Οι ευνοούμενοι του 3-4-3

Λίγες ώρες πριν από τη ρεβάνς του 1-1 ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΣ Γιάννινα με φόντο τον τελικό του Κυπέλλου στις 22/5, είχαμε αναφερθεί αναλυτικά στις… νάρκες που μπορεί να προκύψουν για τους πρωταθλητές του Πέδρο Μαρτίνς. Είναι γεγονός ότι η ομάδα του Αργύρη Γιαννίκη επιχείρησε να… σπείρει αρκετές από δαύτες στο χορτάρι του "Γ. Καραϊσκάκης", αλλά οι "ερυθρόλευκοι" πάτησαν μόνο μία – δύο, αποφεύγοντας πολλές περισσότερες.

Σοβαρός μπήκε στο παιχνίδι ο γηπεδούχος, αλλά όχι ιδιαίτερα συγκεντρωμένος, αφού έγιναν αρκετά λάθη και μάλιστα αβίαστα, κυρίως στο ανασταλτικό κομμάτι. Ο Ρέαμπτσιουκ έπαιζε μόνο με τα πόδια, αλλά χωρίς πολύ μυαλό, ο Ανδρούτσος είχε πολύ καλύτερες επιλογές στο επιθετικό σκέλος, ενώ και ο Ρούμπεν Σεμέδο υπήρχαν στιγμές που μάλλον από υπερβολική σιγουριά, πάσαρε σε αντιπάλους.

ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Χρειάστηκε ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος να είναι σχεδόν αλάνθαστος στα χρονικά σημεία που οι διπλανοί του έμοιαζαν ξεκούρδιστοι, με άξιο συμπαραστάτη τον Χοσέ Χολέμπας, ο οποίος, όμως από ένα σημείο και μετά έχασε την ψυχραιμία του και τελικά αποχώρησε πρόωρα από το γήπεδο με δύο κίτρινες.

Εμβιλά και Καμαρά συνδυάστηκαν καλά στον άξονα, παρότι... νηστικοί λόγω Ραμαζανιού, Μπρούμα και Μασούρας επίσης έκαναν αισθητή την παρουσία τους, αλλά πάνω απ’ όλους ήταν για μία ακόμη φορά ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί που δεν κάνει… νηστεία μόνο στα γκολ.

ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Ο ΑΡΑΜΠΙ

Ο Μαροκινός είναι άλλο πράγμα. Όσες φορές κι αν το πούμε ή το γράψουμε ίσως δεν είναι αρκετές. Δύο γκολ, το ένα από την άσπρη βούλα, το άλλο με υπέροχη επιτόπια ντρίμπλα και ακόμη ωραιότερο τελείωμα με το αριστερό, αλλά και μία ασίστ στον Μπρούμα, που με λίγη περισσότερη ψυχραιμία θα είχε φτάσει περπατώντας στο χατ τρικ. Όπως και να έχει η δουλειά έγινε, το 3-1 σφράγισε την παρουσία του Ολυμπιακού στον τελικό του Κυπέλλου κι αυτό ήρθε μέσα από το 3-4-3 που έχει καθιερώσει τελευταία ο Πέδρο Μαρτίνς.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Μετά και από την ολοκλήρωση της ημιτελικής φάσης του Κυπέλλου για την ομάδα του Πειραιά έχουμε ένα ικανοποιητικό δείγμα γραφής για το ποιοι παίκτες έχουν βολευτεί καλύτερα στις νέες συνθήκες και ποιοι ζορίζονται να μπουν στο καινούργιο καλούπι. Για να ξεκινήσουμε από την άμυνα, ο Σωκράτης πατάει πάρα πολύ καλά ως ο κεντρικός της τριάδας. Και τον προσωπικό του αντίπαλο καταπίνει συνήθως και επιλογές για να πασάρει έχει, με την κατάλληλη διαχείριση δυνάμεων.

Ο Σεμέδο μάλλον βγάζει πιο ξεκούραστα το παντεσπάνι του ως δεξιός στόπερ κι όχι κεντρικός, έστω κι αν βρίσκεται μερικά μέτρα πιο ψηλά στο γήπεδο για να καλύψει την "πλάτη" του αντίστοιχου μπακ. Του Χολέμπας είναι η καλύτερή του ως αριστερός στόπερ, καθώς και δεν χρειάζεται να τρέχει ατελείωτα πάνω – κάτω στα 37 του και γερό σκαρί είναι στις μονομαχίες, ενώ δεν διστάζει να οδηγήσει και τη μπάλα όταν έχει ελεύθερα μέτρα.

