Ευχή και κατάρα οι 4... μπαλάτοι!
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για τις... μισές αλήθειες που είπαν Χάσι - Τζούκιτς και για έναν Ολυμπιακό που ψάχνει να βρει ισορροπία στο δρόμο προς το σεντόνι και να ξεπεράσει παιδικές ασθένειες.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, ας σταθούμε στα αυτονόητο. Ασφαλώς και είναι επιτυχία του Ολυμπιακού ότι ξεπέρασε το εμπόδιο της Παρτίζαν κι έφτασε στα play-offs του Champions League, ενώ πέρυσι τέτοιο καιρό είχε αποκλειστεί από κάποια Χάποελ Μπερ Σεβά.
Στα δικά μου μάτια η πρωταθλήτρια Σερβίας, αν και πιο νεανική, είναι σαφώς ανώτερη και πιο ταλαντούχα από την ομάδα του Ισραήλ. Απλώς φέτος είναι καλύτερος και ο Ολυμπιακός γι' αυτό και από εκεί που πέρυσι δεν έβαλε ούτε ένα γκολ στον τρίτο προκριματικό φέτος έβαλε ένα τάλιρο!
Κάτι ακόμη προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης. Μετά από το πρώτο παιχνίδι στο Βελιγράδι είχα αναφέρει σε ανάλογο blog ότι κάποιοι οφείλουν μια «συγνώμη» στον Χάσι και ίσως άλλη μία στον Μαρινάκη για την επιλογή του Κοσοβάρου προπονητή. Αυτό δεν γράφτηκε επειδή θεωρώ τον κόουτς του Ολυμπιακού νέο Μουρίνιο ή νέο Γκουαρδιόλα!
Γράφτηκε, επειδή πολλοί τον «έκαψαν», στο μυαλό τους, λόγω καταγωγής ή λόγω του ανεπιτυχούς περάσματός του από τη Λέγκια, πριν καν του δώσουν τον μίνιμουμ χρόνο για να εργαστεί και να δείξει αν αξίζει και τι αξίζει. Όλα τα άλλα, θα τα κρίνει ο χρόνος και το γήπεδο. Οι οιωνοί, ωστόσο, είναι θετικοί ευθύς εξαρχής...
Σε εκείνο το blog, με αφορμή το 1-3 του Βελιγραδίου, για να πάμε παρακάτω, αντί επιλόγου είχατε διαβάσει τις ακόλουθες γραμμές:
« Η πιο πολλή δουλειά περιμένει από εδώ και πέρα τον Ολυμπιακό και τον Χάσι. Δεν αρκεί να έχει θέσει σωστές βάσεις, θα πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά. Άλλο το παίζω κόντρα και εκμεταλλεύομαι σωστά τους κενούς χώρους κι άλλο χτίζω επιθέσεις, διασπώ άμυνες, συνδυάζω την κατοχή μπάλας με ουσία, ξέρω πώς να νικήσω τον αντίπαλο που παίζει ταμπούρι και κλεφτοπόλεμο...».
Από εκείνη τη νύχτα χαράς για όλους όσους αγαπούν την ερυθρόλευκη φανέλα, είχα εκφράσει τους προβληματισμούς μου για τη συνέχεια. Γιατί; Επειδή -πολύ απλά- μια ομάδα με τόσα νέα πρόσωπα (σ.σ. χθες ήταν πάλι πέντε νέοι στην ενδεκάδα, οι Βούκοβιτς, Κούτρης, Οφόε, Καρσελά, Μπεν) και με μόλις ενάμιση μήνα δουλειάς πίσω της, θα περάσει και παιδικές ασθένειες.
Θα έχει αναταράξεις και νεκρά διαστήματα στην απόδοσή της, θα γίνουν λάθη, όπως έγιναν δεκάδες και στα δύο ματς με την Παρτιζάν, θα χρειαστεί κόπος, ιδρώτας και μεγάλη προσπάθεια για να αποκτήσει χημεία. Κάποια πράγματα, όπως στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο, δεν αγοράζονται. Απλά θέλουν χρόνο για να ωριμάσουν...
