Πολύ γεμάτο 90άλεπτο, χθες βράδυ στο Φάληρο. Οι υποψιασμένοι το περίμεναν ότι θα είχε ζόρια. Ο Ολυμπιακός μπλόκαρε πέρυσι στα ματς που έλειπε ο Φορτούνης, ήταν λογικό να ζορίζεται και φέτος όταν δεν έχει στο γήπεδο τον αρτίστα Βαλμπουενά.

Ματς και γκολ είναι φέτος ο Γάλλος, ο οποίος πάνω που είπε πόσο πολύ γουστάρει για την επιλογή του Πειραιά στα 35 του και πόσο τον γεμίζει η παρουσία του στην ομάδα, λες και κάποιος τον μάτιασε…

Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν είχε πολύ χρόνο να διαχειριστεί την κατάσταση και πέρα από το εύκολο, τη χρησιμοποίηση δηλαδή του Σουντανί, πήρε και το ρίσκο με την επιλογή του πιτσιρικά Λοβέρα στο αριστερό άκρο, σε μια διάταξη μεταξύ 4-4-1-1 και 4-4-2. Ο Χιλάλ δεν κάθεται ήσυχος, ούτε καρφωμένος δίπλα στην κολώνα που χθες ήταν ο Γκερέρο.

Για να είμαι ειλικρινής τον λυπήθηκε η ψυχή μου τον Τσιλιανίδη που τρεις φορές πήγε να του πάρει τη μπάλα στην ίδια φάση, πάνω στην πλάγια γραμμή και στο τέλος δέχθηκε μια ξεγυρισμένη ποδιά που έκανε ακόμη και τον Γιώργο Σίμο που παρακολουθούσε λίγα μέτρα πιο πίσω, να δαγκώσει τα χείλη.

ΑΛΓΕΡΙΝΟΣ ΖΟΓΚΛΕΡ

Για να μην το πάμε μακριά, είναι παιχτάρα ο Σουντανί. Ζογκλέρ με τη μπάλα, γρήγορος, εκρηκτικός, με ουσία, φαντασία και μεγάλη άνεση στο σκοράρισμα. Τα δύο γκολ που έβαλε ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Απίστευτες εκτελέσεις με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Το γράψαμε και παλιότερα εξηγώντας την απόφαση του Πορτογάλου κόουτς να τον αφήσει εκτός ευρωπαϊκής λίστας. Ήθελε τον χρόνο του ο Αλγερινός κυνηγός. Όσο πατάει καλύτερα, τόσο θα τα… κολλάει και καλύτερα. Φαίνεται μέσα στο γήπεδο.

Όσο για την επιλογή Γκερέρο, έγινε επειδή πολύ απλά ελλείψει του Ματιέ, ο Μαρτίνς ήθελε έναν επιθετικό που να βοηθάει γενικώς, αλλά και να μπορεί να κρατήσει τη μπάλα μέχρι να πάρουν οι διπλανοί μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή. Ο Ισπανός, πάλι δεν έλαμψε, αλλά τη δουλειά την έκανε, αφού το δεύτερο γκολ, είναι δικό του δημιούργημα. Εκείνος έκλεψε εκτός περιοχής, εκείνος τάισε τον Σουντανί που γύρισε και τίναξε τα δίχτυα του Σωτηρίου.

ΚΟΥΤΑΒΙ ΠΟΥ ΔΑΓΚΩΝΕΙ

Πριν πάμε προς τα πίσω, έχει σημασία να σταθούμε για λίγο στον Λοβέρα. Ποδοσφαιρικό… κουτάβι είναι ακόμη ο 20χρονος Αργεντινός, αλλά με διάθεση να δαγκώσει. Μαχητής, θρασύς με τη μπάλα, πήγε να βάλει ένα υπέροχο γκολ, αλλά του το στέρησε ο κίπερ του ΟΦΗ, στέλνοντας τη μπάλα με υπερέκταση στο αριστερό δοκάρι. Έχει πολύ ψωμί ο μικρός, ο οποίος σημειωτέον όταν ήρθε στην Ελλάδα δεν μιλούσε ούτε λέξη αγγλικά, κάτι που σημαίνει πως ακόμη και τώρα η συνεννόηση είναι δύσκολη, ακόμη κι έξω από το γήπεδο, ώστε να κατανοήσει τις εντολές.

Μέχρι αυτό το δυναμικό… κουταβάκι, λοιπόν, να ανοίξει για τα καλά τα μάτια του και να γίνει “έτοιμος” παίκτης, φροντίζει να αρπάζει τις ευκαιρίες. Έφτασε στο σημείο να διεκδικήσει τη μπάλα με το κεφάλι στο χόρτο και ανάμεσα στα πόδια του Τσιλιανίδη που πήγε να του ξεφύγει, έπειτα από ένα άστοχο τάκλιν του πιτσιρικά.

Αν η διάθεση ενός ποδοσφαιριστή κρίνεται από το πόσο μπαίνει στη φωτιά, πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα δεν υπάρχει. Ο Λοβέρα είναι διψασμένος να πετύχει κι αυτό είναι το πρώτο συστατικό της επιτυχίας, μετά το απαραίτητο ταλέντο. Κι ας έχασε τον Μαρινάκη στη φάση του 1-1, επειδή άργησε να γυρίσει. Η εμπειρία δεν αγοράζεται, θέλει χρόνο…

Απέναντι σε έναν ΟΦΗ που δεν ήπιε θάλασσα ούτε μετά το 1-0, ούτε μετά το 2-1, οι “ερυθρόλευκοι” είχαν θέματα στη διατήρηση του υψηλού ρυθμού, στη διάρκεια, αλλά και στην καλή κυκλοφορία. Η ομάδα της Κρήτης πίεσε πολύ σωστά, γύρισε ωραία τη μπάλα και έπαιξε στα ίσια από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Το πιο σημαντικό; Οι παίκτες του Σίμου δεν ήπιαν θάλασσα, ακόμη κι όταν το παιχνίδι στράβωσε κι αυτό δείχνει χαρακτήρα μεγάλης ομάδας. Άλλες χρονιές, μετά το 1-0 ή το 2-1 το πιο πιθανό σενάριο ήταν να ανοίξει η κάνουλα.

ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

Επίσης, οι φιλοξενούμενοι έδειξαν να έχουν διαβάσει καλά και αδυναμίες του Ολυμπιακού. Δεν είναι τυχαίο ότι 4-5 πάσες πέρασαν στην πλάτη της άμυνας, με τον Αβραάμ στο πρώτο μέρος να προλαβαίνει με τάκλιν θανάτου τον Τσιλιανίδη, πριν εκτελέσει προ του Σα. Με δύο κουβέντες η ομάδα της Κρήτης εκμεταλλεύθηκε σε μέγιστο βαθμό ό,τι της έδωσε το παιχνίδι, δούλεψε με πλάνο και πολλές δυνάμεις, πάλεψε μέχρι το τελευταίο λεπτό ως πρωταγωνίστρια, όχι ως κομπάρσος.

Πολύ σημαντική για δεύτερο παιχνίδι η παρουσία του “γερόλυκου” Αβραάμ, ο οποίος όπως και στο “Βικελίδης” με τον Άρη έπαιζε σα να μην υπάρχει αύριο. Πρώτος στις μονομαχίες, δεν άφησε αντίπαλο να του γυρίσει πλάτη, έκανε τα πάντα για να διορθώσει ακόμη και δικές του αδυναμίες, μιας και η έκρηξή του δεν είναι ίδια με της πρώτης νιότης.

ΔΕΝ ΜΕΤΡΗΣΕ Η ΓΚΟΛΑΡΑ

Είναι πολύ κρίμα που δεν μέτρησε το γκολ του Γκερέρο για το 3-1. Σωστά ακυρώθηκε, αφού ο Σουντανί ήταν έστω και για λίγο εκτεθειμένος όταν υποδέχθηκε τη μπάλα. Το άσχημο είναι ότι αυτό το γκολ, ήταν η αποθέωση της ομαδικότητας και της καλής επιθετικής λειτουργίας. Από τον Μπουχαλάκη που πήρε τη μπάλα μέσα στην περιοχή του Σα, συμμετείχαν οι Γκασπάρ, Γκιλιέρμε, Ποντένσε, Σουντανί, μέχρι να φτάσουμε στην υποδειγματική ασίστ του Μασούρα προς τον Μιγκέλ Άνχελ.

Από τη στιγμή, πάντως, που δεν μέτρησε το 3-1, ο Ολυμπιακός για άλλη μια φορά έπαιξε με τη φωτιά γυρίζοντας πίσω. Ίσως κι ακόμη περισσότερο από άλλες φορές μιας και δεν υπήρχε στο γήπεδο ο Βαλμπουενά να κρατήσει τη μπάλα και να σπρώξει την ομάδα στην επίθεση. Οι “ερυθρόλευκοι” πλήρωσαν ήδη μια φορά αυτή την επιλογή του πάγκου τους στο 1-1 με τον Παναθηναϊκό. Καλό είναι, λοιπόν, να τα κλειδώνουν τα ματς, πριν αφήσουν τη μπάλα στον αντίπαλο.

Ο Γκασπάρ στο ντεμπούτο του έδειξε πολλά κοινά στοιχεία με τον Ομάρ. Καλός με τη μπάλα, σαΐτα από πλευράς ταχύτητας, καλύπτει με άνεση την πλευρά, από τη μία περιοχή στην άλλη, ξέρει να δώσει και να υποδεχθεί. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον η συνέχεια της ιστορίας του μέσα στις τέσσερις γραμμές.