Ο δικός του ο δρόμος...

Το ποδόσφαιρο στο υψηλό επίπεδο είναι μια δουλειά καριέρας. Κι όπως όλες αυτές οι δουλειές, η επιτυχία εξαρτάται από την αποδοχή. Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης έχει δει αυτό το νόμισμα και από τις δύο όψεις. Από τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα στην Κρήτη με τη φανέλα του Εργοτέλη, οι προπονητές τον λάτρευαν. Ο κόσμος όχι και τόσο…

Έπρεπε και πρέπει να ακροβατεί διαρκώς σε τεντωμένο σκοινί. Να κλείσει τα αυτιά του στις γκρίνιες και να τα ανοίξει στις εντολές εκείνων που αποφάσιζαν αν θα τον επιλέξουν ή όχι. Σκληρός, αλλά καλόκαρδος, δυναμικός, αλλά ευαίσθητος, κατάφερε να ανέβει ένα – ένα τα σκαλοπάτια με τα βλέμμα (συνήθως) στο αύριο. Αν έμενε στο σήμερα και σε όλα όσα έχει ακούσει κατά καιρούς, μάλλον θα είχε επιστρέψει στην πατρίδα του, το Ηράκλειο και θα είχε επιλέξει κάποια άλλη δουλειά.

Η ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΤΣΕΛ

Πεισματάρης και επίμονος κατάλαβε νωρίς ότι δεν είναι ούτε ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο τεχνίτης μέσος του κόσμου. Συνειδητοποίησε πως για να αναδείξει το ταλέντο του θα πρέπει να είναι υπάκουος και να αξιοποιήσει στο έπακρο το μυαλό του. Δυσκολεύθηκε να το πιστέψει όταν είδε τον τεράστιο Μίτσελ να του δίνει φανέλα βασικού το καλοκαίρι του 2014. Είχε φροντίσει, ωστόσο, να ρουφήξει όλη τη γνώση και τις εμπειρίες που αποκόμισε στο σύλλογο της Κρήτης έχοντας στον πάγκο τον Γιάννη Πετράκη, αλλά και τον Μαρίνο Ουζουνίδη.

Όταν μετακόμισε στον Πειραιά για τον Ολυμπιακό, ελάχιστοι τον πίστεψαν. Ο Μίτσελ ήταν ένας από αυτούς. Κάτι αντίστοιχο είχε κάνει ο Ισπανός προπονητής και με τον Ανδρέα Σάμαρη, νυν αρχηγό της Μπενφίκα. Εκείνη τη σεζόν, με προίκα 31 συμμετοχές στη μεσαία γραμμή του Εργοτέλη, έγραψε άλλες 16 με την ερυθρόλευκη. Μία από αυτές στο Champions League. Πήρε απότομα, αλλά δίκαια, το πρώτο παράσημο στη στολή. Αν, μάλιστα, ο Μίτσελ δεν είχε αποχωρήσει στα μισά εκείνης της περιόδου, θα έπαιζε περισσότερο. Ο Πορτογάλος Βίτορ Περέιρα, ωστόσο, τον έστειλε στην άκρη του πάγκου, μέχρι να τον διαδεχθεί -εκείνο το καλοκαίρι- ο συμπατριώτης του Μάρκο Σίλβα.

ΤΟΝ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΑΠ' ΤΟΝ ΚΑΜΠΙΑΣΟ

Ο νυν κόουτς της Έβερτον με το χαμηλό προφίλ και το κοφτερό μυαλό, τοποθέτησε από την προετοιμασία τον “Μπούχα” στην πρώτη γραμμή. Τον προτίμησε, μάλιστα, από τον “πολύ” Εστέμπαν Καμπιάσο στην πρεμιέρα της περιόδου. Στην εντός έδρας αναμέτρηση με τον Πανιώνιο παιχνίδι στο οποίο ο 26χρονος σήμερα χαφ, είχε σκοράρει κιόλας σε εκείνο το άνετο 3-0. Οι οιωνοί ήταν κάτι περισσότερο από καλοί για τον αριστεροπόδαρο χαφ, μέχρι να του χτυπήσει την πόρτα η ατυχία, λίγες μέρες αργότερα. Θλάση και στα πιτς! Η πίεση του προπονητή του, μάλιστα, να προλάβει το επερχόμενο παιχνίδι με τη Μπάγερν, σε συνδυασμό με τη δική του απειρία, προκάλεσαν υποτροπή, με αποτέλεσμα μια σεζόν που ξεκίνησε υπέροχα, να πάει στα σκουπίδια…

