Ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι είναι γεμάτο στιγμές. Κάποιες από αυτές είναι ικανές να καθορίσουν την εξέλιξή του. Κάτι τέτοιο έγινε και προχθές στο 28ο λεπτό της αναμέτρησης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Γουλβς. Στην πρώτη προσπάθεια αντεπίθεσης των “λύκων” και με τους “ερυθρόλευκους” να έχουν επιβάλει πλήρως το ρυθμό τους, ήρθε η κόκκινη κάρτα του Ρούμπεν Σεμέδο και άλλαξε τις ισορροπίες.

Χάνοντας τον πιο ποιοτικό του αμυντικό πριν συμπληρωθεί το πρώτο τρίτο της αναμέτρησης, οι περισσότεροι θεώρησαν ότι η παρτίδα χάθηκε. Ιδιαίτερα σε ένα ματς που γίνεται μπροστά σε άδειες εξέδρες, άρα ο αντίπαλος δεν νιώθει καθόλου την πίεση της έδρας. Ακόμη και σε αυτή την πολύ δύσκολη συνθήκη, ωστόσο, η προσαρμογή του Ολυμπιακού ήταν αξιοθαύμαστη.

Ο Πέδρο Μαρτίνς μετέτρεψε το αρχικό 4-3-3 σε 4-4-1 με τον Καμαρά σε ρόλο αριστερό χαφ (!), δημιούργησε δύο καλά οργανωμένες ζώνες άμυνας κι όχι μόνο δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να απειλήσει, αλλά κατάφερε να πετύχει κι ένα υπέροχο γκολ, απόρροια συνεργασίας κι όχι στημένης φάσης, ή στραβοκλωτσιάς.

Ο ΜΑΡΤΙΝΣ ΞΕΡΕΙ

Για όλα αυτά, από το να τα πεις, μέχρι να τα υλοποιήσεις στο γήπεδο, η απόσταση είναι τεράστια. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ένα ματς της φάσης των 16 του Europa League, απέναντι σε μια ομάδα που βρίσκεται στην πρώτη 6άδα της Premier. Ως άλλος χαμαιλέοντας ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς λειτούργησε άψογα, άνοιξε το σκορ κόντρα στις αντίξοες συνθήκες και από καθαρή ατυχία ή παιχνίδι της μπάλας, όπως θέλετε πείτε το, δέχθηκε το γκολ της ισοφάρισης…

Αν δει κανείς τη μεγάλη εικόνα, θα καταλήξει με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι αυτή η ομάδα μεγαλώνει/βελτιώνεται διαρκώς. Έχοντας πολύ περιορισμένες λύσεις, μπορεί να σταθεί ακόμη και στο πιο υψηλό επίπεδο με επιτυχία. Χωρίς δεύτερη επιλογή στη θέση του φορ, χωρίς 4ο χαφ, με όλους κι όλους 18 ετοιμοπόλεμους ποδοσφαιριστές, ορθώνει ανάστημα κόντρα σε όλους και σε όλα.

Γυρίζοντας το χρόνο λίγο πίσω, το αρχικό πλάνο του Πορτογάλου κόουτς απέναντι στον συμπατριώτη του Νούνο Εσπίριτο, λειτούργησε σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Η εντολή να ζητήσει τα ανεβάσματα των δύο μπακ στην πλάτη της άμυνας με τον Γκιλιέρμε να δίνει κάλυψη αριστερά στον Τσιμίκα και τον Καμαρά δεξιά στον Ομάρ, προκάλεσε υπεραριθμία στην επίθεση και ανάγκασε τους “λύκους” να μην ξεμυτίσουν από την άμυνά τους.

Ως ένα σύνολο, ωστόσο, δομημένο να παίζει πολύ καλά στο χώρο και την κόντρα, η αγγλική ομάδα βρήκε την ευκαιρία να κερδίσει την αποβολή και να κάνει πιο εύκολα τα πράγματα για τη συνέχεια. Αυτό που θα περίμενε κανείς να δει από το 28’ και μετά θα ήταν ένα σφυροκόπημα, ένα μονότερμα, αλλά μόνο κάτι τέτοιο δεν συνέβη.

ΚΑΚΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ TRANSITION

Αναφορικά με τη φάση της αποβολής, οι περισσότεροι έχουν σταθεί στο φάουλ του Σεμέδο που προκάλεσε και την κόκκινη. Ελάχιστοι μπήκαν στη διαδικασία να σκεφτούν ότι ο Πορτογάλος στόπερ έμεινε μόνος με δύο αντιπάλους σε μια φάση που το αμυντικό transition του Ολυμπιακού πιάστηκε απροετοίμαστο, σε μια κόντρα που εκδηλώθηκε στο χώρο ευθύνης του Ομάρ. Ενδεχομένως ο Ρούμπεν θα μπορούσε να μην πέσει στον Ζότα, να πάρει βήματα προς τα πίσω για να καλύψει το χώρο, αλλά και πάλι μιλάμε για απόφαση δευτερολέπτου που όλα μπορούν να συμβούν. Από το να κόψει τη μπάλα μέχρι να κάνει φάουλ, όπως κι έγινε τελικά…

Η ουσία είναι πως ακόμη κι έτσι, ο Ολυμπιακός βρήκε λύσεις έστω και με παίκτη λιγότερο, έλεγξε εκ νέου το παιχνίδι, πέτυχε ένα υπέροχο γκολ, χάρη στη συνδυαστική δουλειά των Γκιλιέρμε και Καμαρά που ήταν και οι κορυφαίοι της αναμέτρησης. Κι επειδή έχει γίνει πολλή κουβέντα σχετικά με την αλλαγή του Ελ Αραμπί με τον Φορτούνη, η σκέψη του Μαρτίνς ήταν να βάλει έναν παίκτη που να μπορεί να πάρει την πρώτη πάσα από την άμυνα και να δώσει ανάσες στο διάστημα της έντονης πίεσης των Άγγλων.

Είναι γεγονός ότι ο Κώστας δεν φάνηκε ιδιαίτερα, αλλά η σκέψη ήταν σωστή και επιβεβλημένη. Είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός έναν παίκτη που να μπορεί να κουβαλήσει τη μπάλα για μερικά μέτρα και να βοηθήσει την ομάδα να βγει από την άμυνά της. Ακόμη κι έτσι, όμως, και μόνο το γεγονός ότι σε ένα ματς με 10 εναντίον 11 για περίπου 70 λεπτά μαζί με τις καθυστερήσεις, δημιουργήθηκαν όλες κι όλες 7 τελικές, με τις τέσσερις των γηπεδούχων, κάτι λέει για τη δουλειά που έγινε και στις δύο πλευρές του γηπέδου.

ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕ Ο ΝΟΥΝΟ

Ενόψει της ρεβάνς, όταν κι εφόσον γίνει, η διαχείριση θα είναι πιο δύσκολη για τους Άγγλους παρά για τους Πειραιώτες. Η ομάδα του Μαρτίνς θα πάει να κάνει το παιχνίδι της όπως έγινε στο Λονδίνο με την Άρσεναλ, χωρίς άγχος, για να βρει το χρυσό γκολ. Το ζητούμενο είναι πως θα προσεγγίσει το ματς η Γουλβς. Με αμυντικό προσανατολισμό που θα αφήσει τη μπάλα και την πρωτοβουλία στους “ερυθρόλευκους” ή με επιθετικό που θα αφήσει χώρους στην κόντρα;

Ό,τι από τα δύο κι αν συμβεί, μια ομάδα που ξέρει τι ζητάει και πως να προσαρμοστεί όπως ο Ολυμπιακός θα έχει τις πιθανότητες για μία ακόμη υπέρβαση. Και κάτι ακόμη πολύ πιο σημαντικό. Η Γουλβς δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερα πέρα από το ότι είναι μια συμπαγής και καλά οργανωμένη, κυρίως ανασταλτικά, ομάδα. Δεν είναι πιο ποιοτική από την Άρσεναλ, ίσως και από την Κράσνονταρ, σε ατομικό επίπεδο ή στο δημιουργικό σκέλος. Ρεαλιστικά, λοιπόν, ο Ολυμπιακός μπορεί να πετύχει άλλη μία υπέρβαση. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι ο Νούνο Εσπίριτο δεν ρίσκαρε ούτε στιγμή, κάτι που σημαίνει ότι υπολογίζει πολύ την ελληνική ομάδα, σε σημείο που να τη φοβάται. Και καλά κάνει υπό μία έννοια...