Θα περίμενε κανείς από ένα 19χρονο παιδί που σκοράρει για πρώτη φορά στο 14 δευτερόλεπτο ενός αγώνα πρωταθλήματος να πανηγυρίζει ακόμα. Δεν είναι μικρό πράγμα να πετυχαίνεις γκολ με τη φανέλα της αγαπημένης σου ομάδας και να ξεσηκώνεις ένα γήπεδο όπως το «Γ. Καραϊσκάκης», αλλά ο Θανάσης Ανδρούτσος είναι από άλλο ανέκδοτο.

Παιδί προσγειωμένο, σοβαρό, σούπερ επαγγελματίας απ' αυτή την ηλικία. Έδωσε το χέρι στους διπλανούς του, κατευθύνθηκε προς τη σέντρα και πάμε παρακάτω. Οι αντιδράσεις ενός ποδοσφαιριστή και οι λοιπές λεπτομέρειες στα δικά μας μάτια έχουν πολύ μεγάλη σημασία, στην εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

Το ταλέντο, από μόνο του, δεν είναι αρκετό. Μιλώντας πρόσφατα με έναν πρώην διεθνή ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή, ο οποίος ασχολείται με νεαρά παιδιά, μου έλεγε ότι για να καταλάβουν πλέον τα τεχνικά επιτελεία των μεγάλων ομάδων τις προοπτικές ενός ταλέντου, η πιο σημαντική συνέντευξη δεν είναι με το ίδιο, αλλά με τους γονείς του και δη με τον πατέρα!

Το υγιές οικογενειακό περιβάλλον αποτελεί πλέον την αναγκαία και ικανή συνθήκη για να προχωρήσει ένα παιδί στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα. Αν κάτι ξεχωρίζει τη νέα φουρνιά των παικτών που προωθεί φέτος ο Πάουλο Μπέντο, είναι ακριβώς αυτό. Είναι παιδιά προσγειωμένα, με χαμηλό προφίλ, υπάκουα, πρώτα απ’ όλα καλοί συμπαίκτες και μετά καλοί παίκτες.

Ο Θανάσης Ανδρούτσος, για να επιστρέψω στο θέμα μας, στα δικά μου μάτια είναι ο πιο έτοιμος από τους πιτσιρικάδες που έπεσαν φέτος στα βαθιά με την ερυθρόλευκη φανέλα. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα έχει όλο τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου ποδοσφαιριστή. Βγαλμένος από το βιβλίο του προπονητή, θα παίξει πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό του.

ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Πρώτος στο μαρκάρισμα, πρώτος στη βοήθεια στον συμπαίκτη, πρώτα θα σκεφτεί την πάσα και μετά την ντρίμπλα. Μιλάμε για ένα παιδί, το οποίο έχει αγωνιστεί ως τώρα σε όλες τις θέσεις μπροστά απ'την άμυνα! Έχει παίξει κόφτης (αντί του Καμπιάσο), 8άρι (αντί του Μάρτινς), 10άρι (αντί του Φορτούνη). Στις δύο πτέρυγες (αριστερά και δεξιά), στην κορυφή της επίθεσης (στο ματς Κυπέλλου με την Σπάρτη εκτός έδρας). Πρόκειται για κάτι που δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στον Ολυμπιακό, αλλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Τέτοιο «πολυεργαλείο» που να παίζει με επιτυχία σε τόσες διαφορετικές θέσεις δεν έχει περάσει από τα γήπεδα της χώρας μας...

Παντού, είτε είναι βασικός, είτε έπαιξε για μερικά λεπτά, ακολούθησε πιστά τις εντολές, δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να προσπαθεί, να τρέχει, να συμμετέχει στο παιχνίδι. Σε όλη αυτή τη διαδικασία εκπαίδευσης είναι απόλυτα ψύχραιμος, μαχητικός, συγκεντρωμένος στη δουλειά του. Δεν έχει προκαλέσει ποτέ, δεν έχει ξεφύγει ποτέ, έχει πάντα το μυαλό μέσα στο κεφάλι του.

ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ

Αν θέλουμε να μιλήσουμε και για ατομικό ταλέντο, ο Ανδρούτσος έχει τεχνική, ταχύτητα, αίσθηση του χώρου, αντίληψη. Ξέρει τι να κάνει τη μπάλα πριν να την πάρει στα πόδια του. Του λείπει ακόμη η αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια, ίσως και το καθαρό μυαλό, αλλά αυτό είναι απόρροια (κυρίως) εμπειρίας. Και ποιος δεν χάνει ευκαιρίες, άλλωστε...

Για να αποφύγω τυχόν περίεργες σκέψεις και συνειρμούς, δεν συγκρίνω τον Ανδρούτσο με τους συμμαθητές και καλούς του φίλους Ρέτσο, Μανθάτη, Νικολάου. Δεν θέλω να γράψω ότι «αυτός θα παίξει και ο άλλος όχι», σε καμία περίπτωση. Αυτή είναι δουλειά των ίδιων και των προπονητών τους. Όλα αυτά τα παιδιά έχουν τεράστιες δυνατότητες, αλλά έχουν δουλέψει και σωστά, με πρόγραμμα, όλα αυτά τα χρόνια, ώστε να μπαίνουν στο γήπεδο και να μην τα πιάνει... θάλασσα.

Είμαι πεπεισμένος, όμως, ότι ο Ανδρούτσος θα ΠΑΙΞΕΙ στον Ολυμπιακό. Θα κάνει καριέρα. Για όλα όσα προανέφερα, αλλά κι επειδή δίνει εικόνα παίκτη μπαρουτοκαπνισμένου παρότι μετράει μόλις 17 συμμετοχές φέτος σε όλες τις διοργανώσεις. Και μόνο το γεγονός ότι προικισμένοι συμπαίκτες του, όπως ο Φορτούνης, του ακουμπούν τη μπάλα ακόμη και σε στιγμές που το χορτάρι καίει, σημαίνει ότι πρώτα απ’ όλους έχει πείσει εκείνους πως και ξέρει και μπορεί...

Υ.Γ.: Για την ιστορία, ο Ανδρούτσος, πρώτος σκόρερ πέρυσι στην ομάδα Νέων του Ολυμπιακού, είναι και ο πρώτος χρονικά που πήρε συμμετοχή φέτος από τον Μπέντο στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Αρούκα. Ήταν η πρώτη αλλαγή του Πορτογάλου και αγωνίστηκε σε ρόλο 8αριού από τα μέσα του β' μέρους.

Υ.Γ.2: Ακόμη και στις δηλώσεις μετά την ανάδειξη του σε MVP του αγώνα με τη Λάρισα δεν κράτησε ούτε... κουκούτσι για τον εαυτό του. «Δεν το έβαλα μόνος μου το γκολ...», ξεκαθάρισε. Μοίρασε την επιτυχία σε όλους σε μια ηλικία που ο καθένας θέλει τα εύσημα για να βελτιώνει την αυτοπεποίθησή του.

Για να πάει μπροστά ένα παιδί σε αυτή την ηλικία και να μην του πέσει μεγάλη η φανέλα, θα πρέπει να είναι «πυρακτωμένος» μέσα στο γήπεδο και ταπεινός έξω από αυτό. Από ‘κει και πέρα, όλα είναι θέμα διάρκειας...