Τέτοια τετράδα στο Κύπελλο τη ζηλεύουν και οι Ισπανοί και οι Τούρκοι. Αν το καλοσκεφτούμε, ευχαρίστως θα ήθελαν να φιλοξενήσουν το Final 4 στα μέρη τους. Και από αγωνιστικής και από εμπορικής άποψης, η συνύπαρξη Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού, ΑΕΚ και Αρη δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τίποτα. Ειδικά αν μπορούσαν να βρεθούν μαζί οι οπαδοί όλων των ομάδων για να δημιουργήσουν την ελληνική ατμόσφαιρα, στα καλύτερά της.

Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται. Final Four Κυπέλλου δεν έχει φιλοξενηθεί σε άλλη χώρα και θα ήταν ντροπιαστικό για την Ελλάδα να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Ομως δυστυχώς κανένα μέρος στη χώρα μας δεν θα δεχόταν να φιλοξενήσει και τις τέσσερις αυτές ομάδες ταυτόχρονα. Εννοείται όχι αυτές καθ' αυτές τις ομάδες, αλλά τους φανατικούς οπαδούς τους που δεν μπορούν να σταθούν ούτε λεπτό ο ένας δίπλα στον άλλο.

Τι όμορφο θα ήταν για το ελληνικό μπάσκετ να γίνει Final Four στο Ηράκλειο από 15 ως 17 Φεβρουαρίου. Είναι ένα όνειρο, δεν έχει φτάσει όμως η στιγμή να γίνει πραγματικότητα. Δεν το αντέχει η Ελλάδα, ξέρουμε ήδη πως όποιο κι αν είναι το ζευγάρι του τελικού, οι μέρες πριν από το τζάμπολ στα Δύο Αοράκια θα είναι γεμάτες ένταση.

Ας μείνουμε, λοιπόν, στο αγωνιστικό κομμάτι, που είναι και το πιο ωραίο κομμάτι της ιστορίας μας. Η πρόκριση του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ ήταν δεδομένη, από την ημέρα κιόλας που έγινε η κλήρωση του Κυπέλλου, στις 21 Αυγούστου στο Κάραβελ. Περιμέναμε να μάθουμε τον τέταρτο της παρέας... Θα ήταν ο γηπεδούχος Αρης ή ο πιο οργανωμένος ΠΑΟΚ; Τις πρώτες μέρες, ο Δικέφαλος έμοιαζε να έχει προβάδισμα. Ο καιρός όμως πέρασε και άλλαξαν τα δεδομένα, κυρίως διότι δύο παίκτες που ο Ηλίας Παπαθεοδώρου υπολόγιζε ιδιαίτερα τέθηκαν νοκ άουτ. Αρχικά ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και στη συνέχεια ο Αντώνης Κόνιαρης.

Εχασε και ο Αρης τον Μόραντ, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι οι απουσίες του ΠΑΟΚ είχαν μεγαλύτερο βάρος. Κι αυτό φάνηκε στο παρκέ.

Ο Γιαννάκης εμπνέει τον κόσμο του Αρη...

Ο Αρης, λοιπόν, προκρίθηκε επί του ΠΑΟΚ σε ένα ματς που ουσιαστικά το τελικό σκορ και η διαφορά αδικεί τους γηπεδούχους . Ο Δικέφαλος λύγισε στο "καυτό" Αλεξάνδρειο, οι 5.500 οπαδοί των κιτρίνων έκαναν τη διαφορά. Ο Αρης είχε πάθος, ήθελε πολύ περισσότερο τη νίκη και την πρόκριση. Και για τις δύο ομάδες το Κύπελλο και η πρόκριση στα ημιτελικά (τουλάχιστον) ήταν ένας μεγάλο στόχος, ο γηπεδούχος ήταν σαφές ότι θα είχε μικρό προβάδισμα.

Μπάσκετ επιπέδου δεν παίχθηκε, αλλά είναι ακόμα Οκτώβρης και κανείς δεν μπορεί να είναι έτοιμος τόσο νωρίς. Εχουμε δει και Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός στα προημιτελικά να παίζουν χειρότερα, άρα δεν πρέπει να αδικούμε ούτε τον Αρη, ούτε τον ΠΑΟΚ. Πολύ δε περισσότερο τον θριαμβευτή Αρη, που εμπνέεται από την παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη και παραμένει ζωντανός παρά τις πάμπολες διοικητικές αντιξοήτητες.

Ο Αρης γέμισε και πάλι το Αλεξάνδρειο, οι οπαδοί του δικαιωματικά κάνουν όνειρα για το τμήμα μπάσκετ και πλέον οι διοικούντες παίρνουν τη σκυτάλη για να μην πάει χαμένη αυτή η προσπάθεια. Διότι αν αντέξει ο Αρης σε όλα αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν, τότε το μέλλον του ανήκει. Αν ξεπεράσει τις εσωτερικές αντιξοότητες μπορεί να πετύχει πολλά, διότι ο κόσμος πιστεύει στην προσπάθεια που γίνεται μέσα στο παρκέ και το δείχνει σε κάθε περίπτωση, ελπίζοντας πλέον σε μια καλή κλήρωση για τον ημιτελικό της 5ης Νοέμβρη, που θα δώσει πιθανότητες πρόκρισης και στον τελικό.

Οσο για τον ΠΑΟΚ; Η εικόνα του ήταν κακή, δεν φάνηκε ανταγωνιστικός, όμως είχε και περισσότερα προβλήματα. Ο Δικέφαλος βρίσκεται σε δύσκολη θέση τώρα διότι πάντα μια ήττα από τον Αρη φέρνει γκρίνια και κριτική, όμως είνια σαφώς πιο ισορροπημένος αγωνιστικά και διοικητικά. Αρα κι αυτός δεν έχει λόγο να τα βάφει μαύρα, απλά καλείται να ζήσει με το κακό ξεκίνημα και να προσπαθήσει να το ξεπεράσει στην πορεία της σεζόν...