ΟΙ... ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Ο Μπέσνικ Χάσι, αλλά και ο ομόλογός του, Μίρο Τζούκιτς, μας είπαν μετά από το τέλος της αναμέτρησης στο Φάληρο, τη δική τους αλήθεια. Ο κόουτς του Ολυμπιακού έπεσε μέσα στην εκτίμηση ότι το χθεσινό παιχνίδι θα είναι πιο δύσκολο από το πρώτο, λόγω της πίεσης που προκαλεί η έδρα, ενώ παραδέχθηκε πως όσα έχουμε δει ως τώρα απέχουν πολύ απ’ όσα έχει στο μυαλό του να παρουσιάσει στον κόσμο της ομάδας που –είναι αλήθεια- έπαιξε μπάλα από την εξέδρα στα δύσκολα με τη φωνή και το πάθος του.
Ο 45χρονος προπονητής αναρωτήθηκε «τι πρόβλημα είδατε στην άμυνα;», επειδή ή ήθελε να καλύψει τους παίκτες του ή δεν ήθελε να δικαιώσει τη δήλωση του Μίρο Τζούκιτς ότι «συνολικά στα 180 λεπτά η ομάδα μου ήταν καλύτερη»! Ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο. Μισές αλήθειες. Οι «ερυθρόλευκοι» δημιούργησαν 7 τελικές προσπάθειες στο Βελιγράδι κι άλλες τόσες στην έδρα τους. Οι Σέρβοι αντίθετα έφτιαξαν 8 στο σπίτι τους και 14 (!) στο Φάληρο.
Σε απόλυτους αριθμούς, ο Τζούκιτς είπε την αλήθεια, αλλά ξέχασε το πιο σημαντικό. Στο ποδόσφαιρο δεν νικά η ομάδα που θα απειλήσει περισσότερες φορές, αλλά εκείνη που θα σκοράρει πιο πολύ. Η ομάδα του έφαγε 5 γκολ σε δύο ματς και ο Ολυμπιακός τρία! Γι’ αυτό και προκρίθηκε ο πιο έμπειρος -κατά τον Τζούκιτς- και ο καλύτερος –κατά τον Χάσι-.
Η ερώτηση που έγινε προς τον κόουτς των «ερυθρολεύκων» αναφορικά με την άμυνα δεν αφορούσε προφανώς την τετράδα των μετόπισθεν, αλλά την ανασταλτική λειτουργία συνολικά. Δεν είναι παράσημο για τον Ολυμπιακό ότι δέχθηκε 22 τελικές σε δύο παιχνίδια, παρότι προκρίθηκε κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να βελτιωθεί αρχής γενομένης από τα ματς της επόμενης φάσης που θα κρίνουν και το ποιος θα κουνήσει το σεντόνι.
Στα δικά μου μάτια, πέρα από το ότι ο Ολυμπιακός κάπου χαλάρωσε μετά από το 1-3 του πρώτου αγώνα και δεν «πολέμησε» σε κάθε φάση, σε κάθε διεκδίκηση, όπως στο Βελιγράδι, ανοίγει θέμα συζήτησης και η παρουσία τόσων μπαλάτων παικτών στη μεσοεπιθετική του γραμμή. Στο πρώτο ματς ήταν τρεις (Οφόε, Μάριν, Καρσελά). Χθες στην παρέα προστέθηκε και ο Φορτούνης...
Ανήκω στην κατηγορία εκείνων που γουστάρουν όσους παίκτες έχουν χάρισμα με τη μπάλα. Ο φετινός Ολυμπιακός, χάρη στις κινήσεις που έγιναν, έχει πλέον αρκετούς που μπορούν να γλυκάνουν την εξέδρα, να σηκώσουν το γήπεδο. Η ταυτόχρονη παρουσία τους, ωστόσο, είναι ευχή και κατάρα στο υψηλό επίπεδο. Εδώ δεν μιλάμε για ματς του ελληνικού πρωταθλήματος που οι προαναφερθέντες μπορούν να κάνουν τη διαφορά για πλάκα, αλλά για ευρωπαϊκά παιχνίδια που ακόμη και το παραμικρό λάθος μπορεί να στοιχίσει.
ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝ
Δεν ξέρω πόσοι είχατε διαβάσει τη δήλωση Τζούκιτς μετά από το πρώτο ματς ότι « η απουσία του Φορτούνη μας χάλασε τα σχέδια». Δεν έλεγε ψέματα ο Σέρβος κόουτς. Το τι εννοούσε φάνηκε χθες. Με τον Φορτούνη σε ρόλο 10αριού και τον Μάριν σε ρόλο αριστερού εξτρέμ, η Παρτιζάν χτύπησε με τον δαίμονα Γιάνκοβιτς στην πλάτη του Γερμανού και στο πρώτο ημίχρονο έγινε... πάρτι.
