Ο Μαξ Γκραντέλ, 32χρονος εξτρέμ της Τουλούζ, δεν είναι μία από τις περιπτώσεις που απλά γράφθηκαν κι έφυγαν από το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού. Δεν είναι άλλη μία μεταγραφική ιστορία ή μια πληροφορία από τις δεκάδες που μεταδόθηκαν στο εξωτερικό και μεταφέρθηκε στη χώρα μας.

Πρόκειται για μια περίπτωση ποδοσφαιριστή που δεν περνά απαρατήρητος και στους ανθρώπους της γαλλικής παροικίας του Πειραιά, μοιάζει με εκείνη του τεράστιου Ματιέ Βαλμπουενά κι ας μην έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά στον τρόπο παιχνιδιού τους. Ο έμπειρος Ιβοριανός ποδοσφαιριστής για τον οποίο το Sport24.gr σας έχει ενημερώσει από τα τέλη του Μάη, είναι 77 φορές διεθνής (12 γκολ) με την Ακτή Ελεφαντοστού, ωστόσο, δεν καταλαμβάνει θέση ξένου, μιας και είναι κάτοχος αγγλικού διαβατηρίου.

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΚΟΛ

Καθόλου τυχαίο ότι ο Γκραντέλ απολαμβάνει δικαιώματα Άγγλου πολίτη από τη στιγμή που έχει αγωνιστεί στο Νησί για περίπου δέκα χρόνια. Ξεκίνησε από τη Λέστερ (32 ματς, δύο γκολ, μία ασίστ), συνέχισε στη Λιντς (82 αγώνες, 25 γκολ, 13 ασίστ), όπου τη σεζόν 2010-11 έπαιξε σε 41 ματς πρωταθλήματος κι έβαλε 18 γκολ, μετακόμισε στη Γαλλία και τη Σεντ Ετιέν (117 ματς, 31 γκολ, 16 ασίστ), πριν επιστρέψει για λογαριασμό της Μπόρντμουθ (62 ματς, 11 γκολ, 4 ασίστ). Τελευταίος σταθμός της καριέρας του ξανά το “Σαμπιονά”, όπου έπαιξε για τρεις σεζόν με την Τουλούζ. Πέρυσι σε 36 ματς σημείωσε 11 γκολ, μόνο στο πρωτάθλημα, φέτος σε μια σεζόν που η ομάδα του δεν ξέφυγε από την τελευταία θέση είχε 22 συμμετοχές και 4 γκολ.

Μικρόσωμος (1.73, 78 κιλά), αλλά ταχύς, ουσιαστικός, με υψηλό δείκτη τεχνικής και πανέξυπνος στο παιχνίδι έχει ποιότητα να κάνει τη διαφορά σε μια ομάδα πρωταθλητισμού όπως ο Ολυμπιακός. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που όσοι τον ξέρουν, τον θεωρούν… λαβράκι αλά Βαλμπουενά. Έχει μεγάλη ποιότητα, είναι ιδιαίτερα οξυδερκής, εξαιρετικός σκόρερ, μυρίζεται τη φάση και την τελειώνει όχι μόνο με το καλό του πόδι το δεξί, αλλά και με το αριστερό.

