Τον VARεσε αλύπητα
Δεν έφτανε το γκολ της Σίτι που προήλθε από φάουλ στον Ντρέγκερ, ο -αποφασισμένος- Ολυμπιακός ηττήθηκε ξανά από δύο πέναλτι που δεν είδε ο διαιτητής και είδε μόνο ο VARίστας. Γράφει ο Σταύρος Γεωργακόπουλος.
Όταν είσαι χειρότερος από τον αντίπαλο και χάνεις, δεν μπορείς να πεις το παραμικρό. Σκύβεις το κεφάλι και πας παρακάτω. Όταν, όμως, είσαι καλύτερος δεν έχεις απειληθεί και σε στήνει δύο φορές στα 11 βήματα η... τεχνολογία, δεν καταπίνεται με τίποτα.
Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε πριν από μία εβδομάδα στο Φάληρο από τη Μάντσεστερ Σίτι επειδή διαιτητής και VAR δεν είδαν το καθαρό φάουλ σε βάρος του Ντρέγκερ από τον Γκιντογάν. Χθες στο "Βελοντρόμ" οι "ερυθρόλευκοι" έχασαν τρεις βαθμούς μέσα από τα χέρια τους από δύο φάσεις που στην κανονική τους ροή, ο διαιτητής δεν έδειξε ούτε μία φορά την άσπρη βούλα, αλλά την υπέδειξε ο VARίστας.
Κάπως έτσι οι παίκτες της Μαρσέιγ που έβλεπαν τις πλάτες των παικτών του Ολυμπιακού σε όλο το πρώτο ημίχρονο, όχι απλά ξαναμπήκαν στο παιχνίδι, αλλά νίκησαν κιόλας χωρίς να δημιουργήσουν σε όλο το ματς ούτε μια κλασική ευκαιρία! Ο Ζοζέ Σα πέρασε ένα από τα πιο ήσυχα βράδια του σε ματς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, αλλά μάζεψε δύο φορές τη μπάλα από τα δίχτυα έπειτα από ισάριθμες υποδείξεις πέναλτι που θα δυσκολευόταν να σφυρίξει ακόμη και ο πρόεδρος της γαλλικής ομάδας.
Δεν θα διαφωνήσω ότι ο Σισέ μπήκε άτσαλα στη φάση που έφερε το πέναλτι της ισοφάρισης, όπως επίσης ότι και ο Ραφίνια λειτουργώντας ενστικτωδώς βάζει το χέρι μπροστά από το πρόσωπό του πριν στηθεί η μπάλα για δεύτερη φορά στην άσπρη βούλα. Να δεχθώ ότι οι δύο παίκτες έδωσαν δικαίωμα; Να το δεχθώ, υπάρχει, όμως, κι ένα “αλλά”.
Προσωπικά, βλέποντας αρκετές φορές τη φάση που προκάλεσε την ισοφάριση, δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι ο Σισέ βρίσκει τον αντίπαλό του. Ακόμη κι αν τον ακουμπά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι του κάνει φάουλ. Άλλο ακουμπάω τον αντίπαλο, άλλο του κάνω φάουλ…
Ακόμη, όμως, κι αν δεχθούμε ότι εδώ υπάρχει παράβαση, στο χέρι του Ραφίνια, πάλι ο διαιτητής “βλέπει” φάουλ και το VAR πέναλτι. Καλό θα ήταν, πάντως, να δούμε και να μάθουμε το πως εξηγήθηκε αυτή η απόφαση, καθώς εδώ μιλάμε για υπόθεση χιλιοστών και αν...
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΤΣ ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΟΣ
Θεωρώ πολύ πιθανό αν μπουν στον κόπο στα γραφεία της UEFA να ξαναδούν αυτές τις φάσεις και των δύο αγώνων, να απορήσουν, κυρίως με την ευκολία που λήφθηκαν οι συγκεκριμένες αποφάσεις, όλες σε βάρος του Ολυμπιακού. Με αποτέλεσμα για δεύτερο σερί παιχνίδι η ελληνική ομάδα και να στερηθεί τουλάχιστον δύο βαθμούς στη φάση των ομίλων.
Εκτός κι αν κάποιοι ενοχλήθηκαν από τα παράπονα των “ερυθρολεύκων” μετά το ματς με τη Σίτι και θέλησαν να κάνουν επίδειξη δύναμης, εξαντλώντας την αυστηρότητά τους, σενάριο που δεν θέλω να περνά καν από το μυαλό μου...
