Έχουν περάσει 2,5 χρόνια από τότε που ο Μαντί Καμαρά πέρασε δειλά για πρώτη φορά το κατώφλι των εγκαταστάσεων του Ρέντη. Στα 21 χρόνια του, προερχόμενος από την Αζαξιό της 2ης κατηγορίας στη Γαλλία, ούτε είχε φανταστεί τι θα ακολουθήσει. Δεν είχε περάσει από το μυαλό του πως θα βρει στην Ελλάδα έναν επίσης νεοφερμένο προπονητή, ο οποίος θα τον μετρήσει σωστά από την πρώτη μέρα, θα τον καθοδηγήσει και θα τον φτάσει σήμερα, να αποτελεί κολόνα του Ολυμπιακού, αλλά και τη χρηματιστηριακή του αξία στα 12 εκατομμύρια ευρώ.

Σηκώνει κουβέντα αν η μετακίνησή του στον Πειραιά έφτασε το καλοκαίρι του 2018 στο μισό εκατομμύριο. Ο Πέδρο Μαρτίνς, ωστόσο, διέκρινε τα καλά του στοιχεία και την προοπτική από τις πρώτες προπονήσεις. Δεν είναι τυχαίο πως τον επέλεξε για βασικό από τα πρώτα ματς εκείνης της περιόδου, με αντίπαλο την ελβετική Λουκέρνη, παρέα με τον Μπουχαλάκη που είχε επιστρέψει από τη Νότιγχαμ. Άγουρος μεν, χρήσιμος δε, ο πιτσιρικάς από τη Γουινέα, έχει από τότε μέχρι σήμερα, εξέλιξη που θα τη ζήλευαν ακόμη και πολύ σπουδαία ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Ο ΠΙΟ ΠΛΗΡΗΣ ΜΕΣΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Δεν ξέρω πόσοι έχουν μπει στη διαδικασία να σκεφτούν ότι ο Καμαρά είναι πλέον ο πληρέστερος χαφ του Ολυμπιακού, του ελληνικού πρωταθλήματος συνολικά, αλλά κι ένας από τους πλέον σύγχρονους της Ευρώπης. Και εξηγούμαι χωρίς την παραμικρή διάθεση υπερβολής. Πλέον η συζήτηση δεν αφορά κυρίως το τι κάνει ο Καμαρά, αλλά το τι δεν κάνει μέσα στο γήπεδο.

Παίζει με την ίδια ευχέρεια, στο 6, στο 8 και το 10. Η μπαταρία των φυσικών του δυνάμεων δεν στερεύει ποτέ, έχει καλή συχνότητα στο τρέξιμο, πιέζει παντού, διαθέτει απίστευτη διαύγεια για το πως πρέπει να κινηθεί μέσα στο γήπεδο. Ανεβαίνει να πιέσει δίπλα στον φορ. Όταν η μπάλα περάσει, δημιουργεί αυτομάτως τριάδα με την πίσω ζώνη. Ξέρει πότε να βγει στα άκρα για να ντουμπλάρει τον εξτρέμ, πότε πρέπει να γυρίσει πιο πίσω για να σχηματίσει νέα τριάδα με τον Μπουχαλάκη και τον Εμβιλά, πότε να πάρει μέτρα προς την επίθεση.

Έχει εξαιρετική αντίληψη όχι μόνο στο πού πρέπει να κινηθεί, αλλά και στο πότε. Δεν κωλώνει πουθενά, βγάζει στο γήπεδο τρομερή προσωπικότητα, είναι "σκύλος" στις μονομαχίες, καθηγητής στα "σκουπίδια" (στις δεύτερες μπάλες), ενώ συγκριτικά με την πρώτη μέρα έχει βελτιώσει σημαντικά την επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα. Στη διάρκεια της πρώτης του χρονιάς, κυρίως λόγω διάθεσης και επιθυμίας, είχε πολλά κακά και επιπόλαια τελειώματα. Πλέον έχει καταλάβει πότε πρέπει να πασάρει, πότε να πατήσει περιοχή, πότε να σουτάρει. Έχει βάλει γκολάρες και με τα δύο πόδια. Δίνει ασίστ, δημιουργεί υπεραριθμίες. Κουμπώνει σε όλα τα συστήματα. Εδώ έχει σημασία και κάτι ακόμη. Σκοράρει συνήθως σε ματς που η μπάλα καίει. Το έχει κάνει κόντρα σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη. Στη Μασσαλία με τη Μαρσέιγ. Γκολ σημαντικά σε κομβικά παιχνίδια, όχι σε ματς της σειράς...