ΔΥΟ ΓΚΟΛ ΣΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Την επόμενη σεζόν που ο Μάρκο Σίλβα αποχώρησε και τον διαδέχθηκε ένας ακόμη Πορτογάλος, ο Πάουλο Μπέντο, ο Μπουχαλάκης δεν έτυχε της ίδιας αποδοχής. Ο πρώην Ομοσπονδιακός κόουτς, τον είχε μία μέσα μία έξω, με αποτέλεσμα η σεζόν να ολοκληρωθεί με τον Τάκη Λεμονή στο τιμόνι και 17 συμμετοχές. Κάπου εκεί αποφασίστηκε η μετακίνησή του στην Αγγλία και τη Νότιγχαμ. Πάλι εντυπωσιακό ξεκίνημα με τον Γουορμπάρτον στον πάγκο και δύο εντυπωσιακά γκολ στο χορταστικό 3-4 επί της Μπρέντφορντ. Πάλι δύσκολο φινάλε, με τον Ισπανό Καράνκα προπονητή που είχε άλλες προτεραιότητες…

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ

Όταν του μεταφέρθηκε το ενδιαφέρον του Πέδρο Μαρτίνς για επιστροφή στα παλιά λημέρια, πέρασε από το μυαλό του ότι μπορεί και να μετακινηθεί εκ νέου στο φινάλε της προετοιμασίας. Ήξερε ότι ο Ολυμπιακός ήταν σε ένα μεταβατικό στάδιο, είχε φύγει αρκετοί παίκτες από το ρόστερ της προηγούμενης σεζόν, οπότε όλα έμοιαζαν ρευστά. Ο Πέδρο Μαρτίνς, ωστόσο, όχι μόνο είχε πει την αλήθεια, αλλά φρόντισε να την εφαρμόσει στο 100%. Ο Κρητικός μέσος, με διαβατήριο την προσήλωση και τη συνέπεια, εξελίχθηκε σε κολόνα της ενδεκάδας και πέρυσι και φέτος, παρότι αυτή η επιλογή δεν γεμίζει το μάτι αρκετών οπαδών που προτιμούσαν κάτι πιο λαμπερό στον άξονα του Ολυμπιακού.

Γιατί άραγε ο 49χρονος κόουτς τον έχει στην πρώτη γραμμή των επιλογών, αλλά και στο τιμ των αρχηγών για δεύτερη χρονιά; Πρώτα απ’ όλα επειδή ξέρει ότι είναι απόλυτα συνεπής στο σκέλος της τακτικής, πέρα από την ικανότητά του να μοιράσει σωστά τη μπάλα και να μπει με… φόρα σε μια διεκδίκηση. Οι κόουτς τον θεωρούν, επίσης, καλό συμπαίκτη για τους υπόλοιπους, ξέρουν ότι θα παίξει πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό του. Η ικανότητά του, άλλωστε, με το αριστερό δίνει και ισορροπία στο χώρο του κέντρου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο “Μπούχα” ξέρει καλά πως να μοιράσει το γήπεδο, είτε έχει δίπλα του τον Καμαρά, είτε τον Γκιλιέρμε.

Μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία της αμφισβήτησης από μερίδα του κόσμου και της εμπιστοσύνης των προπονητών και της ομάδας γενικότερα, ο δυναμικός μέσος κατάφερε να φτάσει μέχρι την ενδεκάδα της Εθνικής ομάδας, να εξασφαλίσει νέο συμβόλαιο της τάξης του μισού εκατομμυρίου ετησίως και να γίνει απαραίτητος γενικώς.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΑ SOCIAL

Όλο αυτό το διάστημα φρόντισε να μείνει μακριά από τα social media για να μην επηρεαστεί η συγκέντρωσή του. Διατηρεί λογαριασμό μόνο στο instagram όπου συνήθως θα αποθεώσει την ομάδα και θα κοινοποιήσει κάποιο σοβαρό θέμα υγείας, στο πλαίσιο της ενημέρωσης και της βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη. Πριν από λίγο καιρό, η Μπολόνια εξέφρασε έντονο ενδιαφέρον για την απόκτησή του. Ο ίδιος έκλεισε τα αυτιά κι έλεγε στους συμπαίκτες του “δεν ασχολούμαι. Δεν θέλω τίποτα να με επηρεάσει...”. Ήταν η περίοδος που ο Ολυμπιακός πάλευε να μπει στους ομίλους του Champions League με τον ίδιο βασικό γρανάζι στη μηχανή, ενώ την προηγούμενη σεζόν "έγραψε" 30 συμμετοχές στο κοντέρ.

Βασικός και χθες κόντρα στην Ιταλία. Έφτασε ήδη τις 9 συμμετοχές με το εθνόσημο της Ανδρών. Από δικό του χέρι-πέναλτι, η μπάλα στήθηκε στην άσπρη βούλα και οι γηπεδούχοι έλυσαν τον γόρδιο δεσμό. Εκείνη τη στιγμή ήθελε να ανοίξει η Γη να τον καταπιεί. Δεν το έβαλε κάτω, όμως, όπως δεν το έχει βάλει ποτέ κάτω από τις δυσκολίες και τις αναποδιές. Δεν θα σκύψει το κεφάλι, όχι επειδή το επιτάσσει η καταγωγή του, αλλά επειδή έχει μάθει να είναι πολεμιστής. Ετοιμάζεται, λοιπόν, για την επόμενη μάχη, κλείνοντας τ' αυτιά στους αμφισβητίες και με κατεβασμένο κεφάλι στα "μπράβο"...