Εθνική Ελλάδας: Το θαύμα της Παναγιάς

Έβαλε η Παναγιά το χέρι της για να έρθουν τα πάνω-κάτω στη Ζένιτσα και να αποχωρήσουν αγκαλιασμένοι από το χορτάρι οι διεθνείς μας κόντρα στη Βοσνία με το πολύτιμο 2-2; Η απάντηση είναι "ναι". Έγιναν ποδοσφαιρικά "εγκλήματα" για να είναι το σκορ 2-0 στο 15' και να μην υπάρχει η "γαλανόλευκη" στο γήπεδο; Πάλι "ναι"!

Επειδή στην Ελλάδα, 99 στις 100 φορές, τα σκεπάζει όλα το αποτέλεσμα, καλό είναι να δει κανείς την πλήρη εικόνα πριν αποφασίσει να πανηγυρίσει για έναν βαθμό που ήρθε προς το φινάλε με πολύ κόπο και καρδιοχτύπι, ενώ είχε προηγηθεί και μια -τουλάχιστον ανόητη και ίσως αυστηρή- απευθείας κόκκινη στον κορυφαίο παίκτη των γηπεδούχων, Πιάνιτς.

Η ανάγνωση των περισσοτέρων ότι "δεχθήκαμε δύο γκολ από δύο "στημένες" μπάλες", μοιάζει περισσότερο μπακαλίστικη, παρά ρεαλιστική. Δεχθήκαμε δύο γκολ από ένα κόρνερ κι ένα φάουλ, επειδή πολύ απλά επιτρέψαμε στους γηπεδούχους να κάνουν ό,τι θέλουν πάνω στο χορτάρι.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Να πάρουν μέτρα με τη μπάλα, να χτίσουν από πίσω, να συνδυαστούν με πλάτος, να πάρουν τις προσωπικές μονομαχίες. Και τα δύο γκολ που δεχθήκαμε, θα μπορούσαμε -εύκολα- να τα έχουμε αποφύγει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν δώσαμε δικαίωμα. Δεν σημαίνει ότι δεν ήταν εντελώς λάθος η αρχική προσέγγιση.

Το 3-5-1-1 που επέλεξε ο Άγγελος Αναστασιάδης δεν ήταν μια κακή -θεωρητικά τουλάχιστον- σκέψη. Ήθελε να γεμίσει τον άξονα, να κοντρολάρει το ρυθμό, να κρατήσει μπάλα, ενώ με αυτό τον σκεπτικό, χώρεσε άλλο ένα ψηλό κορμί (Μπουχαλάκης) για την "αεροπορία" σε άμυνα και επίθεση. Το κακό που δεν πρέπει να επαναληφθεί, ωστόσο, είχε να κάνει κυρίως με την ετοιμότητα κι όχι με το πλάνο.

ΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΓΑΡΕΙΑ

Οι διεθνείς μας μπήκαν στο γήπεδο κοιμισμένοι όπως ορθά παραδέχθηκε και ο -εκ των κορυφαίων στην εξέλιξη του αγώνα- Ανδρέας Σάμαρης. Έμοιαζαν να κάνουν αγγαρεία, να έχουν μπει στο ματς, χωρίς να έχουν κάνει... ζέσταμα. Νωθροί, ασύνδετοι, μπερδεμένοι, δεν μπόρεσαν να αλλάξουν δεύτερη πάσα μέχρι το 2-0. Προφανώς γι' αυτό είπε και ο κόουτς ότι "τα παιδιά αδίκησαν τους εαυτούς τους".

Χωρίς νεύρο, δύναμη, ένταση, αποδείχθηκαν εύκολη λεία απέναντι σε μια ομάδα που βγήκε στα κόκκινα από τα αποδυτήρια κι έδειξε να το θέλει πολύ περισσότερο, άσχετα αν το 2-0 διαμορφώθηκε και με μεγάλη δόση τύχης.