ΤΟ ΕΦΕΡΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ
Στο αγωνιστικό σκέλος, αν μια ομάδα ήταν καλύτερη κι έπρεπε να νικήσει ήταν ο Ολυμπιακός. Φανερά ανώτερη η ομάδα του Μαρτίνς στο πρώτο μέρος, προηγήθηκε και επιβλήθηκε στο τερέν, με το τρικ Καμαρά να δικαιώνει απόλυτα τον Πέδρο Μαρτίνς. Η εντολή του Πορτογάλου τεχνικού ήταν ουσιαστικά ο Μαντί να αποφασίζει αν θα ανέβει στο επιθετικό τρίτο, αφήνοντας δεξιά τον Φορτούνη, ή να μείνει πιο πίσω για κάλυψη του “μίστερ 7”, ο οποίος είχε έτσι τη δυνατότητα να κινείται πιο ελεύθερα μεταξύ των γραμμών.
Με κεφάτο τον “Φορτού”, τον Βρουσάι γεμάτο ενέργεια και μια υπέροχη ασίστ, τον Καμαρά ρυθμιστή της κυκλοφορίας και παρτενέρ του Ελ Αραμπί στα διαστήματα της πίεσης ψηλά, τους δύο αμυντικούς μέσους (Μπουχαλάκης, Εμβιλά) να κόβουν και να ράβουν, ο πρωταθλητής Ελλάδας είχε τον απόλυτο έλεγχο.
Με τεράστια αυτοπεποίθηση και σιγουριά από το πρώτο λεπτό η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς βραχυκύκλωσε τα ατού του Βίλας Μπόας, θωράκισε τον Σα κι έκανε παιχνίδι, απόρροια του οποίου ήταν η γκολάρα του Μαντί για το 0-1.
ΜΕΘΟΔΟΙ… ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ
Στο δεύτερο μέρος και χωρίς να αλλάξει τίποτα ουσιαστικά στην εικόνα του αγώνα, πλην μιας φλύαρης κατοχής των γηπεδούχων, ήρθαν τα πάνω – κάτω από το πουθενά. Όλοι οι… Θεοί της Πορτογαλίας συνωμότησαν για να μείνει στη θέση του ο Βίλας Μπόας, με τους παίκτες της Μαρσέιγ να πέφτουν από τον πύργο του Άιφελ και να βρίσκουν γεμάτο πορτοφόλι. Τέτοια νίκη… δώρο, ασφαλώς δεν την είχαν φανταστεί, με βάση την απόδοσή τους σε όλο το 90άλεπτο.
Αν για κάτι μπορούν να ζητηθούν ευθύνες από τους παίκτες του Ολυμπιακού είναι γιατί δεν συνέχισαν το ίδιο επιθετικά και στο δεύτερο μέρος, προκειμένου να φτάσουν σε ένα δεύτερο γκολ. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Όταν έχεις φέρει το ματς εκεί που το θέλεις, συνήθως δεν ρισκάρεις.
Κι επειδή πολύς κόσμος αναρωτιέται γιατί ο Πέδρο Μαρτίνς δεν κουνήθηκε νωρίτερα από τον πάγκο, έκανε όλες κι όλες δύο αλλαγές, μία στο 79’ κι άλλη μία στις καθυστερήσεις, η απάντηση είναι πολύ ξεκάθαρη. Μέχρι το 75ο λεπτό και το 2-1 δεν είχε λόγο να το κάνει, αφού η ομάδα του και δυνάμεις είχε και συνεπής στο πλάνο ήταν, ενώ δεν είχε απειληθεί στο ελάχιστο.
Στα τελευταία λεπτά ήταν τέτοια η κάψα των γηπεδούχων να φτάσουν στην πρώτη νίκη που φρόντισαν να εξαφανίσουν τα ball boys από το γήπεδο, θυμίζοντας εποχές… Προοδευτικής. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά σε επίπεδο Champions League, αυτά δεν γίνονται και δεν δικαιολογούνται.
Κρίμα που ο Σισέ δεν κατάφερε να πάρει το αίμα του πίσω στο 93’ στην ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, αλλά εμφανίστηκε το πόδι του Αλβάρο σαν από μηχανής Θεού για να σώσει τον Μανταντά.
Έστω και με έναν βαθμό χθες, οι “ερυθρόλευκοι” θα ετοίμαζαν ήδη τις βαλίτσες για τους “32” του Europa, αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, χρειάζεται νίκη επί της Πόρτο για να σφραγιστεί το εισιτήριο.
Καλύτερα από μια μεριά, ώστε να υπάρχει κίνητρο για να δείξουν οι παίκτες του Ολυμπιακού ότι δεν είχαν και πολλά να ζηλέψουν από τους “δράκους” που τελικά έφτασαν στην πρόκριση με καλή απόδοση, αλλά και πολλή τύχη σε όλα τους τα παιχνίδια μηδενός εξαιρουμένου...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
