Σκυλιά του πολέμου

Το να μη βρεθούν οι παίκτες του Ολυμπιακού σε καλή μέρα μπορεί να συμβεί. Το να μην προσπαθήσουν, όμως, στην εποχή του Πέδρο Μαρτίνς είναι μάλλον απαγορευτικό. Είναι τόσο καλές και στέρεες οι βάσεις που έχει θέσει ο Πορτογάλος τεχνικός, ώστε κάθε παίκτης που μπαίνει στο γήπεδο, όποια κι αν είναι η διοργάνωση, για να παίξει από ένα έως 90 λεπτά, δίνει ό,τι έχει και δεν έχει για την επόμενη ευκαιρία.

Αυτό αποδείχθηκε και στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον Παναιτωλικό πριν από λίγες ώρες στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”. Τι κι αν το σκορ του πρώτου αγώνα στο Αγρίνιο (3-0) έδινε το δικαίωμα στους “ερυθρόλευκους” να αράξουν. Τι κι αν άλλαξαν 9 παίκτες συγκριτικά με το προηγούμενο παιχνίδι πρωταθλήματος. Τι κι αν άλλαξε ακόμη και το σύστημα, με το 4-3-3 να δίνει τη θέση του στο 4-4-2; Οι πρωταθλητές μπήκαν για μία ακόμη φορά στο γήπεδο σαν σκυλιά του πολέμου.

Παλιοί και νέοι, πιτσιρικάδες και έμπειροι πάτησαν χορτάρι λες και είχαν μπροστά τους τον τελικό της διοργάνωσης κι όχι ένα ματς διαδικαστικού χαρακτήρα. Με τέρμα το γκάζι από το πρώτο λεπτό, δύναμη στις μονομαχίες, ανελέητο τρέξιμο, φάουλ, έδειχναν κάθε στιγμή ότι παίζουν σα να μην υπάρχει αύριο. Αυτό φυσικά δεν έγινε τυχαία, ούτε το προκάλεσε η δυναμική του αντιπάλου.

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Αφορά κυρίως τον εσωτερικό ανταγωνισμό. Είναι σημαντικό για τον Κρίστινσον να δείξει ότι μπορεί να σταθεί πίσω από τον Σα και να μαζέψει όσα περισσότερα παιχνίδια μπορεί με τα γάντια του, έστω κι αν είναι στο Κύπελλο. Έχει σημασία για τον Ντρέγκερ να αποδείξει ότι μπορεί να σηκωθεί από τον πάγκο και να βοηθήσει, όταν ο νεοφερμένος Λαλά δεν θα μπορεί ή θα χρειαστεί να πάρει ανάσες. Ο “γερόλυκος” Αβραάμ θέλει μέχρι το τέλος της σεζόν που θα κρεμάσει τα παπούτσια, να αποδεικνύει με το πείσμα και την εμπειρία του γιατί είναι αρχηγός αυτής της ομάδας. Ο Μπα κάνει ό,τι μπορεί για να μη χάσει τη θέση του από τους Σεμέδο, Παπασταθόπουλο, έστω κι αν οι δύο τελευταίοι, έχουν σαφές προβάδισμα για την ενδεκάδα. Ο Χολέμπας “όργωνε” σε κάθε επαφή του με τη μπάλα, σε κάθε μονομαχία.

Ο Εμβιλά που μόλις το βράδυ της Κυριακής δήλωνε ευτυχής για την απόφασή του να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού, στην 29η φετινή του συμμετοχή, έπαιξε για ένα ημίχρονο σε φουλ ένταση. Στην ανάπαυλα έδωσε τη θέση του στον Θανάση Ανδρούτσο, ο οποίος θύμισε πως είναι ένα πολυεργαλείο για κάθε προπονητή και κάθε ομάδα. Μέχρι και γκολάρα έβαλε στη φάση του 3-0, με κεφαλιά.

Ο Τιάγκο Σίλβα, σε ρόλο 10αριού, εκτέλεσε το κόρνερ από το οποίο προήλθε το 2-0, ανέλαβε πολλές πρωτοβουλίες και δεν δίστασε να πάρει ακόμη και κάρτα σε δυνατό μαρκάρισμα. Ο Γιώργος Μασούρας, σε ρόλο αριστερού μεσοεπιθετικού, πέτυχε ένα υπέροχο γκολ κι έδειξε ότι η περίοδος ντεφορμαρίσματος ανήκει στο παρελθόν. Ο Ραντζέλοβιτς. δεξιά, είχε μεγάλη διάθεση να πάει στο “ένας με έναν” και να προκαλέσει ρήγματα. Όσο για τους δύο της επίθεσης, ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Σε τρομερά κέφια ο Χασάν σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο απ’ ότι έχουμε συνηθίσει, έφτιαξε το 1-0 με εξαιρετική ασίστ και γενικά πήρε πολλές πρωτοβουλίες, ακόμη κι εκτός περιοχής, ενώ ο Κάιπερς πέρα από το γκολ – κεφαλιά για το 2-0, ήταν “μαμούνι” σε όλες του τις προσπάθειες, ενώ δημιούργησε το 3-0.

Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΕΤΡΑΕΙ

Ας μη νομίσει κανείς με όσα γράφουμε ότι ο Ολυμπιακός έπιασε πολύ υψηλά στάνταρ απόδοσης. Με τόσες αλλαγές, τόσα νέα πρόσωπα, είναι λογικό και έλλειψη χημείας να παρατηρηθεί και λάθη να γίνουν. Εκείνο, ωστόσο, που μετράει πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση. Η δίψα που μπαίνει ο κάθε παίκτης στο τερέν για να ακολουθήσει το πλάνο και να πείσει τον προπονητή ότι αξίζει, είναι το πιο σημαντικό παράσημο για την καλή δουλειά, αλλά και τη νοοτροπία που έχει περάσει σε όλους.

Ακόμη και το γεγονός ότι σηκώνονται από τον πάγκο για να μπουν σε αυτό το παιχνίδι ο Βαλμπουενά με τον Σεμέδο στο 60’, με το σκορ στο 2-0 και το κάνουν με όρεξη, κάτι δείχνει. Ξέρουν ότι για να τους δίνει τέτοια εντολή ο προπονητής, κάτι περισσότερο ξέρει. Πρέπει να γεμίσουν τα παπούτσια τους με ένα μισάωρο έντασης και υψηλού ρυθμού, έστω και με το βλέμμα στο επόμενο παιχνίδι. Το κάνουν ακόμη κι αυτοί αδιαμαρτύρητα, επειδή έτσι πρέπει. Έτσι επιλέγει ο προπονητής κι όλοι, από τον πρώτο έως τον τελευταίο, από τον πιο άπειρο έως τον πιο έμπειρο, οφείλουν να εκτελέσουν, όχι μόνο χωρίς νωθρότητα, αλλά με τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια.

Ακόμη και ο 18χρονος Τάσος Τσέλιος που έγραψε την παρθενική του συμμετοχή με τα ερυθρόλευκα, ήξερε πού πατούσε και πού βρισκόταν, επειδή ακριβώς βλέπει τι κάνουν οι μεγαλύτεροί του και μπαίνει στο νόημα.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΨΑΛΙΔΑ

Αυτό εν ολίγοις είναι και το μυστικό της επιτυχίας. Ο λόγος που αντί να κλείνει η ψαλίδα με τους άλλους ανταγωνιστές, ανοίγει όλο και περισσότερο. Φόβος και τρόμος έχουν γίνει οι Πειραιώτες για κάθε αντίπαλο. Οι μεγάλοι ξέρουν ότι μπαίνουν στο γήπεδο ως αουτσάιντερ και ψάχνουν έστω την ισοπαλία. Οι πιο μικροί για να δεχθούν όσο γίνεται λιγότερα γκολ. Δεν είναι τυχαίο ότι στα τελευταία 13 παιχνίδια οι πρωταθλητές έχουν 11 νίκες και μόλις δύο ισοπαλίες εκτός έδρας στις έδρες του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ.

Όλα αυτά συμβαίνουν δύο εβδομάδες πριν από το πρώτο παιχνίδι με την Αϊντχόβεν. Παιχνίδι καθοριστικό για τη συνέχεια. Όλοι όσοι έχουν δηλωθεί στη λίστα της UEFA οφείλουν να είναι απόλυτα έτοιμοι για να βρεθούν στο πλάνο αυτής της αναμέτρησης, αλλά και της ρεβάνς στην Ολλανδία. Οι υπόλοιποι ξέρουν ότι μπορούν να φανούν χρήσιμοι στα υπόλοιπα παιχνίδια, του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου. Φροντίζουν, λοιπόν, να μην αφήσουν καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη…

Μέχρι και ο Μπουχαλάκης μπήκε στο 70’ για να παίξει ως αριστερό στόπερ, ελλείψει άλλου κεντρικού αμυντικού, λόγω του προβλήματος που αντιμετώπισε στον προσαγωγό ο Αβραάμ. Πήρε τη σχετική εντολή, φόρεσε το περιβραχιόνιο που του έδωσε ο Παπαδόπουλος και έκανε τη δουλειά του, ως όφειλε. Ουσιαστικά αυτό που απομένει να μάθουμε είναι πόσο γρήγορα θα μπουν στην εξίσωση και ο Παπασταθόπουλος με τον Λαλά. Όλοι οι άλλοι, είναι μάλλον σεταρισμένοι στο πλάνο που δουλεύουν εδώ και τόσο καιρό με τον Πέδρο Μαρτίνς...

Photo credits: Eurokinissi