OΠάουλο Μπέντο δεν είναι ένα πρόσωπο αγαπητό στον κόσμο του Ολυμπιακού. Δεν τους έχει κερδίσει. Δεν το επιδίωξε και ποτέ άλλωστε. Πάντα απόμακρος, με παγιωμένες ιδέες, ξύλινος ακόμη και στις εκφράσεις του, δογματικός στα "πιστεύω" του.

Ο δρόμος του είναι μοναχικός. Πολλοί τον λέμε εμμονικό, εκείνος θεωρεί ότι κάνει το σωστό χωρίς συμβιβασμούς. Χωρίς διάθεση να κάνει χατίρια, να παίξει με την κερκίδα. Έχει το πλάνο του και το τηρεί απαρέγκλιτα, λες και φοράει παρωπίδες.

Θα συμφωνήσουμε ότι μεγάλη μπάλα η ομάδα δεν έχει παίξει επί των ημερών του. Δεν έχουμε δει θεαματικό ποδόσφαιρο. Αποδεικνύεται, ωστόσο, αρκετά αποτελεσματικός. Όσο πρέπει για να συνεχίζει στον πάγκο παρότι πολλοί δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν...

Ο Πάουλο Μπέντο είναι της λογικής ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Λαμβάνει τις αποφάσεις του ανάλογα με τις απαιτήσεις που θεωρεί ότι επιβάλλει ο κάθε αγώνας και κινείται στο πλαίσιο του "τόσο-όσο". Όπου υπάρχουν περιθώρια, θα ρισκάρει περισσότερο. Θα χρησιμοποιήσει τους πιτσιρικάδες, θα τολμήσει, θα επωμιστεί και το βάρος ενός αρνητικού αποτελέσματος.

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΕ... ΚΟΥΤΑΚΙΑ

Του αρέσει, επίσης, να τοποθετεί τους παίκτες του σε... κουτάκια. Όπως ακριβώς το γράφω. Να τους βάζει στη σειρά, την οποία δύσκολα αλλάζει. Στη θέση του "κόφτη" για παράδειγμα στο ξεκίνημα της σεζόν είχε στη σειρά πρώτα τον Μιλιβόγεβιτς, μετά τον Καμπιάσο και ακολούθως τους Μπουχαλάκη, Ρομαό, Ρέτσο. Άσχετα αν η σειρά άλλαξε στην πορεία έτσι τους είχε τοποθετημένους στο μυαλό του κι έτσι διάλεγε για το κάθε παιχνίδι.

Κάπως έτσι λειτουργεί και στις υπόλοιπες θέσεις της ενδεκάδας. Το τεχνικό τιμ μετράει τις επιδόσεις τους σε προπόνηση και αγώνα χάρη στα ειδικάGPSπου φορούν με γιλέκο (σ.σ. αυτό που φουσκώνει ψηλά στην πλάτη τους), βάζει και ο κόουτς την πινελιά του, καλή ή κακή δεν έχει σημασία, και πάμε παρακάτω.

Ο Μπέντο είναι ασυμβίβαστος, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις βάζει και... αυτογκόλ. Η επιλογή του, κάποιες φορές, τον κάνει αυτοκαταστροφικό κι αυτό φυσικά έχει παρενέργειες στο σύνολο. Προπονητής είναι, ζει με την ομάδα καθημερινά, ασφαλώς και ξέρει περισσότερα απ’ όλους όσους απλά την παρακολουθούν στους αγώνες. Η ιστορία, ωστόσο, με τον Καρντόσο και τον Ανσαριφάρντ έβγαζε μάτι!

ΦAINOTAN ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ

Από τις πρώτες ημέρες που εμφανίστηκε ο Ιρανός στις εγκαταστάσεις του Ρέντη, η άποψη που σχημάτισαν οι συμπαίκτες του (σ.σ. έχει καταγραφεί αυτό και σε σχετικά ρεπορτάζ) ήταν ότι βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση και από τον Ιντέγε και από τον Όσκαρ! Πέρα από τη δεδομένη διάθεσή του να δείξει και να παίξει, ο πρώην παίκτης του Πανιωνίου έδειξε ότι έχει πολύ καλή επαφή με τα δίχτυα.

