Πόσοι αλήθεια απ’ όσους παρακολούθησαν τη χθεσινή αναμέτρηση ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Βέροια σκέφτηκαν ότι στο γήπεδο δεν πάτησαν ούτε ένα λεπτό οι δύο μαέστροι Φορτούνης και Τσόρι; Πόσοι μπήκαν στη διαδικασία να αναλογιστούν ότι από τις δέκα μεταγραφές, αγωνίστηκαν μόνο οι μισές και η πιο ακριβοπληρωμένη μόλις για ένα 20άλεπτο (Καρντόσο);

Πόσοι περίμεναν ότι ο 18χρονος Ρέτσος θα ήταν πάλι μέσα στις τρεις αλλαγές και πως ο «κομμένος» από τη λίστα τουEuropa, Φελίπε Πάρντο, θα έπαιρνε μισή ώρα συμμετοχής; Πολύ λίγοι, φαντάζομαι, καθώς όταν ο φωτεινός πίνακας γράφει 6-1, το μυαλό στέκεται περισσότερο εκεί παρά στα γύρω-γύρω.

Δεν είμαι από εκείνους που βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα. Έχουν δει πολλά τα ματάκια μας, άλλωστε, και με τον φετινό Ολυμπιακό που ξεκίνησε στραβά, κάθε πρόωρο συμπέρασμα μπορεί να αποδειχθεί εντελώς εκτός πραγματικότητας.

Για ένα πράγμα είμαι από τώρα σίγουρος. Ότι η περίπτωση Πάουλο Μπέντο θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν ξέρω αν ο Πορτογάλος αποδειχθεί τρελός ή παλικάρι, αλλά μαζί του η χρονιά θα έχει πολύ ψωμί. Είναι ιδιαίτερη υπόθεση ο 47χρονος κόουτς. Έχει πολλά κοινά, αλλά και τεράστιες διαφορές με τον Μάρκο Σίλβα.

Πορτογάλοι και οι δύο, συμφώνησαν σε πολλές από τις μεταγραφικές εισηγήσεις, με κορυφαία τον Φιγκέιρας που σιγά-σιγά τους δικαιώνει, αλλά εντελώς διαφορετικοί σε τρόπο σκέψης, δουλειάς και αγωνιστικής προσέγγισης. Ο Μπέντο είναι πιο θαρραλέος από τον προκάτοχο του. Πιο επιθετικός. Δεν κλείνεται στο καβούκι του, για να ψάξει ένα στημένο ή μια αντεπίθεση ώστε να βάλει το πρώτο γκολ και να... ανοίξει τον αντίπαλο. Έχει λυμένα τα γκέμια, ζητάει από τους παίκτες του πρέσινγκ από την πρώτη πάσα του αντιπάλου, κατοχή, πολλές πάσες, με μια λέξη κυριαρχία. Στοιχείο που ταιριάζει στο dna του Ολυμπιακού.

Πρέπει να είναι μετρημένοι στα δάκτυλα οι Πορτογάλοι κόουτς που είναι αυτής της φιλοσοφίας. Στη συντριπτική πλειοψηφία, οι γείτονες των Ισπανών, είναι προπονητικά «κλέφτες πολυτελείας». Με πρώτο ή από τους πρώτους, τον Φερνάντο Σάντος. Να μην δεχθώ γκολ και να το βάλω, έστω με μισή ευκαιρία. Να πάρω το ματς, έστω και με μισό-μηδέν. Να «κλέψω» τη νίκη, αν δεν μπορώ να κυριαρχήσω στο γήπεδο...

Ο Μπέντο είναι άλλη ιστορία. Με καλό ή άσχημο τέλος, θα το διαπιστώσουμε στην πορεία. Είναι, βέβαιο, ωστόσο, ότι δεν «μασάει». Έχει την δική του... τρέλα, τη δική του φιλοσοφία και δεν κωλώνει. Θα ρίξει βασικό τον Ρέτσο, ακόμη κι ως δεξί μπακ (στη ρεβάνς με την Αρούκα). Θα κάνει πρώτη αλλαγή τον Ανδρούτσο (στο πρώτο ματς με την Αρούκα). Θα αφήσει στον πάγκο τον Φορτούνη και τον Τσόρι, θα βάλει 10άρι τον Μάριν. Θα εμπιστευθεί (ξανά και ξανά) τον Σεμπά, τον οποίο ακόμη και ο Σίλβα που έφερε, έλεγε πως είναι μόνο για τα εκτός έδρας, καθώς στα εντός υστερεί στην προσωπική ενέργεια που θα κάνει τη διαφορά. Και χθες τον είδαμε να βάζει γκολ με κεφαλιά, αυτός που κάποιοι έλεγαν ακόμη και στου Ρέντη ότι δεν πηδάει... πετσέτα.

Ακόμη και στην καθημερινή προπόνηση έχουν εντελώς διαφορετική προσέγγιση οι δύο συμπατριώτες κόουτς και καλοί φίλοι (όπως μαθαίνω). Ο Μάρκο Σίλβα ήταν από πάνω σε όλο το πρόγραμμα. Δεν ήθελε να του ξεφεύγει τίποτα. Ο Μπέντο αφήνει τους βοηθούς του να «εκτελέσουν», εκείνος δεν συμμετέχει (σχεδόν) καθόλου, αλλά παρακολουθεί τα πάντα. Αμφότεροι, ωστόσο, ακολουθούν πιστά μία βασική αρχή: «Όποιος παλέψει και δείξει στην προπόνηση ότι αξίζει, θα παίξει». Νόμος αυτό, για να υπάρχει δικαιοσύνη στα αποδυτήρια και να μη χαλαρώνει κανείς.

Δείχνει σοβαρός ο Πάουλο. Δεν ξέρω αν αποδειχθεί πανέξυπνος και... γάτα, όπως ο Μάρκο που είχε «τερματίσει», με τον τρόπο του, τον εσωτερικό ανταγωνισμό, αλλά έχει ωραίες ιδέες για το ποδόσφαιρο. Πέρυσι ο Ολυμπιακός κατέκτησε περίπατο το πρωτάθλημα, δημιουργώντας τις λιγότερες ευκαιρίες από κάθε άλλο προηγούμενο... πρωταθλητή. Κι επειδή οι κούπες στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια, έχουν ερυθρόλευκη απόχρωση, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ο Ολυμπιακός σε αυτό το σκέλος, νίκησε πέρυσι τον εαυτό του! Η ομάδα του Σίλβα ήταν η αποθέωση της αποτελεσματικότητας.

Φέτος, ο Μπέντο πάει να εφαρμόσει κάτι πιο ελκυστικό. Κάτι που μπορεί στην πορεία να θυμίζει ακόμη και... Βαλβέρδε, αν και είναι πολύ νωρίς για να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Δεν ξέρουμε, άλλωστε, κατά πόσο θα είναι συμπαγής η ομάδα στην άμυνά της που και χθες κατάφερε να φάει γκολ σε μιάμιση τελική προσπάθεια του αντιπάλου. Η σούμα βγαίνει συνολικά και συνδυαστικά σε άμυνα-επίθεση. Όπως έχεις το ένα, έτσι πρέπει να έχεις και το άλλο. Άσχετα αν όλοι –μα όλοι- οι κόουτς, ανεξαιρέτως, κάπου ρίχνουν περισσότερο βάρος...

Για να το πάμε και λίγο παρακάτω, όσο μας επιτρέπει η μικρή γεύση που έχουμε πάρει ως τώρα, χθες έπαιξαν από ελάχιστα ως καθόλου οι Καρντόσο, Φορτούνης, Τσόρι, Πάρντο, Μάρτινς, Πασιένσια, Ρομαό, Βιάνα (σ.σ. στοίχισε πάνω από 2 εκατομμύρια, για να μην ξεχνιόμαστε...), Ομάρ, Σιόβας, Μανιάτης. Μαζί με τον Λεάλι, κάτω από τα δοκάρια, όλοι αυτοί δημιουργούν μια ενδεκάδα που θα μπορούσε να χτυπήσει ακόμη και πρωτάθλημα, ή έστω μια θέση στην «4άδα», για να μην φανώ υπερβολικός, ενώ θα είχαν και μια... αλλαγή.

Από αυτό και μόνο, ο καθένας μας μπορεί να καταλάβει ότι ο Μπέντο έχει ακόμη πολλά να ετοιμάσει και πολλά να μας δείξει. Αν, μάλιστα, στη διάρκεια της εβδομάδας συνεχίσει να κάνει δοκιμές, πειράματα και ανακάτεμα... τράπουλας, δεν θα πρέπει να προκαλέσει έκπληξη αν από παιχνίδι σε παιχνίδι βλέπουμε και κάτι νέο. Γι’ αυτό σας λέω. Τοprojectτου -αντισυμβατικού- Πάουλο θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον...

PHOTO CREDITS: ACTION IMAGES