Δεν είχαν συμπληρωθεί παρά δέκα λεπτά αγώνα χθες το απομεσήμερο στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης”. Ο σούπερ σκόρερ του Ολυμπιακού και του πρωταθλήματος Γιουσέφ Ελ Αραμπί ξεκινά μια κούρσα στην αριστερή πλευρά του γηπέδου, αλλά το τακουνάκι που επιχειρεί δεν επιτρέπει στον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ να προλάβει τη μπάλα. Ο Πέδρο Μαρτίνς σηκώνεται από τον πάγκο σα να τον χτύπησε ρεύμα. Βάζει τις φωνές στον Μαροκινό επιθετικό, λες και ο αγώνας δεν ήταν με αντίπαλο τον ΠΑΣ για το πρωτάθλημα, αλλά με τη Μπάγερν για το Champions League.

Ήταν μία αντίδραση του Πορτογάλου που είπε πολλά σε όσους την είδαν. Πάρα πολλά. Κι εξηγεί σε μεγάλο βαθμό για ποιο λόγο οι “ερυθρόλευκοι” κατάφεραν έστω και στην τελευταία φάση του αγώνα να κάμψουν την αντίσταση της ομάδας των Ιωαννίνων που λίγο έλειψε για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια σεζόν να κόψει βαθμούς από τους πρωταθλητές.

ΤΑ ΓΚΑΖΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ

Πρώτα απ’ όλα, από τις φωνές του Μαρτίνς φάνηκε ότι δεν μασάει να τα βάλει με τους πάντες, αν κάτι δεν πηγαίνει βάσει προγράμματος. Είτε λέγεσαι Ελ Αραμπί, είτε Φορτούνης, είτε Βαλμπουενά, θα τα… ακούσεις όταν χρειάζεται, όπως και θα αποθεωθείς αν κάνεις κάτι σωστό. Έτσι λειτουργούν οι ομάδες. Πάνω από τους παίκτες είναι ο προπονητής και όλοι οφείλουν να τον σέβονται. Επειδή όμως, ο σεβασμός δεν είναι κάτι που αγοράζεται, ούτε κάτι που επιβάλλεται, ιδιαίτερα σε αυτό το πολύ υψηλό επίπεδο, ο προπονητής του Ολυμπιακού είναι αυτός που με την καλή του δουλειά και τη δικαιοσύνη τον έχει κερδίσει.

Δεν θυμάμαι στα 2,5 χρόνια του Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο της ομάδας να αντέδρασε παίκτης σε εντολή ή κατσάδα του. Κι αυτό, επίσης, κάτι λέει. Για τον αγώνα λέει ότι ο 50χρονος τεχνικός διέγνωσε νωρίς πως κάτι δεν πάει καλά και ήθελε να τσιτώσει τους ποδοσφαιριστές του. Για να είμαστε δίκαιοι, οι πρωταθλητές θα μπορούσαν να έχουν καθαρίσει το ματς από το ημίωρο, ούτε καν από το ημίχρονο. Το πέναλτι του Ματιέ και μία από τις μεγάλες ευκαιρίες που χάθηκαν να είχαν μπει, η αγωνία θα είχε μείνει στα αποδυτήρια από την ανάπαυλα.

Ακόμη κι αυτό να είχε συμβεί, όμως, ήταν εμφανές ότι οι “ερυθρόλευκοι” δεν πατούσαν πολύ καλά χθες. Δεν θα έλεγα ότι ήταν έλλειψη διάθεσης. Αίσθησή μου είναι ότι τα διαδοχικά παιχνίδια έχουν προκαλέσει συσσωρευμένη κόπωση και θα χρειαστεί ακόμη καλύτερη διαχείριση υλικού, καθώς έχει ανηφόρα μπροστά κι είναι μεγάλη που λέει και το τραγούδι. Δεν είδα παίκτη, αδιάφορο. Είδα παίκτες που ήθελαν, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαν. Δεν τους “άκουγαν” τα πόδια τους. Τόσα πολλά λάθη μαζεμένα, δείχνουν κι έλλειψη συγκέντρωσης. Απόρροια, επίσης, φρεσκάδας και δυνάμεων.

Φρεσκάδα είδα από την άλλη πλευρά, από την ομάδα του ΠΑΣ. Σωστή τακτική προσέγγιση, πολύ καλά τρεξίματα, αλληλοκαλύψεις, δουλεμένη ανασταλτική προσαρμογή στο 4-4-2, με βοήθειες στις πτέρυγες και διπλομαρκαρίσματα στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου μπροστά από την εστία του Χουτεσιώτη στο 1ο μέρος και τον Αθανασίου στο 2ο. Αν οι “ερυθρόλευκοι” είχαν περισσότερες δυνάμεις και δεν είχαν αφήσει πολλές μεσοβδόμαδα στην Τούμπα, αλλά και στο Αγρίνιο την προηγούμενη Κυριακή, και την ευχέρεια να τελειώσουν μια προσωπική ενέργεια θα είχαν και καλύτερες κινήσεις θα έκαναν μεταξύ των γραμμών, καθώς είναι δεδομένη η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στα δύο κλαμπ.

"ΣΚΟΡΑΡΕ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Από ένα σημείο και μετά, ειδικά μετά το 30ό λεπτό κι όσο περνούσε η ώρα, το παιχνίδι έμοιαζε ότι μπορεί να στραβώσει. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν οι παίκτες στο χορτάρι, το έκανε ο Πέδρο Μαρτίνς από τον πάγκο. Δεν σταμάτησε λεπτό, να συμμετέχει στο ματς, είτε με τις εντολές του, είτε με τις παρεμβάσεις του. Έσπρωξε την ομάδα με κάθε τρόπο ο προπονητής και τελικά δικαιώθηκε έστω και στο τελευταίο λεπτό.

Δύο αλλαγές στο ημίχρονο με τον προερχόμενο από απουσία Μπουχαλάκη και τον εκτός ρυθμού Μπρούμα να μένουν στα αποδυτήρια. Μέσα ο Φορτούνης και ο Καμαρά. Ο Κώστας πήγε στο "10", ο Βαλμπουενά δεξιά. Νέα μεγάλη ευκαιρία από τον Μασούρα που δεν κατάφερε να νικήσει από το πέναλτι κι ενώ έχει φέρει τη μπάλα εκεί που ήθελε, τον πιτσιρικά Αθανασίου.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΤΡΑΠΟΥΛΑ

Νέα προσθήκη στο 66’ ο Χασάν αντί του “σκασμένου” Μασούρα. Νέα αλλαγή διάταξης και προσέγγισης. Τ0 4-2-3-1 έγινε καθαρό 4-4-2, με τον Φορτούνη να περνά αριστερά και η διάταξη στον άξονα να μοιάζει περισσότερο με ρόμβο. Πίσω ο Εμβιλά, μπροστά ο Καμαρά, οι δύο μαέστροι στα πλάγια και δύο φορ μέσα στο κουτί. Κι άλλη μεγάλη ευκαιρία από το “σπάσιμο” του Χασάν με το αριστερό προς τον Ελ Αραμπί που κόπηκε στο τσακ, πάνω στην εκτέλεση. Μέσα και ο Βρουσάι στο 72’ να πάρει τη θέση του Ντρέγκερ, να δώσει πνοή από δεξιά, να βγει ως επιπλέον παίκτης στην πτέρυγα. Τελευταία προσθήκη ο Τιάγκο Σίλβα στο 82’ αντί του Βαλμπουενά, για να φορτώσει κι αυτός από την ίδια πλευρά, εκείνη που ο Πίρσμαν, από τους κορυφαίους του ΠΑΣ, έδειχνε κουρασμένος, ενώ έπαιζε και με κίτρινη.

Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του στην κυριολεξία για να σπρώξει την ομάδα του στη νίκη. Εξάντλησε τις επιλογές του, την επιρροή του στο παιχνίδι και τελικά δικαιώθηκε, απέναντι σε έναν αντίπαλο που τα έδωσε όλα και ξεπέρασε τον εαυτό του. Για να έρθει τελικά το γκολ στο 93’ από το υπέροχο φάουλ του Φορτούνη και την άπιαστη κεφαλιά του Χασάν, ο οποίος σα να το περίμενε, έκανε βηματάκια μπρος – πίσω πριν από την εκτέλεση για να είναι έτοιμος να κινηθεί προς την πορεία της μπάλας, όπως κι έγινε. Το λες και δικαίωση και Θεία Δίκη κι όλα μαζί.

ΧΑΣΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΧΑΣΑΝ

Ο Πέδρο Μαρτίνς όλο αυτό το διάστημα έκλεινε επιδεικτικά τα αυτιά του σε κάθε πρόταση που του τέθηκε για ενίσχυση της επίθεσης, με κορυφαία αυτή για τον Κώστα Μήτρογλου. Πίστευε και πιστεύει στον Αιγύπτιο φορ, τον έφερε πέρυσι πρώτη φορά στην Ελλάδα, το καλοκαίρι ζήτησε να αποκτηθούν τα δικαιώματά του και παρότι ταλαιπωρήθηκε πολύ από τον κορονοϊό, επέστρεψε διψασμένος να δώσει απαντήσεις και να δικαιώσει τον άνθρωπο που τον στήριξε όσο κανείς.

Ο Φαραώ του Ολυμπιακού, μετράει ήδη 5 γκολ στο πρωτάθλημα, το ένα πολυτιμότερο από το άλλο. Έχει πετύχει κι ένα ακόμη, όλα τα λεφτά, στο νικηφόρο 1-0 επί της Μαρσέιγ, αποτέλεσμα που επέτρεψε στην ομάδα να προκριθεί στους “32” του Europa League και να περιμένει μέσα στο Φλεβάρη την Αϊντχόβεν. Εν ολίγοις τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ό,τι δίνεις, παίρνεις. Κι όσο δίνεις, η μπάλα κάποια στιγμή θα σου χαμογελάσει. Όπως έκανε και χθες, μετά από πολύ καρδιοχτύπι. Το σίγουρο είναι πως και στην Τούμπα και στο Αγρίνιο και χθες, ο Ολυμπιακός παρουσίασε εμφανή σημάδια κόπωσης κι έλλειψης φρεσκάδας. Και γι’ αυτό η τεχνική ηγεσία πρέπει να βρει ένα ακόμη αντίδοτο, το συντομότερο δυνατό...