Η νύχτα των στρατηγών

Το ντέρμπι με την ΑΕΚ είχε ξεκινήσει για τον Ολυμπιακό από το βράδυ του Σαββάτου. Από την απόφαση του Πέδρο Μαρτίνς να πάρει όλους τους διαθέσιμους παίκτες στην “αποστολή”. Ακόμη και τον Ρέαμπτσιουκ με μία προπόνηση, αλλά και τον Χασάν που επέστρεψε μεσοβδόμαδα στο πρόγραμμα λόγω επιπλοκών που του προκάλεσε ο κορονοϊός. Ο Πορτογάλος κόουτς έριξε το σύνθημα ότι τώρα νικάει η ομάδα και μέσα από την ενότητα θα ξεπεράσει τα ναρκοπέδια που την περιμένουν.

Με αυτό το πνεύμα μπήκαν στον αγώνα οι “ερυθρόλευκοι”. Όλοι για έναν κι ένας για όλους. Επειδή, όμως, σε τέτοια παιχνίδια που η μπάλα καίει είναι βασικά συστατικά επιτυχίας η ποιότητα και η εμπειρία, αυτοί που τη διαθέτουν ηγήθηκαν και της συνολικής προσπάθειας.

Δεν θυμάμαι σε άλλο παιχνίδι φέτος να έχουν δώσει τόσα πολλά σε άμυνα, αλλά και επίθεση οι δύο πολύπειροι μπακ του Ολυμπιακού. Ο σχεδόν αλάνθαστος Ραφίνια που ξεπέρασε στις επιτυχημένες πάσες το 90% (στο πρώτο μέρος είχε 95%) και ο πυρακτωμένος Χοσέ Χολέμπας. Ο πρώτος στα 35 και ο δεύτερος στα 36, απέδειξαν με την εμφάνισή τους ότι η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο.

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ 4-2-3-1

Δεν ήταν οι μόνοι που ξεχώρισαν, ωστόσο, όταν οι δύο πιο μπαρουτοκαπνισμένοι παίκτες της ομάδας πατούν το χορτάρι με τη δίψα έφηβου, η πλάστιγγα γέρνει από το πρώτο σφύριγμα. Πολύς κόσμος αναρωτήθηκε για ποιο λόγο ο 50χρονος κόουτς προτίμησε το 4-2-3-1 για να ξεκινήσει το ματς, αφήνοντας στον πάγκο ένα από τα πιο αγαπημένα του παιδιά, τον Ανδρέα Μπουχαλάκη. Ο Πορτογάλος τεχνικός δεν είχε εικόνα για το τι θα παρατάξει ο Μανόλο Χιμένεθ, καθώς ο Ισπανός κράτησε κλειστά χαρτιά, επιδιώκοντας να αιφνιδιάσει.

Η τεχνική ηγεσία των πρωταθλητών, ωστόσο, εκτίμησε -σωστά- ότι η ΑΕΚ θα πατήσει στο 4-2-3-1 και προτίμησε τον καθρέφτη, ποντάροντας στην ατομική ποιότητα, αλλά και στο πόσο καλά είναι δομημένη η ομάδα. Με κατοχή μπάλας στο 70% μέχρι την ανάπαυλα, τον Κώστα Φορτούνη να διαβάζει σωστά τις αδυναμίες της "κιτρινόμαυρης" άμυνας και να διαλέγει από ποια πλευρά θα “χτυπήσει” με υπερφόρτωση, τον Εμβιλά με τον Καμαρά να μοιράζουν σωστά τα τετραγωνικά στο 6-8, φάνηκε από το ξεκίνημα το ποια ομάδα θα κυριαρχήσει.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΑΣΗ Ο ΓΙΟΥΣΕΦ

Για να μετουσιωθούν στην πράξη όλα αυτά χρειαζόταν στην επίθεση ένας στράικερ παγκόσμιας κλάσης όπως ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Πριν τη συμπλήρωση δέκα λεπτών ο Μαροκινός εκτελεστής προειδοποίησε, στο 13’ πέτυχε ένα από τα ομορφότερα γκολ της θητείας του στον Πειραιά.

Ο Μπρούμα ζάλισε όποιον αντίπαλο βρήκε μπροστά του, έφτασε από δεξιά στα αριστερά, τάισε τον Εμβιλά, ο οποίος σήκωσε για τον Ελ Αραμπί. Από τη στιγμή που ο "μίστερ γκολ" του Ολυμπιακού έβαλε πλάτη τον Τσιγκρίνσκι, όλα τ’ άλλα είναι ιστορία. Εκτέλεσε λες και είχε μάτια στην πλάτη για το 1-0.

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΟΥΤΖΟΥΡΑ

Αν υπήρξε μια μουτζούρα στο κάδρο του 3-0 ήταν ότι επειδή ο Ολυμπιακός δεν συνάντησε σοβαρή αντίσταση στο πρώτο μέρος, κάπου επήλθε χαλάρωση και οι παίκτες του δεν φρόντισαν να "κλειδώσουν" το παιχνίδι. Αυτό το πλήρωσαν στο πρόσφατο παιχνίδι του ΟΑΚΑ όταν και πάλι προηγήθηκαν, αλλά έδωσαν δικαιώματα και δέχθηκαν την ισοφάριση.