Από τους τρεις… αυτοκόλλητους -για το μεγαλύτερο διάστημα της φετινής σεζόν- κεντρικούς μέσους, παίζουν κάθε φορά οι δύο και ο ένας παίρνει ρεπό, είτε μένοντας στον πάγκο, είτε με λίγα λεπτά συμμετοχής για ξεμούδιασμα, όπως έγινε χθες με τον Μπουχαλάκη. Μπρούμα και Μασούρας επειδή παίζουν καλά στο χώρο, κυρίως χωρίς τη μπάλα, ξέρουν πότε να πλαγιοκοπήσουν και πότε να συγκλίνουν προς την περιοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που άλλαξε το σύστημα, βρίσκουν γκολ ή ο ένας ή ο άλλος.

Όσο για τον Ελ Αραμπί, αυτός κι αν ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά το ρόλο του ψευτοεννιαριού που υπηρετεί το τελευταίο διάστημα. Σαν βγαλμένος από ηλεκτρονικό υπολογιστή ξέρει και πότε να μείνει ψηλά και πότε να κάνει ανάποδη κίνηση για να δώσει στήριγμα, αλλά και να ανοίξει χώρο στους δύο ακραίους να διεισδύσουν στις τρύπες της αντίπαλης αμυντικής ζώνης. Αντίθετα αυτός ο ρόλος της διαρκούς κίνησης μέσα κι έξω από την περιοχή δεν βολεύει ιδιαίτερα τον Αχμέντ Χασάν, ο οποίος αποδίδει καλύτερα μέσα στο “κουτί” και ακόμη καλύτερα στο 4-4-2.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΝΤΑΙ

Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που ακόμη ψάχνονται. Ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ τρέχει – τρέχει, αλλά πολλές φορές άσκοπα. Τρομερός αθλητής, με αστείρευτες δυνάμεις, αλλά υστερεί στο σκέλος της ουσίας, κυρίως στο επιθετικό κομμάτι. Μία φορά βγήκε ο Χολέμπας και σέντραρε σωστά προς τον Αραμπί, πολλές περισσότερες ο Μολδαβός, αλλά καμία επιτυχημένη. Πρέπει να βελτιωθεί σε θέματα ατομικής τεχνικής ο πρώην παίκτης της Πάσος Φερέιρα, αλλά μέχρι τότε θα έρθει κι άλλος αριστερός μπακ, πλέον θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο. Επίσης, δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν ο επόμενος θα έρθει για back up ή για βασικός. Δεν αποκλείω τίποτα…

Μακριά από το επιθυμητό επίπεδο κυρίως στο σκέλος της ομοιογένειας και του συγχρονισμού είναι ακόμη ο Λαλά, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τη νέα διάταξη. Συμβαίνει γενικώς με τον Γάλλο μπακ, ο οποίος έχει ποιότητα και είναι απορίας άξιο πως δεν έχει βρει ακόμη τη σωστή χημεία με την υπόλοιπη ομάδα.

ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΕΣΤΡΟΙ

Το μεγάλο ερώτημα στο πλάνο με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς που γίνεται 5-4-1 στο ανασταλτικό κομμάτι, αφορά τους δύο μαέστρους. Για τον Φορτούνη έχουμε ξαναγράψει ότι δεν βολεύεται στο πλάι. Το νεότερο είναι πως δεν δείχνει και σημάδια βελτίωσης, προφανώς θέλει κι άλλο χρόνο. Χθες δεν είναι τυχαίο πως σε ένα ματς που θα μπορούσε να πάρει ακόμη και μόνος σε καλή του μέρα, δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό. Όσο για τον Βαλμπουενά, επίσης, δεν έχει σε αυτές τις νέες συνθήκες την επίδραση που μας έχει συνηθίσει στο παιχνίδι της ομάδας συνολικά.

Που καταλήγουμε; Υπάρχουν κομμάτια του παιχνιδιού που όσο δουλεύονται παρουσιάζουν βελτίωση σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, υπάρχουν και κάποια άλλα που προκαλούν απορίες, αναφορικά κυρίως με το πως τα έχει τακτοποιημένα στο μυαλό του ο Πέδρο Μαρτίνς. Φαντάζομαι στα ματς που ακολουθούν ως το τέλος της περιόδου, θα καταλάβουμε ακόμη περισσότερα. Σε τελική ανάλυση αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται πλέον ένα βήμα μακριά από το δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ...