Οι αριθμοί δεν είναι οι μόνοι που απαντούν στη σημασία του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ για τον Ολυμπιακό. Ναι μεν είναι ο τρίτος σε σημασία τίτλος κάθε χρονιάς, αλλά οι ερυθρόλευκοι δεν σταματούν να γεμίζουν το σακούλι τους. Και το είχαν μεγάλη ανάγκη από τη σεζόν 2021-22 και μετά, όταν και επέστρεψαν στην Basket League.

Από τότε έχουν σαρώσει τα πάντα στις εγχώριες διοργανώσεις. Και δεν είναι μικρό πράγμα, διότι οι τίτλοι δεν περίσσευαν στο τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού.

Οι ερυθρόλευκοι μετρούν επτά συνεχόμενους τίτλους εντός συνόρων. Όλους τους διαθέσιμους τους κατάκτησαν. Τρία Κύπελλα Ελλάδας, δύο πρωταθλήματα και δύο Super Cup. Επτά στα επτά για τον Ολυμπιακό μετά την επιστροφή. Και θέλετε και κάτι άλλο; Συνολικά 32 τίτλους έχει ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ. Οι επτά είναι στις τρεις τελευταίες σεζόν.

Έχει και συνέχεια. Τρία συνεχόμενα Κύπελλα οι Πειραιώτες πήραν στις τρεις πρώτες διοργανώσεις. Το 1976, το 1977, το 1978. Από το Παναθηναϊκό Στάδιο στα Δύο Αοράκια ή πλέον κλειστό Νέας Αλικαρνασσού.

Είναι πολλοί οι αριθμοί που μπορούν να κάνουν υπερήφανους τους αδελφούς Αγγελόπουλους, τον Γιώργο Σκινδήλια, τον Γιώργο Μπαρτζώκα, το σταφ, τον Κώστα Παπανικολάου και τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού.

Κύπελλο, κάτι σαν λύτρωση

Όμως αυτό το τρόπαιο είναι κάτι παραπάνω από ένα Κύπελλο για τον Ολυμπιακό και για πολλούς άλλους λόγους. Όχι χειροπιαστούς, αλλά συναισθηματικούς και κυρίως ψυχολογικούς.

Πρώτα απ' όλα είναι μια σεζόν γεμάτη εμπόδια και παγίδες. Τραυματισμούς, γκρίνια, αμφισβήτηση. Μια σειρά από δοκιμασίες που έφεραν αλλαγές στο ρόστερ και εν τέλει οι ερυθρόλευκοι βρήκαν το δρόμο τους. Παρότι λίγοι θα πόνταραν σε αυτό μέχρι και πριν από έναν μήνα.

Ηταν μια λύτρωση για όλους, απέναντι σε έναν πανίσχυρο Παναθηναϊκό που βρίσκεται στην 4αδα της EuroLeague με τεράστιο μπάτζετ. Έναν Παναθηναϊκό που ήταν το φαβορί πριν από το τζάμπολ.

Ηταν η επιβεβαίωση ότι ο Ολυμπιακός παραμένει ένας πανίσχυρος οργανισμός και ξέρει να αντέχει τα χτυπήματα, όσο κι αν τον αμφισβητούν. Κυρίως οι δικοί του οπαδοί, διότι οι αντίπαλοι ποτέ δεν τον υποτίμησαν.

Άναψε το φυτίλι

Και πλέον είναι το φυτίλι που θα ανάψει τη φωτιά για τη συνέχεια. Το κομβικό σημείο της σεζόν για τον Ολυμπιακό ήταν το παιχνίδι με την Μπάγερν, θυμάστε που το είχε πει στα αποδυτήρια του Μονάχου ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ακολούθησε το μεγάλο διπλό με τη Βαλένθια και τώρα έρχεται και το Κύπελλο. Στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού έλειπε η υγεία, οι δυνάμεις, η πίστη και το χαμόγελο.

Η υγεία δεν είναι στο 100% ακόμα λόγω της απουσίας του Μιλουτίνοβ και το νέο τραυματισμό του Γουίλιαμς - Γκος, αλλά δυνάμεις πλέον υπάρχουν. Το ρόστερ γέμισε και άλλαξε τα πάντα. Η πίστη στις δυνατότητες επέστρεψε μετά τα διπλά στην EuroLeague και πλέον το χαμόγελο κυριαρχεί. Ο Ολυμπιακός πήρε ακόμα μεγαλύτερη δύναμη από την κατάκτηση του Κυπέλλου και στην τελική ευθεία της σεζόν θα μπει γεμάτος αυτοπεποίθηση. Και με τους οπαδούς του δίπλα του περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή μέσα στη χρονιά, αφού πλέον όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ομάδα τους έχει πια τεράστια δυναμική.

Άλλωστε η προσθήκη των Φίλιπ Πετρούσεβ, Μόουζες Ράιτ και Ναζ Μήτρου Λονγκ έκαναν τον Ολυμπιακό μια πλήρη ομάδα εντός και εκτός συνόρων, ένα συμπαγές σύνολο που μπορεί να αντέξει και απουσίες και προβλήματα, ένα γεμάτο ρόστερ από κάθε άποψη. Κι ας λείπει ο μεγάλος σκόρερ.

Ο... άλλος MVP Τόμας Γουόκαπ

Άλλωστε ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει επιθετικές λύσεις από πολλούς, έχοντας πάντα ως βασικό όπλο την άμυνα. Αυτή που του έδωσε τη νίκη στον τελικό με τον Παναθηναϊκό, με τον Τόμας Γουόκαπ να παραδίδει μαθήματα και να είναι ο άτυπος MVP των ερυθρολεύκων. Οχι ο συνηθισμένος κορυφαίος με τα τρίποντα και τους πολλούς πόντους, αλλά ο διαφορετικός ηγέτης, που ίσως μόνο στις ομάδες του Μπαρτζώκα μπορεί να αναδειχθούν τόσο πολύ.

Γιατί αν βάλετε κάτω να νούμερα, με τέτοια αστοχία (5 πόντοι, με 1/9 σουτ εντός παιδιάς) και μόλις 2 στην αξιολόγηση, MVP δεν βγαίνεις. Δεν παίρνεις βραβείο δηλαδή. Δικαιωματικά πήγε στον Μουστάφα Φαλ που κυριάρχησε και στις δύο πλευρές του παρκέ, το διεκδίκησαν και οι άλλοι δύο ψηλοί, ο Ράιτ και ο Πετρούσεβ.

Μόνο που οι βάσεις για τη νίκη μπήκαν από έναν περιφερειακό. Ο Τόμας Γουόκαπ σταμάτησε τον Κέντρικ Ναν, τον έκανε να αισθανθεί περισσότερο άβολα από ποτέ. Ο Θωμάς του Ολυμπιακού έθεσε εκτός παιχνιδιού τον κορυφαίο παίκτη του Παναθηναϊκού και όλα τα άλλα πήραν το δρόμο τους.

Δίχως το σκοράρισμα του Ναν ο Παναθηναϊκός είναι μια άλλη εντελώς ομάδα και ο Μπαρτζώκας το γνώριζε. Ο Γουόκαπ, λοιπόν, πίεσε με κάθε τρόπο τον Αμερικανό, τον σταμάτησε κι εκεί το ματς πήρε το δρόμο του.

Ο Ναν προσπαθούσε να απαλλαγεί από το μαρκάρισμα και αν έβρισκε πεδίο, τον περίμενε ο Φαλ.. Είτε μέσα στη ρακέτα για να τον κόψει, είτε στις αλλαγές... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή...

• ΥΓ: Δύο οι νικητές του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ. Ο Ολυμπιακός και ο Άρης. Δύο και οι MVP. Φαλ (άτυπος ο Γουόκαπ) και ο Τολιόπουλος. Δύο και οι θριαμβευτές προπονητές. Μπαρτζώκας και Καστρίτης.
• ΥΓ1.: Όσοι έχουν μάθει να βλέπουν μονίμως μισοάδειο το ποτήρι, συγκρίνουν το ελληνικό Κύπελλο με το Copa Del Rey στην Ισπανία. Και κράζουν. Πρόβλημά τους. Το ότι είδαμε όμως αγώνα Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός με 6.000 θεατές, με φιλάθλους των δύο ομάδων μαζί, σε γεμάτοι γήπεδο, είναι απίστευτη πρόοδος για την Ελλάδα. Πρόπερσι έγινε με μαθητές, πέρυσι σε άδειο γήπεδο, φέτος γέμισε ο τελικός και δύο μέρες είχαν κόσμο. Όταν κάποτε λέγαμε πως όχι Final 8 και Final 4, αλλά ούτε τελικό μπορούσαμε να κάνουμε στην Ελλάδα.
• ΥΓ2: Σε ένα χρόνο από τώρα, το μπάσκετ θα κάνει τελικό με πενταψήφιο αριθμό οπαδών. Πάλι κάποιοι θα παραπονιούνται, αλλά δεν πειράζει. Ας προοδεύει το μπάσκετ κι ας δίνει το παράδειγμα σε όλα τα αθλήματα στην Ελλάδα.
• ΥΓ3: Την Παρασκευή η Εθνική επιστρέφει στο ΣΕΦ μετά από 26 χρόνια. Στην πρεμιέρα του Σπανούλη στον πάγκο της. Σε ένα δύσκολο ματς, με παίκτες EuroLeague παρόντες. Το ελληνικό μπάσκετ έχει άλλη μια ευκαιρία να δείξει ότι έχει πάρει και πάλι το δρόμο προς την κορυφή.