Αυτή που είχε κάποτε ο Παραγουανός κι "έσκιζε" τις αντίπαλες εστίες. Αυτή που δεν είχε ποτέ ο –μονοδιάστατος, συνήθως, στα "τελειώματα"- Μπράουν, ο οποίος, όμως, είχε πολλά άλλα καλά που τον έκαναν φορ πρώτης γραμμής. Έτρωγε το χορτάρι κι έβγαζε τα συκώτια των αντίπαλων στόπερ, παλεύοντας ατελείωτα από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό κάθε αγώνα. Και τα γκολάκια του τα έβαζε, αλλά πάνω απ’ όλα δούλευε για δύο πάνω στο χορτάρι.

Από μία πλευρά, ο Μπέντο θέλησε να είναι τίμιος απέναντι στον Καρντόσο, τη μεταγραφή του οποίου εισηγήθηκε με θέρμη. Είδε στην πορεία ότι κάτι του "λείπει". Το δήλωσε κιόλας σε μία από τις πρόσφατες συνεντεύξεις του. Του έδωσε, λοιπόν, όχι μία, ούτε δύο, αλλά 25 συμμετοχές! Συγκομιδή; Δύο γκολ κι άλλες τόσες ασίστ.

Κι ο Ανσαριφάρντ του Γενάρη, έχοντας μόλις έξι συμμετοχές (10 λεπτά στο πρωτάθλημα, τρία 90άλεπτα στο Κύπελλο, 5 λεπτά στο πρώτο ματς με τους Τούρκους, βασικός στην Άγκυρα) μετράει ήδη έξι γκολ. Τα δύο από αυτά, αποδείχθηκαν ιστορικά, αφού βοήθησαν την ομάδα να περάσει στους "16" τουEuropa για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια (από το 2012).

Το μεγάλο λάθος του Μπέντο με τον Καρίμ, δεν έχει να κάνει μόνο με την αντίδρασή του στη μεταγραφή. Από την αρχή ήταν αρνητικός, το δήλωσε κιόλας όταν ολοκληρώθηκε τοdealλέγοντας ότι "η διοίκηση τον ήθελε και τον πήρε"...

Το θέμα είναι ότι ο Ιρανός μπορεί να βοηθήσει καταλυτικά την ομάδα σε ένα από τα μεγάλα της προβλήματα απόρροια της αγωνιστικής προσέγγισης του Μπέντο. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά το εύκολο γκολ. Σε πόσα παιχνίδια φέτος, όταν ο αντίπαλος είναι καλά τακτοποιημένος στο ανασταλτικό σκέλος δεν έχουμε δει τους πρωταθλητές να μπλοκάρουν;

Από τη στιγμή που έχουμε αυτό το δεδομένο, είναι ευχής έργο να υπάρχει στην ομάδα ένας φορ με δολοφονικό ένστικτο, αυτό που ο Καρίμ διαθέτει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Μυρίζεται το γκολ. Το είδαμε στον αγώνα του "Βικελίδης", το φώναξε και χθες, καθώς και στα δύο γκολ που πέτυχε ήταν εκεί για να τα "κολλήσει" εύκολα. Μάγκας επιθετικός δεν είναι μόνο αυτός που θα σκοράρει με μια περίτεχνη ατομική ενέργεια, αλλά κυρίως αυτός που θα βρίσκεται εκεί που πρέπει!

Σε έναν Ολυμπιακό, λοιπόν, που μπλοκάρει εύκολα, όπως χθες στο πρώτο ημίχρονο, διάστημα στο οποίο έκανε μόλις μία αξιόλογο τελική με αποδέκτη τον Ντα Κόστα (από τη σέντρα του Φορτούνη στο3’), ο οποίος σούταρε σαν στόπερ κι όχι σαν επιθετικός, ο Καρίμ είναι ευλογία.

