Ήταν πράγματι απολαυστική και συνάμα αποκαλυπτική η μεγάλη συνέντευξη του Δημήτρη Σιόβα στο SPORT 24 και τον Παντελή Διαμαντόπουλο. Μιλάει σπάνια ο διεθνής αμυντικός της Ουέσκα, αλλά μάλλον πρέπει να το κάνει συχνότερα. Ειλικρινής, χωρίς διάθεση για ντρίμπλες, έδωσε τις δικές του απαντήσεις, έλυσε απορίες, έδωσε την οπτική του για όλα όσα τον αφορούν και όχι μόνο.

Μέσα από τις κουβέντες του, πέρα από τις απαντήσεις που ήθελε να δώσει αναφορικά με την Εθνική ομάδα και τους λόγους που οδήγησαν στην αποπομπή του, είπε πολλά, πάρα πολλά και για τον Ολυμπιακό. Μικρές και μεγάλες αλήθειες που αποδεικνύουν γιατί ο σύλλογος μεγαλώνει διαρκώς πολυεπίπεδα.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία μέσα από τα λόγια των πρωταγωνιστών να βρίσκουμε την κρυμμένη αλήθεια. Και ο Σιόβας την έδωσε σαν μια συστημένη πάσα από το αριστερό του πόδι. Πρώτα απ’ όλα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να σταθεί κανείς στα όσα είπε για τις κουβέντες που έκανε και κάνει με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Παραδέχθηκε δημόσια πως όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό, ο πρόεδρος της ΠΑΕ ήταν εκείνος που του το επέτρεψε, ενώ θα μπορούσε να έχει αρνηθεί.

Έδειξε ευγνώμων για το ότι η διοίκηση και ο επικεφαλής της ήταν δίπλα του και στα δύσκολα, ακόμη και μετά από τον σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε αρκετά μεγάλο διάστημα εκτός δράσης. Παρότι παραδέχθηκε ότι έχει βρει την Ιθάκη του στην Ισπανία, σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα διεθνώς, εκεί όπου κάθε βδομάδα τρώει τα μουστάκια του με ορισμένους από τους κορυφαίους παίκτες του πλανήτη, υπογράμμισε πως αρκεί ένα τηλέφωνο του Βαγγέλη Μαρινάκη για να επιστρέψει…

Ένα τηλέφωνο! Τόσο απλά. Γιατί; Επειδή εκτιμά όλα όσα του πρόσφερε ο σύλλογος προκειμένου να βρεθεί εκεί που είναι σήμερα, να ζήσει το όνειρο της “La Liga”, να βελτιώσει τη ζωή του και της οικογένειάς του και να έχει να λέει για τα περισσότερα από δέκα παιχνίδια που αντιμετώπισε τη Μπαρτσελόνα κι άλλα τόσα τη Ρεάλ.

Ο Δημήτρης Σιόβας είναι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ζει από αυτό. Δεν το έκρυψε άλλωστε, ότι μέσα από αυτή την πορεία στα γήπεδα, προσπάθησε και κατάφερε να βρει τα συμβόλαια που εξασφαλίζουν και το δικό του μέλλον και των παιδιών του. Δεν ξεχνά, ωστόσο, ότι η πόρτα της ΠΑΕ και του ισχυρού της άντρα ήταν πάντα ανοικτή. Δεν ξεχνά, επίσης, τα λόγια που του είπε φεύγοντας ο Βαγγέλης Μαρινάκης, “να κρατάς ψηλά την ελληνική σημαία, αλλά και του Ολυμπιακού”.

“Αν με χρειαστεί η ομάδα και με καλέσει ο πρόεδρος, γύρισα...”. Πρέπει να το επανέλαβε τουλάχιστον τρεις φορές σε ισάριθμες ερωτήσεις ο 32χρονος κεντρικός αμυντικός της Ουέσκα. Κι ας γουστάρει που είναι στην Ισπανία, προσδοκώντας, μάλιστα, και σε ένα παραπάνω βήμα, όπως αυτό που θα έκανε με προορισμό τη Βαλένθια, αλλά δεν του το επέτρεψε τελικά η πανδημία. Τα λόγια του σε αυτό το σκέλος έχουν πολύ ζουμί για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι ο μόνος που έφυγε με αυτό τον τρόπο και θέλει να γυρίσει με αυτό τον τρόπο...

