε τόσο πολύ τα όρια, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων - η δήλωση του προέδρου της ιταλικής Ομοσπονδίας Τζάνι Πετρούτσι περί τρέλας είναι χαρακτηριστική - και παράλληλα έφυγε το θέμα από τις προτάσεις (κάποιες έχουν βάσεις, άλλες είπαμε είναι παράλογες) και πήγε απευθείας στις επεκτατικές διαθέσεις του Καταλανού.

Το ότι ο Μπερτομέου έβαλε στις προτάσεις τις εγχώριες λίγκες και τον αριθμό των ομάδων δεν είναι παράλογο, διότι επηρεάζει και συλλόγους από την EuroLeague. Το ότι έφτασε όμως να ζητάει όριο στους παίκτες κάτω των 22 ετών που θα αγωνίζονται στις δεύτερες (ή τρίτες κ.λπ.) τη τάξει κατηγορίες κάθε χώρας, δείχνει πως δεν έχει μέτρο. Μπαίνει στα χωράφια της FIBA, της κάθε χώρας, της κάθε Ομοσπονδίας. Δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει, δείχνει θράσος όταν καταθέτει τέτοια πρόταση.

Και δεν μιλάμε για μια συνέντευξη που ο καθένας μπορεί να πει τη γνώμη του, να εκφράσει τον προβληματισμό του, να καταθέσει πρόταση. Όπως έκανε για παράδειγμα ο Ομπράντοβιτς, που είπε πως οι ομάδες της EuroLeague πρέπει να παίζουν μόνο στα πλέι οφ στις εγχώριες λίγκες. Αυτή είναι μια άποψη που έχει ξανακουστεί, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά την είπε ένας προπονητής σε μια συνέντευξή του. Και αν θέλει μπορεί να μιλήσει και για την Α2, την Β' Εθνική και το γυναικείο πρωτάθλημα κάθε χώρας αν επιθυμεί.

Αλλο όμως η συνέντευξη, άλλο η κατάθεση μιας πρότασης με τον όρο μάλιστα να γίνουν όλα όσα θέλει αποδεκτά, προκειμένου να συνεχιστούν οι συζητήσεις με την FIBA. Αλήθεια, γίνονται αυτά τα πράγματα; Αλήθεια, έχει κατατεθεί τέτοια πρόταση ή μας κοροϊδεύουν EuroLeague και FIBA; Και αν θέλετε να μπούμε στην ουσία της πρότασης, η EuroLeague βάζει όρια στη συμμετοχή παικτών; Αυτή που δεν έχει όρια στους ξένους και η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση κοντεύει να εξελιχθεί σε αναπτυξιακή λίγκα Αμερικανών παικτών; Μην κοιτάτε εξαιρέσεις σαν τον Ολυμπιακό, αυτές απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όπως θα διαβάσετε αύριο σε ένα αποκαλυπτικό θέμα του Sport24.

Η EuroLeague και οι ομάδες της έχουν δίκιο στο θέμα της ασφάλισης και της προστασίας της περιουσίας τους. Όπως πρέπει κάποια στιγμή η FIBA να βρει και να μοιράσει χρήμα στους συλλόγους, όπως γίνεται στο ποδόσφαιρο. Οποια ομάδα έχει διεθνή παίκτη πρέπει να αποζημιώνεται κανονικά, να βάζει λεφτά στον λογαριασμό της. Όχι μόνο να ασφαλίζεται ένας αθλητής σε περίπτωση τραυματισμού. Υπάρχουν και άλλα πολλά που πρέπει να κάνει η Παγκόσμια Ομοσπονδίας για να βελτιώσει το άθλημα. Να ακούσει τους παίκτες, τους προπονητές, τις ομάδες. Διότι εδώ και καιρό τα έχει κάνει μαντάρα κι αυτή σε πολλές περιπτώσεις

Από την άλλη, όμως, και ο Μπερτομέου δεν μπορεί να κάνει προτάσεις που δεν γίνεται να συζητηθούν. Παραπονέθηκε η EuroLeague ότι το ραντεβού κράτησε μόνο 50 λεπτά, όμως υπό αυτές τις συνθήκες έπρεπε να διαρκέσει 5 λεπτά. Οχι μόνο για την ουσία, αλλά κυρίως για το ύφος της πρότασης. Καλώς ή κακώς, η FIBA είναι η ανώτερη αρχή του Παγκοσμίου μπάσκετ κι ας παραχώρησε περισσότερα δικαιώματα απ' ό,τι έπρεπε στον Μπερτομέου.

Από τη στιγμή που το έπραξε, είναι υποχρεωμένη να κάνει πίσω σε πολλά πράγματα, κάτι που δεν έχει συμβεί με καμία Ομοσπονδία άλλου μεγάλου αθλήματος. Συν τοις άλλοις, δεν μπορεί να ελέγξει τους μεγάλους συλλόγους, οπότε έχει άλλο ένα μειονέκτημα. Αν όμως μπει στη διαδικασία να εισβάλει σε χωράφια που δεν είναι δικά της δείχνοντας ακόμα μεγαλύτερες επεκτατικές διαθέσεις, θα την πατήσει όπως κι άλλοι πολλοί στο παρελθόν... Που τους είπαν να φτάσουν μέχρι ενός σημείου, πίστεψαν ότι θα κατακτήσουν όλο τον κόσμο και τελικά απώλεσαν και τα κεκτημένα. Οποιος έχει διαβάσει ιστορία, τα ξέρει όλα αυτά...

ΥΓ: Αυτό με την απαίτηση να μην παίζουν οι παίκτες της EuroLeague στα φιλικά των Εθνικών ομάδων είναι αστείο, γι αυτό δεν μπήκε καν στη συζήτηση. Ούτε το ΝΒΑ έχει τέτοιο όρο, τον έβαλε ο Μπερτομέου στην FIBA. Ακόμα και οι δικοί του τον έκραξαν γι αυτό...