Λίγες ώρες πριν από τη σέντρα του τελικού Κυπέλλου είχαμε συνοψίσει ως εξής: “Αυτά τα παιχνίδια δεν τα παίζεις, τα νικάς”. Ο Ολυμπιακός έπαιξε για 30 λεπτά, αλλά τελικά δεν νίκησε.

Θα μπορούσε να το κάνει, παρότι συνολικά ομάδα και πάγκος δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα. Όταν, όμως, είχε τις ευκαιρίες να τελειώσει το ματς από το 46’ μέχρι το 75’ διάστημα στο οποίο ισοπέδωσε τον ΠΑΟΚ, έμεινε απλά στο γκολ της ισοφάρισης του Εμβιλά και τελικά έχασε, πληρώνοντας το υπερβολικό ρίσκο του τελευταίου 10άλεπτου.

Έχω την αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός στο χθεσινό (22/5) παιχνίδι κάπου υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του και τελικά στη ρωσική ρουλέτα των τελευταίων λεπτών η μπίλια αντί να καθίσει στο κόκκινο κάθισε στο μαύρο. Συζητώντας πριν από τη σέντρα στη Game Night, εξέφρασα την άποψη ότι ο Πέδρο Μαρτίνς κινήθηκε έξυπνα επιλέγοντας μια ενδεκάδα που θα μπορούσε να παίξει και με 3-4-3, αλλά και με 4-3-3. Αρκούσε μια απλή μετακίνηση του Εμβιλά από την άμυνα στον άξονα για να μετατραπεί η διάταξη χωρίς να χρειαστεί να γίνει ουδεμία αλλαγή από τον πάγκο.

Τελικά, η πρώτη αλλαγή έγινε νωρίς και ήταν αναγκαστική. Ο Σωκράτης το πάλεψε, κατάφερε να ξεπεράσει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το τράβηγμα που τον ταλαιπώρησε από το αντίστοιχο ματς πρωταθλήματος. Τελικά έμεινε στο τερέν μόλις για 25 λεπτά και η αποχώρησή του, άλλαξε όχι μόνο την άμυνα, αλλά ολόκληρη την ομάδα.

Οι “ερυθρόλευκοι” χωρίς να έχουν το μαχαίρι στα δόντια, μπήκαν καλύτερα από τον ΠΑΟΚ στο γήπεδο. Γύρισαν καλύτερα τη μπάλα, οργανωμένα, κινήθηκαν πιο σωστά στους κενούς χώρους, βρήκαν και μια καθαρή ευκαιρία με τον Μπρούμα, από ωραία ενέργεια του Μασούρα, που βρήκε σε ετοιμότητα τον Πασχαλάκη.

Από τη στιγμή της αλλαγής, ωστόσο, και μέχρι να έρθει από τον πάγκο ο Ρέαμπτσιουκ, το “ερυθρόλευκο” σύνολο έχασε τον βηματισμό του μέχρι την ανάπαυλα. Και στην άμυνα έγιναν λάθη μέχρι να συνηθίσει δεξιά ο Εμβιλά και να συνεχίσει ως αριστερό στόπερ ο Χολέμπας, αλλά και από αριστερά δεν πήρε τίποτα στο επιθετικό σκέλος ο Ολυμπιακός. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, η τεχνική ηγεσία προτίμησε να μη ρισκάρει κι επέλεξε τον Μολδαβό μπακ αντί για έναν δημιουργικό μέσο, όπως έγινε από το ξεκίνημα του β’ μέρους με τον Φορτούνη, ο οποίος αποδείχθηκε και καταλύτης για τη συνέχεια.

Η απόφαση στην πρώτη αλλαγή δεν δικαίωσε τις προθέσεις του κόουτς, ο οποίος στην ανάπαυλα έριξε στη μάχη τον “Φορτού” για να του ενώσει τις γραμμές, να δώσει ρυθμό και να κινηθεί κάθετα με τη μπάλα στα πόδια. Όλα αυτά τα πήρε από τον διεθνή μπαλαντέρ ο Ολυμπιακός, καθώς και μια εξαιρετική εκτέλεση κόρνερ για να έρθει το 1-1 από τον Γιαν Εμβιλά που κάπως έτσι ρέφαρε και για το λάθος του στη φάση του πέναλτι, με το οποίο προηγήθηκε ο ΠΑΟΚ.

Από το 1-1 και για ακόμη 25 λεπτά, η ομάδα του Πειραιά κυριάρχησε πλήρως. Με τον “μίστερ 7” στο τιμόνι του οδηγού, πιο ψηλά τις γραμμές και περισσότερη δύναμη στις μονομαχίες, οι “ερυθρόλευκοι” περιόρισαν τον “δικέφαλο” όχι στο 1/3, αλλά στο ¼ του γηπέδου. Και οι ένδεκα πίσω από τη μπάλα και στα όρια της περιοχής. Το σφυροκόπημα προκάλεσε τουλάχιστον τέσσερις πολύ σημαντικές ευκαιρίες, αλλά λίγο οι κακές επιλογές στην τελική προσπάθεια κι άλλο τόσο ο Πασχαλάκης, εμπόδισαν το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού.

Από το 75’ και μετά το συγκρότημα του Πέδρο Μαρτίνς έδειξε να μένει από δυνάμεις. Κυρίως στον άξονα, όπου Καμαρά και Μπουχαλάκης είχαν τρέξει ατελείωτα ειδικά στο διάστημα της κόκκινης κυριαρχίας. Σε εκείνο το momentum ο κόουτς των πρωταθλητών χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, προτίμησε να ρισκάρει με δεύτερο φορ, τον Χασάν κι όχι με έναν φρέσκο χαφ (Τιάγκο) για περισσότερο κοντρόλ του αγώνα.

Την ίδια ώρα, ο Πάμπλο Γκαρσία, φρέσκαρε την επίθεσή του με τον Κρμέντσικ και τον άξονα με τον Τσιγγάρα, ο οποίος έπαιξε πιο κεντρικά, συγκριτικά με τον Ουάρντα, με αποτέλεσμα το ρίσκο να δικαιώσει τελικά τον ΠΑΟΚ και όχι τον Ολυμπιακό. Από ‘κει που οι “ερυθρόλευκοι” είχαν τον έλεγχο, το εξτρά ρίσκο στην επίθεση, όχι μόνο δεν τους δικαίωσε, αλλά έδωσε την ευκαιρία στον ΠΑΟΚ να επιστρέψει με τρεις ευκαιρίες, από τις οποίες η τελευταία έγινε γκολ.

Το λέγαμε και πριν το παιχνίδι ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να σταθεί στο ύψος του, σε αυτή την τελευταία… μπουκιά της σεζόν. Αυτό δεν έγινε στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς με αποτέλεσμα να δώσει δικαιώματα και τελικά να χάσει το Κύπελλο. Ένα παιχνίδι της μιας ανάσας, όμως, δεν είναι ικανό να διαγράψει το τι προηγήθηκε. Κι αυτό που προηγήθηκε ήταν η ξεκάθαρη ανωτερότητα του Ολυμπιακού σε όλα τα επίπεδα. Ένα παιχνίδι μπορεί να χαθεί, αλλά εκείνο που μετράει πάνω απ’ όλη είναι η σταθερότητα και η απόδοση στη διάρκεια της σεζόν. Κι εκεί η ομάδα του Πειραιά ήταν έτη φωτός μπροστά. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και από τους “τρελούς” πανηγυρισμούς των παικτών του ΠΑΟΚ που τα χρειάστηκαν μέχρι τελευταίο σφύριγμα του Μάκελι κι ας πέτυχαν το 2-1 στο 90’...