Υπενθύμισε ότι κάτι ανάλογο θέλει και ο Κώστας Μανωλάς, ο οποίος επίσης το έχει δηλώσει δημόσια μέσω του SPORT 24 (σ.σ. στη συνέντευξή του στους Παντελή Βλαχόπουλο και Ανδρέα Παλομπαρίνι) ότι μια μέρα θα γυρίσει στα παλιά λημέρια, έχοντας διατηρήσει άριστη σχέση με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ενώ είναι νωπά και τα παραδείγματα άλλων διεθνών Ελλήνων που ακολούθησαν αυτή τη διαδρομή, όπως ο Τοροσίδης, ο Αβραάμ, ο Χολέμπας…

Υπάρχει άραγε ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο; Φαίνεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει, ακόμη κι όταν όλα μετριούνται σε χρήμα, όπως βλέπουμε και τις τελευταίες μέρες με την “ανταρσία” των 12 από τα τοπ κλαμπ της Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, προσφέρει και αυτό. Την ευκαιρία για το επόμενο βήμα, αλλά και την ανοιχτή πόρτα. Όλα αυτά δεν γίνεται να περάσουν στο ντούκου και το αντιλαμβάνονται πρώτα απ’ όλους οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές.

Το να δεθεί ένας παίκτης με το κλαμπ, ακόμη και σπουδαίοι ξένοι που πέρασαν από το μεγάλο λιμάνι την τελευταία 20ετία, το έχουμε δει πολλές φορές. Το να φεύγουν, όμως, ποδοσφαιριστές για ένα καλύτερο “αύριο” και να λένε “από τότε που έφυγα θέλω να γυρίσω για να ράψω το 5ο αστέρι”, σημαίνει πολλά περισσότερα…

Είπε κι άλλα ο Σιόβας. Για τα 8 κιλά που χρειάστηκε να χάσει προκειμένου να ξεκινήσει... προπονήσεις με τη Λεγκανές όταν μετακόμισε στην Ισπανία. Για τα γήπεδα που παίζει κάθε βδομάδα. Από το “Καμπ Νου” και το “Μπερναμπέου” μέχρι το “Μεστάγια” και το “Σαν Μαμές”. Θυμήθηκε, όμως, και τα πρώτα του χρόνια στον Ολυμπιακό. Όταν αντιμετώπισε δυσκολίες και τότε “είχα τον Μήτρογλου να πληρώνει τα πάντα”. Για τις ατάκες που είπαν με τον Αβραάμ όταν πρωτοείδαν τον Φορτούνη (“ρε συ αυτός είναι πούπουλο”).

Για τις σχέσεις ζωής που δημιουργήθηκαν στα αποδυτήρια. Για το πως νιώθει ένας ποδοσφαιριστής ακόμη κι όταν έχει αγωνιστεί στο τοπ επίπεδο, έχοντας περάσει από τα ερυθρόλευκα αποδυτήρια. Όλες αυτές οι μικρές καθημερινές ιστορίες, είναι που κάνουν τον Σιόβα και τον κάθε Σιόβα να λέει “αν με χρειαστούν, είναι αρκετό ένα τηλεφώνημα” ή “από τη μέρα που ήρθα στον Ολυμπιακό, είπα πως δεν θα φύγω ποτέ από δω”.

Για να φύγει τελικά, χρειάστηκε ένας Μπέντο να τον βάλει στην απ’ έξω. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε ομάδα. Ένας προπονητής να γουστάρει ή όχι έναν ποδοσφαιριστή. Να τον στηρίξει ή να τον αδικήσει. Να ξεκινάει από αυτόν την ενδεκάδα ή να μην τον βλέπει. Εκείνο, όμως, που μετράει πάνω απ’ όλα είναι τα θεμέλια. Οι βάσεις του οικοδομήματος. Αυτές που ξέρουν πως να αναδείξουν έναν ποδοσφαιριστή, να βάλουν… πλάτη όταν χρειαστεί, να ανοίξουν όμορφα την πόρτα και στο “φύγε” και στο “έλα”.

Στα δικά μου μάτια, ο Δημήτρης Σιόβας εξήγησε με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, με τον δικό του τρόπο, τι σημαίνει για τον ίδιο η λέξη Ολυμπιακός και νομίζω ότι έλυσε αρκετές απορίες όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά γιατί αυτός ο τόσο απαιτητικός οργανισμός μπορεί να μιλήσει (και) στην καρδιά ενός αθλητή. Κι όταν αυτό συμβεί, το τι θα γίνει μέσα στο γήπεδο είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο...