Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Όποιος είδε τους παίκτες του Ολυμπιακού την ώρα που ο –άριστος- Πορτογάλος διαιτητής σφύριξε τη λήξη του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό κατάλαβε τι συνέβη στο ημίχρονο που είχε προηγηθεί, αλλά και στον αγώνα ολόκληρο. Οι μισοί «ερυθρόλευκοι» είτε έπεσαν στο χορτάρι, είτε κρατούσαν τα γόνατά τους που ήταν «κομμένα» από την κούραση. Κάπως έτσι εξηγείται και η πτώση στην απόδοση του β’ μέρους συγκριτικά με το πρώτο που υπήρχε μόνο μία ομάδα μέσα στο γήπεδο.

Είχαμε αναφέρει μεσοβδόμαδα, πριν σκάσουν μαζεμένα όλα αυτά τα προβλήματα απουσιών λόγω covid 19 και τραυματισμών, ότι ο Πέδρο Μαρτίνς έχει όλη κι όλη μία προπόνηση, αυτή της Παρασκευής προκειμένου να οργανώσει το πλάνο και να το μεταφέρει στην ομάδα του. Φαντάζομαι πως ούτε ως εφιάλτη δεν θα είχε φανταστεί ο Ίβηρας κόουτς πως θα αναγκαζόταν να παρατάξει την ομάδα του χωρίς έξι βασικούς ποδοσφαιριστές και αναγκασμένος να κάνει αλχημείες όχι μόνο στην επίθεση, αλλά και στα άκρα.

Η απουσία της τελευταίας στιγμής του Μπρούμα, για τον οποίο από το πρωί του Σαββάτου διαβάσατε στο SPORT24, επηρέασε τις ισορροπίες και στα δύο «φτερά» της επίθεσης. Το πρόβλημα του Πορτογάλου εξτρέμ, ο οποίος προοριζόταν για βασικός διόγκωσε το βαθμό δυσκολίας κι όποιος είδε το παιχνίδι, κατάλαβε το γιατί. Ο Ραντζέλοβιτς που μπήκε στην ενδεκάδα από το… παράθυρο, πάλεψε, αλλά στο επιθετικό κομμάτι δεν του βγήκε τίποτα. Ανασταλτικά ήταν συνεπής, βοήθησε πολύ τον Ντρέγκερ, δεν άφησε τον Ζαγαρίτη να ξεμυτίσει, αλλά επιθετικά δεν είχε καλές επιλογές και σωστό συγχρονισμό.

Την ώρα που ο Ελ Αραμπί και ο Χασάν παραμένουν σε καραντίνα στις πατρίδες τους λόγω κορονοϊού, ο Βαλμπουενά είναι στα πιτς λόγω θλάσης και Χολέμπας, Βινάγκρε τρέχουν για τον αγώνα με τη Σίτι, η απώλεια του Μπρούμα, πέρα από έκρηξη και λύσεις στο «ένας με έναν», στέρησε και φρεσκάδα από την επιθετική τριάδα, καθώς και ο φιλότιμος Λάζαρ είχε υποχρεώσεις με τη Σερβία κι έπαιξε με μισή προπόνηση.

ΤΟ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΠΡΕΣΙΝΓΚ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ

Όλα αυτά λειτούργησαν σωρευτικά σε μια ομάδα γεμάτη διεθνείς που επέστρεψαν με άδειες μπαταρίες στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη, με αποτέλεσμα ένα εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο να έχει εκ διαμέτρου αντίθετη συνέχεια. Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν τσιτωμένοι στο γήπεδο και με διάθεση να αρπάξουν τον αντίπαλο από τα μαλλιά. Σε αυτή την προσπάθεια και σε αυτή την προσέγγιση με τον Καμαρά να ανεβαίνει και να πιέζει ως δεύτερο φορ σε διάταξη 4-4-2, μόνο οι πράσινες φανέλες θύμιζαν ότι αντίπαλος του Ολυμπιακού ήταν ο Παναθηναϊκός. Χωρίς την παραμικρή διάθεση να μειώσω την ομάδα του Λάζλο Μπόλονι, η συμπεριφορά της στο πρώτο ημίχρονο του ντέρμπι αναμενόταν από ομάδες επιπέδου Απόλλωνα ή Λαμίας και συγνώμη αν ενοχλείται κάποιος από τη σύγκριση.

Σε αυτή την ασφυκτική πίεση των γηπεδούχων από την πρώτη πάσα, η διάταξη του Παναθηναϊκού ήταν 6-2-2. Αυτός ήταν και ο λόγος που είδαμε σε αρκετές φάσεις στο πρώτο μέρος τον Ραφίνια να είναι καρφωμένος στην ευθεία με την άμυνα του τριφυλλιού από αριστερά και τον Ντρέγκερ σε ανάλογο πόστο δεξιά, αλλά και τους χαφ να επιχειρούν μεγάλες διαγώνιες πάσες στην πλάτη της άμυνας. Με τον Μασούρα και τον Ραντζέλοβιτς να συγκλίνουν προς τα μέσα, ώστε να κάνει την ανάποδη κίνηση ο Φορτούνης για να πάρει μπάλα, να συνδυαστεί και να ξαναμπουκάρει στην περιοχή.

Ο μεγάλος σκόρερ του ντέρμπι, ο σπουδαιότερος Έλληνας ποδοσφαιριστής της γενιάς του, δεν έκανε τη διαφορά μόνο με τη γκολάρα του, το πρώτο γκολ που πετυχαίνει φέτος ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο. Η μεγάλη διαφορά ήταν η διάθεσή του. Όσο έμεινε στο γήπεδο τα έδωσε όλα. Έφτασε μετά την αλλαγή του Ραντζέλοβιτς να κυνηγάει τον Ζαγαρίτη στις προωθήσεις του. Μπορεί να μην τον έκοψε πολλές φορές, αλλά και μόνο ότι ήταν εκεί που έπρεπε, μετράει και περισσεύει για να καταδείξει πως όταν θέλει είναι αρχηγός με τα όλα του κι όχι μόνο με τη μπάλα στα πόδια. Μέχρι διπλό τάκλιν έκανε σε μια φάση του πρώτου μέρους, κοντά στην πλάγια γραμμή, μπροστά στους πάγκους, για να ανακτήσει τη μπάλα. Εδώ που τα λέμε ήταν τέτοιο το πρέσινγκ του Ολυμπιακού ιδιαίτερο στο πρώτο ημίωρο που οι «πράσινοι» δεν πήραν σε αυτό το διάστημα ούτε μία δεύτερη μπάλα, ούτε μία διεκδίκηση.

Γενικά οι παίκτες του Ολυμπιακού που πάτησαν χθες το χορτάρι του φαληρικού γηπέδου, έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Ο Καμαρά όταν βγήκε δεν μπορούσε να περπατήσει. Ο Φορτούνης το ίδιο. Η νίκη ήρθε επειδή όλοι όσοι έπαιξαν, το έκαναν και για τους απόντες. Μόνο έτσι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Κι όταν τα δίνεις όλα, έχεις και την τύχη ή –για να ακριβολογώ- κι έναν από μηχανής Θεό, τον Ζοζέ Σα, να στέκεται περήφανα στο ύψος του, αποδεικνύοντας πόσο μεγάλος κίπερ είναι.

Ο ΠΛΗΘΩΡΙΚΟΣ ΕΜΒΙΛΑ

Πάνω απ’ ό,τι καλό έδειξαν οι πρωταθλητές στο χθεσινό ντέρμπι, θα μου επιτρέψετε να τοποθετήσω τον σολίστα Γιαν Εμβιλά. Είχα χρόνια να δω έναν τόσο ποιοτικό ποδοσφαιριστή να είναι και του σαλονιού, αλλά και του λιμανιού. Ο Γάλλος μέσος ήταν υπέροχος με τη μπάλα στα πόδια και δεν στέκομαι μόνο στην 40άρα μπαλιά που βρήκε τον Ραφίνια στην πλάτη του Χατζηγιοβάνη και προκάλεσε τη φάση του 1-0. Οι επαφές του με τη μπάλα ήταν για σεμινάριο. Σύμφωνα με την Opta, ο 30χρονος χαφ είχε 54 εύστοχες πάσες στις 66 (ποσοστό 81%). Πάνω από τη σέντρα είχε 26 στις 36 επιτυχημένες μεταβιβάσεις (72%), ενώ είχε και 10 στις 15 επιτυχημένες πάσες στην επίθεση (66,6%). Πρόκειται για επίδοση που θα ζήλευε μέχρι και ο «στρατηγός» Ματιέ Βαλμπουενά που παρότι λαβωμένος είδε το ματς από τον πάγκο, δείγμα κι αυτό της αθεράπευτης τρέλας του.