ΠΟΛΥ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ ΠΑΚΕΤΟ

Παίκτης με προσωπικότητα, αρχηγός της Τουλούζ (96 ματς, 28 γκολ 17 ασίστ), έχει μεγάλη ευχέρεια και στην εκτέλεση στημένων φάσεων (φάουλ και πέναλτι). Η μεγάλη του διαφορά με τον Ματιέ Βαλμπουενά πέρα από το ότι δεν έχει διαγράψει την ίδια λαμπερή καριέρα, είναι ότι όσο ικανός δημιουργός είναι ο Γάλλος “στρατηγός”, άλλο τόσο ικανός σκόρερ είναι εκείνος. Δεν δίνει λίγες ασίστ, ανά σεζόν, αλλά το μεγάλο του προσόν ως παίκτης που παίζει και στα δύο άκρα της επίθεσης, κυρίως στο αριστερό, είναι το γκολ, κάτι που ζητά επιτακτικά κάθε σοβαρός τεχνικός από τους εξτρέμ του, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ο Γκραντέλ, λοιπόν, έχει ελκυστικό πακέτο, αν προσθέσουμε και την τεράστια εμπειρία του, έχει παραστάσεις και γεμάτες σεζόν (σ.σ. πέρυσι έχασε ορισμένα παιχνίδια λόγω θλάσης στον μηρό), ενώ είναι πολύ σημαντικό πως μπορεί να παίξει (και) μαζί με τον Βαλμπουενά για τους λόγους που προαναφέραμε. Δεν είναι οργανωτής, όπως ο Ματιέ ή ο Φορτούνης, αλλά εξαιρετικός πασέρ κι εκτελεστής. Υπό αυτή την έννοια “κουμπώνει” άνετα σε μια ομάδα που ψάχνει τέτοια χαρακτηριστικά και τα (όποια) γκολ έβαζε μέχρι τον Γενάρη ο Ντανιέλ Ποντένσε. Συγκριτικά με τον Πορτογάλο νυν παίκτη της Γουλβς δεν έχει την ίδια σπιρτάδα στο "ένας με έναν" ή την ικανότητα να περάσει δύο και τρεις αντιπάλους, αλλά βλέπει πολύ πιο εύκολα δίχτυα.

Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

Αν το καλοσκεφτεί κανείς από τη στιγμή που το συμβόλαιο του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου φτάνει στο τέλος του και είναι άγνωστο αν θα ανανεωθεί με τις πιθανότητες πλέον να μην είναι υπέρ του λόγω και του πολύ πρόσφατου τραυματισμού, ο Γκραντέλ θα μπορούσε να αποτελέσει τον ιδανικό διάδοχο. Είναι, άλλωστε, στην ίδια ηλικία.

Από την άλλη πλευρά, ο Πέδρο Μαρτίνς είναι λογικό να μη θέλει να γεμίσει την επιθετική του γραμμή με έναν ακόμη παίκτη προχωρημένης ηλικίας. Να θυμίσουμε ότι ο Ελ Αραμπί είναι στα 34, ο Βαλμπουενά βαδίζει στα 36 και η γραμμή κρούσης είναι εκείνη που πάνω απ’ όλα χρειάζεται φρεσκάδα και “ελαφριά” πόδια. Και σε αυτό το ερώτημα, ωστόσο, υπάρχει απάντηση. Ο Γκραντέλ δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεται διαρκώς στην ενδεκάδα μαζί με τους δύο προαναφερθέντες. Μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά είναι δεδομένο πως από την επόμενη περίοδο και οι συμμετοχές του Βαλμπουενά θα είναι πιο ποιοτικές και λιγότερο ποσοτικές, μιας και είναι πλέον απολύτως καλά ο Κώστας Φορτούνης.

Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Θα μπορεί δηλαδή ο κόουτς να κάνει διαχείριση ανάλογα με το βαθμό ετοιμότητας και τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα, καθώς δεν έπαψε να πιστεύει και να στηρίζει όχι μόνο τον Μασούρα και τον Ραντζέλοβιτς, αλλά και τον Μάξι Λοβέρα, από τον οποίο περιμένει πάρα πολλά την επόμενη περίοδο και θα τα αναλύσουμε σύντομα με κάθε λεπτομέρεια...

Για τον Γκραντέλ, πάντως, τα δεδομένα είναι σε γενικές γραμμές αυτά που διαβάσατε. Ο ίδιος δύσκολα θα μείνει στην Τουλούζ, παρότι δεσμεύεται με συμβόλαιο για ακόμη έναν χρόνο, δίαυλος επικοινωνίας με τον Πειραιά υπάρχει και είναι ορθάνοικτος, η παρουσία Καρεμπέ, Μοδέστο, Βαλμπουενά διευκολύνει την όλη διαδικασία, άρα είναι πρόσφορο το έδαφος. Εκείνο που απομένει να μάθουμε είναι αν η υποψηφιότητά του προκριθεί στην τελική φάση, ή προκύψει κάτι ακόμη πιο συμβατό στην πορεία. Το καλοκαίρι, άλλωστε, θα είναι πολύ μεγάλο...

Πάρτε μία γεύση από τον Γκραντέλ: