Έχουν δικαιολογία, δεν είχαν την ουσία
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος εξηγεί γιατί ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να προσπεράσει το πούλμαν της Ξάνθης κι άφησε -μετά το ΟΑΚΑ- άλλους δύο βαθμούς που έπρεπε να βάλει στο σακούλι.
Το περίμεναν στον Ολυμπιακό πως δεν θα είναι εύκολο το ματς στα Πηγάδια. Πως το… μπλόκο έχει στηθεί και τους περιμένει. Όπως πέρυσι και πρόπερσι. Τελικά, βρεθήκαμε στο ίδιο έργο θεατές. Το ήθελαν το παιχνίδι οι “ερυθρόλευκοι”, το κυνήγησαν, κυριάρχησαν, αλλά τους έλλειψε το καθαρό μυαλό, ίσως και η έξτρα διάθεση για να μετακινήσουν το πούλμαν μπροστά από το τέρμα της Ξάνθης και να ξεπεράσουν τα λάθη της διαιτησίας.
Όπου διαιτησία μη βάλετε μόνο τον Διαμαντόπουλο, ο οποίος φοβόταν να σφυρίξει φάουλ έξω από την περιοχή των γηπεδούχων, βάλτε και τον Ζαχαριάδη τονVARίστα, ο οποίος στη φάση που ο -σταθερότατος κατά τ’ άλλα- κίπερ της Ξάνθης αντί να βρει τη μπάλα βρήκε το κεφάλι του Ελ Αραμπί μάλλον είχε αλλού το μυαλό του… Τα λέγαμε με τη λήξη και στον αέρα του Sport24 Radio103,3 πως πέρα από αυτή τη φάση που μύριζε πέναλτι, ο ρέφερι άφησε με παράπονα τους φιλοξενούμενους. Πολύ πριν δηλαδή υπάρξει η επίσημη τοποθέτηση.
Τα εξέφρασε και ο Αβραάμ με το σφύριγμα της λήξης. Με κατοχή μπάλας στο 41-59 και μονότερμα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, τα φάουλ ήταν 8-14 σε βάρος των “ερυθρολεύκων”, με τις τελικές στο 3-14. Επίσης σε αυτό το ματς, οι φιλοξενούμενοι είδαν τρεις κάρτες (!) για μαρκαρίσματα και οι γηπεδούχοι δύο, στο φινάλε, ένας για καθυστέρηση κι ένας για διαμαρτυρία… Ε δεν την λες αυτή και 50αρίσια διαιτησία, μην τρελαθούμε...
ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΤΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ
Όχι, δεν διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα τα σφυρίγματα στην Ξάνθη. Προθέσεις έδειξαν, αλλά κι αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί ουκ ολίγες φορές. Δικαιολογίες υπάρχουν για το 0-0 και είναι σοβαρές, αλλά έλειψε το σημαντικότερο που ήταν η ουσία. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, αλλά δεν μάτωσε για τη νίκη. Και σε τέτοιες έδρες αν δεν ματώσεις, δύσκολα περνάς χωρίς απώλειες.
Απέναντι σε μία Ξάνθη που έπαιξε για να μη χάσει κι όχι για να νικήσει, με τους παίκτες της κλεισμένους στα 30 μέτρα που παρατήρησε και ο Μαρτίνς, οι “ερυθρόλευκοι” δεν είχαν ιδέες, φαντασία, καθαρό μυαλό. Δεν είχαν με άλλα λόγια, τον Φορτούνη ή τον Βαλμπουενά. Το δέκα το καλό που με μία έμπνευση θα αλλάξει τις ισορροπίες. Δεν βρέθηκε σε καλή μέρα και ο Ποντένσε, έδεσε το γλυκό της ισοπαλίας.
ΦΑΣΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ, ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΜΙΑ
Φάσεις έβγαλαν οι “μπλε” του Μαρτίνς και μάλιστα πολλές. Ρήγματα δημιούργησαν τεράστια από αριστερά στο πρώτο μέρος, από δεξιά στο δεύτερο. Συνεργασίες βγήκαν, καλή κυκλοφορία υπήρξε, ένταση στις μονομαχίες, σωστόtransition,αλλά όχι και καθαρές ευκαιρίες. Η επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς να διατηρήσει το 4-3-3 που επιβλήθηκε την προηγούμενη Κυριακή σε βάρος της ΑΕΚ δεν τον δικαίωσε. Μάλλον περίσσευε το τρίο χαφ απέναντι σε μια ομάδα που παίζει μαζική άμυνα.
ΠΕΡΙΣΣΕΥΕ ΕΝΑ ΧΑΦ
Πιο ορθολογική θα ήταν η σκέψη με τον Μασούρα στο ένα άκρο από το ξεκίνημα και τον Σουντανί πιο κοντά στον Ελ Αραμπί. Δεν είναι τυχαίο ότι έγιναν καμιά 40αριά γεμίσματα από τις δύο πτέρυγες και ο Λισγάρας έκανε πάρτι στον αέρα, επειδή πολύ απλή πηδούσε συνήθως με έναν αντίπαλο. Δεν υπήρχε άλλος να πατήσει περιοχή. Τον λες και φλύαρο τον Ολυμπιακό. Πάσα στην πάσα, σέντρα στη σέντρα, αλλά από ζουμί στο αντίπαλο τέρμα, τίποτα.
Με την Ξάνθη να μην ρισκάρει το παραμικρό και με το ζόρι να περνούν οι παίκτες της τη σέντρα, ο Μαρτίνς το γύρισε στο 4-4-2 για ένα μισάωρο, αλλά και πάλι ο γόρδιος δεσμός δεν λύθηκε. Και ο Βαλμπουενά που μπήκε για μια έμπνευση ή ένα στημένο, δεν πατάει ακόμη καλά στα πόδια του. Ήταν εμφανές. Το θέμα είναι πως και στο ΟΑΚΑ και χθες στα Πηγάδια, οι “ερυθρόλευκοι” πέταξαν τέσσερις βαθμούς που θα έπρεπε να είχαν κατακτήσει. Στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ δέχθηκαν γκολ στο 90’ επειδή έδωσαν δικαιώματα με την απόδοσή τους, στην Ξάνθη απλά δεν πάτησαν το γκάζι όσο έπρεπε για να νικήσουν μια ομάδα που αμύνθηκε μέχρι τελικής πτώσης.
ΝΑ "ΝΙΩΣΟΥΝ" ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ
Το να είχαν κάποιοι το μυαλό τους στο Μόναχο δεν αποτελεί σοβαρή δικαιολογία, καθώς στην έδρα της Μπάγερν που έφαγε χθες 5 από την Άιντραχτ ( 5-1) δεν είναι εύκολη η έκπληξη. Κάθε άλλο. Και κάτι ακόμη. Όταν πρώτος του γηπέδου είναι ο 34χρονος Αβραάμ που δαγκώνει σίδερα και πέφτει για θάνατο σε κάθε μονομαχία και από κοντά ο Μπουχαλάκης, με τον Τσιμίκα, άντε και τον Γκιλιέρμε, κάτι δεν πήγε καλά.
Κάποιος πρέπει να μάθει και στους ξένους όπως εύστοχα παρατήρησε στη συνέντευξή του ο Γιώργος Αμανατίδης, ότι αυτά το ματς είναι τα πιο δύσκολα. Αυτά που μοιάζουν πιο εύκολα από τα ντέρμπι ή τα ευρωπαϊκά και τελικά κρίνουν τίτλους και καθορίζουν πρωταθλητές.