Τρίποντο βγαλμένο από το μπλοκάκι του Μαρτίνς

Η εικόνα του Αχμέντ Χασάν να δηλώνει δακρυσμένος ότι το χθεσινό νικητήριο γκολ ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα του που έφυγε πριν από πέντε χρόνια τέτοια μέρα, θα μείνει για καιρό χαραγμένη στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν. Η ζωή, μέσα κι έξω από το γήπεδο, είναι φτιαγμένη από τέτοιες μικρές/μεγάλες ανθρώπινες ιστορίες.

Ο Αιγύπτιος φορ ίσως να πιστεύει ότι συνωμότησε το σύμπαν για να έρθουν όλα όπως τα ήθελε, προκειμένου να τιμήσει την απουσία ενός τόσο δικού του ανθρώπου. Ο Ματιέ Βαλμπουενά από την άλλη, ενδεχομένως να σκέφτηκε κάτι αντίστοιχο όταν από δική του δημιουργία βρέθηκε στο καναβάτσο η ομάδα που φόρεσε για 8 χρόνια τη φανέλα της και δέθηκε μαζί της για μια ζωή.

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν θα είχαν συμβεί και δεν θα τα κουβεντιάζαμε από τα μεσάνυκτα, αν δεν είχε κάνει για ακόμη μία φορά τόσο σπουδαία και άρτια δουλειά ο Πέδρο Μαρτίνς. Έχω γράψει πολλές φορές για τα επιτεύγματα του Πορτογάλου τεχνικού, αλλά όσο δεν σταματά να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τη δουλειά του, τόσο οφείλουμε να του αποδίδουμε τα εύσημα. Μέχρι και την προηγουμένη του σημαντικού αγώνα, λέγαμε και γράφαμε για το πόσο σημαντική θα ήταν στην εξέλιξη της αναμέτρησης η παρουσία του Μαντί Καμαρά.

ΚΙ ΑΣ ΕΛΕΙΨΕ Ο... ΖΕΕΝΤΟΡΦ

Ήταν ένα παιχνίδι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του “ερυθρόλευκου”… Ζέεντορφ, ο οποίος, όμως, έμεινε στα πιτς λόγω κορονοϊού. Ένα παιχνίδι που πήγε στην προσωπική επαφή, τα πολλά τρεξίματα, δυνατές μονομαχίες και δύο συμπατριώτες προπονητές, της ίδιας σχολής, να προσπαθούν πρώτα απ’ όλα να “φρενάρουν” ο ένας τα ατού του άλλου. Η μεγάλη διαφορά, ωστόσο, είναι πως σε ένα παιχνίδι που ο ένας προπονητής συμβιβάστηκε κάποια στιγμή με την ιδέα της ισοπαλίας και του ενός βαθμού, ο άλλος όχι απλά δεν αρκέστηκε να μοιραστεί το καρπούζι, αλλά κυνήγησε και το τελευταίο κουκούτσι!

Όλο το παιχνίδι από το πρώτο μέχρι το 96ο λεπτό κύλησε όπως το είχε σχεδιάσει ο Πέδρο Μαρτίνς στο μπλοκάκι του. Όπως το είχε αναλύσει στους ποδοσφαιριστές του κι εκείνοι ως καλοί μαθητές πήραν άριστα σε όλα τα τεστ που τους προέκυψαν. Δεν βιάστηκε ο Ολυμπιακός, δεν τρελάθηκαν οι παίκτες του, δεν βγήκαν αλόγιστα μπροστά για να σκοράρουν, ξεχνώντας ότι έχουν και μια άμυνα να καλύψουν.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ

Στο πρώτο μέρος, οι “ερυθρόλευκοι” ακολουθώντας πιστά τις εντολές έδωσαν χώρο στη Μαρσέιγ. Απέφυγαν να σπαταλήσουν δυνάμεις πιέζοντας ψηλά. Μαζεύτηκαν στο δικό τους μισό, με την άμυνα μεταξύ μεγάλης περιοχής και σέντρας, παρατάχθηκαν με συμπαγή τακτική, άφησαν τη γαλλική ομάδα να ξεμυτίσει, ψάχνοντας τρόπο να την αιφνιδιάσουν στους κενούς χώρους. Σε αυτό το διάστημα, έγιναν και λάθη. Υπήρχαν φάσεις που οι αντίπαλοι ξέφυγαν στην πλάτη του Ραφίνια και του Χολέμπας, υπήρξαν σφάλματα στον άξονα, ακόμη και σε φαινομενικά εύκολες πάσες, ο Βαλμπουενά ήταν καλά κλεισμένος και πάλευε κόντρα σε δύο και τρεις αντιπάλους.

Το πρώτο μέρος έκλεισε με τον Ολυμπιακό να έχει τις μισές τελικές από τη Μαρσέιγ (4 με 8), να μην έχει απειλήσει καθόλου την εστία του Μανταντά, έστω κι αν δημιούργησε την πιο καλή στιγμή με τον Μασούρα να πασάρει σωστά στον Ελ Αραμπί, αλλά εκείνος δεν τελείωσε όπως έπρεπε τη φάση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι σαν σε έναν πυγμαχικό αγώνα, η ομάδα με τα “ερυθρόλευκα” έριξε, αλλά και δέχθηκε γροθιές, αλλά καμία με ανοικτό μέτωπο. Δεν πέρασε “καθαρά” χτυπήματα ο αντίπαλος, όσο κι αν πίεσε, όσο κι αν προσπάθησε να βάλει τους γηπεδούχους στα σχοινιά.

Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ο Μαρτίνς άλλαξε τακτική. Ζήτησε από τους παίκτες του να ανέβουν στο γήπεδο, να πιέσουν, να βγάλουν τα συκώτια των παικτών της γαλλικής ομάδας. Κι αυτή η εντολή εισακούστηκε, έστω κι αν χρειάστηκε να δείξει τα αντανακλαστικά του ο Ζοζέ Σα, στο τετ α τετ του 46’ με τον Μπενεντέτο που λίγο έλειψε να τα φέρει όλα Τούμπα. Η γραμμή άμυνας του Ολυμπιακού έφτασε ως τη σέντρα, οι παίκτες του μπήκαν πιο δυνατά στα μαρκαρίσματα, Μπουχαλάκης και Εμβιλά άρχισαν να παίρνουν μέτρα προς την επίθεση, η αμυντική τετράδα έφτασε να μαρκάρει στη σέντρα.

ΑΠΟ ΤΟ 4-2-3-1 ΣΤΟ 4-4-2

Κάπως έτσι άρχισε το σφυροκόπημα. Όσο περνούσε ή ώρα, η κόκκινη μηχανή ανέβαζε στροφές και η μπλε κατέβαζε. Ο κόουτς των γηπεδούχων περίμενε υπομονετικά. Και μόλις είδε να βγαίνει από το γήπεδο ο Παγιέ, άρχισε να παίρνει ρίσκα. Ο Ραφίνια ανέβηκε πιο ψηλά, ο Φορτούνης πάτησε το χορτάρι για να πάει δεξιά ο Βαλμπουενά. Ο Ολυμπιακός πήρε το ματς με τη δεξιά του πτέρυγα να έχει Μ.Ο. ηλικίας τα 36 χρόνια. Μαζί συνεργάστηκαν για να κλέψουν τη μπάλα από τον Αμαβί στο 90’ και να στρώσουν ουσιαστικά το δρόμο στον Χασάν να γίνει ο μεγάλος εκτελεστής της βραδιάς.

Ο Πέδρο Μαρτίνς ρίσκαρε για να οδηγήσει την ομάδα του στο τρίποντο μετατρέποντας το αρχικό 4-2-3-1 σε καθαρό 4-4-2 με δύο φορ και δύο 10άρια στο γήπεδο. Όλα αυτά, όμως, έγιναν μετά το 75ο λεπτό. Τόσο, όσο έπρεπε για να εκμεταλλευθεί το διάστημα που η Μαρσέιγ έδειχνε να έχει μείνει από δυνάμεις και να έχει συμβιβαστεί με την ισοπαλία.

Πολλοί περίμεναν πριν από τη σέντρα ότι ο κόουτς θα ρισκάρει ακόμη και με την ενδεκάδα. Δεν το έκανε, δικαιώνοντας και τα σχετικά ρεπορτάζ του Sport24.gr. Από τις μεταγραφές είχε μέσα μόνο τον Εμβιλά κι ας έλειπε ο Καμαρά. Δεν ρίσκαρε με τον Βινάγκρε βασικό που πολλοί περίμεναν, αλλά ούτε με τον Πέπε, αφού ούτε ο ένας ούτε ο άλλος έχουν παίξει ούτε λεπτό φέτος με την ομάδα σε επίσημο παιχνίδι. Θα έρθει και η δική τους ώρα. Έδωσε κάποια λεπτά μόνο στον συμπατριώτη του μπακ, για τα χασομέρια της αναμέτρησης.

ΡΙΣΚΟ ΝΑΙ, ΤΡΕΛΑ ΟΧΙ

Ρίσκο ναι, τρέλα όχι. Ο κόουτς ξέρει καλύτερα από τον καθένα τα όρια της ομάδας του. Το ταβάνι της. Ξέρει μέχρι πού μπορεί να την πιέσει για να πάρει το κάτι παραπάνω. Αυτό ακριβώς έκανε και σε αυτό το πολύ σπουδαίο παιχνίδι. Το πήγε εκεί ακριβώς που ήθελε και για να το διαχειριστεί και για να το νικήσει. Να είστε σίγουροι ότι και την ερχόμενη Τρίτη επιστρέφοντας στην πατρίδα του για να αντιμετωπίσει την Πόρτο όλο και κάτι νέο θα έχει να μας δείξει. Όλο και κάτι καινούργιο θα σκαρφιστεί, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες και τα εμπόδια. Δεν θα κουραστώ να γράφω ότι ο Μαρτίνς μπορεί να μην είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, αλλά για τον Ολυμπιακό είναι μάλλον ο καλύτερός. Απ’ όποια πλευρά κι αν το εξετάσει κανείς. Όχι μόνο χθες, αλλά από την πρώτη μέρα και η ιστορία συνεχίζεται...

Υ.Γ.: Το παιχνίδι έληξε με τον Ολυμπιακό να έχει δημιουργήσει 11 τελικές, αφήνοντας στις 9 τη Μαρσέιγ που είχε 8 στο πρώτο μέρος, την κατοχή μπάλας στο 53% και όλους τους άλλους τομείς στην απόλυτη ισοπαλία. Είναι ωραίο (το λες και μαγκιά) να αναδεικνύεσαι νικητής σε έναν αγώνα μεταξύ ίσων, σύμφωνα τουλάχιστον με τη γλώσσα των αριθμών.