Χάιμε Βέρα: Τρελός ή παλικάρι;

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε και να γράψουμε για το χθεσινό -χορταστικό- 5-1 του Ολυμπιακού σε βάρος του ΟΦΗ. Για τον Ποντένσε που όταν παίζει από δεξιά είναι ακόμη καλύτερος και πιο ουσιαστικός. Για τον Μασούρα που για δεύτερη φορά σε εντός έδρας παιχνίδια βάζει –γρήγορο- πρώτο γκολ και ανοίγει το δρόμο για την ομάδα του.

Για τον Κούτρη που έπαιξε δεξί μπακ, περισσότερο από 70 λεπτά και θύμισε... Ομάρ, παρότι κλασικός αριστεροπόδαρος. Για τον Χασάν, την «αδυναμία» του Μαρτίνς, χρόνια τώρα, ο οποίος τον Γενάρη βρέθηκε στην πόρτα της εξόδου, έμεινε λόγω της επιμονής του κόουτς και τώρα... δικαιώνεται, όπως έλεγε και το παλιό σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ.

Είναι μία από τις ελάχιστες φορές, ωστόσο, που νιώθω μεγαλύτερη ανάγκη να γράψω για τον αντίπαλο του Ολυμπιακού, παρά για την πολύ γεμάτη, αλλά λίγο-πολύ αναμενόμενη εμφάνιση των «ερυθρολεύκων». Θα σταθώ στο πρόσωπο, αλλά και τα λόγια της ομάδας του Χάιμε Βέρα.

Ο ΟΦΗ πάτησε με πολύ θράσος στο «Καραϊσκάκης». Βγήκε με αέρα στο γήπεδο, πίεσε ψηλά από το πρώτο λεπτό, ανάγκασε σε λάθη τους αμυντικούς του Ολυμπιακού, έχασε δύο καλές ευκαιρίες σε ένα λεπτό, πήγε να αιφνιδιάσει. Τελικά, πλήρωσε ακριβά αυτό το ποδοσφαιρικό θράσος. Δέχθηκε πέντε γκολ, θα μπορούσε κι άλλα τόσα.

Μάλλον δεν άξιζε τον κόπο θα πουν οι περισσότεροι. Πράγματι, στην έδρα του Ολυμπιακού έχουμε συνηθίσει ομάδες να παίζουν... ταμπούρι. Όλοι πίσω από τη σέντρα κι αν μας κάτσει καμιά αντεπίθεση να ψάξουμε το γκολ, μπας και κλέψουμε κάτι από τον αγώνα. Σκοπιμότητα. Κι από ποδόσφαιρο; Άστα να πάνε...

Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκαναν τα λόγια του Χάιμε Βέρα, έπειτα από το τέλος της αναμέτρησης. Θα περίμενε κανείς έναν προπονητή με κατεβασμένο κεφάλι να ζητάει συγνώμη από τον κόσμο και να υπόσχεται καλύτερες μέρες. Ειδικά σε ένα διάστημα που η ομάδα του παλεύει με νύχια και με δόντια για τη σωτηρία.

Ο Χιλιανός, όμως, έχει άλλη φιλοσοφία και το είπε ξεκάθαρα: «Θέλω να πω πρώτα συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό για το πολύ καλό ποδόσφαιρό του. Νομίζω ότι έχει αλλάξει το παιχνίδι του. Έχει καλή ομάδα και γρήγορους παίκτες. Κρίμα για εμάς που δεχθήκαμε πέντε γκολ. Εμείς έτσι παίζουμε. Δουλεύουμε για να αγωνιζόμαστε με αυτόν τον τρόπο.

Και οι παίκτες πρέπει να το καταλαβαίνουν. Δεν μου αρέσει να παίζουμε κλειστά. Δεν είναι εύκολο. Μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος έτσι θα παίζουμε. Να παίζουμε ανοιχτά και όπως παίξαμε με την Λαμία. Θα δούμε εάν στο τέλος θα κάνουμε λάθος. Και δέκα γκολ να δεχθούμε, εμείς θα παίζουμε επιθετικά».