Την ίδια ώρα, ωστόσο, ο Εμβιλά, είχε και 4 στα 4 επιτυχημένα τάκλιν. Έκανε φάουλ, πήρε κάρτα, μπήκε στις μονομαχίες ως οδοστρωτήρας, δεν έχασε μια κόντρα. Τι άλλο να ζητήσεις; Δεν ξέρω πόσα ακριβώς χρήματα παίρνει ως ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους της ομάδας, σίγουρα πάνω από εκατομμύριο, αλλά τα αξίζει μέχρι ενός ευρώ. Φοβερό χαφ, εργάτης και αρτίστας, θηρίο και καλλιτέχνης συνάμα. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν από τους ελάχιστους που μπήκαν στο γήπεδο με φορτισμένη μπαταρία. Την άδειασε όλη, από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Μαζί με τον Φορτούνη που το γκολ του ισοδυναμεί με τρίποντο-χρυσάφι ήταν μακράν οι δύο MVP του ντέρμπι.

Μην ξεχνάμε ότι ο Εμβιλά έριξε άγκυρα με το «καλημέρα» στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, παντρεύτηκε γρήγορα με τον Μπουχαλάκη και τον Καμαρά που ειδικά στο πρώτο μέρος σχημάτισαν τρίγωνο Βερμούδων και κατάπιαν ό,τι επιχείρησε να εισχωρήσει στο χώρο δράσης τους. Εξαιρετική δουλειά και από τον πολύπειρο Ραφίνια που αποθέωσε την απλότητα στο αριστερό άκρο της άμυνας. Έκανε τη δουλειά με μυαλό, ήταν εκεί που έπρεπε στη φάση του γκολ, αλλά και στο 85' όταν πήρε τη μπουκιά από το στόμα του συμπατριώτη του, Μαουρίσιο.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ

Όσο περνούσε η ώρα και οι δυνάμεις άρχισαν να εγκαταλείπουν τους γηπεδούχους ο Πέδρο Μαρτίνς βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Να ρισκάρει με αλλαγές, με κίνδυνο να αλλοιώσει τη χημεία της ομάδας ή να στραγγίξει εκείνους που είχε στο γήπεδο. Προτίμησε το δεύτερο που επίσης είχε ρίσκο, ειδικά στο διάστημα που οι «πράσινοι» φόρτωσαν αριστερά στην πλευρά του Ντρέγκερ, καθώς και ο Ανδρούτσος και ο Λοβέρα θα μπορούσαν να έρθουν λίγο νωρίτερα από τον πάγκο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ωστόσο, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και από τη στιγμή που η αποστολή εξετελέσθη με τρίποντο, όλα τ’ άλλα είναι περιττά.

Τηρουμένων των αναλογιών αυτή η νίκη ακόμη και με το ένα και να καίει, είναι πάρα πολύ σημαντική στην οικονομία του πρωταθλήματος, αν αναλογιστούμε όλες τις απουσίες και τις αναποδιές. Και κάτι ακόμη. Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου όσοι ήταν στο γήπεδο έβλεπαν ένα ματς για πολλά με λίγα. Γι’ αυτό, όμως, είναι ωραίο το ποδόσφαιρο επειδή έχει πολλά πρόσωπα. Στο τέλος εκείνο που μένει είναι το πρόσωπο του Κώστα Φορτούνη τη στιγμή του πανηγυρισμού ενός σπάνιου γκολ που υπέγραψε μια νίκη – τίτλου.