Η ΕΠΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΧΑΦ

Στο 4-3-3 μπορεί να παίξει είτε δίπλα στον “κόφτη”, είτε πίσω από τον επιθετικό. Στο 4-2-3-1, όχι μόνο στον άξονα, αλλά και στα άκρα, αν χρειαστεί, σε ρόλο μεσοεπιθετικού ανάμεσα στις γραμμές. Ακόμη και σε ένα 3-5-2, παρότι δεν το επιλέγει ο Μαρτίνς, μπορεί σε θεωρητικό επίπεδο να εξελιχθεί σε έναν εξαιρετικό εσωτερικό χαφ. Στο 4-4-2 να παίξει είτε στην ευθεία, είτε ως εσωτερικός, είτε στην κορυφή του ρόμβου, αν αυτή είναι η τακτική επιλογή.

Για όλους αυτούς τους λόγους και ακόμη περισσότερους, αποτελεί έναν παίκτη που λατρεύουν όλοι οι προπονητές. Είναι η επιτομή του σύγχρονου χαφ σε όλη την Ευρώπη, καθώς τα κάνει όλα και συμφέρει. Δεν είναι τυχαίο πως όταν ήρθε στην Ελλάδα η αξία του δεν ξεπερνούσε τις 300.000 ευρώ και μέσα σε 2,5 σεζόν έχει εκτοξευθεί στα 12, με ανοδική τάση. Αν οι “ερυθρόλευκοι” μπουν σε διαδικασία να συζητήσουν πιθανή παραχώρησή του το καλοκαίρι δεν θα το κάνουν για λιγότερα από τα διπλάσια. Αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο.

Είναι ακόμη πιο σημαντικό το γεγονός ότι ο, διεθνής με τη Γουινέα, Μαντί, ο οποίος μετράει ήδη 110 ματς με την ερυθρόλευκη φανέλα 16 γκολ και 11 ασίστ, όσο πιο δυναμικά κινείται μέσα στο γήπεδο, τόσο χαμηλών τόνων και σεμνός είναι έξω από αυτό. Δουλευταράς, υπάκουος, καλός συμπαίκτης, φίλος για όλους στα αποδυτήρια. Χαμογελαστός, εργατικός, “διψασμένος”…

ΧΟΡΟΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ

Στο γενικό συμπέρασμα, δεν θα πρέπει να αμελήσουμε και το γερό του σκαρί που του επιτρέπει να παίζει χωρίς ανάσα σε πολύ υψηλούς ρυθμούς, ουσιαστικά χωρίς να έχει καθόλου προβλήματα τραυματισμών, ενώ παρότι διακρίνεται για το δυναμικό του παιχνίδι, μαζεύει ελάχιστες κάρτες.

Φέτος παρότι ταλαιπωρήθηκε από τον covid-19, δεν σταμάτησε να κάνει προπονήσεις ακόμη και στο σπίτι, κόντρα στην εντολή των γιατρών που συνιστούσαν πλήρη ανάπαυση, με αποτέλεσμα ως τώρα να έχει παίξει σε 23 παιχνίδια (3 γκολ, 4 ασίστ), ενώ πέρυσι έκλεισε μια πολύ φορτωμένη χρονιά σε όλα τα επίπεδα με την ασύλληπτη επίδοση με 51 παιχνίδια, 7 γκολ και 5 ασίστ.

Είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί τον πιο πλήρη χαφ που έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό, παρότι έχει δίπλα του δύο εξίσου σημαντικούς ποδοσφαιριστές, όπως ο πανταχού παρών και με “κρύο αίμα” Μπουχαλάκης, αλλά και ο Γάλλος σολίστας Γιαν Εμβιλά. Όταν ένας ποδοσφαιριστής στα 23 του χρόνια, μπορεί να αγωνιστεί με τέτοια ικανότητα και τέτοια απόκριση σε τουλάχιστον πέντε θέσεις της ενδεκάδας και να τα κάνει σχεδόν όλα σωστά, τα λόγια είναι περιττά. Ας τον απολαύσουμε όσο ακόμη φορά την ερυθρόλευκη φανέλα, καθώς δεν θα αργήσει ο χορός εκατομμυρίων στα πόδια του από τοπ ομάδες της Ευρώπης. Αυτό είναι μάλλον αναπόφευκτο...