Αν δεν βρέξεις κ*λο, ψάρι δεν τρως!
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος αναλύει τι πήγε και τι δεν πήγε καλά για τον Ολυμπιακό στο θρίλερ με happy end του "Γ. Καραϊσκάκης" κόντρα στον Αστέρα και το δίδαγμα ενόψει Μπέτις.
Το "τέλος καλό, όλα καλά" θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του τελευταίου κεφαλαίου στο βιβλίο του αγώνα Ολυμπιακός-Αστέρας Τρίπολης. Τι έγινε, όμως, στα προηγούμενα; Ποιοι είναι οι κρυμμένοι υπότιτλοι σε ένα ματς που ξεκίνησε ιδανικά, αλλά εξελίχθηκε σε θρίλερ;
Οι «ερυθρόλευκοι» πριν ρίξουν στο καναβάτσο την καλοδουλεμένη, σωστά διαβασμένη και σκληρή ομάδα του Σάββα Παντελίδη με τον από μηχανής Θεό Νάτχο στις καθυστερήσεις, είχαν δώσει δικαιώματα και λίγο έλειψε να τα πληρώσουν ακριβά...
Μπορεί η επικράτησή τους να είναι πέρα για πέρα δίκαιη επειδή το πίστεψαν και πάλεψαν μέχρι το τελευταίο λεπτό, νικώντας ακόμη και την κούραση, ωστόσο, αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να γίνει διδακτικό μάθημα ενόψει της αναμέτρησης με τη Μπέτις για το Europa.
Ίσως για πρώτη φορά η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς παρότι και ενέργεια έβγαλε και ευκαιρίες δημιούργησε, δεν δούλεψε καλά στον ανασταλτικό τομέα. Πολλοί μπορεί να λένε για την επίθεση αυτού του συνόλου, για τις συνεργασίες και την ποιότητα παικτών όπως ο Φορτούνης, ο Λάζαρος και ο Ποντένσε και δεν έχουν άδικο, αλλά "αν δεν βρέξεις κ*λο, ψάρι δεν τρως" που λέει και η παροιμία.
Κι εξηγούμαι. Απέναντι σε μία ομάδα που πέρυσι αναδείχθηκε ισόπαλη "μέσα έξω" με τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα και μάλιστα με το ίδιο σκορ (1-1), οι γηπεδούχοι μπήκαν με ψήγματα υπεροψίας στο γήπεδο. Είχαν περισσότερο το μυαλό τους στην επίθεση, όπου και πάλι δημιούργησαν ομορφιές, όχι, όμως, και στην άμυνα.
Η τριάδα πίσω από τον Γκερέρο που μνημονεύσαμε στις πρώτες γραμμές του κειμένου για την ποιότητά της, δεν έβγαλε την ίδια διάθεση και την ίδια όρεξη να βοηθήσει ανασταλτικά. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Ιγκλέσιας που δεν φημίζεται για την ταχύτητά του, κατέβαινε με όλη του την άνεση, σχεδόν ανενόχλητος, μέχρι την περιοχή του Γιαννιώτη, ενώ υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε να είχε δεχθεί πίεση από το πρώτο κοντρόλ.
Χωρίς να ανεβάσει στροφές στο τέμπο του αγώνα, η ομάδα του Παντελίδη όσες φορές πέρασε τη σέντρα και συνδυασμούς έβγαλε και κενούς χώρους βρήκε στην πλάτη της άμυνας και την "αδύνατη πλευρά" έπαιξε με μεγάλες πάσες από το ένα άκρο του γηπέδου στο άλλο, χωρίς να υπάρξει σοβαρή "απάντηση".
ΤΡΕΙΣ ΕΤΡΕΧΑΝ ΓΙΑ... ΕΞΙ!
Καμαρά και Μπουχαλάκης μαζί με τον... δόλιο Γκερέρο που έλιωσε στο κυνηγητό κάθε μπάλας με αποτέλεσμα να μην έχει ανάσες για να τελειώσει σωστά μια φάση μπροστά, έτρεχαν στο ανασταλτικό «κομμάτι» για... έξι! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πορτογάλος κόουτς έβγαλε από το γήπεδο τον Λάζαρο και τον Φορτούνη όταν η μπάλα "έκαιγε". Εντόπισε την έλλειψη βενζίνης, αλλά και διάθεσης για χαμαλίκι, αποφάσισε να ρισκάρει με Χασάν, Φετφατζίδη, Νάτχο και στο τέλος δικαιώθηκε...
Εδώ μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως ο κόουτς δεν τόλμησε να κάνει ροτέισιον. Είναι αλήθεια. Προτίμησε να πάει στα σίγουρα με τους «11» Ευρωπαίους, εκείνους που ξεκίνησαν και στα τέσσερα παιχνίδια με Λουκέρνη και Μπέρνλι. Αυτή του η απόφαση από τη μία πλευρά βοήθησε τον Καμαρά να αναδείξει ακόμη περισσότερο το ταλέντο του και να πετύχει ένα απίθανο γκολ με "οβίδα" που έκανε ακόμη και τον Φορτούνη να τρελαθεί από τη χαρά του (σ.σ. κουνούσε πάνω-κάτω το δεξί του χέρι κι έλεγε «τι έβαλε ο τύπος»).
Από την άλλη, όμως, είναι δεδομένο ότι οι ίδιοι και οι ίδιοι κάποια στιγμή όχι απλά θα κουραστούν, αλλά θα... σκάσουν! Είναι δίκαιο να μην αλλάζεις ενδεκάδα όταν η ομάδα τραβάει και νικάει, αλλά όταν έχεις άλλους τόσους στον πάγκο και την εξέδρα έτοιμους να δαγκώσουν σίδερα, θα πρέπει να κάνεις και την ανάλογη διαχείριση.
Ο ΑΤΥΧΟΣ ΓΚΙΛΙΕΡΜΕ
Ο άτυχος της ιστορίας ήταν ο Γκιλιέρμε, ο οποίος την ώρα που στάθηκε δίπλα στον 4ο διαιτητή για να μπει στο γήπεδο, είδε τον Αστέρα να ισοφαρίζει κι επέστρεψε στον πάγκο με συνοπτικές διαδικασίες. Πάλι καλά δηλαδή που έδειξε αντανακλαστικά ο Μαρτίνς, ανακάτεψε την τράπουλα με τον Χασάν και τον "Φέτφα", για να έρθει ο Νάτχο και να «μιλήσει» όπως οι μεγάλοι παίκτες ξέρουν και μπορούν την ώρα που οι παλμοί χτυπούν κόκκινο.
Θεωρώ σίγουρο ότι ενόψει του αγώνα με τη Μπέτις, ο κόουτς θα δείξει και θα ξαναδείξει στους παίκτες του τη φάση του 1-1. Ο Τόνσο που παίρνει την πρώτη πάσα πίσω από τη σέντρα και φεύγει κάθετα προς την επίθεση, πριν την ξαναπάρει έχει διανύσει 50 μέτρα και δεν τον ακολουθεί κανείς. Αστοχεί στην πρώτη απόπειρα, αλλά προλαβαίνει να πάρει το... ριμπάουντ και να σκοράρει. Η ανασταλτική λειτουργία του Ολυμπιακού σε αυτή τη φάση ήταν λάθος από το "άλφα" έως το "ωμέγα".
Όχι μόνο οι χαφ, αλλά και η τετράδα της άμυνας ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Πέρα, όμως, απ’ αυτή τη φάση υπήρξαν κι άλλες που οι γρήγοροι μεσοεπιθετικοί του Αστέρα έβαλαν δύσκολα σε Μιράντα και Βούκοβιτς. Ο πρώτος εκτέθηκε τουλάχιστον δύο φορές (μία ανά ημίχρονο), την πρώτη με τον Μανιά και τη δεύτερη με τον Τόνσο που λίγο έλειψε να κάνει την ολική ανατροπή για τον Αστέρα στο 86’. Όσο για τον Βούκοβιτς χρειάστηκε να... βγάλει το σορτσάκι αντιπάλου για να τον "φρενάρει" στο σπριντ λίγο πριν από το φινάλε. Στο ανοικτό γήπεδο και στο "ένας με έναν" υπάρχει πρόβλημα...
Όλα αυτά τα είδε ο Πέδρο Μαρτίνς. Όπως, φυσικά, είδε την ομάδα του να μην κάνει πίσω και να παλεύει ακόμη κι όταν οι δυνάμεις είχαν εξαντληθεί. Λάθος στο λάθος, αλλά εκεί! Επιμονή μεγάλης ομάδας. Πρωταθλήτριας ομάδας. Αυτό το μέταλλο ξαναβρήκε ο Ολυμπιακός, το μέταλλο του νικητή. Σε τελική ανάλυση όταν μια ομάδα βρίσκει τρόπο να νικά ακόμη κι όταν πολλά δεν πάνε καλά, έχει το απαραίτητο συστατικό για να πετύχει τους στόχους της. Αρκεί τα -παραλίγο- παθήματα να γίνονται μαθήματα. Θα το διαπιστώσουμε καλύτερα το βράδυ της Πέμπτης...
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