Το είδαμε από το πρώτο λεπτό. Μπήκε στη μάχη. Έβαλε τα πόδια του στη φωτιά. Έτρεξε παντού. Μπήκε σε μονομαχίες. Δεν κώλωσε να κάνει φάουλ, να "τσακωθεί" με τους αντιπάλους, να συμμετάσχει δυνατά στο παιχνίδι. Σε αυτή την ομάδα, λοιπόν, που απέναντι στους σκληροτράχηλους Τούρκους δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί επιθετικά στο πρώτο ημίχρονο, χρειάστηκε μια στημένη φάση για να γίνει η δουλειά και να αλλάξουν όλα.

Αν δεν είχε προηγηθεί ο Ολυμπιακός στην Άγκυρα, αλλά είχε δεχθεί πρώτος γκολ, σήμερα θα λέγαμε άλλα πράγματα. Το θέμα είναι ότι τη μισή ευκαιρία από το κεφάλι του Μποτία την έκανε γκολ ο Ανσαριφάρντ και οι "ερυθρόλευκοι" έφεραν τον αγώνα εκεί που τον ήθελαν. Στη συνέχεια εκμεταλλεύθηκαν άριστα τους κενούς χώρους κι έστησαν πάρτι μπροστά σε ένα γεμάτο από αντιπάλους γήπεδο.

Με λίγα λόγια, το "εύκολο" γκολ που μπορεί να προσφέρει στην ομάδα ο 26χρονος στράικερ, ο πρώτος που το έχει ανάγκη είναι ο ίδιος ο Μπέντο, αλλά χρειάστηκε να πουληθεί ο Ιντέγε και να τον σκουντήξουν στην πλάτη οι άνθρωποι της ομάδας για να το καταλάβει. Κακά τα ψέματα...

Υ.Γ.: Η επόμενη τριάδα επιθετικών του Ολυμπιακού στο μυαλό κάποιων που ξέρουν είναι –από το καλοκαίρι και μετά- οι Ανσαριφάρντ, Βέλλιος, Σωτηρίου. Ο Πιέρος ντε που μετά τους "ερυθρόλευκους" στη φάση των ομίλων, χθες πλήγωσε και τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Δεν θα 'ναι κι άσχημα...

Υ.Γ.2: Βλέπεις τον Γιαννιώτα να αποδίδει έτσι με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ και αναρωτιέσαι: Τελικά, τι φταίει κι αυτό το παιδί δεν χωράει στο ρόστερ του Ολυμπιακού; Ο ίδιος; Οι προπονητές που τον "έκοψαν"; Η φανέλα της ομάδας; Μια ακόμη ευκαιρία, πάντως, δείχνει να τη δικαιούται, αλλά κι έναν κόουτς να τον στηρίξει.

Υ.Γ.3: Ο Μάρκο Σίλβα που άρεσε πήρε ένα πρωτάθλημα με ωραία μπάλα. Έχασε την πρόκριση από την Άντερλεχτ και το Κύπελλο από την ΑΕΚ. Ο Μπέντο που δεν αρέσει έχει "κλειδώσει" τον τίτλο, πέρασε στους "16" και διεκδικεί ακόμη το Κύπελλο. Στο τέλος της χρονιάς θα έχει πλάκα ένα γκάλοπ για το ποιος τελικά, βάσει αποτελεσμάτων, είναι ο πιο επιτυχημένος. Στη μπάλα αυτό μετράει κι όχι απλά ποιος είναι ο πιο συμπαθής...

Υ.Γ.4: Για να μην ξεχνιόμαστε, παραμένει 26ος στην κατάταξη της UEFA ο Ολυμπιακός.

Photo credits: EUROKINISSI