Ποιος είπε ότι επειδή Πάουλο Μπέντο και Μάρκο Σίλβα είναι συμπατριώτες πρεσβεύουν και την ίδια προπονητική φιλοσοφία; Καμία σχέση. Ο πρώην τεχνικός του Ολυμπιακού ήταν της... οικονομίας. Της κλασικής πορτογαλικής σχολής που θέλει τις ομάδες πρώτα να κλειδώνουν την άμυνα και στη συνέχεια να ψάχνουν ένα γκολ για να πάρουν ή έστω να κλέψουν τη νίκη.

Ο Μπέντο; Καμία σχέση! Ο νυν κόουτς των «ερυθρολεύκων» είναι θιασώτης της επίθεσης. Της φουλ επίθεσης. Να βάλουμε όσο γίνεται περισσότερα κι ας φάμε κιόλας. Στα χρόνια που παρακολουθώ τον Ολυμπιακό, δεν θυμάμαι κόουτς να έχουν τόσο λυμένα τα γκέμια και να παρατάσσει την ομάδα με τόσο επιθετικές τάσεις...

Εδώ που τα λέμε η επίθεση είναι ραμμένη πάνω σ’ αυτή τη φανέλα. Αρέσει στον κόσμο του Ολυμπιακού να βλέπει μια ομάδα να μπαίνει στο γήπεδο και να μην σταματάει. Αυτό πάει να το μετατρέψει ο Μπέντο σε αγαπημένη συνήθεια. Το παιχνίδι με την Αστάνα θα μπορούσε να φτάσει σε σκορ αγώνα πόλο 7-2 ή 8-3 με βάση τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν μπροστά στις δύο εστίες.

Αν κάπου βγάζω το καπέλο μου στον 47χρονο κόουτς είναι ότι έμεινε πιστός στις ιδέες και το πλάνο του ακόμη κι όταν όλοι εμείς είχαμε απορίες, απόλυτα δικαιολογημένα. Πριν από τρεις εβδομάδες οι «ερυθρόλευκοι» υποδέχθηκαν τον ΑΠΟΕΛ στο ίδιο γήπεδο και παρότι δημιούργησαν δύο ντουζίνες ευκαιρίες, έσπασαν τα δοκάρια, αλλά γκολ δεν έβαλαν.

Επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική, τα γκολ στον αγώνα με τους Κύπριους δεν ήρθαν όχι μόνο λόγω τύχης, αλλά κυρίως λόγω λάθους προσέγγισης. Τρελαθήκαμε στην... καμινάδα και τέτοιου είδους προσέγγιση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν έχει συνήθως τα επιθυμητά αποτελέσματα...

Το πρώτο και σημαντικότερο που πέτυχε ο 47χρονος τεχνικός ήταν να ξαναστήσει την ομάδα σε στέρεες βάσεις. Κέρδισε ξανά τα αποδυτήρια. Πως; Με τον μοναδικό τρόπο που μπορούσε να το κάνει. Δημιουργώντας αίσθηση δικαιοσύνης σε όλους. Άπαντες ξέρουν ότι αν κάνουν σωστά τη δουλειά στην προπόνηση θα παίξουν. Αν όχι θα δουν τον αγώνα από τον πάγκο ή την εξέδρα

Όταν αυτό συμβαίνει, τότε είναι σίγουρο πως και οι παίκτες θα το καταλάβουν, άρα θα προσπαθήσουν περισσότερο και ο ανταγωνισμός θα ενταθεί. Ο Πορτογάλος δείχνει να μην έχει παιδιά και αποπαίδια. Και πάνω απ’ όλα δεν κωλώνει να βάλει βασικό από τον Ρέτσο που είναι 18 μέχρι τον Καμπιάσο που έχει τα διπλά του χρόνια!

