Ολυμπιακός: Δέκα χρόνια Μαρινάκης

Μαζί με το 2019 έφυγε για τον Ολυμπιακό και η πρώτη 10ετία του Βαγγέλη Μαρινάκη στο τιμόνι του συλλόγου. Για όσους έχουν ασθενή μνήμη η ΠΑΕ άλλαξε χέρια τον Ιούνη του 2010, άρα το καλοκαίρι του 2020 γίνεται σύμφωνα και με το καλεντάρι διψήφιος ο αριθμός των ετών που ο Πειραιώτης εφοπλιστής συνδέει διοικητικά το όνομά του με την ομάδα του Πειραιά.

Πολλοί τον αγάπησαν, άλλοι τον μίσησαν, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ισχυρός άντρας των "ερυθρολεύκων" δεν περνά απαρατήρητος. Αυτό προκύπτει κι από το αγαπημένο μότο του συλλόγου τα τελευταία χρόνια "we keep on dreaming". Δεν είναι εύκολο να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ωστόσο, αρέσει, δεν αρέσει, έχει πετύχει τα περισσότερα απ' αυτά σε όποιον στίβο κι αν μπήκε για να αγωνιστεί. Στον επιχειρηματικό, τον αθλητικό, τον πολιτικό. Μην ξεχνάμε ότι με τη δική του ώθηση και στήριξη ο Γιάννης Μώραλης βρίσκεται για δεύτερη θητεία στο θώκο του Δημάρχου Πειραιά.

Κάποιοι λένε ότι είναι ασυμβίβαστος, άλλοι υπέρμετρα φιλόδοξος. Όσοι δεν τον συμπαθούν, συμφωνούν τουλάχιστον πως όταν βάλει έναν στόχο δεν θα ησυχάσει αν δεν τον πετύχει, φτάνοντας, αν χρειαστεί ακόμη και στα άκρα. Στη λεπτή -κόκκινη- γραμμή. Όλοι έχουν δίκιο και συμφωνούν, ακόμη κι όσοι δεν θα το παραδεχθούν ποτέ δημόσια, σε κάτι ακόμη. Πως αν δεν έχεις την ικανότητα, αλλά και τη θέληση, δεν φτάνεις ψηλά.

Είναι γεγονός ότι ο Ολυμπιακός σε επίπεδο διοίκησης πέτυχε την καλύτερη δυνατή μετάβαση, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης έκρινε πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να καθίσει στον... πάγκο. Ανεξάρτητα από τις διαφορές που έχουν οι δύο άντρες, σε χαρακτήρα και τρόπο προσέγγισης, είναι δεδομένο πως σε αντίθεση με άλλους μεγάλους συλλόγους που ταλαιπωρήθηκαν κι ακόμη ταλαιπωρούνται από "λάθος χέρια", στον Πειραιά η επόμενη μέρα ήρθε βελούδινα.

Ο παλιός αποχώρησε με τις δέουσες τιμές, ο νέος ήρθε αποφασισμένος κι έτοιμος για όλα. Μπήκε με όσα (πολλά) εκατομμύρια απαιτήθηκαν για να στήσει από την αρχή το "μαγαζί" σε αγωνιστικό επίπεδο. Ταξίδεψε αυτοπροσώπως για να πείσει τον μεγάλο Ερνέστο Βαλβέρδε να επιστρέψει για μια δεύτερη θητεία στον Πειραιά. Να βάλει τα νέα θεμέλια για επιστροφή σε τίτλους και διακρίσεις. Τον προίκισε και με όσα χρήματα ήταν αναγκαία για να γεμίσει με ποιότητα το ρόστερ. Ένα ρόστερ που είχε απομείνει με ελάχιστα συμβόλαια...

ΒΑΛΒΕΡΔΕ ΚΑΙ ΛΑΜΠΕΡΟ ΡΟΣΤΕΡ

Μαζί με τον Βάσκο προπονητή, νυν της Μπαρτσελόνα, πέρα από τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που απαιτήθηκαν για να μεταβιβαστούν οι μετοχές, ήρθαν και για σειρά σπουδαίων παικτών, ώστε η επιστροφή στην κορυφή να γίνει το συντομότερο δυνατό. Κι έτσι έγινε. Ιμπαγάσα, Πάντελιτς, Ριέρα, Μοδέστο, Τζεμπούρ, Χολέμπας, Φουστέρ, συνάντησαν στον Πειραιά τον Κέβιν Μιραλάς και γέμισαν το κόκκινο οπλοστάσιο για τη μεγάλη αντεπίθεση που ήρθε έπειτα από μια χρονιά που βρήκε την ομάδα 5η, για να την οδηγήσει σε νέο σερί επτά πρωταθλημάτων. Ασύλληπτο...