Την Κυριακή (3/1) χαλάρωσαν ξανά και δη από το 46’ μέχρι το 2-0, με αποτέλεσμα να δώσουν ευκαιρίες στους φιλοξενούμενους να μπουν στο παιχνίδι. Αίσθησή μου είναι πως και το 1-1 να πετύχαιναν ο Σιμόες ή ο Μάνταλος στις ευκαιρίες που είχαν, πάλι οι "ερυθρόλευκοι" θα έβρισκαν τρόπο να σκοράρουν ξανά, αλλά στη μπάλα ποτέ δεν ξέρεις.

Είναι γεγονός ότι ο Χιμένεθ επιχείρησε ένα μικρό ηλεκτροσόκ στην ομάδα του στη διάρκεια της ανάπαυλας με τρεις αλλαγές. Γύρισε το σύστημα σε 4-3-3, έβαλε τρίτο χαφ στον άξονα τον Γαλανόπουλο, άφησε στον πάγκο τον Λιβάι Γκαρσία που είχε "καταπιεί" ο Χολέμπας. Οι παίκτες του μπήκαν πιο δυνατά στις μονομαχίες, έκαναν περισσότερα φάουλ για να κόψουν το ρυθμό και δημιούργησαν προϋποθέσεις ισοφάρισης, εκμεταλλευόμενοι το νωθρό διάστημα του Ολυμπιακού.

Κάπου εκεί οι γηπεδούχοι πάτησαν το γκάζι ξανά, πέτυχαν το 2-0 με το "χταπόδι" Σεμέδο που καθάρισε με αέρα και άνεση όλες τις μονομαχίες στο χώρο ευθύνης του, να τσιμπάει τη μπάλα προ του Τσιντώτα και να τη σερβίρει στον Αραμπί που από εκεί δεν αστοχεί ούτε με δεμένα μάτια. Η είσοδος του Μπουχαλάκη αμέσως μετά το 2ο γκολ, αλλά και η παρουσία του Βαλμπουενά που μπήκε φουριόζος στο 60’ "κλείδωσαν" ένα πολύ σημαντικό τρίποντο στις αποθήκες του "Καραϊσκάκης".

ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ ΚΑΙ ΧΟΛΕΜΠΑΣ

Δεν ήταν ένα απλό τρίποντο της Κυριακής για τον Ολυμπιακό. Ήταν το πρώτο ματς έπειτα από μια βδομάδα διακοπών, η ομάδα είναι λογικό να μη βρίσκεται στο 100% από πλευράς ετοιμότητας, αλλά ήταν και θέμα διάθεσης. Ο Ελ Αραμπί έχει βρεθεί στο 83’ έξω από την περιοχή για να βοηθήσει στο μαρκάρισμα. Ο Χολέμπας με το σκορ στο 2-0, κάνει κούρσα στο 90+1’ για να σεντράρει από το ύψος της περιοχής.

Όταν οι "παλιοσειρές" το θέλουν τόσο πολύ και το δείχνουν σε κάθε άκρη του γηπέδου, όπως φάνηκε στις λεπτομέρειες, το ερώτημα γιατί νίκησε ο Ολυμπιακός έχει εύκολη απάντηση. Όσο για τον Βαλμπουενά, στα 36 του κι αυτός, έδωσε σε μισή ώρα ότι δυνάμεις είχε για όλο το ματς. Δεν σταμάτησε, ο αθεόφοβος, ούτε στο 93’, για να πάρει με πείσμα του πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ για να ακουστεί ο πανηγυρισμός του μέχρι το λιμάνι.

Εν ολίγοις αυτός ο Ολυμπιακός είναι τουλάχιστον μια σκάλα ανώτερος από την ΑΕΚ, την οποία άφησε 11 βαθμούς πίσω, ενώ αύξησε τη διαφορά του στο +7 από τον ΠΑΟΚ που σκόνταψε (και) στη Λάρισα όπου μετά βίας τσίμπησε έναν βαθμό στα χασομέρια. Μόνο με χαρακίρι οι "ερυθρόλευκοι" θα χάσουν αυτό το back to back πρωτάθλημα, το οποίο, αν συνεχίσουν σοβαρά, έχουν τη δυνατότητα να "καθαρίσουν" από Γενάρη μήνα. Είναι κι αυτό ένα επιπλέον κίνητρο για την ομάδα που έχει κατακτήσει 45 τίτλους και κυνηγά ως γκραν φαβορί τον 46ο, ενώ προετοιμάζεται και για την ευρωπαϊκή της συνέχεια.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΠΕΠΕ

Και κάτι τελευταίο. Για όσους δεν το πρόσεξαν, ο Πέδρο Μαρτίνς άφησε εκτός 20άδας τον συμπατριώτη του Πέπε. Τον παίκτη που ο ίδιος ζήτησε με θέρμη από τη διοίκηση να αποκτηθεί και για τον οποίο δαπανήθηκαν πάνω από 3,5 εκατομμύρια ευρώ. Δεν τον βλέπει καλά, τον άφησε έξω. Απλά πράγματα, αδιαπραγμάτευτα.

Άλλη μία απόδειξη ότι ο κόουτς του Ολυμπιακού δεν έχει παιδιά και αποπαίδια. Όποιος κάνει τη δουλειά παίζει, είτε λέγεται Βρουσάι, είτε Κάιπερς, είτε Φορτούνης κι Ελ Αραμπί. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο δρόμο για την επιτυχία κι εκεί στου Ρέντη τον γνωρίζουν πολύ καλά...