Ασφαλώς κι έχει ακόμη θέματα να λύσει η ομάδα. Στην άμυνα εξακολουθεί να μην παρέχει καμία ασφάλεια. Το γκολ που δέχθηκε ήταν ευγενική χορηγία του Λεάλι, ο οποίος με τη μπάλα στα πόδια είναι χειρότερος του Καπίνο που, επίσης, δεν έχει μεγάλη ευχέρεια σε αυτό το σκέλος της δουλειάς. Γενικά όποια ομάδα θέλει να δυσκολέψει τους «ερυθρόλευκους», το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να τους πιέσει ψηλά, στην πρώτη πάσα από την άμυνα προς τη μεσαία γραμμή.

Εκεί εστιάζεται το πρόβλημα. Μποτία και Ντα Κόστα δεν έχει την ποιότητα να κατεβάσουν τη μπάλα ή να πασάρουν σωστά υπό πίεση γι’ αυτό και τα λάθη είναι αναπόφευκτα κάποιες φορές. Σε αυτό συντελούν και τα συνεχή ανεβάσματα των δύο μπακ, οι οποίοι ακόμη και ταυτόχρονα ανεβαίνουν πάνω από τη σέντρα για να στηρίξουν την επιθετική ανάπτυξη.

Το πολύ καλό για τους πρωταθλητές είναι πως από τη στιγμή που μπήκε στην ενδεκάδα ο Μάρτινς κούμπωσε με τον Μιλιβόγεβιτς λες και είναι 10 χρόνια συμπαίκτες. Λόγω ποιότητας και αντίληψης ο Σέρβος με τον Πορτογάλο βρίσκονται με κλειστά μάτια, κατεβάζουν σωστά τη μπάλα προς την επίθεση και από εκεί όλα γίνονται πιο εύκολα.

Η φετινή ομάδα έχει την ευκαιρία να έχει και τα... σκυλιά της. Σεμπά και Ελιουνούσι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Δαγκώνουν... λαιμούς στο μαρκάρισμα κι αυτό είναι στοιχείο απαραίτητο για ομάδα που θέλει να πιέσει ψηλά και να πνίξει τον αντίπαλο. Γρήγοροι και οι δύο, με αστείρευτες δυνάμεις, ξέρουν πώς να πρεσάρουν, πώς να κινηθούν στο χώρο, πώς να ταΐσουν τους υπόλοιπους, αλλά και πώς να προστατεύσουν τον Φορτούνη για να κάνει τα σχέδιά του με τη μπάλα.

Ο φετινός Φορτούνης μοιάζει καλύτερος από τον περσινό, πιο ώριμος. Παίρνει τη μπάλα και αυτομάτως δημιουργεί κενούς χώρους για τον ίδιο και τους διπλανούς του. Ξεγλιστράει σαν το χέλι, δημιουργεί μονίμως ρήγματα στην ανασταλτική γραμμή των αντιπάλων, ενώ παραμένει απρόβλεπτος. Ικανός για όλα.

Κάπως έτσι δεν έχει και μεγάλη σημασία ποιος θα βρεθεί στην κορυφή. Ένας τρίτος σκύλος όπως ο Ιντέγε για ανελέητο κυνηγητό ή ένας πιο βαρύς, αλλά και πιο ποιοτικός στράικερ όπως ο Όσκαρ Καρντόσο. Το επόμενο στοίχημα για τον Πάουλο Μπέντο είναι να βρει όλα αυτά ή έστω τα περισσότερα και στα εκτός έδρας παιχνίδια της ομάδας.

Εκεί όπου οι αντίπαλοι λογικό είναι να παλέψουν περισσότερο, να δώσουν περισσότερες μάχες, να μπουν στη διεκδίκηση ακόμη πιο δυνατά. Αν το καταφέρει και αυτό ο Ολυμπιακός όχι μόνο θα κατακτήσει τους στόχους του, αλλά θα προσφέρει και θέαμα που έχουμε χρόνια να δούμε. Από τότε που ήταν στην άκρη του πάγκο ο Ερνέστο...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Μπέντο: "Δεν μας δυσκόλεψε ιδιαίτερα η Αστάνα"

Άσο ημίχρονο - ΠΑΟΚ τελικό

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Ισοπεδωτικός ο Ολυμπιακός, 4-1 την Αστάνα