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν κάθισε στα αβγά του ούτε μέρα, ούτε πρόκειται... Πάντα στην πρώτη γραμμή, ήταν εκεί για να ηγηθεί, να αποφασίσει, να πάρει κεφάλια, να προκαλέσει αίσθηση με πράξεις ή δηλώσεις. Για ό,τι έκανε, καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, ωστόσο, ποτέ δεν κρύφθηκε από την ανάληψη ευθυνών με το όποιο κόστος. Είναι γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου, οι δημόσιες τοποθετήσεις του περιορίστηκαν, καθώς και οι παρορμήσεις. Ο ενθουσιασμός, οι εκρήξεις και οι υψηλές θερμοκρασίες των πρώτων χρόνων, άρχισαν σταδιακά να δίνουν τη θέση τους στην εμπειρία, την ωριμότητα, την ψυχραιμία για τη σωστή κίνηση στο κατάλληλο timing.

Πρόσωπα άλλαξαν πολλά μέσα σε αυτή τη 10ετία. Από τους στενούς του συνεργάτες, μέχρι τα αποδυτήρια του Ρέντη. Σε αυτό το διάστημα, δεν άλλαξαν μόνο πολλοί από τους ανθρώπους του προέδρου, αλλά και αρκετοί προπονητές. Έγιναν πάνω από 150 μεταγραφές, με κορυφαίες αστέρια επιπέδου Καμπιάσο, Σαβιόλα, Αμπιντάλ, Τουρέ και πολλούς ακόμη, ενώ άλλαξαν χέρια ακόμη περισσότερα εκατομμύρια ευρώ. Ο Μαρινάκης φρόντισε πέρα απ' οτιδήποτε άλλο να γυαλίσει τη βιτρίνα του Ολυμπιακού. Να ανοίξει τις πόρτες σε όλους τους κορυφαίους μάνατζερ του πλανήτη. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, δεν κατάφερε μόνο να αγοράσει (καλά), αλλά και να πουλήσει (ακριβά). Η αγάπη για την ομάδα είναι το ένα σκέλος. Το να γίνει εύρωστη οικονομικά η εταιρεία, ένα άλλο. Το πιο δύσκολο...

ΕΝΑ... ΟΥΙΣΚΙ ΜΕ ΜΕΝΤΕΣ - ΡΑΪΟΛΑ

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορεί με την ίδια ευκολία να καλέσει στο γραφείο του τον Ζόρζε Μέντες, τον Μίνο Ραϊόλα, τον Πίνι Ζαχάβι να πιουν ένα ακριβό ουίσκι και να συζητήσουν για big business (σ.σ. στο "παιχνίδι" τα τελευταία χρόνια έχει μπει και η Νότιγχαμ Φόρεστ), αλλά και να χαλάσει μια "κλεισμένη" μεταγραφή. Το έκανε τις πρώτες του ημέρες με τον Μαυροβούνιο Σιμόν Βούκσεβιτς που τότε έπαιζε στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, το επανέλαβε πέρυσι με τον Εμποκανί, με ιατρική... γνωμάτευση. Το ίδιο έγινε ακόμη πιο πρόσφατα με τον Γιασίν Μεριά που πήγε και ήρθε δύο φορές από την Τυνησία, επειδή η ομάδα του αθέτησε (προσωρινά) την αρχική συμφωνία.

Πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ότι στα πιο μεγάλα deal που έχουν γίνει επί των ημερών του στην ΠΑΕ, δεν έδωσε απλά την τελική έγκριση για να έρθει ή να φύγει ένας ποδοσφαιριστής. Έκανε ο ίδιος τις διαπραγματεύσεις, από την αρχή μέχρι τη σύνταξη των συμβολαίων και τον καθορισμό μέχρι και των τελευταίων όρων. Αυτό δεν έγινε μόνο στην επιστροφή Βαλβέρδε που ταξίδεψε αυτοπροσώπως για να τον φέρει με το προσωπικό του τζετ. Έγινε, για παράδειγμα, στη μεταγραφή του Ιντέγε που ξεπέρασε τα 5 εκατομμύρια, με διαδοχικά ραντεβού στο Λονδίνο, όπως και στην επιστροφή του Γιάγια Τουρέ...

Όλο αυτό το διάστημα, η πόρτα του είναι ανοικτή ακόμη και σε ποδοσφαιριστές. Ιδιαίτερα σε εκείνους που έκαναν τη διαφορά και βοήθησαν την ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Πολλοί από αυτούς, μάλιστα, κράτησαν ισχυρό δίαυλο επικοινωνίας και εξασφάλισαν νέα πόστα στον Πειραιά (Μοντέστο, Ιμπαγάσα, Ντομίνγκες, Γκαλέτι) μετά από το τέλος της καριέρας τους. Σε γενικό πλαίσιο, όσοι ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις, ανταμείφθηκαν πλουσιοπάροχα και ποιλικοτρόπως...

Η ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ

Η παρουσία του Βαγγέλη Μαρινάκη -κι αυτό ίσως έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία- δεν περιορίστηκε μόνο στο δικό του χωράφι, αυτό του ποδοσφαίρου. Επέδρασε καταλυτικά στη "μάνα του λόχου", τον ερασιτέχνη Ολυμπιακό. Τον καθάρισε από τα χρέη, στήριξε και στηρίζει όλα τα τμήματα και τον επικεφαλής Μιχάλη Κουντούρη, προκειμένου ο κόσμος της ομάδας να νιώσει μεγάλες χαρές μέσα από συλλογή τροπαίων, ακόμη και μέσα από κατακτήσεις ευρωπαϊκών τίτλων.