Οι δύο τριάδες, η μία στην άμυνα και η άλλη στον άξονα περισσότερο μπέρδεψαν παρά διευκόλυναν την Εθνική ομάδα. Δεν μοιράστηκαν καλά τα μέτρα, δεν λειτούργησαν οι συνεργασίες, ενώ οι Φορτούνης, Δώνης ήταν τόσο μακριά από τους υπόλοιπους που νόμιζες ότι βρίσκονται σε διπλανό γήπεδο.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Η ορθή ποδοσφαιρική προσέγγιση, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα είδαμε και στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα θα έπρεπε να γνωρίζουν, ήταν το 4-2-3-1. Με τον Μασούρα και τον Δώνη στις πτέρυγες, καθώς και τον Φορτούνη ψευτοεννιάρι, ώστε να μη χαθεί παίκτης ανασταλτικά.

Μασούρας και Δώνης είναι παίκτες που πατούν περιοχή, έχουν επαφή με το γκολ, ενώ η αντίθετη κίνηση του Κώστα όταν παίζει στην επίθεση, μπερδεύει τους στόπερ και αφήνει διαδρόμους για να έρθει κάποιος είτε από πίσω, είτε από την άκρη για να καλύψει το κενό στην εξέλιξη μιας επιθετικής ενέργειας.

ΚΑΝΕΝΑ "PLAN B"

Το αρχικό πλάνο του Άγγελου πέρα απ' όλα τ' άλλα, κράτησε και πολύ χαμηλά την Εθνική. Ήταν μια εντελώς παλιομοδίτικη προσέγγιση στο πλαίσιο του "θα με πιέσουν, ας καθίσω πίσω να αντέξω και βλέπουμε". Επίσης, δεν υπήρχε plan B κι αυτό είναι το ακόμη χειρότερο.

Δεν αναφέρομαι σε πιθανές αλλαγές, αλλά στο τι θα μπορούσαν να κάνουν οι έντεκα που ξεκίνησαν. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η αρχική ενδεκάδα θα πρέπει να μπορεί να πατήσει σε δύο πλάνα. Αν δεν πάει καλά το αρχικό σχέδιο, να μπορεί να γίνει μια αναπροσαρμογή με εσωτερικές μετακινήσεις, ώστε να μην "καεί" αλλαγή πριν από την ανάπαυλα.

Κι εδώ εντοπίζω το μεγάλο πρόβλημα που δεν πρέπει να επαναληφθεί. Αμέσως μετά από το 2-0 ήταν λογικό ότι η Εθνική μας θα πάρει μέτρα προς την επίθεση κι ότι οι γηπεδούχοι θα οπισθοχωρήσουν για να ψάξουν την κόντρα. Και τι είδαμε; Το αρχικό 3-5-1-1 να μετατρέπεται σε 4-4-2, με τέσσερις "κόφτες" στην ευθεία της μεσαίας γραμμής. Κεντρικά τους Σάμαρη, Κουρμπέλη, τον Μπουχαλάκη αριστερά και τον Ζέκα δεξιά.

ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Πρωτοφανές στα ποδοσφαιρικά χρονικά. Λίγο αργότερα, ο Αναστασιάδης το... τερμάτισε, αλλάζοντας και θέση στους Μπουχαλάκη, Ζέκα. Εδώ είναι που καταλύθηκαν βασικοί κανόνες του αθλήματος. Φτάσαμε στα όρια της -ποδοσφαιρικής- τρέλας.

Η λογική του 4-4-2 με ανάποδα... πόδια έχει μία πολύ απλή ανάγνωση. Οι παίκτες που παίζουν στην άκρη να έχουν ικανότητα στο "ένας με έναν" για να μπορούν να διεισδύσουν και να δημιουργήσουν ρήγματα. Τέτοιοι παίκτες δεν είναι ούτε ο Μπουχαλάκης, ούτε ο Ζέκα. Έχουν άλλα -καλά και ποιοτικά- χαρακτηριστικά, αλλά δεν είναι ούτε ντριμπλέρ, ούτε γρήγοροι για να πάνε σε προσωπική ενέργεια.

Πάλι καλά που έστω κι έτσι, φτάσαμε στο ημίχρονο, ενώ είχε χαθεί και μια μεγάλη ευκαιρία με τον Φορτούνη έπειτα από ωραία ενέργεια του Μπακάκη. Ένας Μπακάκης που όσο ακίνδυνος ήταν -επιθετικά- με το Λιχτενστάιν, τόσο ουσιαστικός και “τίμιος” με τη συνολική του απόδοση ήταν στη Ζένιτσα.

ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ

Δεν ξέρω τι ακριβώς ειπώθηκε στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα. Ο Ζέκα παραδέχθηκε ότι "μιλήσαμε και είπαμε πως πρέπει να αντιδράσουμε". Στο "πως", βοήθησε πολύ και ο Αναστασιάδης!

Δεν ξέρω αν τον βοήθησε η Παναγιά, οι συνεργάτες του, ή... έστριψε ο ίδιος, καθώς αν μη τι άλλο είναι και έξυπνος και οξυδερκής όταν σκέφτεται ψύχραιμα, αλλά από το 45' και μετά, τα έκανε όλα σωστά.

Πρώτα απ' όλα πέρασε στον αγώνα έναν κανονικό εξτρέμ (Μασούρας), ο οποίος είναι και πολύ συνεπής τακτικά. Ξαναγέμισε σωστά τα... κουτάκια της ενδεκάδας με, σαφώς, πιο ξεκάθαρους ρόλους. Αυτή η κίνηση βοήθησε πολύ για να μπει η κανονική Εθνική ομάδα στο γήπεδο, να φτάσει σωστά η μπάλα στον Φορτούνη, ώστε να αξιοποιηθεί και το πιο μεγάλο μας όπλο επιθετικά.

Ακόμη πιο σωστή ήταν η κίνηση με τον Κολοβό, ώστε να αποκτήσει η Εθνική πλάτος στην επίθεση, να αναπτυχθεί συντονισμένα από τις δύο πτέρυγες, να ανοίξει τους Βόσνιους, να πατήσει με περισσότερους παίκτες στην περιοχή.

Αυτές οι δύο αλλαγές, δεν βοήθησαν απλά την Εθνική να παράξει ποδόσφαιρο, αλλά βοήθησε και τους από... πίσω, να μοιράσουν καλύτερα τα μέτρα και να "κουμπώσουν" τα δίδυμα. Του Παπασταθόπουλου με τον Σιόβα και του Σάμαρη με τον Ζέκα. Έγιναν πέντε απλά πράγματα κι άλλαξε όλη η εικόνα.

Όσο η "γαλανόλευκη" πατούσε καλύτερα στο γήπεδο, τόσο οπισθοχωρούσαν και γέμιζαν νεύρα οι γηπεδούχοι. Το 2-1 ουσιαστικά άλλαξε όλο το παιχνίδι, καθώς προκάλεσε και την αποβολή του Πιάνιτς. Τρίτη κίνηση από τον πάγκο της Ελλάδας με τον Κουλούρη, για να γεμίσει ακόμη περισσότερο η αντίπαλη περιοχή και... 2-2.

Το γκολ μπορεί να ήρθε από το κεφάλι του -γεννημένου μαχητή- Κολοβού, αλλά δίπλα του είναι και ο Κουλούρης ανάμεσα στα αντίπαλα στόπερ. Σε ένα χρονικό σημείο που είχε πάρει όλη τη δεξιά πτέρυγα ο Μασούρας, μετά και την αλλαγή του Μπακάκη. Το... all in του Άγγελου στα τελευταία λεπτά, έφερε αποτέλεσμα.

ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ, ΑΛΛΑ...

Η ισοπαλία είναι πολύ σημαντική, όπως και να το κάνουμε. Έγινε ακόμη πιο σημαντική επειδή μέσα στο 90άλεπτο έγιναν πολλά λάθη, αλλά υπήρχε και η διάθεση και το μυαλό για να διορθωθούν. Κι αυτό είναι που κρατάμε στο τέλος της ημέρας, για να μην επαναληφθούν. Το κλίμα είναι πολύ καλό και φαίνεται.

Οι παίκτες έχουν καλές σχέσεις και σε αυτό έχει βάλει το χέρι της η τεχνική ηγεσία. Αν οι παίκτες δεν το θέλουν και ο... Θεός να είναι στον πάγκο, δουλειά δεν γίνεται. Καλή ανάγνωση χρειάζεται για να γίνουν τα καλά περισσότερα, τα λάθη λιγότερα και προχωράμε...