Έχουν γραφτεί ήδη πάρα πολλά για την εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Μόναχο. Έχουν ακουστεί ακόμη περισσότερα. Όσοι είδαν τον αγώνα κατάλαβαν ότι οι ερυθρόλευκοι εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ο Σα έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του όχι επειδή το επιδίωξε, αλλά επειδή δεν τον προστάτευσαν όσο έπρεπε οι μπροστινοί του με αποτέλεσμα να δεχθεί συνολικά 27 τελικές, τις 10 στα καρέ του.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο από μπερδεμένο έως μουδιασμένο με τους μισούς παίκτες της ενδεκάδας να παίζουν σε διαφορετικές θέσεις απ' ότι στο ματς του Καραϊσκάκης, ξεκάθαρες και αξιόπιστες απαντήσεις δεν υπήρξαν και εξηγούμαι. Στο πρώτο ματς ο Κίμιχ έπαιξε δεξί μπακ, χθες κόφτης. Ο Χάβι Μαρτίνεθ από κόφτης, στόπερ. Ο Αλάμπα από αριστερό μπακ, στο κέντρο της άμυνας. Ο Μίλερ από δεξιός μεσοεπιθετικός, αριστερά. Ανακατεμένη βαυαρική σαλάτα.

Η παράδοση, ωστόσο, ήταν περίπου αμαχητί κι ας χρειάστηκαν 70 λεπτά για να έρθει το πρώτο γκολ, δείγμα της σπάνιας κλάσης του Λεβαντόφσκι. Η επαφή του με το εξωτερικό είναι απίστευτη. Τη βρήκε τόσο όσο να πάει ακριβώς δίπλα στο δοκάρι ώστε να εξουδετερώσει κάθε σκέψη αντίδρασης από τον σπουδαίο Σα. Γκολ - ποίημα όσο κι αν πόνεσε. Ο Πολωνός είναι ίσως το πιο ολοκληρωμένο και καυτό φορ σε παγκόσμιο επίπεδο, τη δεδομένο χρονική στιγμή.

ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ

Έχω γράψει κι έχω αναλύσει δεκάδες φορές τις σκέψεις μου για τον Πέδρο Μαρτίνς και η κεντρική ιδέα δεν αλλάζει. Το πρόσημο δίπλα στο όνομά του είναι ένα τεράστιο "συν", αλλά ουδείς είναι υπεράνω κριτικής. Θα μου επιτρέψει, λοιπόν, να διαφωνήσω με τη χθεσινή του τοποθέτηση ότι η Μπάγερν ήταν καλύτερη από το ματς στο Φάληρο. Πιο προσεκτική ναι, λιγότερο αφελής ναι, καλύτερη, σε καμία περίπτωση. Η πλάστιγγα του αγώνα έγειρε για δύο λόγους. Πρώτον επειδή ο Ολυμπιακός φοβήθηκε το παιχνίδι περισσότερο απ' όσο έπρεπε. Ίσως επηρεάστηκαν και από την αλλαγή προπονητή περιμένοντας μια σούπερ ορμητική Μπάγερν, γι' αυτό και η προσέγγιση ήταν τόσο παθητική.

Ας είμαστε ρεαλιστές. Καμία ελληνική ομάδα, ούτε ο φετινός Ολυμπιακός που κοίταξε στα μάτια τους Βαυαρούς στο προηγούμενο ματς, αλλά και την Τότεναμ, μπορεί να παίξει στα ίσια μέσα στο Μόναχο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο κλαμπ και δεν είναι εύκολες τέτοιου είδους υπερβάσεις. Η εικόνα, ωστόσο, μπορούσε κι έπρεπε να είναι πολύ καλύτερη. Και μόνο το γεγονός ότι πλην δύο Πορτογάλων (Σα και Σεμέδο) όλοι οι άλλοι εμφανίστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών, λέει πολλά...

ΤΟ ΑΠΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΦΛΙΚ

Από αγωνιστικής πλευράς, ο πάγκος του Ολυμπιακού δεν μπόρεσε να βρει λύση σε ένα απλό -ποδοσφαιρικό- ζήτημα που τέθηκε από την αρχή του αγώνα. Οι Ραντζέλοβιτς, Ποντένσε επιλέχθηκαν για να "τσεκάρουν" τα ανεβάσματα των αντίστοιχων μπακ, Ντέιβις και Παβάρ. Καλά ως εδώ. Έλα, όμως, που και οι δύο πλάγιοι αμυντικοί των γηπεδούχων είχαν εντολή να μένουν χαμηλά και να μην κάνουν overlap. Γιατί; Επειδή πολύ απλά ο υπηρεσιακός Φλικ που δεν έδωσε και ρεσιτάλ προπονητικής, ήθελε ο Κομάν με τον Γκνάρμπι να έχουν ανοικτό γήπεδο μπροστά τους για να πηγαίνουν στο "ένας με έναν" με Ομάρ και Τσιμίκα αντίστοιχα. Μία, δύο, τρεις, 77 επιθέσεις έγιναν σχεδόν όλες με πλαγιοκοπήσεις, πέρασε ο Κομάν βρήκε τον "Λέβα" κι έγινε η ζημιά.

ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΣΤΟΝ ΓΚΙΛΙΕΡΜΕ

Πάλι καλά δηλαδή που το 1-0 σημειώθηκε στο 70', καθώς με αυτή την εικόνα και το γκολ να μυρίζει ώρα πριν, το σκορ θα μπορούσε συνολικά να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Εν ολίγοις έτσι όπως προσέγγισαν οι ερυθρόλευκοι το παιχνίδι ήταν καταδικασμένοι να χάσουν. Κακά τα ψέματα. Ο Φλικ φρόντισε να περάσει χειροπέδες στον Γκιλιέρμε, με διαρκές διπλομαρκάρισμα, για να κόψει την τροφοδοσία, ο Ποντένσε διανύει κακό φεγγάρι, η κατοχή μπάλας έκλεισε στο 65-35, δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι περισσότερο…

Θα μου πει κανείς και καλύτερα να έπαιζε ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε αποτέλεσμα; Αυτό δεν το γνωρίζω, καθώς όπως ο Σα έβγαλε ό,τι έβγαλε το ίδιο θα μπορούσε να κάνει από την άλλη και ο Νόιερ, αλλά δεν μπήκαμε καν σε αυτή τη διαδικασία, μιας και η μπάλα στα χέρια του δεν έφτασε ούτε μία φορά από προσπάθεια αντιπάλου. Δεν είχε ευκαιρία στην εστία ο Ολυμπιακός σε όλο το ματς. Ούτε μία.

ΤΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Στην "επόμενη μέρα", ο Πέδρο Μαρτίνς έχει πιο σοβαρά θέματα να διαχειριστεί. Υπάρχουν παίκτες κουρασμένοι, τα "φτερά" δεν λειτουργούν όπως παλιά, όλο το σύστημα δείχνει να θέλει service. O Ποντένσε έχοντας 19 ματς από τον Ιούλιο μέχρι τώρα στα πόδια του, έχει κλατάρει.

Τον Μασούρα για κάποιο λόγο ο κόουτς δείχνει να "προσέχει" τελευταία. Προφανώς έχει εντοπίσει κι εδώ κόπωση. O Γιώργος μετράει, επίσης, 20 ματς μέσα σε 3,5 μήνες. Ο Ομάρ, έχει 18 εμφανίσεις με τον Ολυμπιακό κι άλλες τέσσερις με τη Νορβηγία. Στο σύνολο 22. Στη φάση του 2-0 δεν είχε κουράγιο ούτε καν να κοιτάξει τον Κομάν, στην κάθετη κίνησή του.

Είναι επιτακτική ανάγκη, κάποιοι να πάρουν ανάσες και κάποιοι άλλοι να γίνουν περισσότερο ενεργοί στην ενδεκάδα. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να προκύψουν επιθετικές λύσεις από τα άκρα, καθώς έως τώρα ο Ποντένσε έχει δύο γκολ και τέσσερις ασίστ, ο Μασούρας δύο γκολ και τρεις ασίστ.

Όταν λείπει από την ενδεκάδα πλην του κορυφαίου Φορτούνη που ετοιμάζεται από Γενάρη να ξαναμπεί στο γήπεδο, και ο Βαλμπουενά του "ματς και γκολ", κυρίως με ασίστ από στημένα, τα ζόρια είναι μεγάλα όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά κυρίως στο πρωτάθλημα, με πολλές νίκες στο γκολ ή "μπλόκα" όπως στην Ξάνθη. Επίσης, θα πρέπει να ξαναμπεί στην εξίσωση ο ποιοτικός Μπενζιά.

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Μια καλή εναλλακτική θα μπορούσε να αποδειχθεί στην παρούσα φάση ο Λάζαρος που είναι στο τελικό στάδιο της αποθεραπείας που και γκολ έχει και προσωπικότητα και εμπειρία, αφού Ραντζέλοβιτς και Λοβέρα έχουν πολλά ψωμιά να φάνε για να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους. Το ζητούμενο τώρα είναι πάση θυσία οι τρεις βαθμοί με τον Ατρόμητο για να πάει η ομάδα ήρεμη στη διακοπή και για την Ευρώπη, υπάρχει ανοικτό παράθυρο.

Όπως λέγαμε καιρό τώρα, το καντήλι του Ερυθρού Αστέρα μάλλον σώθηκε στη νίκη (με πολύ δόση τύχης και με δέκα αντιπάλους) σε βάρος του Ολυμπιακού, οπότε οι ερυθρόλευκοι στοχεύουν σε μία επικράτηση επί των Σέρβων για να συνεχίσουν στο Europa. Εκτός κι αν η Μπάγερν κάνει εκπτώσεις στο Βελιγράδι, ενδεχόμενο που δεν συγκεντρώνει σοβαρές πιθανότητες.

Το διάστημα της διακοπής, πάντως, και παρά τις όποιες απουσίες θα δώσει στο τεχνικό τιμ την ευκαιρία να προσθέσει κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι της ομάδας, να βελτιώσει αδυναμίες, να βάλει ξανά σε σειρά τη διαχείριση παικτών από πλευράς κόπωσης. Τα υπόλοιπα, θα τα δούμε στην πορεία...