Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει αποδείξει στα τρία χρόνια παρουσίας του στον πάγκο του Ολυμπιακού πως είναι προπονητής των ευκαιριών. Δεν υπάρχει ούτε ένας ποδοσφαιριστής που πέρασε από το ρόστερ της ομάδας επί των ημερών του Πορτογάλου και να μην πάρει χρόνο συμμετοχής σε τουλάχιστον δύο – τρία παιχνίδια. Ακόμη και κάποιοι που δεν… ακούμπησαν τελικά, τη φανέλα πρόλαβαν να την ιδρώσουν…

Το χθεσινό ματς με τον Άρη στο “Κλεάνθης Βικελίδης” δεν ήταν απλά μια ευκαιρία για τον κόουτς να παρουσιάσει ορισμένους από τους νεαρούς της ομάδας του, αλλά να τσεκάρει και τι… πουλιά πιάνουν απέναντι σε μια φουλ ανταγωνιστική ομάδα που είχε τεράστιο κίνητρο για τη νίκη.

Ούτε το υψηλό φρόνημα των γηπεδούχων, ωστόσο, ούτε το γεγονός ότι έπαιξαν με την “καλή” τους ενδεκάδα, προβλημάτισε τον "professor", ο οποίος έριξε στα βαθιά και… μαζί, Τζολάκη, Κάιπερς, Ντρέγκερ, Σουρλή, Βρουσάι, Ραντζέλοβιτς. Κάποιοι πιο έμπειροι, άλλοι λιγότερο, ουδείς, όμως, βασική επιλογή το τελευταίο διάστημα. Επίσης, έδωσε χρόνο συμμετοχής και στον 16χρονο Καλογερόπουλο, σε θέση δεξιού στόπερ, όταν μετέτρεψε τη διάταξη από το αρχικό 4-2-3-1, σε 3-5-2.

Η εξέλιξη του αγώνα, παρείχε τη δυνατότητα να γίνει το απαραίτητο τσεκ ενόψει καλοκαιριού και σε ομαδικό, αλλά και σε ατομικό επίπεδο. Σε ένα σχήμα που είχε πειραματικά δίδυμα στην άμυνα και στον άξονα, οι “ερυθρόλευκοι” δούλεψαν πολύ και καλά τηρουμένων των αναλογιών.

Μπορεί η ομάδα του Μάντζιου να βρήκε γρήγορα το γκολ, καθώς η μπάλα έπαιξε άσχημο παιχνίδι μετά την εξαιρετική πρώτη αντίδραση του Τζολάκη, αλλά οι φιλοξενούμενοι και ένταση έβγαλαν και φρεσκάδα και πολλά τρεξίματα. Τόσα που δεν ξέρω αν θα έκαναν περισσότερα οι βασικοί. Μάλλον θα είχαν καλύτερη χημεία, αυτοματισμούς και ενδεχομένως ατομική ποιότητα, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα προσπαθούσαν το ίδιο…

ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ "ΔΕΙΞΟΥΝ"

Ήθελαν να "δείξουν" οι "ρεζέρβες" και το έκαναν σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχουν κατοχή μπάλας κοντά στο 70% στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα κι ας μην βρήκαν το γκολ, μιας και δύο φορές η μπάλα σταμάτησε στο αριστερό δοκάρι. Για να το πιάσουμε από πίσω προς τα εμπρός, ο πιτσιρικάς Τζολάκης έθελξε για άλλη μία φορά, όχι μόνο με τα προσόντα του, αλλά και με την απίστευτη ωριμότητά του.

Είναι 18 ετών, με ελάχιστη παρουσία στο υψηλό επίπεδο, ωστόσο, δείχνει εικόνα “ψημένου” κίπερ. Όχι μόνο δεν κάνει λάθη απειρίας, αλλά παλεύει να βγάλει φάσεις που πολύ πιο έμπειροι από εκείνον θα δέχονταν το γκολ όρθιοι… Τερματοφύλακα με τέτοια προσόντα και τέτοια προσωπικότητα, σε αυτή την ηλικία, είχαμε να δούμε από την εποχή του Δημήτρη Ελευθερόπουλου.

Ο Μοχάμεντ Ντρέγκερ, υπάρχουν στιγμές που εντυπωσιάζει με την ταχύτητα και τις μπούκες του. Είναι… σφαίρα στο χώρο, ακόμη και στο οδήγημα της μπάλας, αλλά υπάρχουν και τομείς που υστερεί φανερά. Κάνει με ευκολία το λάθος, αρκετές φορές αβίαστα, ενώ δεν έχει ισορροπία στο πότε πρέπει να αμυνθεί και πότε να επιτεθεί. Έχει ταλέντο, είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθεί, αλλά του λείπει η ουσία. Το αν μπορεί να την βρει, αυτό το γνωρίζει μόνο ο προπονητής και οι συνεργάτες του.

Με μια ενδεκάδα που έμπειροι ήταν μόνο οι Εμβιλά (παρότι έπαιξε στόπερ), Τιάγκο, Σεμέδο και Βαλμπουενά, ο Ολυμπιακός είχε αρχή και τέλος, έκανε παιχνίδι, έκλεισε τον Άρη στο μισό γήπεδο. Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος με χαρακτηριστική άνεση ότι η προσπάθεια που έγινε, ήταν τουλάχιστον αξιόλογη, ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές που δεν έχουν παίξει μαζί ούτε σε δίτερμα.

Εξαιρετική η παρουσία του Σουρλή, ο οποίος έχει στοιχεία πολύ σύγχρονου χαφ. Δυνατό παιδί, έχει πείσμα και τσαγανό, μπαίνει… καμικάζι στις μονομαχίες, τρέχει ασταμάτητα, ξέρει μπάλα. Διαθέτει πολύ γεμάτο πακέτο κι αν συνεχίσει με την ίδια διάθεση, μπορεί να φτάσει μια μέρα ακόμη και στην ενδεκάδα. Πέρα από τα ατομικά προσόντα, έδειξε και πολύ καλή τακτική προσήλωση, ακόμη και σε κάποια άσκοπα κατεβάσματα του Σεμέδο, ο οποίος ήθελε να κάνει τον Πελέ.

Αισθητή έκανε την παρουσία του και ο Κάιπερς, ο οποίος είναι συνεχώς σε κίνηση, ενοχλεί την αντίπαλη άμυνα διαρκώς, αλλά δεν έχει βρει ακόμη τη σωστή χημεία, προκειμένου να συνδυάσει την καλή του προσπάθεια με το γκολ. Μοιάζει να είναι καλύτερος ως περιφερειακός κυνηγός, με έναν παίκτη περιοχής κοντά του. Μάλλον δεν έχει διαμορφώσει ακριβώς την αγωνιστική του ταυτότητα, αλλά θα πρέπει να το κάνει σύντομα, μιας και είναι πλέον στα 24.

Με αέρα και χωρίς τρακ πάτησε το χορτάρι και ο "ρούκι" Καλογερόπουλος, ο οποίος κάλυψε σωστά τη θέση του, δεν έχασε παίκτη στο χώρο ευθύνης, ενώ έδειξε μεγάλη ψυχραιμία στις επιλογές. Κάτι έχει δει σε αυτό το παιδί ο Πέδρο Μαρτίνς και παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον η εξέλιξή του…

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ

Τη διαφορά στον αγώνα, πάντως, πέρα από τις αλλαγές του Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος φόρτωσε την ενδεκάδα με "μπαρουτοκαπνισμένους" στο τελευταίο μισάωρο, έκανε ο Κώστας Φορτούνης. Κατέβηκε το γήπεδο, άλλαξε τη μπάλα σωστά, εκμεταλλεύθηκε την πανέξυπνη ασίστ του Χασάν και πέτυχε με το αριστερό ένα υπέροχο γκολ. Ένα τέρμα γλυκό σαν κουφέτο, απόρροια συνολικής δουλειάς, αλλά και με την υπογραφή του κορυφαίου 10αριού της Ελλάδας. Ένα χάιδεμα της μπάλας, μια έμπνευση, μαζί με την απαιτούμενη ποιότητα, μπορούν να φτιάξουν ζωγραφιές στο χορτάρι κι αυτό το ξέρει χρόνια τώρα ο "μίστερ 7".

Ναι, δεν θα διαφωνήσω ότι ήταν ένα ματς που θα ξεχαστεί γρήγορα για πολλούς λόγους, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τον Πέδρο Μαρτίνς, τους συνεργάτες του κι εκείνους που μπήκαν στο γήπεδο. Το πόσα μόρια συγκέντρωσαν ενόψει των καλοκαιρινών εξετάσεων, θα το μάθουμε σε λίγο καιρό, αφού ολοκληρωθεί η σεζόν.

Photo credits: Eurokinissi