Συνήθως μετά από τέτοιες δηλώσεις στην Ελλάδα, ακολουθεί το ταμείο ανεργίας. Στον ΟΦΗ, όμως, μάλλον δεν σκέφτονται έτσι. Το δίδυμο Βέρα-Ίσις, άλλωστε, αποτελεί επιλογή του Γιάννη Σαμαρά. Χρόνια συνεργάζεται μαζί τους και ανταλλάζουν σκέψεις και πλάνα για το ποδόσφαιρο. Οι δύο Χιλιανοί δεν ήταν απλά μια επιλογή συσπείρωσης του κόσμου της ομάδας. Υπήρχε άλλος λόγος, ποδοσφαιρικός. Αυτό τον λόγο «μαρτύρησε» έμμεσα ο Πέδρο Μαρτίνς στις δικές του δηλώσεις.

«Σήμερα στα πρώτα 10-15 λεπτά δυσκολευτήκαμε, ο ΟΦΗ με την τοποθέτησή του -την οποία περιμέναμε- μας προκάλεσε δυσκολίες. Η αλήθεια όμως είναι ότι τις πρώτες δύο φορές που μπήκαμε στην περιοχή τους, καταφέραμε να σκοράρουμε δύο φορές και αυτό άλλαξε τη ροή του αγώνα. Ηταν ένα ανοικτό ματς.

Σε αυτό το σημείο θέλω να συγχαρώ τον προπονητή του ΟΦΗ. Είναι ελάχιστες οι ομάδες που έρχονται για να παίξουν ποδόσφαιρο. Η δουλειά που προσπαθεί να εφαρμόσει ο προπονητής του ΟΦΗ είναι καλή για το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά. Θα προσφέρει θέαμα και ωραίο ποδόσφαιρο, γιατί έχει ποιοτικούς παίκτες και μπορεί να προκαλέσει ζημιές οπουδήποτε. Είναι ωραίο να παίζεται ένα ανοιχτό ποδόσφαιρο. Είμαστε ικανοποιημένοι από το δικό μας παιχνίδι. Πήραμε μία δίκαιη νίκη...»

Για πόσους αντίπαλους προπονητές έχει μιλήσει με τόσο καλά λόγια ο Πορτογάλος κόουτς από το ξεκίνημα της σεζόν; Για ελάχιστους. Μπορεί για κανέναν να μην ήταν τόσο θερμός. Έχει σημασία, όμως, ότι μιλάει ποδοσφαιρικά, επειδή αυτό ξέρει να κάνει. Πόσες ομάδες άραγε έχουν τη φιλοσοφία και την επιμονή να παίξουν ανοιχτά, επιθετικά, δημιουργικά, όπως επιχείρησε ο ΟΦΗ κόντρα στον Ολυμπιακό; Και πόσο μπορεί να αντέξει κάτι τέτοιο ένας επενδυτής, όταν βλέπει ότι η ομάδα του παραμένει προτελευταία στον πίνακα;

Το μέλλον θα δείξει. Η ουσία είναι πως αυτό το παράδειγμα της διάθεσης για καλό και κυριαρχικό ποδόσφαιρο, από ομάδες όπως ο ΟΦΗ είναι ό,τι καλύτερο για το πρωτάθλημα, αλλά και για το άθλημα για όποιον μπορεί να δει λίγο πιο μακριά από τον ίσκιο του. Σίγουρα, όμως, θα χρειαστεί χρόνο, υπομονή και πίστη. Θα υπάρξει; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος.

Εκείνο που ξέρω, πάντως, είναι ότι χθες είδαμε ένα πολύ ωραίο παιχνίδι από δύο ομάδες που ήθελαν να παίξουν μπάλα. Η μία ήταν καλύτερη και νίκησε δίκαια. Δεν ξέρω αν ο Βέρα που για άλλους μπορεί να είναι τρελός και για άλλους παλικάρι, θα έχει τον χρόνο για να δείξει αυτό που θέλει, αλλά τέτοιες ποδοσφαιρικές προτάσεις σπανίζουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο της μιζέριας, της καχυποψίας και της σκοπιμότητας.

Photo Credits: Eurokinissi