Πάλι καλά δηλαδή που ήταν σε καλή μέρα ο Κούτρης και περιόρισε το μέγεθος της ζημιάς. Όσο για τον Καπίνο, πριν ισοφαρίσει τη γκάφα του συναδέλφου του, είχε βγάλει την... άβγαλτη κεφαλιά του Τζούρτζεβιτς, πάλι σε προσπάθεια που εκδηλώθηκε από το χώρο ευθύνης των Μάριν - Κούτρη.
Αν προσέξει κανείς μία-μία τις φάσεις που δημιούργησαν βάσει σχεδίου κι όχι τυχαία οι παίκτες της Παρτίζαν, θα καταλάβει ότι ήθελαν να εκμεταλλευθούν την αδυναμία του Μάριν να βοηθήσει ανασταλτικά και το πέτυχαν σε σημαντικό βαθμό. Από την άλλη, ο Μάρκο ήταν μέσα και στα δύο γκολ του Ολυμπιακού. Κέρδισε το φάουλ στο 1-0, τάισε τον Κούτρη στη φάση του 2-1.
Για να το γενικεύσουμε, ο Ολυμπιακός έπαιξε χθες με τρεις παίκτες που έχουν χαρακτηριστικά 10αριού (σ.σ. ο Οφόε τα πιο πολλά ματς πέρυσι στη Λέγκια πίσω από τον επιθετικό τα έπαιξε) και τον ζογκλέρ Καρσελά. Ποιος μαρκάρει απ’ όλους αυτούς. Όλοι... λίγο, πολύ και σωστά κανείς, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ρεαλιστές.
Είναι μεγάλο, λοιπόν, το ρίσκο που παίρνει ο Χάσι, αν συνεχίσει έτσι. Θα ξέρει ότι με τη μπάλα η ομάδα του θα κεντάει, αλλά χωρίς τη μπάλα θα αγκομαχάει. Ή μάλλον θα αγκομαχούν οι τέσσερις της άμυνας και ο «κόφτης». Είναι χαρακτηριστικό του χθεσινού ματς ότι ο Μπεν με μπόι173 εκατοστά, μπάλα στα πόδια δεν πήρε, αφού λόγω της πίεσης των Σέρβων ψηλά έγιναν πολλές γιόμες. Του βγήκε, όμως, η γλώσσα να γυρίζει μέχρι την περιοχή του Καπίνο για να καλύπτει ανασταλτικά τις αδυναμίες εκείνων που έπαιζαν πίσω του!
ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
Με τον –μονοκόμματο- Σεμπά στην ενδεκάδα του Βελιγραδίου, ο Ολυμπιακός λειτούργησε καλύτερα ανασταλτικά κι ας μην είχε τόση ποιότητα στην ενδεκάδα του, ακριβώς επειδή υπήρξε μεγαλύτερη ισορροπία σε άμυνα - επίθεση. Αυτή την ισορροπία καλείται να βρει ο Χάσι, μαζί με το δέσιμο που θα έρθει όσο περνούν τα ματς, ούτως ή άλλως.
Καλή η ποιότητα, ακόμη καλύτερο το θέαμα, ποιος δεν θέλει να σηκωθεί από την καρέκλα και να χειροκροτήσει όπως έγινε χθες όταν άρχισε τα μαγικά ο – φακίρης που θα έλεγε και ο Σάββας Θεοδωρίδης - Καρσελά, αλλά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις πάνω απ’ όλα μετράει η ουσία, η τακτική προσέγγιση και η συγκέντρωση για να μπουν βαθμοί στο σακούλι. Μπαλάρα είχε παίξει και στο πρώτο ημίχρονο με την Παρί ο Ολυμπιακός στο Φάληρο επί Μίτσελ, αλλά τι να το κάνεις, αφού έχασε 1-4 (1-1 ημίχρονο);
Πού θέλω να καταλήξω; Όλα χρειάζονται για να πετύχει η συνταγή, αλλά με τη σωστή δόση. Ο Ολυμπιακός φέτος διαθέτει πολύ καλά υλικά, έστω κι αν χρειάζεται έναν ακόμη Ζιλέ (ποιοτικός κόφτης) στον άξονα. Το ζητούμενο είναι να πετύχει και η συνταγή... Στο έργο, πάντως, μέχρι τώρα έχουμε δει μόνο το άνοιγμα της αυλαίας. Το πόσο αντέχει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα.
Photo credits: EUROKINISSI
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: