Φορτουνομπουχαλάκηδες
Δεν έπαιξε μεγάλη μπάλα ο Ολυμπιακός στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, αλλά σε όλες τις μονομαχίες εκείνοι που έπεφταν συνήθως στο έδαφος ήταν οι γηπεδούχοι. Κι όταν το θες πιο πολύ, νικάς. Γράφει ο Σταύρος Γεωργακόπουλος.
Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει σε τούτη εδώ τη στήλη ένα σχόλιο με τίτλο “Ο Μπουχαλάκης είναι ο Ολυμπιακός”, με αφορμή ένα λάθος του Κρητικού μέσου που είχε στοιχίσει στην ομάδα του. Συζητώντας με τον Παντελή Βλαχόπουλο, μου επισήμανε την υπερβολή στον τίτλο. Δίκιο είχε. Εκείνος ακριβολογούσε, εγώ όχι.
Ήθελα, ωστόσο, να καταδείξω έστω και μέσω της υπερβολής ότι ο αριστεροπόδαρος χαφ εκφράζει όλο αυτό που οι φίλοι των “ερυθρολεύκων” θέλουν να βλέπουν στο γήπεδο. Ψυχή, πάθος, τσαμπουκά, αυταπάρνηση, το “τα δίνω όλα”, το “παίζω και για τον διπλανό μου”. Αυτό ακριβώς που έκανε και κόντρα στον Άρη με γαρνιτούρα τα δύο γκολ της νίκης.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΔΟΧΗ ΣΤΟΛΤΙΔΗ
Όχι, δεν είναι Ζιοβάνι ή Φορτούνης ο “Μπούχα”. Από το “Καραϊσκάκης” και παλιότερα το ΟΑΚΑ έχουν περάσει παικταράδες και παικταράδες. Τι να πρωτοθυμηθώ τι να ξεχάσω που θα έλεγε και ο μεγάλος ερμηνευτής Γιάννης Πουλόπουλος. Αν γυρίσω πίσω το μυαλό του θα έλεγα ότι αποτελεί μια νέα περίπτωση Στολτίδη για την ομάδα του Πειραιά. Ο “Ιέρο” παίζοντας στην ίδια θέση, κατάφερε να εξελιχθεί σε έναν από τους πλέον αγαπημένους της εξέδρας και παραμένει, για τους λόγους που προανέφερα. Έβαζε πάντα την ομάδα πάνω από τον εαυτό του, έπαιζε πρώτα για όλους και μετά για πάρτη του.
Αυτό κάνει και ο Μπουχαλάκης για τον οποίο η τύχη τα έφερε έτσι που θυμήθηκε μέρες Νότιγχαμ. Σπάνια σκοράρει, αλλά έχει ξανασυμβεί να τα βάλει μαζεμένα. Ήταν 12 Αυγούστου του 2017 όταν στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Μπρέντφορντ ο 27χρονος πρώτος αρχηγός φέτος του Ολυμπιακού είχε σκοράρει δύο φορές με σουτάρες εκτός περιοχές. Το φοβερό της ιστορίας, το λες και deja vu ήταν ότι όπως χθες σκόραρε μία φορά στο πρώτο μέρος και μία στο ξεκίνημα του δεύτερου. Το δεύτερο και τότε όπως και τώρα είχε σημειωθεί στο 47ο λεπτό! Παιχνίδι της μοίρας.
ΣΕΜΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΚΟΛ
Όπως διαπιστώσατε, ωστόσο, στη διάρκεια των πανηγυρισμών, ο “Μπούχα” δεν “τρελάθηκε”. Δεν πήρε αμπάριζα τους συμπαίκτες του, δεν ξεσήκωσε το γήπεδο με τις φωνές του. Έσπευσε και τις δύο φορές να τρέξει στον δημιουργό Φορτούνη, να του απονείμει τα εύσημα που τον τάισε ιδανικά και… πάμε παρακάτω. Για να πάμε και στο παιχνίδι, κατά την ταπεινή μου άποψη ο Ολυμπιακός πέρασε “αέρα” από την έδρα του Άρη, για δύο λόγους.
Πρώτον επειδή σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες περισσότερες φορές έπεφταν κάτω οι γηπεδούχοι και όχι οι Πειραιώτες. Μπαλάρα δεν έπαιξε ο Ολυμπιακός, αλλά το ήθελε περισσότερο το παιχνίδι, το ζήτησε και τελικά το πήρε.
Με μπροστάρηδες τους Έλληνες αρχηγούς του που πάντα στα ματς που καίει η μπάλα θα βγουν μπροστά, επειδή νιώθουν τι σημαίνουν αυτά τα ματς και πως πρέπει η ομάδα να τα πάρει. Αυτό ακριβώς έγινε χθες. Μια ομάδα κουρασμένη, φορτωμένη από ένα σούπερ απαιτητικό 90άλεπτο κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι.
Με δύο παίκτες να επιστρέφουν από 20ήμερη απουσία, σε νευραλγικές θέσεις, όπως ο Αραμπί και ο Χολέμπας (σ.σ. σας είχε ενημερώσει από το πρωί το SPORT24 για την παρουσία τους στην ενδεκάδα). Και οι δύο ό,τι είχαν και δεν είχαν, το άφησαν στο γήπεδο. Μέχρι την τελευταία στιγμή.
ΓΕΜΑΤΟΣ ΗΓΕΤΕΣ
Δεύτερον, για όσους δεν το έχουν προσέξει ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα γεμάτη ηγέτες σε κάθε γραμμή της ομάδας. Στα δοκάρια ο Ζοζέ Σα. Δύο γκολ έχει δεχθεί στο πρωτάθλημα, αλλά και τις δύο φορές τού γύρισε το μυαλό. Ενδεικτικό πέρα από τα σπουδαία προσόντα του και της θέλησής του να μην παραβιάζεται το “σπίτι” του από τίποτα κι από κανένα. Γι’ αυτό τους έχει όλους στην πρίζα διαρκώς, αλλά κι εκείνος κάθε φορά που χρειάζεται να επέμβει το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Είναι σούπερ επαγγελματίας, δουλευταράς, φιλόδοξος, γίνεται όλο και καλύτερος ακόμη και τώρα που έφτασε στον προθάλαμο της Εθνικής Ανδρών.
Στην άμυνα υπήρξαν φάσεις που ο Σεμέδο έπαιζε μόνος του. Καθάρισε του κόσμου τις φάσεις, δεν έχασε μονομαχία, μπήκε δυνατά σε κάθε διεκδίκηση, υπερασπίστηκε το χώρο ευθύνης του όπως το λιοντάρι που “μαρκάρει” την περιοχή του πριν πλησιάσει το ταίρι του. Θεριό ανήμερο. Κι ας την πάτησε στη φάση του γκολ, επειδή δεν περίμενε ότι θα είναι αποτυχημένο το τάκλιν του Ραφίνια.
Τι να πεις όμως και για τον Βραζιλιάνο; Παίζει τρία παιχνίδια σερί με πόνους στον αστράγαλο. Στα 35 του. Και παθιάζεται λες και μπαίνει στο γήπεδο για πρώτη φορά. Τα ίδια και ο Χολέμπας αριστερά. Ανίκητος ο Σισέ, αλλά δεν έχει κόψει το κακό συνήθειο τις πιο πολλές φορές να απομακρύνει όπου να ΄ναι κι όπως να ΄ναι. Κάποιος πρέπει να του υπενθυμίσει πως είναι καλό να σημαδεύει συμπαίκτη ακόμη και στις επαφές με το κεφάλι κι ας μην το καταφέρνει πάντα.
ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ
Στη μεσαία γραμμή, ο “στρατηγός” Εμβιλά, τα κάνει όλα και συμφέρει. Χωρίς ανάσα. Για τον Μπουχαλάκη τα είπαμε στον πρόλογο. Ο Καμαρά δεν ξεχώρισε μόνο για το δυναμικό του παιχνίδι, αλλά και για την ενέργεια που έβγαλε καλύπτοντας κάθε τετραγωνικό από τη μεσαία γραμμή έως την αντίπαλη περιοχή. Ο φορμαρισμένος Φορτούνης, με δύο ασίστ, ήταν ξανά στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων, παρότι μετακόμισε δεξιά. Όταν έχει όρεξη, δεν έχει και αντίπαλο. Ο Αραμπί χωρίς να σκοράρει, ανταποκρίθηκε σωστά στο σενάριο, ενώ ο Λοβέρα είχε καλές και όχι τόσο καλές στιγμές. Υπάρχουν φάσεις που μπορεί να τα βάλει με την αντίπαλη άμυνα κι άλλες που μπορεί να μπερδευτεί με τον εαυτό του.
Καλές βοήθειες και πάνω απ’ όλα διάθεση για μαχητικότητα έδωσαν ο Μασούρας και οι πιτσιρικάδες Κάιπερς, Βρουσάι, με τον δεύτερο να κάνει κι ένα εντυπωσιακό σλάλομ ανάμεσα σε τέσσερις αντιπάλους. Σε γενικές γραμμές, ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου δεν είδαμε, αλλά είδαμε την καλύτερη, πιο ποιοτική και πιο διψασμένη ομάδα να φεύγει νικήτρια απέναντι στον μέχρι πριν από λίγες ώρες συγκάτοικό της στην κορυφή.
Στο ποδόσφαιρο και δη σε τέτοια ματς που η μπάλα καίει, όπως έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ο Βασίλης Τοροσίδης, δεν παίζεις, νικάς. Και ο Ολυμπιακός χθες βράδυ στη Θεσσαλονίκη υπενθύμισε γιατί είναι πρωταθλητής, αλλά και πρώτο φαβορί για την επόμενη κούπα. Μάγκες Πειραιώτες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
