Ορχήστρα στην κόλαση

Ξεκινάω, ως συνήθως, από την ανάποδη. Σχολιάζοντας τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Τότεναμ στον αέρα του Sport24 Radio 103.3,ο Θέμης Καίσαρης με ρώτησε για το ποιος ήταν στα δικά μου μάτια οMVPτης αναμέτρησης.

Έδωσα την ψήφο μου στον Ομάρ Ελαμπντελαουί επειδή εκτιμώ πως από τακτικής άποψης πήρε άριστα απέναντι και στον Έρικσεν και στον Σον που μπήκε φρεσκαδούρα στα τελευταία λεπτά, αλλά ο κάπτεν του Θρύλου τον έδεσε κόμπο. Συνολικά, ωστόσο, λάθεψα στην εκτίμησή μου.

Παρακολουθώντας ξανά το παιχνίδι στην τηλεόραση, με περισσότερη ηρεμία και καθαρό μυαλό, ο πολυτιμότερος για μία ακόμη φορά ήταν ο Ματιέ Βαλμπουενά. Αφιέρωσα και το προηγούμενοblogστα επιτεύγματα του Γάλλου μπαλαντέρ, ο οποίος πέρα από τον αδιαμφισβήτητη ποιότητά του, ζει δεύτερη νιότη στον Πειραιά. Ο τύπος μοιάζει με μαέστρο μιας υπέροχης ορχήστρας. Παίζει σα να μην υπάρχει… αύριο. Ακόμη και μετά το 60' που είχε μείνει από δυνάμεις, έκανε τάκλιν θανάτου στη γραμμή του πλαγίου από την πλευρά των δύο πάγκων και σήκωσε το γήπεδο λες και μπήκε 3ο γκολ.

Είναι ο καταλύτης της μυστικής φόρμουλας του Πέδρο Μαρτίνς που δημιουργεί αυτό το απίθανο φετινό κοκτέιλ. Χθες έφτιαξε το γκολ του δαιμονισμένου Ποντένσε, κέρδισε το πέναλτι κι ευστόχησε για το 2-2. Είναι μέσα πλέον σε 11 γκολ, σε δέκα επίσημα ματς!

Έπρεπε να προσέξει κανείς την έκφραση του Σισοκό με το σφύριγμα της λήξης που πλησίασε τον Ματιέ, τον αγκάλιασε, του έσφιξε το χέρι και του έδωσε συγχαρητήρια. Το ίδιο έκαναν μπροστά μας ο Κέιν με τον Μπουχαλάκη, ο Μόουρα με τον Γκιλιέρμε, ο Λαμέλα προς τον πρώην συμπαίκτη στη Ρόμα, Τοροσίδη. Οι εκφράσεις θαυμασμού στα πρόσωπα αυτών των -παγκόσμιου βεληνεκούς- άσων αποτελεί ένα ακόμη παράσημο στο πέτο των “ερυθρολεύκων”.

Ο Πέδρο Μαρτίνς στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου χρησιμοποίησε δύο πολύ χαρακτηριστικές ατάκες. Είπε ότι η ομάδα του ήταν κυρίαρχη του παιχνιδιού και πρόσθεσε πως ήταν ανώτερη σε τακτικό επίπεδο επί της περσινής φιναλίστ της διοργάνωσης. Όταν του ζήτησα να εξηγήσει πόσο εύκολο είναι για μια ελληνική ομάδα να επιτύχει κάτι τέτοιο απέναντι σε έναν αντίπαλο με ρόστερ αξίας ένα δις ευρώ που έπαιξε με αλλαγές τους Σισοκό, Σον και Λαμέλα, αρκέστηκε - ταπεινά - να υποστηρίξει πως όλα είναι θέμα δουλειάς και αφοσίωσης, με την υποσημείωση ότι τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα.

Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΤΣΕΤΙΝΟ

Λίγο νωρίτερα, ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο, ένας από τους πιο περιζήτητους τεχνικούς του πλανήτη, έπλεξε το εγκώμιο της ομάδας του Πειραιά, αλλά και του κόσμου της. Χαρακτήρισε δίκαιο το αποτέλεσμα, ωστόσο, σε νέα ερώτηση που του θύμισε ότι οι τελικές προσπάθειες ήταν 17-10, υποσχέθηκε ότι θα ξαναδεί το παιχνίδι για να διαπιστώσει αν θεωρώντας δίκαιο το 2-2, αδικεί την απόδοση των αντιπάλων του!

Ο Αργεντινός κόουτςχαρακτήρισε "φανταστική"την ατμόσφαιρα στο φαληρικό γήπεδο και παραδέχθηκε ότι λίγες φορές έχει “νιώσει” τόσο ισχυρή έδρα. Παράσημο κι αυτό…Πράγματι, η ατμόσφαιρα χθες στο γήπεδο, ακόμη και για όποιον περνούσε απ’ έξω, θύμιζε κόλαση. Το λέω επειδή λόγω της απίστευτης κίνησης έφτασα λίγο μετά από την έναρξη και πλησιάζοντας νόμιζες ότι το γήπεδο είναι στον αέρα.

Στα δικά μας μάτια, το πιο σημαντικό απ’ όσα είδαμε χθες στο “Καραϊσκάκης” ήταν η αυτοπεποίθηση και η διάθεση των γηπεδούχων να παίξουν στα ίσια τη μεγάλη τους αντίπαλο, αλλά και η αντίδραση -κορυφαίας ομάδας- που έβγαλαν μετά το αναπάντεχο σύμφωνα με την εξέλιξη του ματς, 0-2.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε σε όλο το ματς με τη μπάλα κάτω, τρομερή ψυχραιμία, αυτοσυγκέντρωση, προσήλωση στο πλάνο. Ατομικά λάθη έγιναν, στις φάσεις των γκολ και όχι μόνο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι απέναντι σε αντιπάλους που έφτασαν πέρυσι μια ανάσα από τη μεγάλη ευρωπαϊκή κούπα, οι μισοί από τους “ερυθρόλευκους” δεν είχαν ούτε συμμετοχή στη διοργάνωση.

"ΜΑΤΣΑΡΕ" ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ

Για όσους δεν το πρόσεξαν ο Ολυμπιακός πήγε να πάρει ό,τι καλύτερο από το παιχνίδι στα ίσια, όχι να το κλέψει. Ακόμη και οι αλλαγές του Πορτογάλου κόουτς ήταν για να ματσάρει τις κινήσεις του συναδέλφου του, όχι να παίξει άμυνα για να αποτρέψει το τρίτο γκολ των Άγγλων. Μπενζιά, Ραντζέλοβιτς και Ελ Αραμπί έριξε στον αγώνα για να φρεσκάρει την επίθεσή του, όχι για να αμυνθεί καλύτερα.

Εδώ πρέπει να ανοίξουμε μια παρένθεση για το τελευταίο χρονικά απόκτημα της ομάδας. Ο Μπενζιά μπήκε στη θέση του Βαλμπουενά και την έκανε εξαιρετικά τη δουλειά. Παίρνει σωστές θέσεις στο τερέν, παίζει με τη μία, έχει ποιότητα και ενέργεια.

Είναι υψηλού επιπέδου -ο δανεικός από τη Λιλ- μέσος και δεν είναι τυχαίο ότι προτιμήθηκε από τον Καμαρά, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι καλύτερος χειριστής της μπάλας, με περισσότερες δημιουργικές αρετές. Αν είχε και το γκολ, όπως στη φάση που βρέθηκε στο πέναλτι, αλλά σούταρε ψηλά, θα είχε υπογράψει μία από τις κορυφαίες ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης.

ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Γενικά, αυτό που έχει συμβεί στον Ολυμπιακό τον τελευταίο χρόνο είναι μοναδικό. Μια ομάδα που χτίστηκε περίπου από το μηδέν έχει φτάσει σε σημείο να κοιτάζει στα μάτια κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες. Με πλάνο, οργάνωση, μυαλό, εξυπνάδα, αυτοπεποίθηση, ηρεμία, αλλά και τσαμπουκά.

Μια ματιά να ρίξει κανείς στη στατιστική απεικόνιση της αναμέτρησης φτάνει και περισσεύει. Ο Ολυμπιακός κράτησε τη μπάλα στο 46%. Είχε 17 τελικές, δέχθηκε 10, οι παίκτες του έτρεξαν 4 χλμ. λιγότερα (107 με 111), ενώ είχαν το ίδιο ποσοστό στις επιτυχημένες πάσες κόντρα σε μία από τις πιο μπαλάτες ομάδες της διοργάνωσης (85-86). Μιλάμε για εντυπωσιακή ισορροπία κι αυτό αναδεικνύει το πόσο μεγάλωσε η ομάδα του Πειραιά μέσα σε ένα χρόνο και κάτι που ξεκίνησε να χτίζεται περίπου από τα θεμέλια.

Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ

Κι επειδή ο μεγαλύτερος στόχος είναι η κατάκτηση του τίτλου, έπειτα από δύο χρόνια ανομβρίας, το επερχόμενο ντέρμπι του ΟΑΚΑ απατεί τη μέγιστη προσοχή. Γιατί; Πρώτον επειδή μετά το 2-2 με την Τότεναμ θα υπάρξουν παίκτες "άδειοι" και καταπονημένοι. Δεύτερον, η περιρρέουσα ότι επειδή ο Παναθηναϊκός δεν είναι καλά το "διπλό" μοιάζει δεδομένο, μπορεί να εξελιχθεί στην τέλεια παγίδα.

Οι "πράσινοι" με πρώτους τους Δώνη, Νταμπίζα παίζουν ίσως το τελευταίο τους χαρτί. Πολλοί από τους παίκτες, επίσης. Δεν θέλει και πολύ αν η συγκέντρωση δεν είναι σε απόλυτο βαθμό να γίνει η στραβή και η τωρινή αποθέωση να μετατραπεί σε γκρίνια και μουρμούρα. Είναι πολύ σημαντική, λοιπόν, όχι μόνο η διαχείριση, αλλά και η πνευματική προετοιμασία για να είναι ομαλή η προσγείωση στις εγχώριες υποχρεώσεις...

Photo credits: Eurokinissi