Σε αντιδιαστολή με άλλες μεγάλες ομάδες της χώρας μας, τα ερασιτεχνικά τμήματα των οποίων είτε φυτοζωούν, είτε βρίσκεται μακριά από το επίπεδο των "ερυθρολεύκων". Παράλληλα, βγήκε μπροστά και ύψωσε ασπίδα προς την ομάδα μπάσκετ και τους αδερφούς Αγγελόπουλους, ξεκαθαρίζοντας ότι θα είναι δίπλα σε όλα τα επίπεδα και με κάθε τρόπο.

Οι παρεμβάσεις του στα εύκολα, αλλά κυρίως στα δύσκολα, είναι άμεσες και καταλυτικές. Δεν δίστασε να αλλάξει προπονητές σαν τα πουκάμισα (από Ζαρντίμ και Μίτσελ, μέχρι Μπέντο και Χάσι), όταν έβλεπε ότι κάτι δεν πάει καλά. Να αλλάξει ολόκληρα ρόστερ, όταν έβλεπε ότι η ομάδα δεν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις.

Όταν χρειάστηκε, κλήθηκε να χτίσει ξανά από το μηδέν. Πότε με το καρότο και πότε με το μαστίγιο είναι πάντα εκεί για να χαράξει την επόμενη μέρα. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο, μόνο για βήματα εμπρός. Με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος, ακόμη και προσωπικό.

Όσοι τον ξέρουν καλά, είναι σίγουροι για δύο πράγματα. Πως δεν κάνει ποτέ πίσω και πως δεν διστάζει ακόμη και να συγκρουστεί για την επίτευξη του εκάστοτε στόχου. Κάθε νέα κατάκτηση, κάθε νέα επιτυχία, του ανοίγει περισσότερο την όρεξη και το έχει αποδείξει στη διάρκεια των χρόνων. Όσο για τις αποτυχίες, τον πεισμώνουν ακόμη πιο πολύ.

ΣΤΗΝ ΕΛΙΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Επί των ημερών του, ο Ολυμπιακός έφτασε να βρίσκεται σταθερά στο top 25 του ranking της UEFA (σ.σ. 24ος σήμερα), έχει κατακτήσει 7 πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα, έχει πάρει μέρος 7 φορές στους ομίλους του Champions League. Φέτος η ομάδα το κατάφερε μέσα από τρεις προκριματικούς γύρους. Σχεδόν όλες τις χρονιές, μάλιστα, οι "ερυθρόλευκοι" εξασφάλισαν την ευρωπαϊκή τους παρουσία και τον Φλεβάρη, όπως και φέτος, όπου τους περιμένει η Άρσεναλ στους "32" του Europa League.

Τα τελευταία δύο χρόνια, ο σύλλογος με τις 44 κατακτήσεις πρωταθλημάτων σε 83 παρουσίες, με 27 Κύπελλα και 17 νταμπλ, έχει μείνει μακριά από τη συνήθεια που έγινε λατρεία. Και γι' αυτό "υπάρχει λόγος" που λέει και το τραγούδι του Γιάννη Πλούταρχου. Αγωνιστικοί κι εξαγωνιστικοί.

Η ουσία, ωστόσο, είναι ότι στην Πλατεία Αλεξάνδρας δεν σκοπεύουν ούτε να τα παρατήσουν, ούτε να τα βάψουν μαύρα. Οι αντιδράσεις, τα αντανακλαστικά και η "σκληρή γραμμή" σε ανοιχτά ζητήματα, φανερώνουν και τις προθέσεις για την επόμενη μέρα, όπως και το αυξημένο κίνητρο.

Παράλληλα, η οδηγία προς τον Πέδρο Μαρτίνς είναι να κάνει τις καλύτερες δυνατές εισηγήσεις για περαιτέρω ενίσχυση στη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου που ξεκίνησε επίσημα σήμερα (σ.σ. αναμένονται τουλάχιστον δύο κινήσεις υψηλού επιπέδου) και η μάχη θα δοθεί μέχρι τέλους σε όλα τα μέτωπα. Δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό, άλλωστε, όσο ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα έχει αποδείξει στην πράξη πως δεν κάνει πίσω.

Με λυμένο το -κρητικό- ζωνάρι για νέες μάχες και με το χέρι στην τσέπη, ανά πάσα στιγμή, ώστε οι στόχοι που κάθε χρόνο μεγαλώνουν, να έρχονται όλο και πιο κοντά. Μέχρι να κατακτηθούν κι αυτοί για να μπουν στο πρόγραμμα οι επόμενοι. Με δύο κουβέντες, η νέα 10ετία φαίνεται να κρύβει περισσότερες συγκινήσεις απ' την προηγούμενη, αλλά αυτό θα το διαπιστώσουμε στο γήπεδο...